Alle inzendingen over Vergiftigd

Gelijk een vrouw, die weerkeerde over zee Naar 't vaderland, en zich verkwijnen voelt, Wijl slopend gif haar traag door de aadren woelt - Ga waar zij wil, haar smarten neemt zij mee! - Draag ik de pijn, waar vaak mijn zang op doelt, Diep in mijn borst en 't rooft mij vreugde en vrêe. Weer kruipt en knaagt mijn welbekende wee, Weer…

bladerloze bomen fabrieken stomen vergiftigde wateren stinkende kolken zwarte tranen huilen de wolken…

De bomen verdwenen, de aarde vervuild, het water vergiftigd, de lucht verstoft en verstankt - dat is de wereld van ons en onze kinderen…

Angst voor de verdoemenis, met een tong die gespleten en vergiftigd is. Vergiftigd door hun hunkering, hun hunkering naar vergiffenis, die ze tot nu toe niet gegeven is. Ze zoeken het in hoeken, ze zoeken het in gaten. Schreeuwend en vloekend, kunnen ze het zoeken niet laten.…

Er is er een de baas en dat is Putin Kritiek op hem wordt niet getolereerd Dat heeft ons het verleden wel geleerd Democratie, daar is hij niet zo goed in Ja, elke oppositie maakt hem driftig En soms ook boos of ziedend of zelfs giftig…

Teleurstelling verpakt Met een strik van ongeloof Wat er in zit Wil ik niet weten Mijn gemoed zal verzwaren Met de inhoud ervan Een vergiftigd geschenk Gekregen zonder vragen Met aandrang en pijn Door mijn hart gestoken Zonder nadenken Is het geluk verbroken.…

van rottend vlees met veren Lamgedrukt, vergiftigd, overvoerd terend in urine, stront en kanker Netjes opgeruimd en afgevoerd…

Doch zwaar vergiftigd bleek het slijk. De man - hij lag al gauw voor lijk - viel niet in goede aarde.…

De avond drinkt volle wijn teveel knielt zijn ogen rood dempt de pijn verdraagt geen felle hangt gordijnen over vergeet haar beweging vergiftigd wordt denken badineert heldere taal de dronken man de wrede nanacht…

Je ogen vergiftigd Eens waren ze blauw Het doet me zo’n pijn als ik terugdenk aan jou De hoop was verloren 't verdriet was te groot ik moest je zien sterven aan die ondenkbare dood!…

Ongemanierd wint van manieren werkt schelden overtuigender dan een respectvol gesprek Daar het niet in de kiem werd gesmoord heeft het alle vrijheid gekregen om te ontpoppen als Haagse wijken zijn vergiftigd door slap beleid waardoor tokkies huurbescherming hebben en woongenot iets lijkt uit 'n ver verleden…

hij is niet dood maar leven doet hij ook niet meer gewurgd door ideeën met boeken als de strop vergiftigd door de politiek dat kostte hem zijn kop zijn woorden zijn gestenigd gestapeld tot een graf hij is niet omgebracht maar met de dood verenigd zijn teksten zijn verdwenen gedachten slechts herinnering ze hebben…

is nu voorbij het hoort bij mij Ik was altijd bang voor het vergif Het vergif dat wordt verspreid onder ons Maar het is niet het vergif dat hoort bij mij waar ik bang voor ben Maar het vergif dat wordt verspreid over mij Ik ben niet meer bang voor het vergif dat wordt verspreid onder ons Maar we zijn allemaal vergiftigd…

Ik verbrandde de brug tussen verleden en toekomst en ik sta onstabiel aan de overkant… Ik kijk nog één keer om naar de puinhoop die overblijft van een verscheurd verleden vergiftigd met tranen die er niet hoefden te zijn… Ik draai me weer om en angstig en onzeker stap ik de duistere toekomst in zoekend naar dat ene lichtje dat de juiste…

Wachten op jou Als het leed is geleden En de dorst is gelest Als veel bloed is gevloeid En de aarde verpest Als de bodem vergiftigd En het bos is gekapt Als geweld heel normaal is En niemand het snapt Als de normen vervagen En de wet niet meer geldt Als alles van waarde Niet langer nog meetelt Als de liefde verkild is En niemand nog…

Hang niet langer aan mijn lippen lik liever mijn vergiftigd hart even maar, een vleugje nippen van mijn ondragelijke smart kijk niet langer in mijn ogen knijp je ziel uit in mijn handen even maar, half krom gebogen, diep onder zwarte nagelranden rust niet langer in mijn armen maar draag me naar de overkant op een deken van erbarmen over…

Het meubilair vraagt om vervanging het behang is volkomen verweerd de hal is leeg in de keuken rennen kakkerlakken elkaar achterna langzaam leven is er wel sprake van stromend bloed niets schijnt zich te bewegen niet voor of achteruit de lucht is stil en zwaar ademhalen gaat moeizaam is leven moeilijk daar waar mensen zichzelf vergiftigd…

de vergiftigde das ligt in het gras en denkt met heimwee aan hoe het vroeger was en dan wij de mens wij trekken geen grens wij denken niet aan die hulpeloze das die ligt in het gras en die met heimwee denkt aan hoe het vroeger was we zorgen ervoor dat wijzelf aan onze trekken komen maar denken niet aan die das die lag in het gras…

honderd duizend leugens regenen zonder waarschuwing over paraplu loze hoofden hun vervuilde vergiftigde water slaat stinkend de naakte waarheid in bodemloze putten en nooit genoeg hebbend luisteren lichamen naar loze beloften over zielloze gouden kalveren honderd duizend lege leugens kunnen putten niet dempen zelfs niet als het levenloze…

Ik heb er genoeg van, van al dat nieuws, onoverzichtelijk, verward, verdroomd en geteisterd tot in de verste uithoeken van mijn geest doorgedrongen en alles vergiftigd... Stop, wil ik schreeuwen, heel angstaangjagend, maar ik zwijg, glimlach en tracht beleefd te blijven, want wie ben ik wel?…

en wreef ze eindeloos tot aardebrokken voor plantentuinen volgend jaar, misschien wurgde ik met blote handen zelfs een tijger nam hem zijn bloed tot maan opnieuw het woud en ook de dalen vulde en uit elk lijk heimelijk de adem roofde ’k vermengde als met slagersvuist de ingrediënten in een zee van vuur bedwelmende mij met ’t aftreksel vergiftigde…

tussen zweetsokken en wat lege flessen vind je de gebroken snaren van de viool waarvan de klanken gisteren zigzag door kapotgeslagen ruiten voor het laatst de kinderen op straat vergiftigden opgedroogd brood tussen vazen met dode bloemen open conserveblikjes temidden van stoffige boeken en webben van spinnen die waarschijnlijk iets meer…

Maar, ach, wat zal dat toch: als menig patiënt een vergiftigd bestaan verder mag weggaan.…

Het kind in mij redde het maar net, vergiftigd door religiositeit en inhumane barbaren. Het is een groot wonder dat het kind in mij heeft weten te overleven door de taalkunst en dat het laatste woord daarover nog lang niet is uitgesproken.…

Het gaat niet langer Ik kan het niet meer Steeds weer uitleggen En alles vertellen Steeds weer opnieuw Ik word steeds zieker Mijn hart Mijn hoofd Het wordt vergiftigd Binnen een paar seconden ‘God… ik kan niet meer ik wil niet meer mijn moed is weggezakt voor eeuwig en onvindbaar’ ‘Lieve Heer… het gaat niet meer ik wil dood……

het zal nooit wennen poppen met mondkapjes in de metro de supermarkt waar je gaat op anderhalve meter afstand van elkaar op straat in huis voor de buis overal poppen gesluierde poppen bloedeloos op straat waar je gaat of staat wie zal ooit kunnen wennen aan de geur van een vergiftigde eenheidsworst die snel veel sneller…

Een dievegge steelt Alléén in huis; donk're dag Gewetenswroeging Kent zij blijkbaar niet Stelen net als raven doen Gitzwart en brutaal De natuur in huis Een opgezette eekhoorn Van de boswachter Kattenhaat en Cyp Naar Cyprus, daar zovele Leven met elkaar Zeer bruut vergiftigd Onverdiend, met kwade aard Dader geen knip voor De…

Haar denken door drank vergiftigd Mis ik de lieve vrouw in haar verscholen Zij het vechten beu een nieuwe vriend omsloten haar klamme handen het blik als gegoten om oneindig starend klemmend voorheen mijn roede leeg gespoten nu slechts haar keel met goedkoop bier vol gegoten Angstig slurpend bier een flash van verleden…

Omdat je weet hoe ik vergiftigd ben? Soms, mijn woeste minnares, is dit het beste tegengif, ook al dendert het genadeloos zoals ooit in Pompeï, waar je als bange zwaan in een vulkaanvijver zwom, toen je me, lief bloemenvrouwtje, vroeg: 'Kijkende schrijver, red mij voor de wereld breekt!'.…

De maan roeit brandend langs 't wolkenrif, en 't bos is paars: vergiftigd. - Poel en half open pad vol hete bramen, fel en rond in geur. De vlakte, een fletse ruiker en de lippen droog; sterren vallen als dauw. Gestalten jagen woest: saters in horden; en hun grijze adem is zichtbaar.…