Alle inzendingen over Bom- plant

Voelbaar tussen de bomen wacht het woud totdat jij het ziet en groet. Stilte antwoordt, geeft de beek stroming, maakt de boom vol blad, vult de wilde raat met honing. Hier lopen wij, vrij van stenen, vrij om stil te staan bij het oude woud dat voortleeft in deze groene long tussen twee wijken.…

in dit bos van schrale bomen hoeveel jaarringen heb ik nodig om hier te blijven…

bomen de wachter terug te komen de barakken zijn nu leeg…

die ogenschijnlijk simpele bomen met hun eeuwige dromen gevangen en zo mooi weergegeven *…

de gewortelde boom in het bergravijn tussen kogels en oorlogstaal…

De bloemen, planten en de dieren de zon, de sterren en de maan alles hebben we van Hem gekregen dingen waar we te weinig stil bij staan We vinden alles vanzelfsprekend en normaal zoals we leven want we vergeten veel te snel dat alles door Hem ons is gegeven.…

naar een evenbeeld van zeus Met zijn stevige wortels verankerd na eeuwen nog steeds imposant Heeft alles al overleefd stormen, slagregens en brand Spreidt zijn brede takken naar alle windrichtingen uit Hij begroet daarmee de wereld waarbij hij eenieder in zijn armen sluit Hij staat symbool voor al wat leeft voor mensen, plant…

Dit bloemetje wordt ook wel roomse kamille genoemd Omdat het in Rome alom werd geroemd Achttien witte blaadjes waaieren uit een geel hart Als een uitstromende energie die je klaar maakt voor een frisse start Het hart van de bloem staat bol net als een opgezette buik Hieraan ontleent deze plant ook wel zijn hedendaags gebruik…

Of en had ik maar een van die vonken Die daar laatst in uw kijkertjes blonken, ‘k Plantte ze boven de Minne zijn kaken, om deze blinde eens ziende te maken: dat, als immer hij oorlogen wilde, hij zijn pijlen met kennisse spilde.…

Noorden Wou dat 't Noorden hier was, of anders andersom Zoals mijn chalcedoon verloor ik jou Op straat Nu is de herfst begonnen Mijn hart hardnekkig zwaar bewolkt Regenbuien schuilen niet meer voor zichzelf Laten onbeschaamd de zielen vallen De mijne klettert op de straat erbij 't Is koud in huis, nu zonder jou Zeg uit pure armoe Al mijn planten…

leggen want vóór de buien uit vakantieland wordt alle warmte weggeduwd dus alleszins aanvaardbaar is mijn glas pastis met ijskoud water en wel: binnen mijn handbereik over de Singel klinkt geruis van laat verkeer, gemengd met flarden muziek, voor wie niet slapen kan of wil, mij is het om het even geen hoempa door de open ramen mijn planten…

Lang hield ik het vol Liefde voor geur en smaak Verdwijnt wellicht ooit En mijn toekomst is het asvat Waar ieder alles in werpt Maar waar mijn vlam minder vat Gelukkig scheiden we het afval In grijze en groene bakken Men werpt mij in de groene Alwaar ik rustig composteer En snel tot nieuw leven kom Al ben ik dat dan zelf niet meer Maar planten…

de wijzers in het groot radiant leunden tegen het avonduur ik had wat tijd en genoot riant van het dampende clair-obscur mijn gedachten spoorden naar de zon felrood onder het glazen fries bij de kiosk op het perron plantte ik hijgend mijn valies hier gonsde 't van gezelligheid onder de hoge stalen hemel wereldgeluiden stegen wijd…

de dader een doener zo iemand met mouwen handen die de pakken niet laat zitten onderwijl wat anders plant om later te verkopen nee, de dader een mens op zijn rouwgerande vingers getikt bestookt met wederloos betoog dat hij en hij alleen ja, niemand anders zo gaat dat altoos door de dader, de mens die niet beter kon zich vergist heeft…

volgen verbreekt ons keten had ik maar gehoord geweten en oud gebouw museum mag niet overleven nieuw ambachtslui liefdeloos snel gebouw warmteloos en de lampion rechts in de hand links het mobieltje nep met batterij zo lopen zij had ik maar geweten en niemand thuis voor de thee het verhaal de bandjes winkelketens scholen zonder stem plant…

Als de wereld morgen open gaat vouw ik grauwe wolkenluchten zachtjes samen en fluister vlug wat woordjes richting jou Als de wereld morgen open gaat breng ik kleine kiezelsteentjes naar het laatste kruisjespad waar armen wijd grenzen vervagen Als de wereld morgen open gaat verschuif ik het laatste restje zand en plant een rode roos in…

Met mijn geboorte ontkiemd, Tere plant van groen Door levensstorm gestriemd Niet van kracht te ontdoen. Eindloos zocht je grillig blad Naar warmte en lucht, Een helder blauw bad, Brutaal, toch zo beducht. Zo teer in kracht, hebben je wortels gezocht, de innerlijke vracht, dat, wat wel en niet mocht.…

Waar men mais en graan en bieten plant, zag ik kabels lui, lang en buikig hangen. Altijd naar de horizon verlangen boven het eindeloze groene land. Zo ver ik kon zien gebeurde er niets. Noch bij het benzinestation dat ik bezocht waar men koek met slappe koffie verkocht vanachter boeketten en veel antivries.…

Als - in spot - uit de witte hemel een meeuw op mijn schouder wil landen en bezit neemt van mijn wezen - als rover - die z’n naam nog moet planten op nog niet ontdekte stranden, dan zal een verlegen wind mij zeggen ook wanneer dat niet meer wordt verwacht, om uit het niets, alles te kunnen halen, en zal ervaren hoe onbewegelijk stil het wordt…

waarom zegt niemand dat de aanwezigen die er waren niet bestonden al sprongen ze herhaaldelijk bovenop het beeld van illusie geeft het een roes van vrijheid of wil men zichzelf onderstrepen; een witte woordenvlag planten als herinnering aan al dat moois van muzen, momenten en letterkundige overgave kan men bloemen laten groeien in oren…

Misschien als plant of dier of gangkast. Maar nu ik zesenveertig ben lees je aan een stuk door het volledige Geheim Dagboek van Hans Warren, wat ik je graag cadeau deed. Mijn leven had net zo goed meer kunnen zijn, dat geldt voor de meesten, heb ik ontdekt, we zijn in wezen geen tragische uitzondering. Het liefdestekort is van allen.…

en met een stem vol moederschap laat zij een opdracht aan de planten na: wees daar, eis water, als ik niet meer ben. alles wat weerloos is en eindigt verdient een voortbestaan. geen ding.…

Vol ijver zie ik je Bezig, geconcentreerd, Niet aangedaan door Je eigen motorlawaai - De hele hoofdweg Heb je van onkruid Ontdaan, maar dan Zie ik te midden van De gladgeschoren bermen Een prachtig bloeiende Koekoeksbloem recht Overeind te pronken Staan in het Vroege ochtendlicht Je hart was te groot Om ook deze ene plant…

Na de ijzige katharsis is mijn hart weer rein; mijn wonden zijn geheeld, ik kan weer bollen planten, en adoratie voelen voor al het verwante en liefde brengen waar ze hoort, ootmoedig zijn.…

Het boek Openbaring toont een gitzwarte zon een bloedrode maan waarbij sterren van de hemel vallen angstwekkend kondigt zich de dag des oordeels aan engelen blazen zelfbewust dienstbaar op bazuinen de tonen beduiden dat men bereid moet zijn op het grote gebeuren maar niet omhoog kijken in alle rust het werk van zaaien planten arbeiden…

O Gij oneindigheid van zon, en zee, en strand, En woud, en stroom, en dier, en mens, en plant, En kleur, en zacht bewogen fijne luchten, Hoe wilde ik scheuren, en hoe min ik U.…

Ik vraag nu de bloemen en planten hoe kunnen jullie zo stralen en geuren, zo mooi, dag na dag zijn? Je laten zien aan deze mensen vol pijn verdriet en chagrijn? Ze kunnen niet praten maar geven gewoon door: 'we zijn geworteld in 't Zijn.' Nu mag ik vertellen over gezondheid, lang leven. Wat voel ik me klein!…

Er komt een meisje naast haar zitten, maakt potloodschetsen van een plant met ronde bloemen op drie stelen, en zij kleurt in: geel, rood, oranje, dat doorbloeit in je huis, nu nog, tussen de spiegels en de foto's. ----------------------------------- uit: 'Hollands Maandblad', 2011.…

Ik zet het bloeiend goed weer in de grond Dus wroet ik met mijn vingers in de aarde Rondom de vaste planten in mijn gaarde Verdamme!…

Investeren Toen ik een kind was, werd ik opgevoed Met ’t vraag en antwoordspel der Catechismus Dat stampten we in ons hoofd; broeder Simplismus Moest zorgen dat ’t geprint werd in ons bloed Om Goddelijke zekerheid te planten In de rode achtbaan van ’t Interne Boek Beschikbaar op de virtuele Nook: De Geest die ons omringt aan alle kanten…