Alle inzendingen over vriendschap

Ze ziet onzichtbare dieren in een lucide droom verdwijnen in trouwe eenvoud bij het kopje koffie met de droge tarwekoek in de echo van de radio ik probeer reclame te maken voor haar uiterlijke schoonheid maar dat heeft zij niet nodig want ze is van binnen al zo mooi in essentie van ontwaken laat zij de wolken niet los viert…

We beklimmen samen in een droombestaan dode bomen geworteld in een oneindig bos waar klatergoud lokt voor de verloren kinderen je laat mijn hand niet los peutert handig uit jouw neus roept wat vlinders om versterking en in het bij je zijn klinkt een lied over hoe jij jezelf bent gebleven onder het maanlicht van de nacht ben jij…

Terwijl mijn schedel nog natrilt door je vele woorden en ik met mijn ei vaak blijf zitten... zie ik steeds het beeld van een vroege ochtend, zo vlak voor zonsopgang en erna, bij de heuvels van Isfahan en van Shiraz met zijn rozentuinen als onderpand van onze vriendschap. Wij zijn verbonden door klank en toon, gezeten op een tapijt met gouden…

Vele jaren vriendschap alleen in geschreven woorden. Emoties, verdriet en geluk, waren op het papier blijven plakken, Nooit hadden wij een hand gegeven Nooit het gezicht in het echt gezien. We waren vrienden op lange afstand. En nu Vele kilometers van de ene kant van België naar de andere uithoek. Een hart vol verwachting maar ook…

Aldoende vond ik de passe-partout tot vriendschap: er niet op uit zijn.…

Ik weet niet welke weg je neemt; de sterren gaan hun baan ten einde en straks is mij het dichtstbijzijnde, het langst gewetene weer vreemd. Maar wat bestond aan zon en maan en wisseling van de getijden, het was alleen opdat wij beiden elkander niet zouden ontgaan. Wij worden nu nog slechts door tijd en ruimte van elkaar gescheiden, maar…

P.C. Hooft begroet zijn vriend Vos(sius) door woorden van Vondel te citeren: 'laat zestig winters vrij dat Vossenhoofd besneeuwen, nog grijzer is het brein, dan 't grijze haar op 't hoofd, dat brein draagt heugnis van meer dan vijftig eeuwen, en al haar de wetenschap, in boeken afgesloofd, Sandrart, beschans hem niet met boeken of met blaêren…

je hebt hier vanmorgen koffie gedronken ik hoop dat je weer veilig thuis bent misschien wil je een paar vragen beantwoorden het zal je niet veel tijd kosten vond je de koffie fantastisch lekker gaat wel neutraal tamelijk vies erg vies of weet niet was de conversatie interessant of een beetje of mwah niet erg totaal niet of geen mening was…

Als ik je aan zie komen met de bedaarde waakzaamheid van een dier op weg naar zijn drinkplaats probeer ik je te laten zijn wat je jarenlang bent geweest: een vreemde die ik nauwelijks kende. Maar zodra je op de drempel staat ben je heer en meester van de situatie…

Ik heb zo lang op u gewacht En nergens heil of heul gevonden. Ergens lachte het zoet en zacht…. Ach, zonder u is alles zonde. Ergens lachte het zoet en zacht… Ik weet wel, dat ik blij zijn konde, Als ik niet stadig u gedacht, Ach, zonder u is alles zonde. Had mijn verlangen maar de kracht Dat ik u tot mij trekken konde. Lichten…

Vriendschap is zo bijzonder. Vriendschap daar versta ik onder samen praten, samen fluisteren, elkaar steunen bij verdriet met een bosje "vergeet-mij-niet", opgaan in elkaars geluk. Dat is vriendschap uit één stuk.…

Tracht, na uw vijftigste jaar, langzaam te leren, dat het goed is als de bladeren vallen; zeg tot u-zelf: 'ik wil pas vallen onder de winterstorm'. - mij kan soms nu het verlangen al overvallen naar onze latere jaren, als ik niet meer gekooid in dit zwerfziek verlangen wonen zal in het huis aan de brede rivier. hoe goed zal het zijn de…

Ik ben het moe een mens te zijn. Hoeveel eenvoudiger leeft steen, of aarzelloos de tarwebloem, ook zonder tranen, geloof ik. De tarwebloem is nooit verliefd op ’t onweer of de dageraad; zij kent alleen het leven sec en denkt er nauwelijks over na. Kan iemand zo gelukkig zijn? Ben je gelukkig, tarwebloem? Je huilt niet, maar ik vraag me…

Wennen, bij elkaar zitten, steeds dichterbij – tot we vrienden zijn.…

Praat niet over mij het lukt toch niet om te zeggen wie ik ben Jij weet lang niet alles maar je wilt me meemaken zoals jij me kent Daar past geen verhaal om dat jouw ervaring verpakt en verbergt Waag je niet aan etiketten je zou er nog meer nodig hebben dan er in een boek passen dikke lagen over elkaar heen een onleesbare muur…

In de oase zocht ik een schat, ik vond jou – We werden vrienden.…

Stel dat ik een dijk kon vormen van korrel, zand en slijk en wormen van minuscuul..tot groot en hoog zag grassen groeien, kon horen schapen blaten koeien loeien voelde hoe hun poten stampten om mij breder sterker en lag naast het kronkelende water zag boten varen wolken drijven, stormen weer bedaren ik zag hoe huizen op mijn dijk hoe…

Ik ken de namen en een paar foto's van jouw vrienden, onwennig zouden we elkaar begroeten er zijn geen woorden voor om jouw wonder te delen We willen wel, maar kunnen het niet uitleggen, we willen het niet uitleggen omdat al tijdens het bedenken elke aanzet jouw essentie mist Ik moet erin berusten in de war te zijn gebracht…

Leven is mede -lijden voor lijders, mede -vreugde voor vrienden.…

Een vriend is iemand waar je alles kan aan vragen die in moeilijke tijden je leed helpt te dragen aan wie je de grootste geheimen gerust kan vertellen of een moeilijk probleem mee kan overleggen met wie je vreugde en verlangens weet te delen en je ook geen minuut met hem kan vervelen dat is ware vriendschap voor het leven die je…

We zullen doorgaan, met de stootkracht van de milde kracht We zullen doorgaan, in de sprakeloze nacht We zullen doorgaan, we zullen doorgaan We zullen doorgaan, tot we samen zijn We zullen doorgaan, met de weifelende zekerheid Om door te gaan, in een sprakeloze tijd We zullen doorgaan, we zullen doorgaan We zullen doorgaan tot we samen…

Al wat ik dacht - geloofde je - was waar, En goed was alles - vond je - wat ik dee. At Merlin's feet the weary Vivien lay: Jij zag in mij de Wijze Tovenaar, En 'k aaide, zelf al grijs, je roodblond haar, En 't leek dan, ik werd jong weer, en ik glee Naar 't paradijs op rode morgenzee. Dan zie 'k ook jouw kist staan, zwart, op de baar.…

‘s Avonds werd gisteren nog laat aangebeld; benieuwd wie het kon zijn opende ik de deur Mogelijk had eentje het gemunt op mijn geld 't bleek echter iemand met een lijkbleke kleur Mag ik mij even voorstellen, sprak hij zacht ik ben de dood; ik kom me over u ontfermen Ik sprak sorry kerel, jij bent al nummer acht! hij uitte toen teleurgesteld…

Heidi, de vijf jarige schattigste Zwitser die je ooit tegen kan komen. Zij woont in de bergen (alpen) met haar grootvader Alp in het bergen-huisje. Zij is een dierenvriend, heeft een hond als huisdier en een geit waar ze mee speel. Ze gaat later naar school en daar ontmoet zij een op boerderij jongeman Peter. Met hem worden ze vrienden, maar eerst…

Ik liet hen toe in mijn huis Niet in mijn hart, geen plaats De afstand was groter Dan meters tussen zetels Lachen breekt het ijs Niet de scheidingswand…

Onze schijnbaar eeuwenlange vriendschap heeft een vreemde droom bevaren het begint bij de onuitputtelijke bron tussen heldere muren blijf jij gevangen: Er is een horizon vol zwaartekracht gestorven in dwaze zielgeruchten uit een droomland in het grensgebied op een plek tussen hemel en aarde daar schat je alles op de juiste waarde waar…

Wij zijn, mijn lief, twee werelden zo ver uiteen als aarde en morgenster en zo tot eenheid omgedicht als twee profielen van een gezicht En samen zijn we van de kleine smarten tot in de zeldzame festijnen van ons beider leven wat valt er nog te geven? Jij kent als ik dat panische gevoel jezelf te zijn en tevens doel van de geliefde, even…

Kom nu, kom nu, De tijd is vol. Daar zal geen uur meer komen, Dat van de bloei van dag en nacht Late avond zulk een gave pracht Heeft saamgenomen. Nu, in dit schaduwloze licht, Laat uw gezicht Glimlachend naar mij neigen. En glanzend zullen overweer Mijn ogen naar uw ogen teer, Uw ogen naar mij neigen. Wij weten dit verkoren uur Van…

onderhuids kriebelt het weer er ontstaan rimpelingen die een oceaan niet zouden misstaan voorzichtige vonkjes levenslicht sprankelen zich naar buiten om samen een vuurtje te stoken vlammen laten zich aaien door een zachte zuidenwind die bereid is aan te wakkeren want gloeien is niet genoeg om de hitte te bereiken die jou kan laten smelten…

Je bent bij me in de nacht waar het maanlicht dwaalt over de daken van de steden we praten over de bomen het sterrenlicht bij nacht hoe het gaat met het lopen we zoeken geen prooi meer het tongen is te intens het zoenen zo wonderbaarlijk dat het verlangen is verdwenen jij ziet soms dronken beren onderweg als je mijn benen streelt…