Alle inzendingen over Hells

ik lig op bed kijk door het venster en hoor de vroege vogels zingen de merel slaat in de dageraad als de rozen glinsterend ontwaken de zonnespin weeft ijverig 't zilveren rag middenin de met dauw bedekte schors geurt bloesemregen in de beschaduwde laan hellen de zomermiddag stralen langs de twijgen de kruinen af bloeit de…

ik verlies de blik in je ogen ze dwalen ook verder af niet dat ze naar de einder worden gezogen ze hellen eerder over naar de nacht helder daglicht schijnt bedrogen de warmte van de zon trekt verder de herfst is thans uitzonderlijk stil gevoel ebt weg, is minder zacht en het strand verdubbelt het zand de zee droogt langzaam uit meeuwen…

Achter de grijze bomenrij een verre vrouwenstem die kinderen roept en helle strepen trekkend in de stilte gieren de vogels van de nacht.…

De gaskous suist gestaag haar helle wit en schallend gaat weer door zijn hoofd: gij zult uw enige zoals gij hebt beloofd ten offer brengen aan uw Heer. Hij strekt zijn hand uit neemt het mes een siddering een flikkering de deur gaat open tante zegt: wat doe je nou?…

Ik weet niet meer zo goed wat ik liefste wil: de helle zomerzon of 't tere en bescheiden blinken van het licht dat langzaam ondergaat en even nog blijft aarzelen of dit wel kan. De weemoed glanst me tegen in de ruiten van de overburen.…

De maan is al boven de seringen; De stralen hellen de kruinen langs... De nachtegaal houdt zich stil van zingen Tot de hof verlucht staat van haar glans. Tot de donkere tuin als een ijle beker Tintelt vol licht, dofgouden wijn, En als slaapwandelaars onzeker De rozen ontwaken in de schijn...…

haarfijne glanzende wit herinnert zich zijn onlangs ervaren dromen versnipperde spookkleden bedekt met blank spinrag hun griezelslot ontvlucht toeven onderdanig in dit nieuwe woud van suikergoed en klevend meel uit luilekkerland twee heerschappijen eens elkaar slechtgezind zijn hier vredig vereend als kunstig gesponnen draden waarbinnen helle…

De bloem toont haar helle kleur als stille brand, heeft tevens sierlijk irisaangezicht. Zij vouwt zich open, brengt, naar buiten gericht, kleine onsterfelijke kunst tot stand. Op het effen geel van de kroonbladen prijkt een fijn etsje, zorgvuldig getekend door luchtvingers, ijl toch vastberaden.…

Ik kan uren Zitten turen Naar der wolken hoge drom, Statig zeilend, Of verwijlend Aan de helle hemeldom. Ik kan uren Zitten turen Naar de vochte maneschim, Mat vergloeiend, Zacht vervloeiend, Dalend, dalend naar de kim.…

't Zou het einde zijn van de regenboog Nooit meer helle sterren of de gloed van de volle maan Alles vervuld met honende holle lach Ree of vos, duif of vlinder zouden niet langer bestaan Gedaan met universum en dans of droom Peutertjes zachtjes huilend in een klein hoekje Eb en vloed weg, dof en killig Geen prachtig tapijt meer van rode en rosse…

hij klieft het hout en schikt het op het vuur waarvoor zijn zoon de dure tijd verspilt de varkens krijsen in het kot om kriel en op de deel rammelen de koeien de gaskous suist gestaag haar helle wit en weer gaat schallend door zijn hoofd: gij zult uw enige zoals gij hebt beloofd ten offer brengen aan uw heer hij strekt zijn hand uit neemt…

Hells angels en criminelen betalen geen cent. De lasten moeten we verdelen, dat hoort zo, Minister President! Weer een groot tekort is boven water. Haal het bij hen die nog moeten betalen. Heel Nederland zit nu met de kater. Bij wanbetalers moet u het halen! Wijn en Zalm een luxe combinatie in dit kabinet.…

De bomen hellen over, takken kraken in vlagen van samengebalde lucht. Twijgen zwiepen los en verstrooien zich, verweesd tussen bladeren die omhoog wervelen in tegendraadse krachten. De sterren hoog en stil stralen onaantastbaar voorbij aardse dimensies in een ijl universum.…

's Namiddags zagen we haar staan aan de drukke hemel, boven de helle daken: verdwaald, lauw en flets had de maan, het dient gezegd, toen allerminst iets van een baken. Misplaatst als een kikker op een racefiets, een smeltende, vale, in een dof laken gewikkelde bol kaas, hinkend naar niets via zenit en nadir, geenszins blakend.…

de tv gewoon, zoem maar lekker in liefst in kleur, alles rood kinderen stuiptrekkend de waanzin van de oorlog een halve aarde verder hete zon schroeit lichamen de branding is wit, zó wit muziek, er wordt gedanst het feest is in volle gang in Afghanistan, in Afghanistan de zon schroeit dode lichamen een blauwe lucht vol gieren een helle…

Wees voor de nacht niet bang, die al omvangt wat rees in ’t licht: der sterren helle koren zingen U toe, die naar het Licht verlangt.…

soms als een ja - immers je ogen zijn nog toe - op zich laat wachten durf jij al de handen te ontvuisten in kwetsbaarheid verkrampt als zij waren de geest moe door duistere gedachten weerbarstig neergedaald ter helle die door stemmen daar henen geleid werden om jou te tarten, te kwellen al snij je diepe wonden om te gehoorzamen…

wirwar van draden die dwars door mijn hoofd lopen spant er één zo’n draad zichzelf te strak om nog te dienen als tegenvaller een footprint in dat hoofd of een butterflykiss De muur is bebloed met mijn gezichtsafdruk zelfs de plint kleurt rood draden langs de muur ééntje spant zichzelf te slap om nog te dienen als een reminder of hell…

op het kerkhof snoei ik rozen en ik schrik: de directeur graatmager in zijn nette pak tikt mij op de rug en zegt: jij komt er wel op de motormaaier kort ik lentegras en bij het cederpark neem ik een teug whisky uit de halve hells angels fles daarna op naar het kinderenveld ze passen onder halve steentjes één voor één zeg ik ze zacht gedag…

de wirwar van draden die dwars door mijn kop lopen spant er één zo'n draad zichzelf te strak om nog te dienen als tegenvaller een footprint in je hoofd of een butterflykiss De muur is bebloed met mijn gezichtsafdruk zelfs de plint kleurt rood draden langs de muur Ééntje spant zichzelf te slap om nog te dienen als een reminder of hell…

Geen helle droom, geen vreugd kan hun behoren, Liefde is hun nooit een zacht-verwarmend kleed: Zij pogen slechts het stil verdriet te smoren Dat rustloos aan hun zieke leven vreet.…

Mijn liefde, groot van storm en sterrelicht, Streek uit de rand van 't eindige op je neer; Jouw zeilenpracht, door weif'lend roer gericht, Vlindert naar helle nacht van bliksemweer. Jou redt, breekt eens 't verblind gewilde los, Niet weggeschrikt, jouw mystische albatros.…

Hoe zou het leven in de helle glans Van uwer ziele goedheid? Als eens mans Oud en verkommerd lijf zal 't zonder faam Sterven, als een die na lang, donker trekken Hief tot uw licht zijn brekende ogen wond, En in het land van uw geluk maar vond Een plaats om zijn dode voeten te strekken.…

Zoals men, gaande door een lange straat, (Die, somtijds zich verbredend tot een plein, Of soms ophoudend, waar de bruggen zijn, Van dit eind van de straat naar 't ander gaat) Zo bont des 's avonds in helle schijn, Die van het winkel-licht naar buiten slaat, Elk mense-popje ziet, dat gaat of staat, Dat hoofd en schouders 't aller-lichtste…

Als de stilte koel mijn ziel beroert En de leegte door mijn lijf voert Zwelt jouw kielzog op van oud zeer En slaat helle lucht mijn blik neer Diep begraven, reeds vergeten Onder 't puin en half vergaan Bedek ik, mijn wil verbeten, Het pad dat wij zijn gegaan Echo's van een stil verleden Nagalm van een liefdeslied Deze weg, eens platgetreden…

wie ze bij ons ziet heet spekkoper een vogelaar kiekte er in huizen eentje die ernaast bleek later een drieteentje ook geen stelt maar strandloper roepen die tsjwik tsjwik tsjwik dududu dududu kenmerkt terekruiters meer half tureluurs half bosruiters hun borst laten ze voorover hellen om achter insecten aan te snellen ranke ridders…

Maar 't bonzen van het bloed kent hier geen mededogen en ook haar handen niet, vervuld van tederheid, noch hare mond, begeerlijk, warm, bereid, en onweerstaanbaar als de helle brand der ogen, die stervelingen noopt tot duurzaam onvermogen èn hen schatplichtig maakt in alle eeuwigheid.…

het alternatief, ter helle varen, brengt geen soelaas, niks gedaan dat gestook onder je voeten, en zwaar geboefte staart je aan. je slaat van angst plots aan het bidden je moet wel, in je hoge nood: ‘Heer bespaar mij dit vooruitzicht laat mij dood zijn in mijn dood.’…

Ik de vergouder van der aarde aanschijn, Die lachen tover op haar lieve trekken, Die mij weerspiegeld weet in blanke maanschijn; Ik reis de wereld om in zegepraal, 'k Weet leven alom, alom glans te wekken, Breng licht en blijheid met mijn helle straal.…

Ik kan uren Zitten turen Naar der wolken hopge drom, Statig zeilend, Of verwijlend Aan de helle hemeldom. Ik kan uren Zitten turen Naar de vochte maneschim, Mat vergloeiend, Zacht vervloeiend, Dalend, dalend naar de kim.…