Alle inzendingen over blik op de aarde

zomerse onzin door augustuswind verwaait heldere blik nu…

ook in de verte ziet mijn blik de verbinding tussen jou en mij…

Blik in haar ogen: omarm me, kus, bemin me zo maar in de bus.…

Dynamische blik opent een nieuwe wereld voor lentegevoel.…

licht op het meisje haar onvervangbare blik meisje van Vermeer…

Op het kraaiennest blikken richting horizon kauwend naar voedsel…

Bloeien de rozen zonder blikken of blozen van kleur verschoten.…

De berk kijkt me aan met een goddelijke blik -- van milde ogen.…

De aarde blijft draaien om haar as. Alles blijft bij het eeuwig oude. Alles blijft nieuw zoals het was. Wordt mensdom ooit menswijs?…

Ik kijk in de spiegel en zie een gezicht De blik in de ogen naar binnen gericht Ik kijk in de spiegel en zie een gelaat De blik in de ogen vol woede en haat Ik kijk in de spiegel en zie mijn gezicht Twee lachende ogen naar jou toe gericht…

Een vriendelijke blik een aardige groet een knikje opzij geeft de burger moed. Een vraagje hoe 'n ander het maakt is iets wat steeds verder op de achtergrond raakt. Maar een vriendelijke blik, een aardige groet maar de wereld ineens een beetje mooier, en: Zo hoort het en zo is het goed.…

mijn blik vloog van tak naar tak, omdat ik dacht dat er een vogel zat het was echter alleen de gedachte; die spatte zomaar ergens vanaf ik kon niet anders dan het volgen; ineens leek het verloren op het water en sprong mijn blik van blad tot blad, omdat ik dacht, dat ik de gedachte zag…

Mijn blik dwaalt mee met het stille lied, dobberend op het waterblad langs slingerende beekjes, kronkelende rivieren naar zee en oceaan. Zo werd ik, als kleine levensdruppel, deel van dat ene grote universele verhaal. Mijn blik dwaalt niet meer...…

Door de stikdonkere hemel en de grauwe, zwarte aarde zie ik geen beweging geen enkel silhouet. Misschien ben je al lang verdwenen. Juist op het moment dat ik je zo hard nodig heb is het zo koud en ben ik zo alleen. Ik kijk wel vragend om me heen, maar ik zie niet eens jouw blik.…

ziet in het firmament een ster Die ster fluistert ver, kom nu toch gauw nimmer werd een afstand bij ons zo ver Je woorden boden mij vreugde en smart verrukkelijk was het om je stem te horen Maar in essentie spaken wij met ons hart, dat we al op aarde aan elkander verloren…

Op jouw aarde - waar ik ben geboren - wens ik ook mijn laatste dag.…

ik wist dat het einde kwam, nabij was, bijna tastbaar, toen je rustig ging liggen op de rulle, okergele aarde je blik ging naar het blauw, je keek naar de wolken en je handen streelden teder het malse, groene gras, de Stradivarius speelde nog eenmaal het adagio, jouw adagio voor dit leven, liquide, sprankelende klanken vervulden ons…

De purpren avond was in 't west verdwenen En glanzend zilver droomde op donkere aarde, Toen is de blonde Muze mij verschenen ... Mijn ziel werd vuur, toen haar mijn oog ontwaarde.…

De Almacht riep u tot die hemel, naar wiens heil gij smachtend waart: rust volzalig; en (zo ’t zijn moet) blijve ik sterven op deze aard!…

Een knapelijn bij der beke zat Met de blik op der golven gewiegel, Hij wierp er menig bloemenblad In de huppende zilverspiegel. Hij stortte in een lief, eenvoudig lied Het gevoel zijns jeugdige harten, Hij zong niet van bittere zieleverdriet, En nog min van der wereld smarten.…

Jouw liefde heeft niets van het zweven of circus van leven, ook niets van het aardse of het nuchtere gevaar onder blauwe luchten gras verandert van kleur, gedachten aan gedichten gaan niet over liefde, wolkenbede neemt stilte om te slapen mee naar de horizon: Ik trek mijn handen uit jouw grijze olieverf verplaats mijn blanke blik naar…

Een trap die om en om naar aarde en hemel reikt.. Na elke wolkenteug uit het blauwe glas wissen wij ons de lippen af met gras om dorstig weer de blik omhoog te richten.…

Zijn ware aard gedood. Wat restte was Biedermaierpoëzie en koffie en thee op vaste tijden.…

Toen in des Heilands zwaarste lijdensstonde De bergen spleten, de aard haar donkre schoot En grafspelonken sidderende ontsloot, Drong ’t licht ook door tot Adams diepe sponde.…

nooit gedacht dat ruisen aldoor het uitzicht verblindt en zo ver en diep verscholen aan het oppervlak kan huizen en doorheen het lijf warm bloed en koude verbindt het is aldoor nog dolen in een gesloten verblijf ik zie het gras zeker wel opkomen waar kleuren mijn ogen zoeken doch niet alle tinten beleven mijn blik zij lijken bedekt met…

Zondvloed, komeetinslag? Kootwijk is voorbereid! Noach aldaar biedt Nog restplaatsen aan Ieder die lijdt aan het Apocalypssyndroom Mag met hem samen De lifeboat in gaan…

Zonder een blik Zonder een knuffel Zonder een aanraking Zonder je te zien Zonder je te kennen Mis ik je Ik kijk naar je foto Jij bent de vader van mijn vader Je bent gestorven voor dat ik kon beseffen dat je er was Ik was een klein baby’tje toen jij stierf Er is veel over je gepraat Veel over je verteld Ik mis je Zonder een blik Zonder…

Een zomerse blik glimlacht verlangend naar mijn liefde teder en vrij van bezwaren gewoon lief en zacht. Ik kan niet anders dan te antwoorden met een lach een blik vol vrolijkheid en stiekem wat baldadigheid. Wegen komen samen soms voor even soms voor altijd en alleen de glimlach blijft bij mij.…

blik, glas en papier, de natuur wordt weer vervuild door mensenhanden…

jouw bevroren blik laat ijsbloemen groeien op mijn netvlies…