Alle inzendingen over oude muur

geurige trossen stromen langs oude muren tranen van blijdschap…

Wandelschoenen staan quasi achteloos in rust voor een oude muur. Nat en vol modder wachten zij op wat straks komen gaat.…

Ik luister naar de wind hoe deze door de spelonken van de oude muren van het huis waait ik zie de zon schijnen over de schaduwloze straten van de stad ik hoor je stem die spreekt met oude woorden. Ik hoor en zie het ontluisterd aan.…

Ze was "het meisje" volgens Helmuth Kohl, maar toonde wilskracht, sloopte oude muren. Als kanselier heeft zij beslist allure. Ik wist niet dat er zoveel in haar school. In Oslo bleek uit haar decolleté, dat zij méér sterke punten heeft; wel twee.…

Spinnenrag taaier dan staal in een oud huis onder aan een trap. De banden gieren er voorbij en de dagen lijken taaier nog, langer nog en ouder. Onder aan een trap. Een trap tot het licht aan. Deur open gesmeten. Stukken uit de muur geslagen. Een oude muur, ooit taaier dan de taaiste dagen. Vandaag uit elkaar getrokken.…

zelfs het licht vluchtte weg uit de donkere kamers van het huis zonder spiegels waar het lachen verging alleen de schaduw van wat was, is blijven hangen en echoot het verleden tegen oude muren maar aan de kim klimt ongezien de Zon het huisje tegemoet…

Niet de citroenboom, niet de absint en de nacht, maar haar absentie: de witte jurk over de krans van een oude muur; de lelie omkranst de herinnering aan slanke handen, gescheiden van de aarde en haar gezicht, de boom is haar stem, de rozen zijn in haar gesticht, vertrokken om het zoet der liefde te verspreiden en naar eigen inzicht…

Meester als ik fluister hoe zacht en rozig Uw handen zijn, gelijk mijn nachtgewaad waarin ik woel vol lust naar U zie mijn handen zo vlezig van kloven met boenwas doortrokken mijn nagels zijn als resten van een oude muur maar U voelt mij graag Meester al zijn mijn palmen schuurpapier ik streel U lief, daar waar een meid nooit strelen…

mijn handen lijken wel op die van jou, als vrouw en als persoon verlies ik, doodgewoon mijn kalme levenslust angst vergrijpt zich, aan mijn zwakke moment hoe lang ik jou al heb gekend doet er nu niet toe jij was moe -en ik ik blies de dagen naar een ander stervensuur een oude muur, gekerfd vol letters schrijft ons testament…

fraaie oude muren glimmen in 't licht van goudgele zonnestralen schaduwen van door de zon belichte vensters werpen zich op de met bloed, zweet en tranen bedekte grond van het Romeinse amfitheater dat onwillekeurig mijn diepste gedachten doet terug voeren naar reeds lang vervlogen tijden van gladiatoren, gevechten, martelingen…

Nog één keer zal ik gaan en van op afstand zien de voordeur met vers vernis oplichtend in een scherf najaarszon en daar achter trendy vitrages de geur van oude muren tussen de spleten de echo's van mijn vroegste jaren de kleurige loper van de trap naar boven die hele perceptie van gemis opgeslagen in het landschap achter mijn ogen.…

ik huil jouw tranen langs oude muren van kruisende paden waar wilde klimop oud en haast vergroeid jouw pijn verraden het lang gedoofd vuur al tot as geworden in een veel te vroeg uur haalt aldoor het heden in resteert een leeg gedicht op een liggende zerk een onherkenbaar gezicht op een verdord perk ik huil met jou de tranen zij…

ik betrap mezelf op een vleugje heimwee naar het oude Frankrijk Hotel des Alpes tout le confort A Die route de Gap en de Grand Garage van A.Saviard Centre Ville waar je destijds terecht kon voor een Peugeot of Simca de snel vervagende schildering op de oude muur in Pontaix maakt weemoed in mij los met het glas pastis op het…

Over de smalle weg van de herinnering omzoomd door de mij vertrouwde iepen, waar nog zo veel oude bekenden liepen was ‘t dat ik vannacht mijn dorp in ging. Door de bomenkrans zag ik de schittering van zonnestralen, door bladeren gedempt, die op enkele plekken echter ongeremd oude muren bekleedden met schildering.…

streelt langs de oude muren het late zonlicht zacht, beroert het vergeten hart met warmte die herfstig kleurt, in purper rood. de tijd zweemt voorbij beiden zijn oud en broos de liefde keert het tij er bloeit een laatste roos…

stegen met mos waarin karrensporen gesleten in stenen stegen stijl tussen oude muren waar eens het leven drentelde en het kind de klank van zijn lied ontdekte in de armoe verscholen onder een deken van grauwe schaduwen waar de zon niet kwam Licht op kronen van de kathedraal waar de zon speelde en rijk geklede heren geen stegen kenden…

je denkt aan krijtstreep met een aktetas aan paraplu en 't elegant flaneren van bonte dames naast correcte heren bevroren glimlach boven grijze jas je denkt aan sportschool en het klatergoud aan tatoeages, bier en zonnebanken die passen bij de goddeloze klanken van dialect dat primitief wordt uitgekauwd onzichtbaar blijft de oude muur in…

Slot Bommelsteins oude muren kijken Tom Poes en heer Ollie na, als het tweetal voor lange of korte reis vertrekken zal, hun leven met dol avontuur verrijken. Na hetgeen de helden mochten bereiken staat keukenkunst van bediende Joost pal bij behouden thuiskomst, die diepe val en moeizame klim voor smullen doet wijken.…

Een paar hoeken om en je staat in de stilte op een bodem, tussen oude muren, lagen metselwerk in zomaar een winter. Uit de tijd gestapt. Het vriest.…

Jij was de vogel, de watervrouw, de klimop langs de oude muur je was de tuin vol beelden, de honing in de verre hoek het dak van riet dat je huis bedekte Je was de kracht van klei, de vele kleuren van het licht de bloemen die je steeds weer ontdekte je was de vrouw in wie ik mijn moeder tegenkwam Je was het kleine dorp, de kerk, de winkel…

In een plechtige stoet trekken de mieren zich terug in de kieren van de oude muren. Voor ons niet te volgen. *) uit de Koran, de soera AL Namal op blz. 377. Gedicht n.a.v. het boek “Het huis van de moskee” van Kader Abdolah, Geïnspireerd door het 1e hoofdstuk over de mieren, voortbordurend op de prachtige beeldspraak van de schrijver.…

zacht dreunen Een mechanisch kreunen van staal dat leefde Het wrong zich gestaag in mijn genen Dat een ritme in mijn hartslag weefde De donkerte was met mijn lot begaan Vol eerbied bogen gevels naar binnen In ramen kierden de eenzame nacht Hier, hier weefden we ooit vers linnen Het geluid van mijn broze stap klonk Als gefluister tegen oude…

Wij stuitten op oude muren; hier had ooit vale boosaardigheid een onderkomen. Een houten hand verwees ons scheef naar niets dan een put, stug zwijgen keerde zich tegen ons. Ten leste wadend door ijskoude stromen vonden wij ook daarin geen weg.…

En oude muren laat herrijzen als eigen identiteit om die te verpakken in hun nieuw uitgevonden genialiteit z’n grenzen sluit, wordt alles onbereikbaar door de intolerante van toegankelijkheid, want als je niet binnenkomen mag, kunnen we er ook niet uit, het enige wat overblijft, een cultuur die sterk verschraald.…

Van puur en levend hout Terwijl het hart verjongt Worden rimpels wijs en oud Het oude wordt vervangen Het nieuwe raakt vertrouwd Een veilige omheining Van puur en levend hout…

In China tegen de Mongoolse plagen In Vlaanderen de Muur van Geraardsbergen Bij Trump om Mexicanen te gaan tergen Jeruzalem: een muurtje om te klagen Berlijn: symbool van rode dictatuur In Nederland: kroketten uit de muur…

zweven tussen de muren in mijn woonstel een oud aspirant gezel. een muur van foto's waar jij nog bloeit en bloost. drink nog wat thee tussen de muren ooit van ons twee. de echo van het lachen kreunen en dansen. maar ook het schreeuwen en huilen. dat geluid zal wel tussen elke vier muren schuilen.…

Het leek zo simpel maar de weg was stijl zelfs voor een waaghals een diep ravijn je kan je verstoppen en de pijn laten maar het gaat zoals het gaat was er een kans voor deze koortsachtige dans de muur te breken die ons gevangen houdt dus ga nu maar liefste ga…

bakstenen slorpen beloftevol de woorden op letters maken halt hier hangt een groot verlangen gestolde beelden spreken een zwartwitte taal het beenmerg van de stenen hunkert naar de dromen die aan de muur zijn blijven kleven…

mooi om te zien hoe jij je een weg baant in dit leven alle kastjes en muren ongelijk lijken te krijgen vingers die eerst niet wisten waar ze te leggen nu een plekje vinden mijn geloof in jou bewaarheid wordt…