Alle inzendingen over bronwater

een wereld van verschil - bronwater drinken of water uit de bron…

Een boom ontworteld, modder, een barst in de rots – helder bronwater!…

ik mag je voeren je voorzien van bronwater kom mijn lief dan streel ik jouw veren ben niet jaloers dat je mag vliegen wees ook niet jaloers op mij dat ik kan zingen kom mijn lief laten we samen zingend vliegen om de bekendste toren van het hoge noorden.…

Door helder sprankelend stromend bronwater verkwik ik wat of meer door de waterval-muziek van Chopin Het afscheid van tante Lucy het bijwonen van de dienst is confronterend raak Ook zij heeft 't moeilijk met het loslaten van een leven zonder leeftijd Tranen ontvallen haar ogen maar worden opgevangen  door de glimlach van haar lippen…

de cadans van het verhaal sleept me mee door het ritme vragen wellen in me op als borrelend bronwater uitspraken van Pascal Mercier denderen door mijn hoofd zijn taal dreunt oorverdovend door in mijn bewustzijn ondanks alle spoorboekjes blijft de mens ontoereikend n.a.v; Nachttrein naar Lissabon…

in het bronwater van leven, dat dient gedicht.…

De weg waar ik op sta cirkelt omlaag naar het dal waar het einde wacht stil en klaar als bronwater en zeker is het dat ik daar rust vindt en mezelf kan zijn en me nooit meer iets hoef af te vragen.…

als mijn ogen je ogen vangen onzeker maar willend doordring ik in het moment laag na laag je zien en laat me woord voor woord je wereld influisteren verdrinkend, bovendrijvend adem happend en weer wegzinkend sijpelen we zo maar wat als bronwater rijk aan mineralen en begrijpen ogenschijnlijk dat kijken met twinkelkracht de weg wijst naar…

de geur van dopheide en droog dennenhout beweegt met de wind die goudgeel blad ritselt de zon staat in gloeiend stof in een koperen nevel van hitte grasklokjes trillen in de schaduw van lome verdorrende struiken diep onder de verhitte bossen stroomt levend bronwater straks zal koele regen ruisen voor een eeuwige kringloop…

Ondervindt u ook soms hinder in dit neervaljaargetijde van spontaan opborrelende imaginaire woorden fantasiebeelden of beide als bruisend mineraal bronwater met pfizeringrediënten of wat bubbelend moderna, Laat dan de feuilles maar mortes gelijk de indian summer evenals de dode eikels, platgetreden glands mortes…

Ik loop te soppen in mijn schoenen met op mijn rug een 1000 liter tank bronwater uit de Ardennen. Een zonnesteek.…

In mijn dromen priemen prikacties van verleden tijd; tastbare tintelingen vertalen herinneringen sprankelend als bronwater. In de grotten van mijn lijf weerklinken geluiden van verzwegen leven en wervelbeelden puilen mijn ogen uit.…

ik verder niets weet draaiing van geslagen touwen gummi piepend tussen wal en schip opgedroogde wieren op de kade wespen langs een lijn vol vis Ik leng anijsdrank aan met water spuw de deksels van een pit mompel in de zon iets Grieks Geeft niet waar ik nog moet wezen vandaag leef ik en hoef niks -------------------------- uit: 'Bronwater…

Mijn schrijven is niet deugdzaam verheelde woorden Anders beleefd dan een boek aanschaffen Met vingers voelbaar gelezen door de bladeren glijden bronwater zonder droogrest Tafelbladen zonder kruimels Ontlichamen zonder ritselen Het woord dat eerder was dan het schrijven In stopakkoorden beschrijven Stille krachten zwijgen Gesproken woorden…

Blijvend blauw letsel, als een lekkende plastic fles bronwater (een merk) Het internetlicht van de draadloze lozing is een blauwletsel in de nacht dat ik dit schrijf (een baken, een merk) Blijvend blauw letsel: de aluminium blik die jij zond.…

kunnen vertellen de stappen die zij zet uit het alfabet klinken zacht en soepel ik voel het in mijn ledematen wat ik niet beschrijven kan met dichterlijke moed ontwaken woorden relaxed aan de horizon dat is genoeg voor mij ik laat mij meevoeren kus de charme als een bron van comfort o, hymne wees vriendelijk voor haar de vrouw van bronwater…

verdwalend door heemtuinen duinen rosaria leek een belofte van niets dan geluk een zwevende donzen veranda gedragen door blauwe paddestoelen doorspekt met jouw lichtpuntjes de stilte te betrekken in ons gezamenlijk uitzicht de velden voltrokken zich de natuur werd overal geboren jou beseffen in mijn gitzwarte prismatintels was als puur bronwater…

Wie veel water drinkt die verdrinkt veel verdriet!!…

Bloed klopt in het uurwerk van de mij aangemeten tijd en visioen, het recht rein bronwater te tappen uit een ongeboren geheim, waarin de waarheid drinkbaar wordt uit de hiel en de ziel van de fles en taal, die toegang soms ontzegd zodat ik stilaan verder droom, misschien fataal uiteindelijk wel levensecht als een verse…

Roest klopt in het mechanisme van het aan ons aangemeten uurwerk, het lijkt even stil te staan, het reinste bronwater aangetast getapt uit het bloed, waarin de waarheid afbreekbaar wordt reeds voorspeld in de oerziel, afgedaan als onzin, klopt het aan de poort, vaak ontzegd en komt het ijkpunt dichterbij waarin ik droom…

groen stapelen ruggen zich naar achter waartussen nevel kleeft als grijze klei aan dikke kammen de kleine ruïne is door steen en tijd van enkel voorgevel met raam tot standbeeld verworden tegen de zachtgrijze hemel grenst de kim aan gele korenvelden scherp geaderd in tinten en zo een hoogte kleuren de stroming kent blauw ruisend bronwater…

Emoties kloppen in het mechaniek van de aangemeten tijd en visioen van zelfrecht het reinste bronwater te tappen uit elkaars gedronken bloed, waaruit het labyrint van waarheid ondrinkbaar en onzichtbaar wordt, zijn we misschien al uitschreven uit archieven van de taal en alle zin - of onzin, een liederlijkheid waardoor ons de…

Bloed klopt in het uurwerk van een meetbaar wiel, het recht bronwater te tappen uit een naderend seizoen, te voegen aan de ziel van mijn koninkrijk, nu nog ontzegd, zodat ik ongestoord verder droom, misschien wel levensecht.…

De waterstraal, natuurlijke waterfonteinen tussentijds op ons gericht ontstaan door de echte wereldse bronnen toen de erkende wateren nog spreken konden en de harten luisteren wilden de hoeveelheid mooie uitstraling van beken op alle plaatsen, bronwaters, die niet langer doorwaadbaar smaakafhankelijk koolzuurhoudend sprankelden.…

Hans Dulfer constateerde het al eens: van bronwater krijg je dorst omdat er vaak zoveel zout in zit, dus Spa rood sla ik meestal over. In bier zitten teveel bubbels daarvan gaat de sax borrelen of nog erger: midden in een mooie ballade moet je in de microfoon boeren.…

Respect, begint het puin te ruimen en smeekt met vragende blik "Neem hun levens niet", nu het tekort aan sprankelend bronwater nijpend wordt. Harde woorden hebben honger, maken een bitter einde aan weinig geluk.…

Light-producten worden aangevuld met andere slechte zoetstoffen en je kunt maar het beste bronwater drinken. Ze hebben sluipend en willens en wetend zoetekauwen van ons gemaakt, waardoor we alsmaar weer naar het witte gif grijpen. Het is een surrogaat-energiebron, die ons in de greep houdt en rigoreus ont-ikt.…

Wie ik was ben ik kwijt, het ik opgegaan in rook, Zelfs de naam die ik droeg vanaf 't begin is me ontschoten, Is ongemerkt vergleden in mistige vergetelheid. Alleen jou ken ik nog, jouw gezicht, jouw ogen, jouw naam zijn in mijn ziel gekrast - Kom naar me toe, kus me en vertel me de naam van dit mensenkind dat je ooit hebt liefgehad…

Dat deze ongekende schoonheid niet is beperkt tot horen of zien maar ook dat de andere zintuigen worden geprikkeld denk maar aan bedwelmende geur van wilde bloemen, zoete smaak van rijp geplukt fruit tot de frisheid van bronwater dat het dorstig lichaam lest; onvergetelijke – en unieke momenten.…

Ham in bloed verwoorden Abrahams zonen en zijn neven vasten in beheersen, De Grote manitou, De Grote Geest, De Thora die spreekt: ”Wie één leven redt, redt de hele wereld” mensdom en dierenrijk zonder onderscheid Zwaar beladen,vrijdenkende schuldvragen wereldwijd belasten Schaamte ontlasten wereldwijd vasten Vrijzinnig bewoorden Bronwater…