Alle inzendingen over Vertrappen

Op haar ziel is hij gaan staan extra draaiend met z'n hak alsof dat nog niet had volstaan beukte ie met groot gemak de ziel de grond in, kijk juist daar! Een zielig hoopje gras geeft aan waar hij met zijn poot heeft gestaan draaiend op haar ziel jawel 't gebeurde allemaal zo snel dat 't net lijkt alsof 't nooit gebeurde! Maar hij en ik…

Hier zit ik dan aan een tafel tegenover je vechtend het vuur vertrappend denkend aan de woorden die ik zou kunnen opwerpen tegen de glinstering van je gegraveerde ring in de zon…

tussen verregende herfstbladeren verwaaien snippers van de brief die zij na een oogopslag onverschillig verscheurde achteloos vertrappen modderschoenen flarden tederheid tot pulp…

Onbenaderbaar, Afstandelijk en koel, Alles vertrappend, Als zonder gevoel. Ik moet… Loslaten Met mijn verstand, Met mijn hart nooit……

gek word ik van die duiven roekeloos vertrappen zij de russen geen nesten op mijn balkon ik wil het niet hebben ik wil rust ik wil dromen over mijn eigen doffer die met me komt vogelen zich nestelt en het uitkoert van genot…

de oude schildpad loopt danzij een rollator weer als een kievit hangouderen vertrappen geraniums op het plein ------------------------------------- Voor toelichting kijk ook op: www.youtube.com/watch?v=jNV5bgsv984…

Brandgeur zet de nacht in een haastige gloed, de paarden vertrappen rozenstruiken op hun vlucht.…

Ongeschonden ligt zij daar door zandkorrels omgeven blaast een zachte wind de nacht dichterbij voetstappen lopen langs ontkennen gehaast de afdruk van haar frêle schoonheid vertrappen het pure minnen een zijden gloed omarmt niet meer jaagt afstand door verspillen langs verbeten zoekende handen verspeelt ook hij het kleine veine…

We hechten aan fluwelen wanden zodat voeten niet vertrappen kunnen we vullen vaarten en kreken op majesteitelijke wijze kronen de waterwereld met transparant adellijk bloed betast ons met gesloten ogen minzaam langs blinde kades raap in gedachten ons weg van hier als sleutels voor de deur van de dagen en de poort van het hart.…

Ligt er in de natuur een taak iets voor mij wat niet achterklapt, mij wel gewoon voort laten stappen zonder op akkers iets te vertrappen. Is het me dan ooit echt welgenegen kom ik mede daar mijn roeping tegen. Vraagt het dat men sober en onopvallend leeft dan de natuur onbevangen indenken verweeft.…

de bloem kun je vertrappen, de brief kun je verstampen, de grond kun je deren maar je kunt jezelf niet verweren. laat die bloem groeien, de brief hoeft niet te verschroeien laat je voeten lopen er zit niets tussen, niets voor.…

Loodgeschoeide wolken vertrappen het zinderende landschap, zwaar hangt de regen, een zwelglanzend web. De kokospalmen buigen nu de starre wind het grijnzend hoofd opsteekt en laatste scherven zon vergruisd. In zilverdraden stortbui leegt een wolkgeworden spin het gruwelstaltig lijf.…

Al zullen ze hem nog jaren vertrappen, een gedachte dooft veel van de pijn. Zullen de zolen die op hem stappen er over honderd jaar ook nog zijn?…

wind waait om mijn kop houdt niet op niet over wapperend lover tovert grillige vormen afgetopt door daklijst op natte straat verlepte bladeren treuren gehaaste passanten keuren ze geen blik waardig maat voor onverschilligheid ritmisch bepalen voeten vertrappend het wroeten van de hond die herfsttijd pootverheffend van geur voorziet…

Ik wenste dood te zijn als mijn expressie weer sliepen, in goten te leven om te overleven en te begrijpen dat het erger kan door schoonheid te vertrappen met mijn voeten en niet meer te geloven wat werd gezegd en beloofd Vele keren en vele mensen verwensen en te dromen over eten, warmte en drank voor een nacht geen symfonieen en kaarsen geen…

Onbekende frisbees worden waargenomen, kleine wezens vertrappen het gras. Droom dat je wakker wordt: een brug tot in je eigen tuin. De mieren hemelwaarts. De zielen van de paardebloemen rond, doorschijnend. Nog staan witte tekens in de lucht en raakt puur blauw het laagste dak! Duizend stemmen stralen door je heen.…

Ach die tijd, onze tijd van ondergang en overgang, scheidt de dauw die we nu vertrappen, in de middag al verdampt, klampt zich aan het tempo van elke harteklop waarin we mochten hopen, in iedere seconde start en eindig ik, in de avond ligt de ommezwaai met nieuw plaveisel ingelegd, in nesten die we bouwden, resten morgens alweer geslecht…

de martelgang langs witte messen in een eerlijke ochtendlucht roept koude woorden op doet nachten vertrappen het lichtpunt van de reclame fladdert langs de gevels de zwijgend volle straten in oproerpolitie tot de tanden gewapend de paranoia-eters kouwen de woorden uit gevulde plasticzakken tot de rand vullen hun muilen met leugens voor…

kom en volg me zeg niet dat je blijft waar ieder het hoofd afwendt van eigen onvruchtbaarheid het vals gefluister kruipt immers over barre grond om de zwakste wind te vertrappen beneden, waar ramen uit het licht gezogen worden en alle manen verdwijnen rond het najaar kom en laat je ontroeren door het stilzwijgende of door witte…

Geschiedenis vertrappen is gewoon een misdaad tegen een glorieus verleden van plannenmakers met een liniaal.…

De aarde is een zeldzaam beest met een gelooide huid gedierte in z’n pluizige beharing z’n wetenschap te ontplooien straffeloos ronddrijven langs de kantlijn van de evenaar geen soort vertrappen onder beide polen van de zon haar leegten te verwarmen spiegelbeeld van ‘zelfzaamheid ‘ gemaakt in de scheertijd van de maan om nieuwe merktekens…

onder helderblauwe hemel bloeit de magnolia weer als bode van te vroege lente in een land vol van verwarring biedt zij troostend schoonheid als haar bloesem zich ontvouwt die niet veel later dan alweer op het ritme van de wind vlagend met somber makende somberheid naar de aarde neerwaarts dwarrelt waar voeten haar vertrappen zullen zoals…

Je ego streelt en geeft je macht De wereld ligt tegen je voeten aan Kom dan, toon je ware gezicht Mister macho je gedrag is dom Vrienden zullen je verlaten Je wereld is zo hard en krom Ik daag je uit laat je voelen Dat je ego alleen maar lucht is Je macho masker zal ik vertrappen Voor jou is dit een vette "dis"……

(aanzwellende marsmuziek) De drom marcheert bruut en massief gesloten in kreeftengang zeer langzaam links - en rechts - en weer terug immer de stenen blik naar voren - nimmer omlaag waar het vertrappen verstard in de cadans der voeten verplettert elk die valt onder die stamp harder dan ijzer wordt aarde stof steen gruis blinde…

Doet het pijn wanneer voeten in de duizenden glasscherven die jouw leven vormden, dat uit elkaar spatte, zich vertrappen; oefenen dat zij over vuur lopen.…

De Afrekening Het duinkonijn houdt niet van zee Ze heeft het land aan schuimende golven Het zoute water smaakt haar niet En spoelt haar sporen mee Met duizenden komen ze op een mooie dag Van achter de duinen naar de kwallen Ze vertrappen de holen en het gras En morsen brand, blik en glas Gestaag groeit het graven uit tot graf Holen worden…

Ach, waarom is geen mens gelijk en vallen in lagere klasse de klappen haalt men de arbeid door het slijk zal men goed voor kwaad vertrappen. Vroeg reeds die oude filosoof en criticus zijn naam, wereld bekend, was Confucius.…

Daar ik niemands gunsten weiger Vier ik feest bij sluwen, wreden - Vorsten liefst, vol boze lusten, Schenders, die de schepping Gods Vertrappen, met zoveel trots Of zij de sterren zelfs blusten.…

stillekes schijnt de polder naar de maan kruiden zwijgen, vossen vertrappen de oude dag langs de Vlaamsche kreek het luistert, het broeit, zachtjes naar de oppervlakte, hoe schoon is het blauwgras weer, wiegt de kleine ratelaar zich tussen de duizenden purperen orchissen blauwe schijn, blauwe nacht, blauwe rust de uren vertolken weer een…

als een mes een zwaard gewet op scherp gekarteld in tweezijdig zijn met aangepunt venijn wil branden om de zon te verzengen met hete passie van kracht tomeloze hitte van vurige macht wil huilen met golven verdriet zeeën van tranen beukend op rots en graniet ik wil één keer nog razen vechten en vloeken als dwazen nachten vertrappen…