94 resultaten.
Heilige man
hartenkreet
2.0 met 53 stemmen 2.264 Drie schaduwen sluipen in die nacht
door het vredige gehucht
beladen met chocola en speculaas.
De schimmel, Piet en Sint-Niklaas.
Zij asemen kleine wolkjes
in de kille najaarslucht.
En balanceren op de daken
als de maan schijnt door de bomen.…
Terugkomst
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 310 k woon in winters wachten
met nauwelijks contouren nog
van nieuwe lenteluchten
geen zomerbode te verwachten
vage vleugels blijken gezichtsbedrog
boven ontdooide dorpen en gehuchten
ze wonen ginds in ontoegankelijk licht
de hoge muren wens ik transparant
en in de verte wordt 't nu lichter
een tureluur vlucht de winter dicht
komt weldra…
LIESVELD
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 115 Het is een bijzonder gehucht
Met huizen als nesten op palen
Je hoort er verscheidene talen
Geklepper, gezoem en gezucht
Je vindt er de Hollandse lucht
Je kunt er weer diep ademhalen
In evenwicht brengen je schalen
Je wordt door Petrarca bevrucht
Het bloeiende riet en de kooi
Zijn fuik om gevoelens vangen
Zo breng je een Eden in kaart…
Melancholie
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 72 In gedachten - en dat niet alleen -
heb ik al zoveel gezworven:
door natte, verlaten straten en donkere stegen,
door steden, dorpen, gehuchten en dreven.…
Poldert
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 53 Poldert
ben je bezoldigd
tot ideaal
woonplek totaal
geen saai gehucht
onder waaiende lucht
ben je bedonderd
je wordt honderd
dat wordt bevorderd
in Poldert.…
Herfst
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 777 zwarte aarde, elektriciteit
loopt eenzaam door de lucht
langs bomen en velden
naar de hoeven de huisjes
de keetwagens in het
gehucht,
herfstig in de nevel
wachten er de W E R K E N
op de ochtend vol kilte, gemompel
het stalen gerucht.…
Jeroen Bosch
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 29 Weer een saaie dag
Alles is wat het lijkt
zonder fantasieën
ik ben geen professor T
die Jeroen Bosch laat schilderen
wat er aan de hand is:
alles belichaamd
als wat het is en dus
transparant
De stad is groot, maar klein
is mijn uitzicht, alsof
we ver weg van elkaar leven
in ruimteschepen, bebouwde
kommen zo klein als gehuchten…
In tere schaduw zilverblauw
poëzie
4.0 met 27 stemmen 2.455 Gij en ik, o wij gaan wel trouw
samen, wij vliegen uit in éne vlucht
en laat het zijn naar het ver gehucht
van mijne ziel en gaan wij gauw
Dat ligt in de bergen, men vindt het nauw,
wijkende in de lentelucht,
schuchter de huizen, zonder gerucht
in tere schaduw zilverblauw.…
Mijn lief
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 97 Ik droom nu over steden en soms over een gehucht
dan weer van zijn voetstap die naar de hemel vlucht.
Ik bewaar nu herinneringen als steeds weer rulle grond
en koester ook die afscheidszoen nog dagelijks op mijn mond.…
De rode daken
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 734 Nog even is de straat
van het gehucht
voldoende voor
zijn jonge zucht
naar avontuur.
Vlug kent hij de geluiden
van elk uur.
Achter de 'gelagen'
zal hij later dwalen
door de beemden
tot de beide Neten.
Op hete zomerdagen
duikt hij met zijn kameraden
-lenige dieren-
joelend in de uitgespoelde bochten
der rivieren.…
Lissabon
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 57 ik adem de zee, voel haar in mijn hand
wordt gevangen door de blauwe lucht
de vakantie vindt plaatst in het gehucht
dat huisjes plaatste aan het witte strand
de avonden vermaken zich in de streek
waar de volle maan zich in de lucht krijt
het land voor ons is mooi en uitgebreid
zoals het op de ansichtkaarten bleek
afscheid nemen van haar…
Indo-Europeaan
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 309 de kerk de zoete klank mij kust
Verminderen ze plots, alle hiaten
Ik duik de diepte in; jouw doen en laten
En word me van je inhouden bewust
Je had vast ook een njai in je verleden
Je draagt haar afkomst in je genen mee
Haar pijn, haar lust, haar tint, haar Odyssee
Dat is van je gedragingen de reden
Je naam verschuilt zich in een fraai gehucht…
als in een dictee
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 97 ik kan het niet plaatsen, het gehucht
dat in mij woont me geselt met
lege kamers en onderverhuurde
stallen, de straat verzonken
in een diep gelegen spoor
het voedt de woorden in mijn mond,
beweegt als een kadaster uitgemeten
van hoek naar hoek, de lens bespiedt
mijn lichaam en leunt op het trefpunt
waar het stigma lange zinnen schrijft…
In de droomwereld
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 115 volgt actie
in de droomwereld
waar jij slaapt
wat jij denkt
kan ik dromen
mij is hetzelfde
overkomen
ik ging naar de stad
ik klom op een wolk
ik viel in een gat
en jij werd mijn tolk
nu we samen muze zijn
in muzikale muizenissen
vertaal ik voor jou het liefdes refrein
zodat jij je nooit hoeft te vergissen
ik ga naar jouw gehucht…
Laatste vlucht
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 226 Mijn gedachten vliegen en vluchten
in grenzeloos gerede geruchten
naar de verste verten
als vogels heen en weer
en strijken in verre gehuchten
naamloos nederig ter neer
ze smullen van de verste vruchten
van eindeloze ziedende zuchten
zo worden woorden
in gezangen vol verlangen
naar de bronzen herfst
hunkerend neergelegd
vergezel…
Kerstlichtjes
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 262 rijdend door de straten
je ziet ze overal
langs stadse grachten
dorpen gehuchten en
de allerkleinste onbekende gaten
wat iedereen tijdelijk veranderen zal
slepen met dennen – of
sparrenbomen
waar straks hun kerstverlichting
in gaat komen
het leven wordt even opgelicht
de aandacht wordt iets
meer op elkaar gericht
en we wensen dat onze…
IN ALLES ZIT LIEFDE
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 115 in
de deining van de zee
de geuren van de lucht
de warmte van de zomer
de geborgenheid van een gehucht
de mijmeringen van een dromer
in
een gesprek van vader tot zoon
die van een baas tot z’n knecht
het alledaagse zo niks bijzonders gewoon
de genegenheid tussen mens en dier
wat onwerkelijk lijkt maar toch zo echt
in
jouw bemoedigende…
in de boot genomen
gedicht
3.0 met 149 stemmen 18.689 haar naam bracht visioenen van het noorden
weidse meren en de grauwe luchten
stille en zo eenzame gehuchten
haast onverstaanbare gezongen woorden
torenklokken die zacht kaatsend beieren
ijs op de vaart, Abe op zijn noppen
spijkerharde tegendraadse koppen
klunen, skûtsje, wad en kievitseieren
met zwijgzaamheid als deugd en niet als kwelling…
Depressie
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 851 Ik ben een grijze dag, een leeg gehucht,
Een labyrint waarin ik zal verdwalen.
Eeuwige regen flitst langs mijn gelaat,
Aan welke muntstandaard hecht ik nog waarde
In deze mist die in mijn ogen staat?
Ik zie eerst in dit vale licht hoe zwaar de
Ziel moet zijn waaruit dit lied ontstaat,
Hoe droef lig ik geketend aan de aarde.…
Donkere uren
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 141 De donkere naakte uren zijn gekomen
van waarheden en einde aan geruchten
een sterrenlucht beschijnt de dromen
over grote steden en in kleine gehuchten
en met een zilverwitte baard bedeeld
die ons even vergeten doet ons leed
is er een man in rood kostuum gekleed
op christelijke leer gestoeld en breed
uitgemeten onder een versierde spar
bedenken…
Leende-Strijp
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 589 Een prentbriefkaart,
honderd jaar oud,
waarop mijn grootvader rustig
bij de opstal van het gehucht,
de dingen van de dag
te bespreken staat.
De linden, eiken, vlierstruiken,
waken bij de strobedekte,
langgerekte donkere hoeven
om het plein.…
Verre weidse luchten
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 66 mijn eenvoud
witte meeuwen in hun vlucht
zoekend naar de juiste winden
ontdaan van alle oude kwalen
vragend aan mijn lieve vrienden
waar alle sterren zijn gebleven
in de verre weidse luchten
wat is er waar van de geruchten
het landschap gaat ten onder
of gebeurt er toch een wonder
groeien er spoedig nieuwe bomen
komt er bloei in de gehuchten…
Het woord was water geworden
gedicht
4.0 met 2 stemmen 1.311 Het woord was water geworden
een woest kolkende zee zocht
de diepten van de polders
vulde de putten en wellen en trassen
in de slapende huizen en hoeven
steeg in de dorpen en gehuchten
drong in de stallen waar het vrezende
vee aan halsters en touwen rukte
muren stortten in, zolders en balken
raakten los van hun ankers, dreven
met mannen, vrouwen…
verstoord liefdesspel
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 324 de zomer
ligt nog open in
IJ- En Kinselmeer
de dijk tussen
d’oude gehuchten
Uit- en Durgerdam
de fietser kruist
weerszij groen van
bloeiend gras
kragen van riet
water klotst
vogels zingen snateren strijken neer
vliegen op
winden zuchten licht
de fietser staat stil
hij schreeuwt
SCHRRAUWWWW
twee hoofden heffen zich
coïtus…
let it snow
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 728 tóch voorspeld moet worden
laat het dan ook wonderbaarlijk zijn
rolletjes king, pastilles of wilhelmina`s
alles mag, van kussentjes tot poederfijn
ondersteboven rent men de deur uit
en houden dames parapluutjes op
heren keren hun hoedjes en petten
de halve wereld staat op z`n kop
het wit verovert nu heel de aarde
van wereldstad tot aan gehucht…
De Grote Oorlog (1)-Werbeek
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 215 Tachtig jaar
na het ontbranden
van de Grote Oorlog
ziet hij twee broers
de ransels op de rug
de uniformknopen blinkend
in de augustuszon
de straat van het gehucht
uitgaan.
Kussen wordt hier niet gedaan
een handdruk is een vreemd gebaar.
Hij staat, een kind van negen,
op de opstal
bij het oude huis
en kijkt ze na.…
Ik zie de wilde vogels huiswaarts keren
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 468 De aardse strijd kan hen niet langer deren;
ze reizen, onverstoorbaar, onbeducht,
hoog boven ieder dorpje, elk gehucht,
om in hun verre haven aan te meren.
En onverwacht ben ik niet langer bang
want ik ontwaar een onmiskenbaar spoor;
het voert voorbij de dood en wenkt al lang.…
Altijd gevaarlijk
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 100 zevenentwintigste letter aan hen die niet geloven
want het wonder moet mijn teken zijn
ook dit beken ik
dat mijn armzalige bewakers elke avond bij mij biechten
en ik ervan tweemaal twaalf onvoltooide boeken schrijf
één voor elk verloren uur tot een doodskrans voor de dag
van vrouwen heb ik een ontluisterend vermoeden
zij zijn de mij omringende gehuchten…
gaan en komen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 119 lusten die ik verzin
dan zou het bestaan als een icoon
uit de oudheid zich verlaten voelen
zoals een dal eenzaam ligt te
smachten naar het kristal onder de zoden
toch heeft kennis het volle begrip
naar het weten en smacht mijn adem
naar de boezem van de regenboog, de stilte
die ik zoog was als melk voor deze vondeling
ik zou mij willen gehuchten…
De schurk
gedicht
3.0 met 8 stemmen 3.335 De oorlog, klein of groot, laat ons geen vlucht,
want zelfs tot in het lieflijkste gehucht
volgt in de spiegel ons de schurk, de echte.…