160 resultaten.
Zwanendons
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 120 Zo helemaal niet klaar
voor de opmars
van pukkels van boobs
van overal dons
onder oksels
ook op benen
Oh my god
wie verzint dit
ik zie er niet uit
iedereen ja
IEDEREEN
kijkt naar mij
Als de dood ben ik
voor I Me en Myself
pimp me krimp me
kill mijn aversie
het komt nooit meer goed
MAMA help
Of wie dan ook
verbeter me…
heldere rook
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 452 vrieskou in de vroegte
vinnige winterse winden
betrappen iedere kier
en dwingen me te krimpen
ik kijk over water
't kanaal nog zo vast
lang voor kleine helden
de vaarweg hebben ontlast
o prachtig zo prachtig
deze versmelting!…
Afscheid
hartenkreet
1.0 met 34 stemmen 6.013 Je tuit je lippen strak en mikt
Ik krimp ineen en
Warm wordt leeg
Vertrokken ben je
in jezelf
Waant je veilig
en beschermd
Mijn hart smeekt
open en verbindt
met mij
het is het waard
Kom met mij
en beleef
wat ik zeker weet
dat ik je geef
Als je met
dat mooie lijf
mijn haar in
de war hijgt…
femme fatale
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 1.545 haar schrale lijf
waar ruimte
krimpt tot
een smalle
engte
en bottenbenen
een lange
weergave zijn
van een
kwetsbare lengte
ene vrouwe met
ontspruitende borsten
in een sobere gratie
op nakende voeten
wie wil niet
haar uitpuilende
pruilende bolle ogen
ontmoeten
doch,
in een
voorbijgaand moment
zal menig man
zichzelf zien krimpen…
Voetstappen helder in de vrieslucht
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 287 Dit kleine hart is plots weer daar
en voelt de weemoed krimpen.
Liefde blijkt toch meer dan enkel
maar een woord; er is vergeving.
Voetstappen helder in de vrieslucht,
van ver lonkt de lente en de bloemen
maken zich al op voor 't grote feest
dat alles nieuw wordt, ook mijn hart.…
Verjaardag.
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 668 Maar je geeft geen krimp
tussen de stijve lakens. Het is zondagmorgen.
We drinken cola uit een blikje, doden traag
de stilte van de kamer. Buiten luiden
klokken de prelude. De slagen sterven.
We tellen af en tikken op het toestel
dat gebroken zwijgt. Zo ga je ongenaakbaar
weg en komt niet meer terug.
Je bent er toch altijd.…
Jouw lach
hartenkreet
4.0 met 18 stemmen 1.758 Sommige krimpen, sommige strekken.
Je gezicht wordt al rapper
steeds en steeds knapper.
Je mondhoeken trekken in een krul,
je lach is spontaan en o zo gul.
Zelfs je ogen, die lachen mee,
mooi diepbruin van kleur, alletwee.
Door smalle spleetjes lachen ze naar mij.
Het is jouw lach, die maakt mij blij!…
Jong was nog de maand van maart
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 71 De tinten van de narcissen
krimpen in door wit.
Vogels duiken pijlsnel in de nissen.
Het spiraalt overal. Wat komt er nog meer?
Even zingt lieflijk een vogel, nog pril als weerlicht.
Verzilverde stilte daalt nu verder neer.
Daarom wil ik 's winters niet fijn
bij de franjes en anjers van Spanje zijn!…
Land van mijn dromen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 196 Ik voel opa’s ziel in mij
krimpen van verlangen
naar grond, geen akkers
maar eigen graslanden
niet langer verdreven worden
door de boerenzonen
met hun honden, muizen
en wantsen in de bedden
voor hun zieken en hun zere rug
van het ploegen en het planten
wieden, oogsten en malen van het graan
Ik ben verder gegaan…
De bewaarder
gedicht
3.0 met 19 stemmen 10.700 Hij gaf geen krimp. Hij had de tijd
steeds aan de lijn. Hij ging zijn gang
onaangedaan en zonder onderscheid
werd toegewijd zijn leven lang
al wat hem overkwam bewaard.
Niets ging verloren. Hij vergat
zorgvuldig alles wat in kaart
gebracht een codenummer had.
Zo vond zijn leven plaats.…
Mijn Betweter...
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 479 Maar jij bent aan het krimpen...
En jij bent levensgroot...
Ma, je bent ook wel een beetje dik...
Nee, jij, jij bent te mager...
Maar, jij bent echt al oud...
Maar nog niet echt, jij slimmerik...
Zo staan we vaak te kletsen
zijn armen om me heen
Het is zo'n heerlijk fijne knul
ik kan niet om hem heen...…
stilte
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 617 ik luister hoe de stilte
oorverdovende vormen aanneemt
hoe ruwe wind schuurt
langs schelpen
ik krimp ineen
fluitende, snerpende tonen
dringen dieper in mij
dan ikzelf ben
ik zoek in de leegte
van mijn ziel
hoor verre klanken
van jouw stem
beelden van jouw ogen
zweven rondom
mijn zijn
is zonder houvast
ik besta
en…
Een daalder teveel
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 937 Zijn woede schemert
donkerblauw…
paars
rood
het holle
van je blik
heeft geen inhoud meer
en krijst daardoor zijn nood
ik krimp ineen
wanneer je zucht
het valt wel mee
alleen de eerste klap
deed me ècht zeer
daarmee sloeg
hij alles stuk
mijn liefde
eigenwaarde en vertrouwen
ik kan slechts rouwen
om gevoelens die
gestorven…
De overgave
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 188 Je benen marcheren,
bewogen door
je versteende hart
dat geen krimp geeft.
Kom nou,
je stond voor heter vuren,
Zij die niets
meegemaakt hebben,
díe huilen,
maken
van een mier
een olifant.
Maar jij,
armen omhoog,
strijdlustig
als de mier,
je redt het!
Gedicht naar het gelijknamige boek van
Arthur Japin.…
Carmelita of overspel
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 246 Droge woorden krimpen na in de coulissen.
De eenakter is gespeeld. Zacht roffelen handen
op de stoelleuning. De leeuwenkop blijft stoïcijns,
de mijne ook.
In de hoek rommelt een actrice met rekwisieten.
Haar lispelende mond zegt niets, zij is geen zuster van de karmelieten,
hoewel haar ogen bedelen.
Armoedige grond moet bemest.…
The last post
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 387 Wanneer westenwind duisternis brengt
en hoop krimpen doet
broze klaprozen van rozenschijn ontdoet
verwachting fnuikt en verzengt,
schalmt de ode aan de dode
verborgen slagveld zonder morgen,
aan hen die worden geborgen
aan zhen niet weergevonden.…
Lege handen
hartenkreet
3.0 met 20 stemmen 1.763 Ik kots de vuiligheid uit mijn lijf,
zwarte nevel nestelt zich in mijn poriën,
grauwe geruchten wentelen zich in het slijk
Ik kruip in mijn eigen blinde vlek,
weg van alle kleur,
blind voor een gebed
Ik krimp en vervaag,
word leeg en stil
en verdwijn
In de diepste geluiden
van mijn ziel
breekt mijn geloven,
Ik kan niet meer zien…
Overdenking....
hartenkreet
4.0 met 56 stemmen 1.002 Jouw naam schreeuwt door
mijn lichaam heen
wel duizend keer
per dag,
krimp ik steeds van
pijn ineen,
neem je me helemaal
in beslag...
Bedek ik mijn oren,
hoor ik je naam...
sla jij je brandmerk
in mijn hart,
sluit ik mijn ogen,
zie ik je staan,
wat maakt jou toch
zo apart...?…
Muurman
gedicht
2.0 met 54 stemmen 19.094 Hij zag haar
krimpen langs het nog niet vermolmde hek
de nog roestloze afrastering, over het gras
dat nog gemaaid moest, langs de rivier
enzovoort, en berekende hoe lang nog
tot er niet meer van haar over was.…
Kleermaker
gedicht
4.0 met 4 stemmen 3.897 Hij dicteert haar
-de spelden in zijn mond-
drie rijden getallen
die nooit zullen krimpen bij het wassen.
---------------------------
uit: 'Landlopen', 1995.…
Het vlees tegen de Geest
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 47 gevouwen in stil vertrouwen
geur verspreiden onder de
blauwe hemel wolken; mijn stem
is de merel in mijn mond dat
opklimt naar het huis van mijn
Vader die in de hemelen troont
het huis met de vele woningen
voor mijn ogen een blinkende
ster terwijl ik denk aan al het
onschuldig vergoten bloed
mijn bloed voel stromen
ineen krimp…
AAN DE WERKTAFEL
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 99 Voor het knipperscherm
dat alles uit de wereld vangt
lees en tik ik geestdriftig
mijn gedachten krioelen
springen soms wild op en neer
krimpen dan zakelijk ineen
dan - toch
die ene bewuste druk
het lied van Tess Merlot
vloeit door mijn hitsig brein
laat denken en gevoel
zacht wellen naar het rijk
der musicerende dromen
waar het kortstondig…
Fenomeen
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 871 Ik krimp in je bijzijn
Verschrompel en verstom
Hoe kom jij zo perfect
En ik zo min en dom?
Ik krab je ogen nog wel uit
Ik ruk de lippen van je mond
Je oren wil ik ook
En zelfs de billen van je kont
Dan loop ik rond met vaste tred
Recht kijk ik door de ander heen
Dan hoef ik nooit meer bang te zijn
Dan ben ik net als jij een fenomeen…
Luchtwortels
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 522 Ach, lachwekkend, lillend lijf
Potsierlijk uitgedost
gaat het zijn gang
verplaatst zich
eigener beweging
een autonome massa
In dat corset van vet en vlees
gaven de spieren allang krimp
de wervels knarsen op elkaar
ontdaan van kraakbeen
staat het daar
en tart de evolutie
Ach, lachwekkend lillend lijf
Ooit noodde het een arm
een…
Lichtgeraakt
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 148 Ik ben misschien wel een aardbei
of een slak of een ijsje met slagroom
want als je mij genaakt krimp ik al
gauw ineen en ben ik zoethout in een
milkshake met aardbeiensmaak.
Hoe hoog ik ook van de ivoren toren
blaas, in wezen ben ik een pissebed
of een bedrijvig miertje, liefst rood.…
LUSTIG SPRINGEN
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 81 schuim vol nevel spugen
lucht- en waterorkest
roept tot het vaartuig
met luide bulderstem
langzaam bij inspanning
tegen de kokende berg op
dan je laten gaan
door harde smak geleid
een snelle roller nadert
krult sierlijk zijn kop
stelt zich voor als mededanser
spoelt over het schuine dek
host stampt slaat en woelt
om vredig in te krimpen…
één stap terug
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 1.527 bleef verwilderd achter
op een eiland in de ijstijd
hoe overleef je dan
tussen ratten en varanen
kruip terug in de tijd
word mensaap en val
op vier handige voeten
klim terug langs lianen
de groeven van een bast
langs rotswanden omhoog
het bewijs ligt in een grot
de schedel van een jonge dwerg
zijn voorhoofd wijkt terug
hersens krimpen…
Who is afraid of Naomi Wolf?
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 342 De storm is gaan liggen
op de zeebodem, werkt dieper in
dan op uiterlijk vertoon, vertoont
geen krimp, weigert te erkennen
wat een storm zijn moet. Daar
beneden bruist het van beweeglijkheid.
Verwondering.
De spiegel is onbuigzaamheid voorbij,
kou en rimpelloos lijken nu hard
door kunstige cosmeticaknepen verstard.…
Geplastificeerd
gedicht
2.0 met 41 stemmen 9.962 .
---------------------------------------
uit: 'Het ongelooflijke krimpen', 2006.…
Herfst waarden
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 247 Daar, waar ’k over IJssel zie
terwijl ik met mijn blik
veerkrachtig 't water oversteek
zijn het al de uiterwaarden die
hier dravende in kuddes fascineren
Natuur, haar eb en vloed
bij hoog en lage waterstanden
ontplooit het land
langs dijken kleiend tot het zand
knedend met haar handen
Nu dit seizoen het groen laat krimpen…