Alle inzendingen over jaargetijden

Een frisse wind blaast laatste restjes winter weg waait nieuwe lente Hoe ondernemend, open en uitnodigend je steeds weer dagen kleurt met stromingen die inspirerend zijn, aan het denken zetten, blik op het leven verfrissen om me heen daar er altijd iets onverwachts gebeurt met jou. Door jou kan ik vol overgave mijn breekbare – en kwetsbare…

Winter gaat vooruit langzaam en zacht naar voorjaar hints in overvloed Het is ontspannend en rustgevend om de winter van dichtbij mee te maken die een zoveelste hoogtepunt heeft bereikt waarbij ieder kan genieten van paletten met authentieke kleuren van waar tinten perfect bij elkaar passen. Wanneer ook nog eens enige wolken en vale zon…

Dat is het eerste van de lente in de havenstad: een volle bries van de stroom, zo vol als het gelaat van een boerejongen die in een mondharmonika blaast, een bries die over de stad vaart en even onvermoeid is als die dorpsmuziekant. De wind die de eerste maal dit jaar een zelfstandige vreugde heeft gevonden. Enkel wind te zijn, tomeloos, mateloos…

Zal 't licht dat op de daken valt En geluwt op het groen, Mijn hart weer blijde maken, zal 't Mijn mond weer zingen doen? Ik heb gezwegen maanden lang, Of 'k nooit meer zingen zou; Gaat nu mijn zang weer aan de gang, Door één klein plekje blauw? Is met één vlekje zonneschijn, Dat op de duinrand ligt, Dat aanstonds zal verwonnen…

Mistig, stil en uitgestrekt leunt de stad tegen de duinen Duwend tegen het natte, groene achterland ontdoet ze zich van haar nachtelijk vocht. Slechts een bleke zon komt op Het mag nog geen dag heten Gedempt licht verdringt de grijze schemer en doet de nacht vergeten. Schaduwen glippen geleidelijk weg Langzaam verdwijnt de kilte Er komt…

Met maar een beetje straling van ‘t schraal opwarmende helle hemellichaam, je rakend met licht in troostende sfeer, komt er hoop op vooruitzicht, op geluk ontkiemend in lente. Alsof een dakvenster een blik gunt uit nog winterse donkerte, een licht gevoel van verandering zacht jeukt onder dikke kleding, onbestemd iets in de lucht hangt,…

Sneeuw danst om je pootjes Wat vlokken op je vacht Je snuffelt gretig in het rond Een sprookjes-winter-nacht We lopen onder sterren Jij rent wat heen en weer De Maan kijkt toe en zij glimlacht Naast Grote en Kleine Beer We weten ons altijd omringd Door krachten die beschermen Ze lopen met ons mee als boom Als planten in de…

Grauwer dan bij 't woeste weêr, Troostloos hangt de hemel neêr, Grimmig zonder stormen; Aarde! ééns blijde en grootsch, Hoe ontdaan en doodsch Huiv'ren thans uw vormen... Wees gerust. In vlokkendans Lichtend uit al valer trans, Koomt om de arme leden Blankheids warlend waas, Blankheids sluiergaas, Blankheids kleed gegleden. Uitgesneeuwd…

NACHTVORSTIN wonderlijk ongerept maagdelijk wit blinken geluidloos voorbij-ijlende ijspaleizen ijl tot in eindeloos indigoblauw op zwarte lakens van hemelse zuiverheid in het universum ener sterrenwemelende vrieskraakheldere rozevingerige polaire dageraad op een wintertintelende ochtend in de zuidelijke hemisfeer van een bevroren planeet…

De Winter komt met wind en kou. Mijn rode beuk ziet woest. Ik weet wel wat me troosten zou, als iets mij troosten moest. Ik weet wel wat verheugen zal wen alles keert tot smart: der schone liedren peerlenval, klaar op mijn hart! ----------------------------------------- uit: Het boek der liefde (1921)…

Welkom, Winter! kraakt uw ijs? Vult uw sneeuw de dalen? 'k Heb hier geen dooiweer aan de haard, En geen brand te halen. Blaast gij storm, door 't vliegend zwerk? Muur en dak kan 't lijden. Giet gij vocht in stromen neer? 't Valt mijn glas bezijden. Krimpt de dag? te minder nood, Om bij licht te gapen. Rekt de nacht…

De wolken waren nog nooit zo opgewonden Als magere zwarte honden doorploegen zij de nachtrivier. Er staat een sterke stroom van dwarreltijd naar klokkentijd, naar eindtijd. Maar er is nog zoveel adem over dat men van alles afsteekt in dit laatste uur dat naar hoogten reikt, even wacht, uit grote ogen kijkt, zich kroont met vuur. ----…

Er zat een zwaluw in mijn tuin, met glanzend wit zwarte veren. Hij keek droevig voor zich uit, De omgeving kon hem op zijn tak niet deren. Plotseling schoten de oogjes alle kanten op, een bekje dat ging protesteren. Het was de wereld op zijn kop, hij was echt boos en begon zijn tak te molesteren. Die brak, waaronder likkebaardend een kat…

Deze moeder wil zijn als een kruik Als je pijn hebt in je buik Als je ‘t koud hebt in je rug Door veel tillen of alles te vlug Koude voeten die maar koud blijven Zij wil je verwarmen, je lieve lijven Maar nog meer wil ze warmen je hart Als verdriet ligt of smart Denk aan de kruik dan En maak er gebruik van Misschien denk je dan een klein…

De winterzonnewende is aanstaande 's Nachts reikt de zon tot haar ultieme punt Dan staat zij stil in het solstitium Waarheen de weg liep die 'k naar jou toe baande De langste nacht, de minste daglichturen Heeft zij het op de wintervorst gemunt? Verwacht dit jaar geen al te grote stunt Van koning winter, ook als 't had gekund Want…

Verhelderd ligt en overal omzwacht, En tinteljong en toch zo eindloos oud, Dat ‘t bijna angstig maakt en onvertrouwd Dit daaglijks plekje nu in winterdracht. Gedekt zijn alle sporen, kalm en zacht, En alle onwillige en stutten boud, Met vertjes blank als bijenvlerkjes koud, Belegen werden uit de hemelnacht. Van ‘t hart uit wit tot de einden…

Ik zit aan tafel, misschien wel te slapen, denk ik even bij het gillen van een sirene die uit mijn neus de geur van gepofte kastanjes weg- neemt naar een spoedgeval In de keuken zie ik de poes afwachtend kijken en de wolken trekken snel langs de dommelende zon Dadelijk gaan we spelen eerst koffie zetten Hoog en laag ruisen het kookwater…

je ogen waren al als baby de contactpunten met deze wereld die zich aan jou gaf met alle warmte en liefde die hij bij zich had jij kleine lieve onschuld hield die lijnen vast in herkenning van wederzijdse lach die in verdere kennismaking steeds meer handen voeten en een lief smoeltje kreeg…

De beukenhaag danst naar de pijpen van de wind beweegt met alle stormen mee Het verdorde blad huivert trilt rilt onder de grillige plagerige beroeringen Boven de winterharde heg piept als uitkijkpost een schaars takje uit aardmannetje op wacht Aaneengesloten bruine rijen golvend in dichte vertakking deinen in saamhorigheid In…

Aangenaam voelt de regen aan. Zacht vallen dunne druppels neer op grassprieten, zich fris verheffend. En nat geworden haren beplakken je wangen. Ik verlang naar kussen, onder een geheel van bomen met rood, geel en bruin geworden bladeren, onrustig wachtend op dartelende wind om verlost vrij weg te mogen zweven naar een reeds bezaaide ondergrond…

Sneeuw dwarrelt neer loopt menig stad en land af stilte hoopt zich op Wanneer in de vroegte van morgen verschillende wolken samenkomen om de hemel te bedekken waar vale zon zich niet laat zien terwijl een brede waaier aan grijstinten en monochroom steeds meer op de voorgrond treedt. Tezelfdertijd beginnen enkele vlinders te zweven…

Nu mist het woud zijn purpren najaarspracht. Een ritslend kleed van rosse blaadren dekt De weke wegen, waar ’t geplet fluweel Van plekken mos, smaragdgroen, zichtbaar bleef. De hoge bomen, zwart en bladerloos, Wien grijsgroen mos de ruige stammen dekt, Herdenken, droef, de zoete zomertijd, En schudden zacht de wijze, kale kruin. In de oude toppen…

Ouderwetse herfst tussen geruis en kalmte het zacht licht vervaagt Hoe ontspannend en verfrissend het is om te proeven van een herfst die haar zoveelste hoogtepunt heeft bereikt waarbij ieder van ons kan genieten van paletten met authentieke en ongedwongen kleuren van waar tinten perfect bij elkaar passen. Op welke wijze heel wat zonnige…

wat kan de herfst mij nog vertellen over vallende bladeren over de kraaien die in de bomen luidruchtig zitten te vergaderen over de reeën die hopen op hun vlucht de schietgeile jagers te kunnen ontlopen over de vos die een prooi verschalkt over een verre ezel die het melancholieke geluid van de herfst uitbalkt wat kan die toch zo adembenemend…

De blaren vallen, blad na blad, Die allen sterven moeten, Zij dwarlen langs het herfstig pad In huiverende stoeten. Zij zwieren rond, omhoog, omlaag, Zij rusten en zij vluchten, Wild voortgedreven door een vlaag De laan is vol geruchten. De blaren goud, de blaren geel, De herfstwind doet ze vallen, Zij zinken na wat wild gespeel, Zij…

Ik deed - vandaag - de bruinige bladeren bij elkaar. Bedekte er de de vaste planten mee Legde het loof van tomaten op de hoop Stalde de tuinstoelen in de houten schuur Deed de deur van de serre dicht. Hing het slot eromheen Het metaal schuurde Een oud bekend geluid, dit piepen en dit kraken Het deed me denken aan al die vorige…

Na de roodbruine warmte van september, na van october 't zwaar en donker goud, keren de heldre dagen van november met ijle geur van brandend turf en hout, van rijpe appels, rottend loof. Reeds koud worden de morgens in de kale velden waar raven, met de ondergang vertrouwd, de heerschappij aanvaarden; sombre helden die zich met nog somberder…

De donkere verroeste blaren maken Aarde in november weder vruchtbaar. Alom gespreid liggen de plassen bloed, De ritselende bloedstroom ruist, Wanneer de wind de gele bodem veegt. De bomen worden zienlijk kaal, alleen De kruinen van de sparren staan nog vol Van waaiers; fijn gestoken vorkjes aan Een tak, pluimieren zij omlaag, of kruiven Naar…

Het regent en het is november Weer keert het najaar en belaagt Het hart, dat droef, maar steeds gewender, Zijn heimelijke pijnen draagt. En in de kamer, waar gelaten Het daaglijks leven wordt verricht, schijnt uit de troosteloze straten Een ongekleurd namiddaglicht. De jaren gaan zoals zij gingen, Er is allengs geen onderscheid Meer tussen…

De winter brengt hier menig lentemorgen, Van zachte zonneschijn en heerlijkheid. Wat houdt het leven nog voor ons verborgen? Vraag niet. Geniet uw tijd. ----------------------------------- uit: Kwatrijnen (1924)…