Alle inzendingen over MYTHOLOGIE VERBORGENHEID LIEFDE HEIMWEE

Heimwee naar de jeugd? De tijdgeest schrijft momenten Die niet weer komen; Doch tijd polijst heimwee tot Zachte weemoed die beklijft…

levenslang gevangen wanhoop in het hart onvervuld verlangen voortdurende smart heimwee naar de hemel naar geborgenheid hunkering naar liefde nu en voor altijd Jezus is gekomen keerpunt in ons lot oorsprong aller dromen veilig thuis bij God liefde zonder grenzen rustpunt voor de ziel hoop voor alle mensen kom en kijk en kniel…

Puur wil ik de heldere geuren beleven zonder heimwee naar een vroeger leven nu prille liefde zonder levensvragen geluk vervult met mooie dagen puur als het diepste uit een bron sereen in innigheid verbonden zo helder als de dag begint geen zorgen over oude wonden puur wil ik het maanlicht zien in alles wat ik op zal schrijven moet liefde…

Puur wil ik de heldere geuren beleven zonder heimwee naar een vroeger leven nu prille liefde zonder levensvragen geluk vervult met mooie dagen puur als het diepste uit een bron sereen in innigheid verbonden zo helder als de dag begint geen zorgen over oude wonden puur wil ik het maanlicht zien in alles wat ik op zal schrijven moet liefde…

Zo ik tot Hem riep in mijn droefheid, Hij ant- woordde niet, Zijn gelaat hield Hij voor mij verborgen, maar ik wist, zo ik glimlachend opzag tot Zijne verborgenheid, dat het glanzend mysterie Zijner liefde mij alzijds in het duister omgaf. En zachtjes voelde ik mijn glimlach opgaan in de oneindige tederheid Zijner goddelijke ironie.…

Herinneringen over de liefde van ooit en de vriendschap van toen heimwee naar hoe het leven kon zijn maar nooit is geworden, droom je tussen de witte lakens van jouw droombed terwijl ik fluister is er werkelijk plaats voor jouw hart, dit is de zielsbodem van jouw levensvreugde deze vriendschap is een droom.…

ik kan nu alleen nog maar staren naar alle vage beelden die voor me lijken te verschijnen ze gaan weg en komen terug ik zal nu alleen nog maar staren me bedenken wat er is gebeurd alles overdenken, ik moet mijn ogen spoedig laten rusten ik wil nu alleen nog maar staren niet naar hier, niet naar daar alleen naar jou wie ik nu mis je…

je hangt nog in mijn trui met parfum van vandaag vluchtig word je even streel je klinkt van geur de echo reukloos na: houd mij nu vast vasthouden even maar…

Had ik beter toen geluisterd naar wat je nooit hebt gezegd doch van binnen hebt gefluisterd was de brug misschien gelegd. Had ik beter toen gekeken naar wat je nooit hebt getoond had ik misschien wel begrepen wie er in jou heeft gewoond Maar nu dat is uitgebleven bleef je voor me wie je was een altijd vertrouwde vreemde bij wie ik…

Neem me mee naar het land dat ons heeft grootgebracht laat me daar alleen Tussen wijngaarden en vijgenbomen vlij mij neer op de grond van ons dorp waar ik elk geluid , elke geur herken Neem me mee en als het dan mijn tijd is zaai me uit over onze geliefde Libanese aarde het oude huis dat lijkt te waken op de heuvel ? breng me er naar…

Het paars en geel en witte vlekken haast nog verborgen in het groen ze willen toch - al is het even de deur naar moed weer opendoen.…

waar lila liefde paarst het violet nog ongeweten laat koester ik het infra rood de zachte warmte van verborgen bloot…

Haar eigen schoonheid is zij zich vaag bewust maar zij staat vast voor hem De vreugde van het moederschap - het diepst gevoeld door een onvruchtbare vrouw Heimwee dringt door tot het hart en verschrijnt tot zielenpijn als het thuisland onbereikbaar is De woorden van haat verwoed geschreven verhullen niet hun bron - liefde…

Ze hebben heimwee naar de wildernis. Naar het zonlicht en de volle maan. Naar de liefde van een wilde vrouw. Niemand weet waarom ze huilen. In vriendschap zijn wolven eeuwig trouw.…

Verborgen in de schaduw van mijn hart, ligt een scherfje ongerepte liefde. Roerloos zal het daar blijven liggen, totdat jouw aanraking het verplaatsen gaat. Omsloten door een laagje roest, liggen in de kern van mijn hart, de resten van een verloren liefde, die alleen jíj nog weer opbloeien laat.…

Ook staat er geschreven dat liefde nergens schuilt ook niet in het bijzondere, ook niet in jouw ogen. Ik denk veelal verkeerd, maar dit keer juist, want daarin schuilt de liefde niet. Nee, daar is ze. ----------------------------------------------- Uit: 'Dat zij mij leest', 1998.…

Het lijkt het meest op heimwee en heimwee doet zo'n pijn.…

Mijn inheemse boom van hout in vroegere tijden brandt je haard het vuur maakt ringen, de schors valt grijs-roodbruin als waslaag in de zon mythologie en volksgedicht vormen bovenmenselijk alle kleuren de geur van hout gedestilleerd die als geen ander gemoed kan schenken omkranst dans je, schildwacht van de schemerige heide, de…

de ‘heimwee’ naar iets dat niet meer bestaat Sfeer van weleer verdwijnt omdat onze wereld verandert en tenslotte de heimwee eindigt in weemoed waarmee te leven is…

gesloten ogen blind verlangen verborgen liefde aanschouw licht liefdeslicht beheers leven intens gericht laat mij zweven maak dromen in liefde open ogen wees licht…

Ik woonde niet eens aan een rivier toch staar ik weer in de verte naar niets, naar het water dat ook niet kiezen kan waar het terechtkomt over welke giftige gronden en stekelige verwachtingen verdund, bevroren of aangevreten door duizend kilometer zon Aan mijn schouders groeien zwarte vleugels van heimwee maar ik weet me gedekt door…

doorgaans stil als ik over knuffelen begin er is geen uitzicht in mijn heimwee-droom het zijn allemaal lieve gezichten die ik aan mijn gedicht wil geven.…

Alleen nog de adem van warm verlangen wanneer ik je dan zie het bloed dat gonst de huid die gloeit een menigte magneten noem het liefde of lust oerkracht of begeerte het valt niet te negeren de heimwee die toeslaat als je dan toch weer gaat wie kan zijn zon missen alsof het leven je verlaat…

Dit is niet de stilte die ik voelde toen mijn jeugd een andere wending nam geluidloos in mijn ouderdom vol weemoed en verlangen dit is ook niet de stilte van verloren vriendschap of liefde die een loopje nam geluidloos in mijn hartstocht vol melancholie en hunkering dit is de stilte van jouw gestorven dood in heimwee die geen weerklank…

Jij hebt heimwee. Heimwee naar de wolf die jij ooit was. Ik heb heimwee. Naar de aap die ik eens was. Laten we samen gaan jagen. Even weg uit jouw hondenleven. Even weg uit mijn mensenleven. Jagen, jij en ik.…

en die er met heimwee aan dacht hoe het vroeger was en die nu is omgekomen…

IJzig snijden de jaren Van zoeken naar oevers Van het voortschrijden De splijtende handen Krassen in snedes In vlakken van toen Op golven gedragen Door niemand aanschouwd Blaast hij zijn adem Zijn lokroep weerklinkt Galmt in de nacht Nimue! Nimue!…

Een ouderwetse winter ontbreekt dit jaar: banale regens en kleinschalig weer roeren de bebouwde kom. Niemand weet dat Fimbul komend is en Fenris zich al uitrekt, loert, vraatzuchtig gaapt . Alleen de zuivere regenkinderen, uit de beschutting van polders en akkers te voorschijn gekropen, de dijk op- gegaan met een omhaal van kleding zeggen…

hij neemt de munten van m’n ogen en draagt me naar zijn boot ik voel me opgetogen al ben ik kennelijk dood er is het wiegende bewegen op het water de besliste haal waarmee hij aan de riemen trekt de zachte schok een tijdje later waarmee de eindreis zich voltrekt een zwijgend wachten tot ik opsta een knik – als groet bedoeld terwijl…

Vanaf de groene Neriton staar ik op het schelpenstrand, bijenwas en lotusbloemen draag ik in een tas. Aarzelend volg ik de meeuwen, daal de marmeren trappen af en luister zwijgend naar de stemmen van mijn innerlijk beraad. Roerloos wachten hier de schepen aan de rand van zekerheid, Stom en Doof zijn mijn bemanning Duisternis heerst in…