281 resultaten.
Tronen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 134 ik leg mijn oor te luister
op de golven van de zee
met hun intrigerende verhalen
lokken ze mij moeiteloos mee
over het huizenhoge deinen
het laag gelegen domein
met haar ontelbare schatten
waar ik graag onderdeel van wil zijn
word ik meegenomen
tot verre diepte aan de hand
genietend van prachtig koraalrif
betoverende kleuren in onderwaterland…
Asscheid
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 1.171 As verzandt langzaam tot sediment
Als hij wegzakt in het sentiment
Van een golvende herinnering
Onderweg naar de Noordpierbranding
In het deinen op duinen van woelig water
Valt het nu samen met later
En spiegelt de zon zich als zilver aan de oppervlak
Waaronder een zee van stilte zich stelt op zijn gemak.…
Een jongeman
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 75 Was zij de wind
Zouden haar vlagen
Flirtend langs de flanken
Van een zwaluw strelen
Zouden haar roze vlinders
Fluisterend naar dansen
Zingen in de wolken
Warm omgeven
Zou ze de zee
Doen deinen, ritmisch
Getijden stuwen en tot
Stormen golven blazen
Zijn adem willen zijn
En in vleugen van
Verlangen met hem
In golven verdwijnen.…
Vertrekken
gedicht
3.0 met 374 stemmen 86.444 Dein in het bed
omhels je geliefden
die stuivend verwolken
tot eeuwig stof.
Open het luik
voel vervlogen licht
fladdermottend
langs je gezicht.
Grendel het hek,
je biezen gepakt,
zie de blauwe lucht -
en vertrek.…
barenstijd
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 824 zacht dein ik
op vruchtwater
van oranje gele warmte
in de schoot van de oneindigheid
als ik door lichte drang gedreven
langs haar…
Vol schitterende creaties
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 172 maagdelijk wit
ligt onbegrensd
uitgespreid
ingetekend
raakt zij
aan de eeuwigheid
de inspiratiebron
welt letters in een
eindeloze variatie
woorden
deinen langs oevers
vol schitterende creaties
ik teken kleur
voel hoe feniks
gaat ontsnappen
als gedicht
ziet hij in volle vrijheid
het nieuw geboren licht…
Bij de traan
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 216 zo de schaduw speelt met de zon
zo speelt de traan met mijn lach
ik dicht me dicht, zo dicht
bij de vraag van elke dag
kan ik dromen onder bomen
als een zeilboot meestromen
op een woordenzee van gedachten
of dein ik in slapeloze nachten
ik teken ademkringetjes in de lucht
ze dansen rond in een verlangen
rond een diepe zucht
blijven ze…
Lawines tijd gletsjeren eeuwigheid
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 688 ratelend bonken
uren van de helling
minuten springen op
in het stof van seconden
dagen brokkelen af
smelten zonder spoor
weken drijven
oeverloos voorbij
maanden als een
zee seizoenen
golven in de oceaan
waar jaren deinen
geen vloed gaat
hoger dan de hemel
het springtij wacht
die ene kans…
Aan Lesbia
poëzie
2.0 met 12 stemmen 814 da mi basia mille, deinde centum,
dein mille altera, dein secunda centum,
deinde usque altera mille, dinde centum;
dein, cum milia multa fecerimus,
conturbabimus illa, ne sciamus,
aut nequis malus invidere possit,
cum tantum sciat esse basiorum.
Catullus…
Zilver maandag
netgedicht
3.0 met 22 stemmen 6.203 het maan zilver
schittert voor mij
waar donker diep
de vijver troont
schuift de zilveren maan voorbij
de koude nacht
die sterren toont
en rust het water rimpel broos
in stilte van het ogenblik
en deinen zacht
de eenden kroos
tot troost voor mijn
bezwaarde ik
schuift de zilveren maan voorbij
en sprankelt
nog gevoel van mij…
gevecht met de zee
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 535 ik doe mijn best
om recht door
zee te gaan,
dan kan ik je
snel achter
me gaan laten
nu dein ik
op je golven,
verdwijn steeds
onder water.
zo’n omweg
is fataal
ik zet mijn
schouders
schrap
tegen
de branding
van jouw woorden
ik moet
naar open zee,
ver buiten
jouw bereik.
ik wil nooit meer
verdriet om jou.…
Mandalika
poëzie
3.0 met 8 stemmen 2.185 Hier is geen ander gehoor dan 't verre gebrul van de branding,
Het droge geritsel der hoge pandanen,
Geen andre beweging dan 't wuiven der blaren
En 't lome deinen der golven.
Als 't leven op aarde opnieuw moest beginnen,
Zou het niet zuiver blijven, allen op dit eenzame eiland?…
lul niet
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 1.054 stampvoetend draai ik weg
in je ooghoeken fluit ik scheel
haren trekken lukt niet op kaal
haat en nijd door cupido beschoten
wegen door water langs en op
deinen met de storm mee olé
vliegend met mijn bezemsteel
vlam ik op op wat komen zou
steenkolen vloeien opgebrand
daadwerkelijk maar ook waanzinnig
als water het ook niet blussen kan…
paarswitte lelies
hartenkreet
5.0 met 8 stemmen 459 waar een bed van lelies
meren kleurt
paarswitte tinten
deinen op het water
zien wij het dansen der meeuwen
hun luchtballet
een spel van schaduw
in de ondergaande zon
langzaam verdwijnen
in het avondrood
waar de schemering gevallen
kleuren dooft
en rimpels op het water
oeverloos breken
paarswitte lelies
zachtjes sluiten…
Mijn vage zelf
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 28 In lachspiegels en familiefoto's
zoek ik de grenzen op van wie ik ben
in gezelschap laat ik mijn lichaam deinen
mijn ogen verwachtingsvol verscholen
achter een goudgordijn van lange haren
lonkend als een ster, met getuite lippen
om te voelen hoe het is
om wereldberoemd te zijn
en dan des te meer mijn vaagheid te ervaren
verscholen achter…
eindeloze zee
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 417 Oh,eindeloze zee,
neem mijn gevoelens even mee
Laat ze deinen op de golven,
zodat ze onder zeewier zijn bedolven
Neem ze mee naar verlaten stranden,
naar onbekende oorden,en landen
Laat ze op de rotsen stuk slaan,
of in het glanzende zout opgaan
laat ze zich mengen met het zand aan de kust,
dan heeft mijn hart heel eventjes rust.…
Honger naar leven en schoonheid (anorexia)
hartenkreet
4.0 met 18 stemmen 1.996 Nu ik weer zonder afschuw
in de spiegel durf te kijken,
niet meer achteruit deins
voor chocolade en ijs,
niet langer 'geen honger' veins,
en afkeurend naar mijn lichaam wijs,
besef ik wat ik allemaal gemist heb
door mezelf ziek te maken al die tijd.…
zelfs mijn denken
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 766 licht kan dagen niet meer scheiden
tafel, stoelt vervloeit tot schijn
’k wil het maanlicht nooit meer kennen
- zie slechts autolichten branden
hoe zij één na één verflauwen -
plaats en tijd en doel verdwijnen
’t avondzwart met bittere steek
wil zich met de nacht nu mengen
sterren die in plassen deinen
en mijn denken geldt slechts jou.…
Geen haat maar liefde
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 283 Evenwicht zoeken
kras zijn naam
in een verlaten oud bankje
met ziel en zaligheid
plus een gepassioneerde tinteling
stort je in een roes
bedwelmd
de ultieme overgave
aan het deinen van de wilgentakken
neerhangend
langs de sloot
o schoonheid
laat jouw geur
me niet verblinden
bij het opstaan in de morgen
pas in het broze duister
voel…
Lichtstralen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 707 Lichtstralen dalen neder
zoals het fladderen van een veer
Op de bladeren zacht en teder
langverwacht en hunkerend naar meer
Door de glinstering bewogen
deinen bomen door de wind
Verdwijnen druppels die bladeren drogen
als de tranen van een verdrietig kind
Lichtstralen o, zo zacht
zijn als het beste medicijn
Zo fijn en toch onverwacht…
Weerspiegeling
hartenkreet
4.0 met 32 stemmen 393 ergens op een plaats
tussen bomen en wat struiken
spant een brug de oevers droog en
laat de zon iets moois ontluiken
spiegelingen op het water
tonen de dingen in realiteit
geen foutje te bespeuren
tot wind speelt met die werkelijkheid
de lijnen deinen verder open,
verdwijnen in onzichtbaarheid...…
Baai blues
netgedicht
3.0 met 47 stemmen 1.430 de wind blaast een blues
door onze verwaaide haren
we deinen mee
met melancholische golven
terwijl we nog wat tijd stelen
uit de verstrijkende zandloper
je fluistert zacht
adieu cherie
ik vang je woorden
op mijn lippen
polijst ze, kus je
nog eenmaal
we overstemmen de branding
met een laatste liefdeskreet
en dragen de nacht…
Mooie Ochtend
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 184 Zachte bries strijkt door haar kapsel
masseert golven door zilverglans
van zachte zijden draden
die deinen als vreugdedans.
Als tranen van ontroering
hangt dauw in berkenblad,
klinkt door eik en beuk in vervoering
vogelzang in lof gevat.…
Zonnemanen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 1.299 Blanke manen stillen ogen,
bij-licht, gedimd tot zwart
Ik jubel dan zeer ingetogen
als zij vragen om mijn part
In de rondte schijnen zonnen,
steeds groter, feller, over zee
Telkens geef ik me gewonnen;
ze deinen toch zo lekker mee
en draaien dag en nacht voorbij,
doen mij hen soms wat knijpen
Ik voel ze graag en allebei,
omdat ze mij…
Verpakt in feest
netgedicht
4.0 met 97 stemmen 53 waar satijn
ons scheidt
is de grens
al open voor
langere tijd
verpakt in
feest kleurt
liefde muziek
in talloze
refreinen
waarbij het
zachtjes deinen
stilaan gaat
verdwijnen in
spannend gaan
en satijn
de drijvende
kracht blijkt
te zijn in een
frictievol bewegen
zacht dekt
zij ons toe als
wij de bloem met
een intieme zoen…
Rozige sluimer
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 75 we deinen
op de warme golven
van de zomerzon
dromen
koelte en geruis van
zee en strand rondom
het volmaakt
vakantie vieren
klotst tegen pieren
haast en stress
hebben geen vat op het
genieten van ons zonnebad
de idylle is
compleet als stilte
rozige sluimer geeft
totdat een strandbal
uit het niets keihard
knalt op ons glasservies…
Van kroeg tot kaap
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 552 wier waait met de netten mee
de zon rust op een mistbank
boven hare majesteit, de zee
het stromeisje schenkt ruimschoots
wijn en dein, turft de dekzwabbers
geronseld per dozijn
de zeilen bol, het zeeschuim op de rol
recht ze haar rug
met haar kop pal voor de wind
verdwijnt het schip
op de valreep wankelt een vader
schreeuwend om zijn…
en eeuwig ruisen de golven
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 117 bronstig steigeren
aanstormende golven
in mannelijke overmoed:
hun rollende charge
spat open in bruisend geweld
om voor haar voeten uit te deinen
en te verdwijnen,
weggezogen in het hete droge zand.…
Mooie ochtendstond
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 55 Zachte bries strijkt door haar kapsel
masseert golven door zilverglans
van zachte zijden draden
die deinen als vreugde dans.
Als tranen van ontroering
hangt dauw in berkenblad,
klinkt door eik en beuk in vervoering
lof in vogelzang gevat.…
Gewiegd
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 346 in en uit de ademtocht op het deinen van de zee
lichtgewicht gedragen
welbewust van overgave
strelen golven welvend voldoening
van een warme waterwieg
nachtdonkere diepte tintelt
helder gekleurde levenskracht
in zwierig ritme begroetend
de zonneklare moederlach
ongemerkt lengen vreugdetranen zilt
de gul geschonken zachte schoot
seconden…