Alle inzendingen over galerij

1) ik schets u hier een portret van een kleine man van onder zijn warrige haardos ziet hij met grote bolle ogen door zijn ronde glazen naar u allen nieuwsgierig en opgetogen niets ongaat hem aan het zicht geen ziel laat hij onberoerd; innerlijk, in figuurlijke zin en raakt de ander met een aanschouwelijk licht zo schep ik mijn…

In de galerij van onze geest verzamelen we iedere dag weer nieuwe beelden.…

Ik wil Me verstoppen Even niet Gezien worden Ik wil Zingen Op de galerij Vrij voelen Om te doen Wat ik wil doen Ik heb Een knuffel nodig Voel me alleen En zit er Even doorheen…

wat zou ik als mens voor dier willen zijn zeker als alles en de anderen zo vaak veranderen misschien wel een vogeltje stil op een hoed in een galerij een koolmees op de uitkijk die fluitend gedachten leest klinkt goed…

Vreemde gedachten verlopen in een goede orde en in hun gemeten pas en tempo die niet zinloos zijn, slechts herinneringen die voorbij gaan in hun intrinsieke schijn in een vervallen aards gerief, wanneer het oude stierf nooit meer in z’n originele lijst te zijn gehangen in de galerij van onvervulde wensen.…

over de gang, langs structuurverf, deuren met hun nummers gesloten alles inwisselbaar, zweem van bederf, elk tijdstip in vergetelheid gegoten lopend met op de rug een stenen last, weifelend over deze ultieme galerij zonder zienderogen op de tast; mijn schaduw is mij het meest nabij…

Zelden zag ik zoveel klazen, zelden zoveel pieterbazen, vanaf mijn galerij bezien, goed, dat de koters ze niet zien, want zoveel overdaad van sinterklazen, moet toch ieder kind wel erg verbazen. Een duplicaat van een verklede man, geen kind, die er dan nog in geloven kan!…

tranen hangen aan de takken nu de hemel onophoudelijk huilt kijk haar lopen op hoge hakken hoe de fietser onder een galerij schuilt kindervoetjes vinden plassen om in te stampen bovendien loopt hij harder met hond en plu de vrijdag is droef begonnen zo te zien…

Op de muziek van 'Hold Back The River' van James Bay (zie link) In de Zee, daar woont een fee Ze zwemt en heeft een staart Feemeermin, dat is haar naam De Zee is haar huis en haard Stop de vervuiling van de oceaan Stop de vervuiling, houd schoon - De Wereld die onder het water schuil gaat Stop de vervuiling, stop het In de Zee…

Woestijnen van wuivende winden betokkelen z'n slaap en verdwaasd klautert hij aan wal Op marmerwitte galerijen van gekauwde steen 'n verlaten interesse deint een machinaal aloha doelloos op en neer In 'n schicht van hebzucht lanceerde hij fortuinlijk 'n ontspoorde industrie en was weer een illusie rijker toen hij jammerlijk werd…

Verre gedachten verlopen in een orde en hun gemeten pas en tempo die niet zinloos zijn, slechts herinneringen die voorbij gaan in een intrinsieke schijn als vervallen aards gerief, dat wanneer het oude stierf nooit meer z’n originele lijst verwierf in de galerij van bedoelde wensen wat naar andere gebieden leidt, waar duidelijk de hand…

vanuit de vierhoekige aarde, te midden van galerijen met stenen pilaren aaneengeschakeld door ramen van lucht hoor ik het schuifelend schrijden van ruisende zwarte rokken in colonne binding zoekend het verhevene te ervaren en onrust af te scheiden als de zoete stemmen zich met mij gaan vermengen sterft allengs mijn duwend denken…

Met een bepaalde tint doorweven Ook dat de realist zich vergist Mensen zien geen heldere beelden Illusie maakt het zichtbare compleet Badend in zelf bedachte weelde Viert men het leven dat zichzelf vergeet Hij heeft zich ten slotte verscholen In impressies, op het schilderij Waar zijn innerlijk kan ronddolen Ons toespreekt vanuit de galerij…

Elke morgen wanneer de sluiers weer voor mijn ogen verdwijnen kijk ik naar jouw zacht gezicht je silhouet met alles erop en aan en ik weet dat ik je aan mag raken telkens weer bijzonder maar o zo fijn en in jouw slaap zoek ik je lippen die ik dan teder tussen de mijne neem maar ook mijn lief is het geluk de galerij van m’n hart, de rozentuin…

flamboyant en extravagant wandelt, nee schrijdt hij voorbij neemt even zijn hoed af voor grijze vogels op de galerij van het appartementencomplex tot dat donkere straatje waar hij ooit strategisch was neergezet als een tinnen soldaatje men fluistert, beschimpt en kluistert hem op fictieve gronden hij ronselt en raust, hoereert en smoust…

streven Als voorbeeld wordt het doorgegeven De dood maakt volledig Helpende handen Tussen hemel en aarde Definiëren het ontwerp Onschatbaar is de waarde Van het beeld nu: helder, vrij en scherp Als voorbeeld wordt het doorgegeven Engelen hopen Op iets moois Verrukt, verrast en blij Ze hebben weer iets toe te voegen Aan God’s Galerij…

Met een tas vol kaarslicht klik-klakt de betoverende dame resoluut door de klinkende galerijen. De passie der verwarrende krullen op de bleke kussens. Het blozende gelaat van de diepe omhelzing. Het waxinegoud gloeiend in de bijna geloken ogen. Zachtvochtig geopende lippen, verwachtingsvol trillend.…

niet dat ik het zeker weet maar het is nu zo intens van mij dat ik het volmaakt tevree opberg in de galerij van mijn geheugen.…

de oorsprong in delen van mijn gelaat zichtbaar, de intrede van herfst verlaat zich op mijn angst en breekt de nerven alvorens de dood zich heeft bekwaamd in het strijken van een gerimpeld blad hoe moedig is de wens telkens als het geluid verstomt en breekbare vermommingen het beeld verhullen dat zonder glans het tij laat verzinken in de galerij…

achtergrond bang ben je om te verdrinken je houdt van roze van springen op de trampoline en van jarig zijn en natuurlijk niet van ruzies in het helderdonker schilder ik de lichtheid van jouw blauwgroene ogen je warrig blonde haar als op die dag de zon zijn felheid verliest schuiven zinderende middaguren loom voorbij op de galerij…

als ik over de galerijen loop en bij de mensen binnenkijk lijkt het even op de uitverkoop in deze grote nieuwbouwwijk bloempotten in alle kleuren souvenirs uit verre landen bloemen die de boel opfleuren echt alles is hier voorhanden ik zie plastic rode rozen in een aardewerken vaas gordijnen van viscose een hondje zonder baas enorme…

Een galerij van dagen', 1988.…

Des dichters hoofd gelijkt een warre winkel als Malle Pietje's uitdraag-galerij.…

haar kleuren, stevig aangedraaid door een tourniquet, traag draaiend, in z’n vaste sporen ingebed, een wenteltrap die leidt over uitverkoren treden naar een niveau omlaag, in de draaikolk van de tijd kom ik mijn slakkenhuis weer tegen, overweeg zwaar mijn rug, de last voert me waar ik ben begonnen, naar een aardser hemel of de doden galerij…

Ze wenkt wanhopig op de galerij Geef mij je gieter maar, me lieve gunst Die planten mam, zijn nep, ’t is plastic kunst!…

penseel ter hand om neer te strijken wat zich afspeelt achter die werelddronken ogen waarmee alles geobserveerd nu eens met lange halen onderstrepen wat moet bekeken dan weer met ontelbare stippen zijn zware puntjes op de i af en toe gewoon de spons als het allemaal wat luchtiger het smijten met de verf wanneer hij het troebel zag in de galerij…

leefbaar, met tastbare zaken, mijn leven is gloedvol, zodat je het op ziet lichten, mijn leven is lang, als je kijkt naar dat van anderen, mijn leven is overvol met indrukken die belangrijk zijn mijn leven is groot, te enorm om te beschrijven, mijn leven is als een groot schilderij, want je nooit tegen zult komen in een museum of galerij…

watertje gebogen Honderden twijgen houvast Ik zie kikkers drijven Gezegend met bolle ogen En gladde waterdichte lijven Loerend zonder mededogen Niemand kan vermoeden Waar wortels ooit begonnen En argeloze bonte bloesem Blijft bestuivers lokken Bronnen staan niet stil De herfst blijft steeds komen Het regent net niet te veel Tussen die galerij…

Mijn lijf herbergt een galerij met gezichten vol ogen gevuld met het gelijk van toen die strak staan gericht op mij. Ook je portret hangt er. Het is een wankel immer kantelend schilderij van jou zoals je was toen ik voor het laatst iets tegen je zei Op jouw gelaat altijd die traan omlaag, langs je wang.…

Zuilen van regen beroven me druppelsgewijs van licht in de ogen het plaveisel glimt een galerij van bomen ik spoel kleurloos weg onder een veelheid van silhouetten Deze vochtige wentelwereld ruikt naar een tekening in vettig grafiet De wereld komt naar beneden in doorweekte vellen huizen smelten weg in een wassen schildering het warme vet uit…