Alle inzendingen over blind

weer hun pijn, die weldra de jouwe zou zijn, een haas schoot weg, je lachte wat, 'hij wel', dacht je, 'en ik heb voor niets rechten gestudeerd, want zie aan, hier strompel ik zonder wederhoor door het duinzand en die Maarten Kuiper heeft zelfs Anne Frank verraden, dus kan ik het wel schudden, want zijn strakke gelaat kookt van projecterende, blinde…

Zolang ogen geruisloos waken Rijgen zwijgende bomen aaneen Leunen in lucht zonder te raken In het bos van moederziel alleen Alle seizoenen zijn in ijs gebeiteld Moet ik zwijgen als praten niet mag Vraagt de bloem zich af vertwijfeld Moet ik wachten op de beloofde dag De oude rijkaard in zijn stoel Blijft op een toekomst hopen Als een blinde…

Het slaperige veld wordt blind en stom en doof. Thans telt de herder blijer 't Gestalde vee, half vet. De melkmeid schikt haar hoofddoek net, En wacht met ongeduld de komst van hare vrijer.…

Wat rest is een blinde martelgang vol valkuilen met dodelijke spiesen en krioelende gifslangen, een angstaanjagende depressiekelder vol ruwe schrikbeelden en bedreven killers in onvoorziene nissen.…

vertelt wanhopig hun moeder mij dat met al die spanning en het lawaai de kinderen zo nooit slapengaan de kleintjes zelf fluisteren echter nog eentje papa voor het slapen gaan elke avond nieuwe verhalen willen ze die mij een kikker maken die kwaakt een leeuwerik soms die zingt een sluwe vos ook of bange bange kip ik speel de dove kwartel of blinde…

uit trouw begrip en solidariteit wees voor elkaar een luisterend oor en ga daarmee aan de slag – ga bouwen ze zal elke tegenwind en stormen doorstaan een beste klus – nee echt geen kleinigheid dan krijg je een huis waar vriendschap zal bloeien daar voelt vriendschap zich thuis hoe bouw je een huis van liefde neem stenen van openheid van blind…

een oogje op de man die niet wist haar vriend te zijn hij was verliefd op zijn gehaktmolen voor het grove werk en ook zeer fijn hij dacht wel eens aan haar teckeltjes die hij hangbuikschuddend dribbelen zag naast -dat moet gezegd- die mooie benen zo ging onbewust zijn hartje overstag daar kwam ze weer, en jawel, hooggehakt dribbelde ze blind…

gekoesterd in de herinnering die ik bij gebrek aan feitelijke interessen met niemand deel want zeg nou zelf weet u ook maar bij benadering wanneer de kanaries éénmalig speelden in het geel Simon Vinkenoog geeft uiting aan zijn levenslange brede interesse in zijn paascolumn bij de NCRV op dichterssite DichtTalent - alleen sport is zijn blinde…

het maakt blind, vermoordt en maakt vrijheid nauwer.. dus wat is rijk.. als je nooit tevreden bent..? als je niet kan genieten van 't kleine en het niet erkend? ik spreek nu.. en weet dat de helft is verloren.. maar door terug te kijken gaat je toekomst naar achter.. en niet naar voren.. de goede dingen komen voor degenen die wachten..…

niet meer op mijn klippen slaan Als mijn ziel niet wordt gedreven door de wind Als de hemel en de aarde mij niet zeggen waar te staan Als ik nergens om mij heen nog houvast vind Is er een plaats waar de stilte oorverdovend zwijgt Breng me daar en vertel me wat je hoort ...als ik doof voor orders en adviezen de ketens breek van blinde…

it Frysk de maan laat haar zilveren licht langs de grijze windveren schemeren, de wind die voortdurend raast en trekt aan de takken in het bos jij hoort nu niet de zwaluwen, noch ook het zuivere geluid van een nachtegaal die zingt en slaat en zingt, vlak bij de ruige, gele akkers ik weet niet wat te zeggen, je kijkt zo doof, bijna blind…

“hoge muren, open deuren” Al die jaren blind gevaren Op gevoel en wat ik weet Veel gezien, beleefd, zonder te denken Verwarring, angst , verdriet Niet wetende wat het met me deed Zoekend naar mezelf Schreeuwend in de diepte Niemand die mijn kreten begreep Denkende mezelf in toom te houden Tot het mij mijn keel dichtkneep Gevoelloos…

“hoge muren, open deuren” Al die jaren blind gevaren Op gevoel en wat ik weet Veel gezien, beleefd, zonder te denken Verwarring, angst , verdriet Niet wetende wat het met me deed Zoekend naar mezelf Schreeuwend in de diepte Niemand die mijn kreten begreep Denkende mezelf in toom te houden Tot het mij mijn keel dichtkneep Gevoelloos…

zeggen zij: Natuurwet drijft het leven En brengt de dood, voor beiden even blind... Vergeefs uw lot in hoger hand gegeven! Geloof hen niet, en blijf uw Vaders kind. Men predikte u een Heiland, voor uw zonden Gestorven, en uw Redder door zijn bloed.…

In vrede, 't oog geloken, stil sluimren onder geurend mos, van alle leed ontlast, alle aardse zorg ontdoken, alle aardse kommer los, en zalig, onbewust zelfs van 't bedrijvig leven geen klank meer horen, ver of dicht, van 't eeuwig schaduwfloers, als van een wade, omgeven, blind voor het aardse schitterlicht, de lang gewenste rust, de…

Ze dragen harnassen en wapens, lijfstraffen, ijzeren discipline en blinde vervorming. Aan de krabpaal van eer executeren ze ouders. Lanceren ze stenen, metaal, molotovcocktails en dynamiet. Ze vullen bordelen voor gruwelijke venusnachten, leven als slaven in vettige zwoele modderpoelen en soms afgekochte privileges.…

gemakkelijke zin nou ja een regel dan, maar zonder punt een verse regel gaat er altijd in ik sla geen kruis, gooi liever nog een munt Zo, die zit en nu dan de essentie de kwintessens de eigenlijke kern in de woestijn waar ik haast nooit een grens zie tussen de rotsen van de dag en nacht Waar Nietzsche Zarathustra had gedacht de blinde…

Maar zonder misverstand of aberraties Zo gingen Vlamingen weer winkelhieren In plaats van overzeese scharrelkost In maaltijdserviceboxen met de post Hun vegan lifestyle spaart het lot van dieren Ziehier een keus uit reeds voorbije jaren Sjoemelsoftware, eikprocessierups De stikstofcrisis en appongeluk Op twitter kon je er haast blind…

dien hogh gelieke die sonne umhoch te gaone ghie wete dis seker dun wieshiet kumt me du jaore Julius: Vitanova hfdst 3vers 3 gaat heen vermenigvuldigt u in woord en daad komt terug en vereenvoudigt u op weg naar uw bescheiden maat (3) ik schets u hier een portret van een schaduwrijk man mijn duistere kant kent een blinde…

och, waar ik stom, en doof, En blind: ontbrak het mij aan ogen, en aan oren, Zo zoude ik in die staat, ’t is droef, u zien noch horen. EVA: Niet hoger, bruidegom. Hier is geen kwaad begaan. Ontvang mijn eerste gave, en tast die appel aan. Geloof en volg uw bruid, en proef, en na het smaken Zo oordeel met verstand en kennis van zaken.…

Aan beide kanten van de nu te brede straat, een muur van blinde eentonigheid waarachter ongekende woning leit, met mensen, in de slaap geborgen, totdat de morgen hen wekt met schemervale zorgen, die doemen tot een nieuwe strijd.…

En ’k geef mij over, Met blind geloof, Aan U de Vader, Wie me niets ontroof! Daar is geen Priester Die Hem verklaart! - Doch U zoekt niemand Vergeefs op aard.…

wandel stekeblind, jaag achter al onze dromen, keer nooit terug.. blind en doof van geluk mijn hart het gelooft, wil aarde in duizend rosé tinten de zware volle rugzak, overvol, weet liefde niet te vinden niemand die zoveel dragen kan.. zelfs niet als hij wou...ook niet als hij zou.…

en aan de overkant van de straat de blind gesloten rugzak, en dat mij niemand kent. Het ijs dat van je wangen liep, de stapel geheime documenten die in je hartje achterbleef, het zweet dat door je schoenen ging loopt met je gevoelens zo het ghetto in...…

doof en blind, ze'n spaart geen ouder, spaart geen kind; smijt al in 't graf, maar d'hope niet, die me in dit kruis hier staande ziet. o Zalig teken op het graf, o nooit ontvallen wandelstaf, staat bij, staat bij, in deze nood, en zijt remedie na de dood!…

In donkerheid Van diepe nacht turen we onze ogen blind. Wij kenne' alleen uit Oceaan van Tijd De kleine golf die ons dit leven bracht; Dit leven is ons D a g; wij wanen Nacht Al wat daarvóór en wat daarachter leit. Alleen die kleine spanne op aard doorbracht Heet L e v e n voor ons. Wat ons denken kan Bevatten, leeft alléén!…

Iets anders dan bij de blinde darm, snijden ze die weg, dan is het och- arm.…

Maar zijn oog is blind voor 't licht, Voor de bloemen, weer ontloken. Opgehouden heeft te koken 's Jongelings bloed. - Zijn harte was gebroken. -------------------------------------------------------- Naar het Litouws van Joh. Plutzkow, 1851 -------------------------------------------------------- Snikken en Grimlachjes, 1867…

recht in je gezicht zegt: je staat nu in de tropen en in het helder Indisch licht geen zomeravondluchten de nachten vielen gauw ik verfriste me met lauw water, tjitjaks vluchtten, verdwenen als een schicht op Java in het duister hoe anders is het Indisch licht niet meer dan obstakels die men op het asfalt vindt wie kreupel zijn of blind…

het slapengaan almaar door herhalen hoe bewaard het woord hoe wit op zwart de sneeuw van zinnen laat haar alle stormen stillen spelevaren op een zee van meeuwigheid met eeuwenoude kinderogen kijken naar het wiegend zogen moe van alle baren laat haar ach laat haar maar tot alle water gebroken alle plooien gladgestreken alle kieren en blinden…