Alle inzendingen

Heel de nacht wakker sinds ik de deurbel hoorde -- Zoekt er iemand hulp?…

Ik zag een zwangere vrouw Maar meer nog zag ik een kind Ik zag het in haar ogen De glinstering van het kind Ik zag het in haar ogen Het kind wordt nu al bemind…

het duikt in kleur voor me uit schots en scheef als een van de start al licht aangeschoten schaatsster loom wiegelend en de stevige koude bries van de zee kreeg zij mee langs hoge duinen is het heerlijk struinen met opgestreken vleugels in ornaat alarm altijd vol paraat want de vraat van de meeuwen is ongekend in…

het duikt in kleur voor me uit schots en scheef als een van de start al licht aangeschoten schaatsster loom wiegelend en de stevige koude bries van de zee kreeg zij mee langs hoge duinen is het heerlijk struinen met opgestreken vleugels in ornaat alarm altijd vol paraat want de vraat van de meeuwen is ongekend in…

Gele lissen bloeien in wijde kring, dicht opeen, zijn met hun wuivend helgeel reuze citroenvlinders op wiegende steel, licht beroerd door een reizende luchtzwing. Zoete geur maakt bij bijenzang een draaiing van kunstig gezoem en zacht zuchtengespeel. Om Noord-Brabants Putven ademt uit één keel een open én besloten bloemenring. De felle krans…

het mag soms ook gewoon een landweg zijn waarlangs de bloemen nog wel bloeien tenminste als de juiste tijd aangebroken is en dat hij die dan toch wild plukt stuk voor stuk met zorg en liefde tenzij er niemand is om ze aan te geven dan zou hij een smoes kunnen verzinnen om de lezer niet al te somber te stemmen teneinde de verbintenis…

fluister tegen me tijdens dit woordenkuurtje in de regen waar ik niet bedank voor de grote tranen maar ’t valse janken van de wolven toesta met mijn gitaar als ‘n zegen- instrument voor onbekend Sirenenwerk van sloeberbands in uw neo-Amsterdamse uurtjes (ook ‘n veeg teken) de remmende suikerslaap skippend als ik door nachtkrochten glippend…

atomen zijn als letters waarmee alles is gezegd in codes geschreven geen onsterfelijkheid geen ziel de dood is nihil onze waarneming is feilbaar liefde overgewaardeerd er is geen godheid maar atoomleer ‘Athena, plaga venit, de plaag komt!’…

De geopolitieke situatie Verandert en dat gaat schrikbarend snel En dus begrijpt u hoogstwaarschijnlijk wel Dat ik de krijgsmacht graag perfect paraat zie Ze moeten trainen, laagvliegen incluis Maar moet dat nou precies boven míj́n huis?…

stenen dichter het laat je koud des te meer het beeld dat je beschrijft het kolkende water dat je koel, met denken naar de oppervlakte verdrijft… stenen dichter je hield het koel maar het beeld begon te schuiven het kolkende water kwam omhoog langs de scheuren van je denken en even warmde iets in jou de oppervlakte aan… stenen dichter…

Het landschap gaat bewegen vol van leven als de wijdse wind het glooiend goud doet stuiven worden de zandvlakten steeds weer herschreven. Nachtzwaluw, boomleeuwerik, heivlinders zweven over paarse velden, vennen en groene wuiven van boswilg, beuken en eiken, soms verheven dan weer bedolven, de duinen verschuiven. Ree en dassensporen in het…

Stenen onder voet een vleugel streelt de stilte niemand die het merkt Hij zit niet op applaus te wachten, schuifelt zacht tussen de voegen van de straat, alsof de stad voor hem alleen werd uitgetekend. Een windvlaag tilt zijn veren op — een fluistering van herinnering. Langs gevels waar oude namen vervagen, kent hij elke stoeprand, elke…

Wat is poëzie zonder de wind en de regen en de zon waarin alles weer droogt? hier is alleen het betonnen licht van een lege kelder…

toen mijn handen stilte raakten huilde ze ik hield je niet tegen je hoofd verborgen op mijn borst de jaren telden achteruit wees voorzichtig — alles breekt in die dood het brak je hart toen de mijne huilde — wij samen toen het buiten kil werd en donker zaten we samen in een bed vol bitter luisterend naar het krassen van…

Mária Lécina loopt te zwieren in groene zijde en zwart satijn met vogels en rozen en anjelieren en een doek zo wit als de maneschijn ¿Porqué, Mária? Mária Lécina loopt te pralen met zeven snoeren bloedkoraal die kan Mária Lécina betalen, haar mond is rood als een bloedkoraal ¿Porqué, Mária? Mária Lécina heeft een waaier daar staan al…

Dans in de regen omdat daarna de zon weer schijnt in heldere boog van kleuren duistere wolk verdwijnt. Dans in de regen geniet daarna van zonneschijn zonder regen komen geen bogen overheerst het somber grauw daarna zal de zon ons drogen. Dans in de regen wees vrolijk en blij straks zal de zon weer schijnen dan ben jij daar ook bij…

Een papegaai spreekt over waarheid de snavel moe door eigen retoriek vanaf het moment dat je inziet dat ik iemand anders ben dan jij tussen depressies en droeve wanen nabij zoete dromen en wild verlangen vanaf het ogenblik dat je begrijpt dat jij iemand anders bent dan ik voorbij alles nabij het tegenlicht ben ik echt met mijn vedergewicht…

Ik ga de straat op Ik loop mee vooral vanwege de brutaliteit dat ze zich bemoeien met de seksualiteit van een ander dat zou verboden moet worden dat verbod zou verankerd in de Grondwet moeten komen want ieder mens is anders want iedereen is uniek daarom loop ik mee en voor de rest van ongehoord Nederland waarvoor ook het Staatshoofd zich…

Een kerel uit Oss, met 'n vreemde vorm van dyscalculie, zorgde gisterenavond voor heel wat ophef op Radio 3, hij kreeg het in twee uren voor mekaar om, in willekeurige volgorde weliswaar, 3612 cijfers na de komma op te noemen van 't getal "pi" !…

op deze plek waar de tijd seconden meetbaar wegtikt dicht zij in haar hoofd fluistert zij de strofen haar verbeelding stroomt ononderbroken van binnenuit haar tijd is la durée in de duisternis van haar cel de echte tijd het is alles wat haar beweegt op deze plek…

Zou ik je hier ter plekke deelgenoot gaan maken van mijn stream of consciousness dan zou eenieder denken - more or less dat is toch William James, niet Sophokles bewustzijnsstroom als panta rhei der geest die was er voor de Grieken al geweest maar die zijn drie millennia al dood... tenzij je iets inhoudelijks wilt melden van bacchus…

Tweehonderdduizend ongenode gasten Komen in juli bij ons op bezoek In sokken, overhemd of onderbroek Om daar ter plekke lekker toe te tasten Bespeur je na een beet nog geen gebreken Beschouw dat niet meteen als een goed teken…

Aphrodite tilt amechtig haar verstarde armen als een plechtig uitstrekken van pseudopodia Daarmee benaarstigend de tere kunst van de onaardse associatie apotheose Hoor, de heraut van Hydra zwelt op in holle bombast en de Sirenes snerpen hun frou-frou flardenformules Apophis spuwt uit deze retorische ruimterimpels gelauwerd door galactisch…

Mijn ruimtereizen zijn tragisch, ik ga zo ver -- en kom nergens aan.…

nooit wenste ik deze lucht te verlaten een zilte zucht jouw zoute haren weer en wind zullen niet bedaren maar voor ik wereldwaarts ga laat ons nog één keer de beloftes waardevolle betuigingen en verklaringen herhalen want ogenschijnlijk onaangedaan besef ik toch de kracht van aantrekking en de macht ik om wie hij lacht zacht waren…

Ik hoef niets te zijn om gewoon hier te mogen in dit blauw te zijn Soms lijkt het alsof ik het leven voel vóór het gebeurt, de sfeer van een kamer, de toon, ruimte tussen woorden. En toch verlang ik naar eenvoud, stilte zonder vragen. Ik hoef geen antwoorden, alleen momenten waarop ik niet hoef te schuilen voor mezelf. Waar het gezoem…

Hij heeft de hoge tol betaald Om rust te vinden: Zijn jonge leven! O dood, wat draait ge uw zware boom Gewillig open Voor die wanhopig zijn. Hij liep het grote donker in, Zó zeker, Of hij de hel verlichte ramen zag Van vaders woning. Wat achter was Kon hij niet overmeestren. Daarom ging hij ’t staketsel door Als een die vrezen Voorgoed…

Ik ben de minnaar die je 's nachts aan banden legt zeker mijn wellust, mijn ogen blauwe vlammen begin ik warm te draaien, stoomt mijn paardenkracht stormt het bloed door je gespannen ledematen. Ik ben de dromer die jou tot muze verheft zeeën wijken voor ons, lagunes drogen op door ons vergissen rivieren zich in hun stroom de regen beheersen…

Zaterdagavond
 Start van de service 
 Geluid van ijs 

 Een lach voor de gast 
 De nood aan tijd
 Spant de sfeer

 Tot na de opname Van de dessert
s Een knipoog 
en Weer grapjes 


 De laatste tafel Luidruchtiger opstapt
 Dan toen ze plaats nam 

 Daarna is deze plek
 Terug de onze 
Een voorrecht 

Tafel 9 
Brabander…

Zo vlak na elf uur 's avonds hoor ik pas dat mijn oor ergens welkom wordt geheten waar of ik ben, of ik iets heb gegeten en of ik al halfnaakt aan 't luisteren was of ik bij haar op kussens heb gezeten achter de ramen van de tropenkas waar mister x z'n smartphone was vergeten dood als een pier en werkloos achter glas…