Alle inzendingen

Ik zing de heerlijkheid der Westerluchten, Wanneer de zon verbloedend langzaam sneeft, En slechts een wijl haar dagglans overleeft, Die oov'ral schuwe duisternis deed vluchten. Thans rijzen sterren op in scheem'rend duchten, Stil na elkaar; - de ganse hemel beeft In hunne flikk'ring, die een glorie weeft Van vonk'lend zilver in de…

Mijn dag is goed, mijn zonnebril van plastic doopt de bomen, het gras, de stoepen en de deuren in transparante zachte groene olie, er kan mij niets gebeuren. Het ochtendblad is tevergeefs gekomen, de bus wordt niet geleegd: ik zet mijn zonnebril van plastic op en leg een film van waterdunne zomerolie over de wereld en ik leid U zacht naar…

deze woorden met een laatste krachtsinspanning neergelegd volgens de strenge leer van één stratenmaker zodat dit pad vloeiend voor jouw ogen zich verdiept tot de onuitputtelijkheid van de bron van beleving tot gevoelens zich begeven in de omgeving van de hand die mij wel degelijk vastpakt meteen herpak ik mij zelf met één voet…

Tom Lehrer dood? Ik kon er eerst niet bij Allicht was hij inmiddels bijna honderd Toch las ik het berichtje stomverwonderd De man was al onsterfelijk voor mij Gestruikeld? Zijn briljante brein versleten? Een hartaanval? Of had hij duif gegeten?…

Toen je terug keerde, nadat je jaren in de buik van een reus had geslapen zag je hoe de wereld gewoon was doorgegaan Voelde jij je als los zand een samengeraapt zootje opgeslokt door die allesverzwelgende oorlog die jou in stukjes glas brak Je had gezicht noch naam het kostte pijnlijke jaren en tranen voordat het verbrijzelde glas…

Het zoveelste kabinet zonder daden waar commissies zich doorlopend beraden Misdaad alom, bestrijding faalt Vertrouwen in de overheid daalt Problemen worden doorgeschoven Oplossingen tot het bot afgekloven Inflatie heeft gaten geslagen in de spaarpotten der braven Illegalen overal vandaan leiden hier een spookbestaan De uitstoot van Tata en…

Lege fles was je maar vol gebleven alles is inherent en incompleet door grove vergankelijkheid vergeten in het dagelijkse nieuws door deze worsteling met eeuwige dorst mijn baard groeit harder dan mijn salaris er zitten bladluizen in de frisse avondsalade ik laat de moed vooralsnog niet zinken in de badkuip vol met geurig badschuim je…

Geconcentreerd je doel bereiken. Op zichzelf een nobel streven. Maar het moet wél in je zitten: ingrediënten die kennis verrijken. Gaandeweg raak je oververhit. Bepaalde woorden worden onredelijk. Dedain dicteert je dwingend onze zuur verworven luxe te kraken: is het niet zus, dan is het zo, steeds meer moet het explicieter, je bevredigt…

Schrijven om te delen en anoniem te worden gehoord en gelezen Verder niets alsjeblieft Voor mij geen wierook met pluimen, ik deel iets van ons allemaal, ik geef spiegelbeelden van het leven Het zijn stukjes van mijn bestaan, niet van mij Hoogstens een enkele gedachte komt van mij…

Het Universum zal het laten zien Wat je moet doen En bovendien Omhels ik dat met roem Het geeft en het neemt Je hele leven door En ik weet Het gaat voor alles voor Je kent er niet omheen Dus werk dit niet tegen Het regelt alles zoals geeneen En je kunt je hart er legen Zoals bij een groot poezies bal.…

Veel gele blaadjes vallen al. (je moet die regel maar eens luidop lezen); Al is de zomer nog maar half voorbij dan voel en zie je herfst vooral. Toch mogen wij ons hier gelukkig prijzen want elders is het heet of valt veel regen; Het is wel zomer ook al voel je ‘t niet maar straks zal weer die tijd verrijzen. Laat ons maar zingen en ook…

De gehate Witte Potvis laat het schip Pequod van zijn belagers zinken iedereen verdrinkt alleen Ismaël redt zich klimt in een drijvende doodkist glijdt dagen en nachten over slokgrage golven niets dan zout water mag hem tot voedsel dienen haaien komen aangezwommen hun bloeddorstige kaken gaan begerend van elkaar de ranke kist dreigt…

. ik zie haar staan, nou ja wat ongemakkelijk schijnt mij toe of was ik onzeker na enig verloop van tijd nader ik haar ze staat immers alleen en wacht op de presentatie van haar eerste boek, gelijk ik dat doe . we hebben wat overeenkomsten, het schrijven en haar geboorteland aan zee het is geen diepgang wat we bedrijven mijn vrijpostigheid…

Jouw kussen smaken Naar honing en marsepein, Jouw borsten zijn zo zacht Als perzik en satijn. Jouw woorden zijn als ’t rijm Van Herman Gorter en Jacques Perk, Jij geurt naar mirre en jasmijn, Geeft ’n gevoel van in d’hemel zijn. Jouw liefde smaakt immer naar meer, Ik kan er geen genoeg van krijgen, Je afdronk is als de mooiste wijn…

Melkweg in de lucht stil glijdt het licht door de tijd geen begin of eind Onder sterrenboog vraag ik niets en krijg alles een adem lang licht Liggend op mijn rug, gedragen door de draaiende aarde, strekt zich boven mij een rivier van glans — een boog van sterren, eeuwen onderweg, stil en helder, als een belofte die ons teder omarmt.…

ze werden bezorgd ik kreeg armen vol bloemen om mensen mee te verassen die eerst ongelovig keken de bloemen niet wilden aannemen tot ik zei deze bloemen zijn niet van mij zij groeien en bloeien voor de nieuwe wereld wij dus voor ons samen voor jou en mij…

Hij is het alfa bèta ritme zat het ritueel van matineuze uren van opstaan strijk en zet om hallef acht dan springt de bok met noodgang uit de veren van hun speciaal voor seniorenheren en jonge dames afgesteld matras nee, met dat ritme heeft hij 't wel gehad Zijn bedgenoot zweert bij een talenman een alfa die goed weet waar abraham de…

Uit kleur geboren, geen bloem maar verlangen - een adem in roze, een hart in zon. Zij groeit niet in aarde, maar in kijken. Een verwonderpunt in het veld van het denken.…

- Zo hangt al honderd, honderd jaar Dat Waalse wijf om uw nek? 't Weegt zwaar. - Hoe zijt gij aan die bruid geraakt? Zij had mij gek en blind gemaakt. - Bracht zij iets mede? Ja, een schat!.... Een scheef gezicht en een snijdend blad. - Wat spraakt gij samen, Waals of Diets? Het wijf zei alles en ik niets. - En moest gij vechten om…

Een ochtend die mij rustig voorkomt, niet stuiterend op de stoep van de dag zich op komt dringen als ik mijn ogen amper heb kunnen openen om bij het eerste licht op te vangen wat van de nacht nog overgebleven is. Uit de dromen gezeefd meegenomen naar het wezen van dit leven, de beleving van de eigen pijn tegen een achtergrond van verlangens…

Tot gisteren waren wij even oud, zij en ik. Nu sta ik hier en ligt zij daar, koud, zij - en ik bezweet van zomer, haast en gêne. Zij lijkt een beetje op een zonnebloem: gebruind gezicht, blonde haren, nog lang niet uitgebloeid, toch geknakt. Zij ligt voor schut; slaap noch diepe rust. Niet stuk, niet beschadigd, niet ziek: kan nog heel…

in de haven ligt een oude kadering zonder landvasten hij is het vasthouden moe waardig monument in keien vastgegroeid met een boog loop je om hem heen het mensenoog reikt hoog naar de masten de huilende wind laat mast en vlag uitbundig dansen schepen meren aan lussen om bolders gelegd geen touwen om de oude hij is los gemaakt…

Verjaardagen vind ik zonder overdrijven, nog steeds een heel leuk feest, voor mij zijn er al één en tachtig geweest, dus hoop ik dat jullie heel lang zullen blijven. Daarom wilde ik champagne schenken, want tweeëntachtig is toch bijzonder, maar mijn vrouw riep; dat geeft gedonder, zij moest er niet aan denken. Als jij champagne drinkt…

Tussen een wikkend hoofd en een onvermoeibaar voortijlende hand verrijzen de magische krachten der vlijmscherpe pen als schier onbereikbare tedere muzen minaretten in dichtvorm in honderd coupletten aan zijn floret ontweken strofen die schrijvenderwijs aan inbeeldend beeld prijsgegeven in dichtwoorden zijn ingelijst…

Als ik in de verte schouw Met mijn ogen dicht, Zie ik het gezicht van jou, Dat in ’t duister licht. Als ik dan m’n ogen open doe, Verdwijnt jouw gezicht Weer in ’t verre duister van toen, Even terug in dit gedicht. Als ’k jou ook met open ogen zag, Zou ’k je altijd bij me weten. Als dat geluk me overkomen mag. Wil ’k daarvoor alles…

Ik zie de late en de vroege mensen in verlichte kamers waar de gordijnen niet dichtgaan Ik zie in het schemerdonker van de ochtend mannen zitten praten op de banken in de kring van het plein dat dan begint te zingen in de bomen die daar wonen Alles gaat maar door van gisteren naar morgen zonder begin en einde Er is geen richting…

Ik wensch u heel veel sterkte in deze allerminst opbeurende turbulente tijden Het wakend oog op morgen moge u tot richtsnoer dienen en in de modderpoel des wereldleeds meer reflectie dan het strekken van uw onderdanen bieden Wat voor een dichter niet is bij te benen zijn alle schermgazellen tot overmaat van ramp in overvloed Aurora…

Wellicht ligt het in het verlopen van de jaren de verschillen in gebeurtenissen in de tijd ook zeer waarschijnlijk zijn de beelden gaan verbleken van een jeugd die het leven genoot de wereld was rond, de zon op grote afstand. De horizon was mijn beperking en de zee onoverbrugbaar en veel te diep ergens lagen hoge bergen tussen dalen waarin…

je kent ze wel mensen die alles hebben gezien en meegemaakt ook dat zo uniek is dat het erover vertellen bijna als zonde wordt ervaren het probleem is dat deze mensen getekend zijn op een deel van hun lichaam dat reflecteert in zichtbare vorm als verbintenis de groep die verbonden is met uniek heeft onderling veel contact…

Door het venster schijnt naar binnen wat in de mode lijkt te zijn: reflecteren op het leven door het licht van het heden, door wel of niet bedrogen ogen die al of niet gespiegeld in zichzelf mogen kijken. Geef ons: geef ons terug wat onze kracht was, de kracht om altijd terug te kunnen, terug te kunnen vallen op onze kracht. Op…