1292 resultaten.
De nacht fluistert mij geheimen toe
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 498 De nacht bevangt mij.
Niets is meer zeker in de nacht.
De woeste wellen breken zo lijkt het door elke dam.
En ik lijd in de zwaarte van de donkerheid in de nacht
aan hallucinaties van vele aard.
Gezichten herken ik niet meer.
Zelfs de meest vertrouwde gezichten worden voor mij onherkenbaar.
De nacht is zwaar en haar donkerheid een spook gelijk…
Grensmoment
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 154 Blokken
Op mijn tenen lopen
Heilig resultaat
Topprestaties
Doel voor
Mijn toekomst
Beste van besten
Wil ik zijn
Moe van het altijd
Buitengesloten
En onopgemerkt zijn
Dan in de grauwe
Novemberlucht zo
Maar een grijze
Zeppelin - vervreemdend
Element verdwaald in het
Wijde landschap
Van mijn jeugd
Mijn toekomst vervreemd…
uittreden
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 101 ik leef, adem, bewust
terwijl m’n lichaam slaapt
is m’n geest klaarwakker
zo vaak als m’n mond gaapt
brand ’t vuur van m’n ziel
als een kaars zonder voet
geworteld van m’n hielen
in een trance gelanceerd
klim ik geleidelijk door ’t plafond
om vanaf het dak van m’n slaapkamer
de stad te bezien
ik volg stadskanaal de vaart
langs het postkantoor…
Diepzee
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 206 In het oppervlaktewater ben ik nat gegaan, ik kan
niet meer blijven maar wilde staan. Hoewel zelf gekozen
kan ik niet zien wat komen gaat.
Zonder kans op retour ben ik door een duister wak gegaan.
Nu ik daal stijgt snel de druk, hoe diep kan ik gaan?
Ik laat me langzaam zakken, mijn longen staan op knappen.
Ik heb bescherming nodig, de elementen…
Kloosterherinnering 2
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 113 Op warme dagen ging ik als een speedboot
borstkrollend heen en weer in het luxe
privé-zwembad in de kloostertuin,
terwijl groene kikkers verbaasd
naar mijn rumoer keken
In de kaarsenfabriek sneed ik met een
vlijmscherp slagersmes de witte lonten
op gepaste wijze af, terwijl ik met
moeite mijn polsen kon onderscheiden
In de tobbe vol echte…
in de lommerte van een eik
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 165 gerieflijk vlij ik mij
tegen jouw brede bast
sterke doorleefde armen
beschermen mijn boven
diepe zelfverzekerde ankers
behoeden voor wegwaaien
hoe wij al vele jaren
elkaar bijpraten
lief en leed delen
ik werp mij neer op het gras
en smeek je teder te zijn
overwortel mij
maak me deel
bij jou ten grave liggen
wat durf ik meer?…
een boom op het veld
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 122 er staat een boom
op het veld
zijn verloren bladeren
maken hem kaal
dwars doorheen
kun je alles zien
hoe een wolk voorbij drijft,
de eerste zonnestraal
je begroetend aanraakt
meer is er niet…
In dwalen en falen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 145 mijn lichaam is gekneusd
het hart slaat over
in dwalen en falen
nog altijd onderkoeld
ik kan er niet meer in
zweef slechts rond herinnering
van hoe het was en ging
zie nog het koren wuiven
op een warme zomerdag
de bruidsjurk
waarin jij de mooiste
van de wereld was
zij vechten voor mijn lijf
begrijpen niet waar ik nu blijf
om…
Iets
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 122 Diep in mijn brein ontstaat bewustzijn uit het iets,
een ondoorgrondelijk mysterie, begrijpen kan ik het niet.
Kijkend achter de spiegel is ondoordringbaar
een zwarte muur. De bron van mijn gedachten
lijkt op een oerknal vanuit het vuur.
Iets is ooit begonnen, opdat jij en ik zouden zijn.
Op al mijn vragen naar het heilig vuur
klinkt een…
De dralende draak
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 346 Tijd was bij hem als een warmtebron
Altijd vuurspuwend te laat op zijn afspraak
Op tijd zijn was iets wat hij niet kon
En kreeg volgens hem nooit genoeg tijd voor zijn levenstaak
Daarom noemde iedereen hem de dralende draak…
Opa precies
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 332 Hij zocht altijd precies naar de juiste antwoorden
Maar wist nooit bij welke vraag ze hoorden
Ook zongen zijn gedachten hem toe
En werd hij van al dat precieze denken nooit moe
Maar opa precies wist wel de juiste antwoorden
Maar nooit bij welke vraag ze hoorden
De vragen bij de juiste antwoorden heeft hij nooit gevonden
Deze vragen blijven…
Adem
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 155 De ruimte is immens, zonder dat ik denk; verloren uren.
Nee, ik omarm de sterren vanuit mijn wens
met heel mijn wezen. Mijn adem schiet te kort,
slechts op die kleine aarde wekt mijn adem leven.
Mijn aandacht is gewekt en het kleurt de dag,
mijn gedachten zijn intens en zoeken mijn gouden wens.
Wat zal ik doen wat zal ik zijn, en ik zweef…
STILTE
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 193 Woorden worden al geboren,
lang voordat ze zijn gezegd.
De stilte gaat nooit verloren,
alleen de stilte is echt.
In het ongesproken woord
klinkt soms een zuiver akkoord,
als van een stil, ontroerend lied.
Wie niet kan luist'ren hoort 't niet.
Maar wie in deemoed zich ontvouwt
herkent het: helder en vertrouwd.…
langs het diepe water
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 158 doodstil water
dan plotseling
vanuit het niets
rimpelingen kringen
gevolgd door een steen
die uit de diepte
lijkt gelanceerd
in een fraaie boog
komt hij terug in de hand
langs de rand van 't diepe water…
schedellicht
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 144 hier hoog
mijn ogen zien
achter de bolling
begint de lucht te trillen
schemer verliest
horizon beweegt
ik wil hoger
zien
maagdelijk licht
begroet mij
die eerste straal
mysterieus
ontploft in mijn schedel
daar schijn ik…
Lantaarndrager
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 618 Het licht van dansende lantaarns
maakt rare schimmige figuren
op de kille grijze muren van de nacht.
Ik hoor en voel het heftig bonken
van mijn hart in de spelonken.
Ben nieuwsgierig en onrustig; adem zacht.
De spanning stijgt; bij elke bocht verdwijnt
een licht dat iets beschijnt, bij mij uit zicht
en valt het donker ongenadig om mij…
Vooruitzicht
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 336 een bloem draagt bloesem
in het avondrood
verzacht het ademend lood
vertraagt een onbekende dood
het daglicht schijnt zich
toch wijder te verspreiden
zelfs over een grijze berg heen
die al metselend gedacht
een toekomst dicht
ergens gloort het weten
groter dan de zwaartekracht
waarvoor een droom
menselijkerwijze zwicht
het eeuwige…
ELFEN EN KABOUTERS
hartenkreet
5.0 met 3 stemmen 380 De kleine wezens
die tijdens onze vroege jaren
vreugdevolle herinnering schiepen
bij verteluur of eigen verbeelding
geven
het volgroeide brein
vertederd medelijden
met wie we eens waren
"prille onschuldige zielen
beheerst door velerlei schimmen"
het sprookje toont een ander aanzien
van het heuse onzichtbare leven
dat ons voortdurend…
het getal der woorden
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 101 mystiek omringt woorden
elke letter draagt bij tot het gewicht
dat in de schaal gelegd wordt
welk een massa kan een mens verdragen,
wat verdampt als angels share?
het residu dat achterblijft
gewogen aan de hand van
eenentwintig gram
woorden en daden kunnen doorslaan
of balanceren op de rand
ik weeg mijn wit en letters
zorgvuldig als een…
De wintermaan
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 268 Eindelijk weer een wintermaan.
Ik heb een hekel aan de oeverloze herfst zonder einde.
Nu vannacht prijkte er weer als ooit tevoren een wintermaan.
Zij koesterde haar kindjes met mutsjes op in nachtelijk weerzien.
Haar kroost mag eindelijk weer eens kou lijden.
Kou.
Koude.
De mensen hebben gelukkig weer wintertenen.
En weer verkleumde vingers…
droomster
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 147 ergens
ver weg
waar niemand nog is geweest
ligt haar land
Dromenland
met zachte toetsen
creëert zij haar spinsels
die vastplakken aan je netvlies
laat haar maar dromen!
het dromenzand
waar zij mee sprenkelt
brengt haar dichterbij
laat haar maar dromen!
op haar eiland
doorkruist zij het firmament
dag na dag opnieuw
zo wij slapen…
Geesten
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 133 Al nagelbijtend tot
kloven toe
zit zij daar,
wordt gans niet moe
frummelt wat hier,
schikt wat daar
en weet,
straks is de
donkere avond daar
dan komen de schimmen,
de stemmen en schaduwen
tot de ochtend gloort,
de donkerte verdwijnt
bijt zij haar nagels.…
Maandag
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 97 Zwemmend door de aarde
Zak ik langzaam weg
Mijn lichaam schokt
Een oog dat zich opent
Voorwerpen op de tafel
Schimmen in een auto
De deken om me heen
Genieten het antwoord
Ik slinger als een aap
Het plafond vol haken
Mijn hoofd draait mee
De glimlach die niet wijkt
Op het feest met onbekenden
Alleen en toch verbonden
Zet ik je in…
Ik droomde
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 174 Ik droomde dat ik eeuwig leefde
maar ik werd wakker in de tijd:
de blauwe, weidse eeuwigheid waarin ik als gewichtloos
leek te zweven
duurde maar even.
En even had ik hevig spijt,
en heimwee naar die flard van vlinderleven.
Wist ik dan bloemen, wind of regen?
Bestond dat alles in oneindigheid?
Geluiden, vormen, alles was mij vreemd.
Traag…
de zee roept
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 118 breek ik boven mijn enkels af
blijft mijn sokkel achter
dat is wat er rest
van mijn betonnen blok
hoelang mijmeren wij dichters al niet?
waarom ben ik op aard?
wat laat ik na, behalve schulden?
hoe dat te schrijven wat al geschreven is?
mijn anker ligt in zee
waar anders?
die onuitputtelijke bron
voedde mij vanaf mijn eerste ademtocht…
groensel
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 124 met mijn wenkbrauwen
hang ik aan de stoeprand
dit kikkerperspectief
biedt nieuwe mogelijkheden
de stroom van de goot
gaat voorbij het riool in
vervuiling van de straat
verdwijnt als sneeuw
ik vlieg hier in spiegelbeeld
door lucht en wolken
anaeroob als ik ben
een bevrijdende vlucht
thuis in het slijk der aarde
proef ik de bitterheid…
Uluru
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 94 ontdaan van kledij
ontdaan van huid
ontdaan van schuld
sta ik voor u
naakt
puur
mijn levenslicht stroom vrij uit
kwetsbaar
maar sterker dan verwacht
mijn sterrenstof
droom
verteerd al
heel het heelal
implodeert in mijn hoofd
explodeert in mijn licht
alles aanrakend
dwars door basalt
kom ik tot jou
wij vervagen
lossen op
verder…
Una Giornata Particolare
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 130 de ochtendschemer
aait mijn oogleden
doorheen mijn wimpers
ruist de morgen
laat ze dicht, nog even
het leven van de toekomst
wacht op deze dag
laat het wachten, nog even
het rumoer van het verleden
snakt naar deze dag
laat het snakken, nog even
ik ben er, ook niet
de droom is zo echt
laat mij dromen, nog even
voor het snakkende…
Angel's share
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 98 Angel’s share
ik ontsnap
nog voor compostering
uit het gesneuvelde blad
en voel mij opgenomen
korrels zand kriebelen
schuren mij schoon
ontdaan van alle opsmuk
klaar voor de eeuwigheid
tilt de wind mijn bladergeest op
het Engelendeel voor de hemel
residu voor de aarde
zo ben ik in alles en overal
ooit verwaaid
en meegetroond…
Ajna
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 97 Aum
op rustige zee getij ik
ontstijg de diepte
indigo, indigo!
alleen daar bereik ik
los van
land en zand
hand en tand
transparant
in de lucht, indigo!
slechts een gedachte
creëert
neem mij op
mee
Yo Pradodayat
ik schitter
schenk licht
ben licht
Tat
Aum…