Alle inzendingen

soms aanvaard ik eigenlijk het alleen zijn steeds meer en heb ik vrede in mijn bestaan, natuurlijk negeer ik niet het unieke gemis . vaker spreekt in mij ook de rede die er op duidt de huidige weg te gaan zoals die zich reeds allengs ontvouwt en al meedragend een onvervangbaar zielenbestaan . in de omgang met de andere mens vind ik meer…

geen smeulende vulkaan geen aanzuigend moeras geen langgerekte schaduw geen avonden op straat geen nachten in de kou geen dagenlange vrees geen opgelegd excuus geen straf voor niks geen tanden te verliezen geen handen boven het hoofd geen mondje dicht te houden geen vertrouwen te veinzen…

Rusland is een muis Een muis in berenpak Het pak vertoont gaten De muis is moe en zwak Zijn tanden zijn verrot Z’n staart aangevreten Z’n spaargeld bijna op Z’n kinderen geslacht Geofferd voor de macht Wat heeft de muis bereikt in drie jaar gruwelstrijd? De muis crepeert in z’n kwartier en nóg blijven haviken hier vrees produceren om…

================== toen in de jaren vijftig het maaien, mesten en hooien eindelijk wetenschappelijk werd aangepakt via cijfermatige logica i.p.v. natte duimen bij volle maan, of grof gestoken boerenverstand bleek dat: het gras is volgroeid als temperatuur x tijd = waarde X maaien, hooien, persen, stuwen stouwen niet te droog niet…

Ik kan er niet genoeg van krijgen: de geur van de linde, het rood van de papavers, het groen van de velden, het rijpen van oogst... Alles is teken van een groot geheim, iets achter en over de dingen dat telkens weer juichen doet en dieper zoeken naar de bron en de bestemming; dat doet vergeven en hunkeren, dromen en beminnen; dat leven…

ik ben de tijdelijkheid van het aardse beu waar zij met hart en ziel onze sferen laten functioneren doet de ander nonchalant en laat ons de wonden van de aanslagen door de solitairen op ons leefmilieu verbinden terwijl de daders op het kerkhof hun zonden belijden zonder berouw omdat zij vol driften en zonder zorg en bekommernis…

De donkere kamer biedt uitzicht op de rivier en drie koppeltjes. Zij hebben geen oog voor het kleurenpalet in en langs het water.…

Soms heb ik heimwee naar ijsbloemen en een kruik oude winterfantasieën bij foto's van het plein ons huis vol tantes de tuin vol appels een mand vol noten altijd iets te vieren toen, maar voor nu is dat veel te ver nu is het leeg achter de foto's die ik mee kon nemen Ik mis het woeste land het wonder van de tuinen ik mis de onverpakte…

Ik ben me bewust van mijn beeld als ik bel ik let op mijn evenbeeld en op dat van jou het gaat ten koste van zinformuleren en om die reden bel ik nimmer beeld en al helemaal niet op Overflakkee laat staan op Goeree waar het saaie uitzicht mij doet verlangen naar schone gezangen en lieflijke wangen bewegende lippen als horizonstippen…

Al die kerken vooral de katholieke hebben toch alle schijn naast opgelegde heiligheid van afgelegde geiligheid voor hun mannenbroeders nu met die jonge vitale nieuwe paus Leo de luxe ontstaat toch alle potentie voor verminderende prostaatklachten…

Als er geen mensen waren, Was op d’aarde louter vreê, Geen oorlogen van barbaren, Geen vervuiling van de zee. Geen handelstwisten, Geen landjepik, ieder zijn deel, Geen armoede die d’rijken beslisten, Elke plant en dier in ’t gareel. Alleen de kennishonger misten, Evenals liefde en altruïsme, maar ook haat en egoïsme, Niemand zich…

Ooit had een mens weleens van diarree last, van brandend maagzuur, buikkramp, indigestie, maar dat is nu allang niet meer de kwestie: de industrie heeft heel het volk gePFASt. Gelukkig hebt u nu in buik en maag bescherming door een antiaanbaklaag.…

het monster bestaat bij de gratie van de strijd en de ruimte tussen vriend en vijand de uitvergrote reuzen staan te stampen op het slagveld van twee kampen tegenover jongelingen die te voet gekomen zijn een ijzeren strijdknots een massief bronzen speer zijn geen verweer tegen de slimmigheidjes de kleintjes gaan ervandoor met de…

Nu zijn de tijden rijp, dat zonne perelt op elk grasblaadje, en 't uitgespreid gelach mijn ogen doopt en mijn gedachten wijdt. Hoog staan de bomen in de jeugd der wereld als heiligen, en heel deze eeuw'ge dag is licht en wit, vol suiz'len wijd en zijd; ik hoor het sap in al de planten zwellen, en hoe, met stille wil, de schepping groeit…

Langs rotsen in de rivier van mijn eigen tranen, baant ’t bloed zich gelauwerd ’n weg door mijn wanen; als stoker van deze frontaal brandende wijn, en de pijn die ’t goed doet onder volgers van Perseus’ sterrenzege, verblijf ik halverwege. Tussen partijen in zoek ik de ruimte voor uitzondering, voorbij de grens van strijdende berijders…

lief, de tijd is voorbij, er zullen geen stemmen meer wonen in mijn hart geen vogels boven het koren geen lam in de wei en geen onrustig waaien in mijn oogopslag geen kraaienest in de mast mijn dag om naar je uit te kijken geen golven breken nu meer aan het strand van je naam geen schelpen als lege open handen liggen aan het strand van mijn…

Zomerzon gloeit heet een bloem buigt zonder breken zelfs onder het licht Soms valt het licht schuin door bladeren vol gaten. Juist daar lijkt schaduw dieper, voller in betekenis. Wat buiten de lijnen groeit, zoekt geen vorm, maar vindt zijn eigen waarheid in het onverwachte. Een boom met een knoest kan nog stevig staan — misschien…

Wellicht is 't van een prehistorisch volk verdwaald van Stonehenge naar de verre kustlijn 't kan ook van een der Vikingstammen zijn met zwaard gewapend en met schild en dolk Die leefden met hun buit op grote voet als verre voorvaders van Lanceloet...…

uitkappen naar links daarna uitkappen naar rechts en dan schildert ze de bal in de verre hoek een subliem kunstwerk…

Een prettige bijkomstigheid is dat een welwillende meid je toch even stiekem verblijdt geen blaffende hond die je bijt zo spaar je zowel kool als geit geen opspraak in publiciteit op tiktok viraal wereldwijd 't blijft immers privé, vast geheid al is het een zomerzotheid zo'n glimlach, breed smilend en wijd geen staat bij elkaar in…

Wat is liefde mooi, Als het van twee kanten komt, Anders is’t verdriet.…

De jongeman verzot op voertuigen kijkt naar bromfietsen uit ver verleden die ruim een halve eeuw voor diens geboorte over wegen denderden ogen vol bewondering en verlangen voor zich wonnen hij speurt en zendt vragen op papier dan wel met stroomkracht door het land om die bedaagde brommers zo sterk als pas gemaakt of reeds…

Wij gaan moezelen, lekker moezelen aan de Moezel met mijn hond en met mijn man wij gaan moezelen, lekker moezelen van zo'n uitje aan de Moezel hou ik van het leven is soms lijden dat voelt reuze pijnlijk daar effe uit te stappen maakt 't leven weer draag'luck'…

Wij praten veel, kunnen het over alles hebben, voorzichtig wanneer het intiem wordt en we aftasten hoe ver we ons durven laten kennen, hoe schaamteloos nieuwsgierig we mogen zijn naar wat schuilgaat in onzekerheid verlangend naar de bevestiging dat het goed is en wij goed zijn zoals we zijn zoals we leven in elkaars aandacht…

Ze konden deze vondsten niet verklaren Romeinse schoenen van extreem formaat De wetenschappers wisten zich geen raad Ikzelf weet wél van wie die stappers waren... Zo'n megagrote schoen, vermoed ik dus Was vast van Keizer Pipo Claunius…

Mijn overgrootvader is dood; ik ben tien, moet langs een laan met bomen naar hem toe, na het eten, laat nog, ik ben zo moe dat ik om heel verkeerde redenen grien. Mijn janken wordt voor heus verdriet versleten en even later is het ook wel echt, als ik de oude zie, al afgelegd, weet ik wat ik liever niet had geweten. Dat hij mijlenver van…

Geen dragender, doodlijker wonde dan het knagend en slepend besef van een schuld, een erflijke zonde, bedreven voordat wij bestonden en waarmee ook het vlees is besmet. laat het lichaam allengs weer herrijzen in zijn trotse oorspronklijke staat laat de zon ook de huid weer genezen van de angst die de leden doorvaart als het lijf,…

De tijd is rijp als ‘t koren in ’t veld gloeit in zo’n zakkende zomerzon; de strengen glijden langs jouw huid, broeiend op platgestampte twijgen. Jouw zwijgen verdwijnt in de stilte, je rilt als ’t allerfijnste kaf in de wind; als vlegels dansen jouw oogleden mee met ’t draaien van de wereld in ’n zee van tranen die als graankorrels…

ik denk je na en leef door alle dromen heen geheel in lijn met achterstallige toekomst gaande over een afslag in het landschap doorverwezen vanaf ons punt van vertrek zien we onszelf verloren geografische gezien in denkbeeldig nagekomen bestaan als toestand van voornachtelijke spiegeling louter emblematisch vooralsnog…

Zomaar ineens had ik iemand perongeluk gebeld mijn mobiel, niet ik ergens tegenaan gedrukt, gestoten? Telefoon op videostand ik zag een mooie vrouw, zij mij, ‘k verontschuldigde me geeft niet lachte ze me toe ik zei, toch leuk u te zien zo ze wenste me een onvergetelijke dag. ‘t Was net voordat we weggingen, naar Groet met al haar herinneringen…