68 resultaten.
Eenzaam
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 1.103 alleen en verlaten
kijkt hij om zich heen
een ongebruikt toetsenbord
een zwijgend scherm
gedachten, roerloos, emoties
gesloten ogen
haar proberen tot leven te wekken
haar glimlach
haar ogen
haar mond
denkend aan beladen plekken van vroeger
met jou
als symbool van je wispelturigheid
pikken kraaien in platgewalste lijkjes
op het gerafelde…
kofferdrager
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 241 is het zo bedoeld
zoals jij stilte draagt
een nevelige jas
onverschillig en zonder rouw
die om naaktheid lacht
en jou en mij
't gebroken licht aan mijn voeten
dat voorbij trekt, wegkruipt in dicht geboomte
en gedaalde dagen
de vragen die ik waag, vanzelf weer overgaan
als gerafelde schaduwen
en gescheurde deuren
is het zo bedoeld…
Herfstkoe
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 805 Ik zie de wollige gerafelde oren
en de nat glanzende zwarte neus
ik zie de flauwe bolling van haar rug
als een donker eiland boven de lage mist.
Ik zie hoe kop en eiland
als door een trage hand bewogen
langzaam van mij wegdraaien
en heenglijden over de donzige wolk.
Ik hoor de misthoorn in haar stem -…
Eilanden
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 285 Soms vervloek ik God
soms de mensen
maar het helpt niet
zoveel eenzame nachten
dwalen we
langs het zwarte water
met onze gedachten
aan een verdwenen liefde
nog zie ik je gaan
in een droevige boot
aarzelend
met je roeispaan
net zo verdrietig als ik
kijkend naar de rode vlag
die langzaamaan
gerafeld wegwaait
in een duistere wind
hoe moet…
Zon boven zee
netgedicht
2.0 met 14 stemmen 525 Onmogelijk zijn aangezicht
te zien
Oogverblindend licht
behalve aan de randen
van zijn dag
Zijn spiegelbeeld
flonkerend in zee
versplinterd, uiteen gerafeld
in duizend glitterstukjes
Zijn blik slechts te weerstaan
getemperd door wimpers
Hunkerend naar warmte,
zoekend zijn bron,
te fel, te wit,
te veel voor mijn ogen -
geloken om…
kruisvinding
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 66 voeden
ik mag niet vergeten
hoe je damp vervluchtigen doet
met twee linnen lippen
een wade van gezwachteld
speeksel in lagen
bracht tot basilieken
– koralen van eenvoud zo zoet -
hoe je gewelven
van niet bestaand been
de processie laat dragen
de stemmen om me heen
ze bleven, wisten niet van wijken
maar ik keek op hun hoofden
zag gerafelde…
verre echo's (2)
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 72 we ontdekken de oceanen
onderdak voor de woningloze
dichter op drift
poëten reizen in het spoor van
Alexander de Grote met karavanen
door dorre oceanen van zand
de lyricus penseelt bedwongen
bergen waarlangs gerafelde
wolken de dalen binnenzakken
in veertien versregels dicht de
sonnettenschrijver een onverschrokken
reis naar de…
Vrouw
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 719 Vandaag heeft ze
haar verwachtingen
en verlangens
teruggegeven
aan de gever
de prijs was te hoog
onverwachtse vreugde
leek te komen,
veel te kort
wat haar leven
had mogen duren
de pijn is vertrokken
enkele reis, niet
uitgezwaaid
gemis en verlangen
wieken als schaduwen
voor de wind,
ongrijpbaar
afgedankt
als het gerafelde
web…
Vandaag heeft ze...
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 831 Vandaag heeft ze
haar verwachtingen
en verlangens
teruggegeven
aan de verwekker,
de prijs was te hoog
onverwachtse vreugde
leek te komen
veel te kort,
wat haar leven
had mogen duren
de pijn is vertrokken
enkele reis,niet
uitgezwaaid
gemis en verlangen
wieken als schaduwen
voor de wind
ongrijpbaar, afgedankt
als het gerafelde…
In het heelal
gedicht
3.0 met 21 stemmen 4.113 Melkwegstelsels in kaart gebracht
en onderhouden, clusters uiteen-
gerafeld. Altijd druk, altijd druk.
En dan die reizigers,
altijd hun geliefden kwijt, altijd weer.
Kosmische stormen trotserend
zweven zij die grote ruimte in
en vereenzamen.
Er valt gelukkig ook te lachen.…
containerramp op mijn Wad
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 37 uitgestreken ingeprent laait
de dag op nieuwe doch
versleten schoenen net
als gisteren weer op,
reeds ingelopen schrijden stappen
achterwaarts met gerafelde
veters onnavolgbaar
de tijd met zoete elementen
het Wad besmeurt met ons
vermaak, bekostigt met
het loon dat ons nu toekomt
watert zich in zoute tranen
en containert sprakeloos…
Den Haag-Zuidwest
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 788 ze slopen hele wijken
die toendertijd de stad verrijkten
blokkendozen in het groen
want ruimte moest het doen
ze keren nu het
binnenste naar buiten
zie handjes op de muur
een donkere gang die je deed fluiten
behang, gerafeld en
met tekeningen uit mijn tijd
eenmalig vastgeplakt heeft het
toch vele generaties groot gebracht
de treden…
Narcistisch zelfvertrouwen
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 53 ik heb het
oplaaien van de
branden in je
ogen gezien
de verschroeiende
hitte van het
immense vuur
in je ziel gevoeld
lucht waarde
rond met dood
vermomd als rook
en gloeiende as
zacht brak de
hemel in flitsend
ontladen rolde donder
uit gerafelde gaten
er was geen tijd
en plaats voor angst
het zintuiglijk bereik
herkende…
De jonge goden
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 65 nog steeds
knaagt de tand
des tijd aan
botten spieren en
gerafelde pezen
die had ik
vroeger ook al
zij zijn gewoon
zichzelf gebleven
nu wat meer in de
actualiteit ach ik was
toen mijn tijd vooruit
ook ben ik weer
op sport gegaan
met korting voor
de leeftijd de
zware ijzers raak ik
nog maar amper aan
wij gaan meer
voor het evenwicht…
In het heelal
gedicht
2.0 met 9 stemmen 5.690 Melkwegstelsels in kaart gebracht
en onderhouden, clusters uiteen
gerafeld. Altijd druk, altijd druk.
En dan die reizigers,
altijd hun geliefdes kwijt, altijd weer.
Kosmische stormen trotserend
zweven zij die grote ruimte in
en vereenzamen.
Er valt gelukkig ook te lachen.…
gebroken val
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 549 kruipklim op stalen stekels
tegen een graat op
over de wervels van de berg
met blauwe lippen
op bevrozen tenen
een gordel aan de heup
schroef ik een doorn in ijs
de slagtand van een houweel
tast het verraad van de sneeuw af
de weerhaak zet het anker klem in een spleet
maar het zuur bijt in spieren
mijn arm houdt het niet meer
het gerafeld…
Bizons
gedicht
3.0 met 56 stemmen 15.562 De staart gerafeld touw, een kruitvatlont.
Geen goeiig loeien, maar een dreigend bassen.
Je hoort het scheuren van de taaie grassen
en als ze verder lopen beeft de grond.
De stieren zijn het mooist, met saterkop
en blauwe tong, waarmee ze bronstig kwijlen
terwijl ze ruiken aan een bizonmeid.…
vogelverschrikker
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 375 er loopt wel eens iemand langs
het weiland en werpt een blik
over gerafelde veren
gestoken in het strohoofd
en ziet misschien twee knopen
ronddraaien in zijn maag van stof
als grassprieten kriebelen
aan tenen omwikkeld met
sokken vol rot nieuwspapier
en wind kleren vies blaast in
de regen denkt hij vaak me
taak hier is flink door…
Bizons
gedicht
3.0 met 4 stemmen 3.299 De staart gerafeld touw, een kruitvatlont.
Geen goeiig loeien, maar een dreigend bassen
hoor je; het scheuren van de taaie grassen
en als ze verder lopen, beeft de grond.
De stieren zijn het mooist, met saterkop
en blauwe tong, waarmee ze bronstig kwijlen
terwijl ze ruiken aan een bizonmeid.…
Oude schaduwen
gedicht
3.0 met 84 stemmen 31.469 En uit de tijd van Koningin Emma,
Gerafeld maar nog goed herkenbaar,
Schaduwen van grijze dames.
De schaduw van een boom in Frankrijk,
Een vleermuisschaduw uit Zuid-Limburg,
Een grote vliegtuigschaduw uit de oorlog.
Vergeten schaduwen in een lade,
Voel maar, koel als tafelzijde,
Sommige zo fijn als spinrag.…
Venster op de wereld.
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 950 Zie de honger,
de grijs gerafelde
mensen,
holle kinderogen
leeg en
zo onbewogen.
Zie bloed
op straten
en pleinen,
zie de plunderende,
moordende mensen.
Massa graven,
kindsoldaten
leren haten.
De mens,
u weet wel,
met intellect
en rede
waart rond.
Wij kijken
naar beelden,
zien de onterende,
ontaarde mens,
zonder vredeswens.…
GETHSEMANE
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 200 Als een gerafeld, vaag lichtend rouwkleed
bedekken wolken de hemelse luister,
die -al tegenwoordig- men steeds vergeet.…
VORSTLOZE WINTER
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 134 De vijver van het verlaten landgoed
ligt eenzaam en donker, streng omgeven
door oude, kale bomen, die triest leven
onder een grijze, gerafelde hoed.
Hun geboetseerde stammen zijn bebloed
met verleden, dat zich nòg wil geven
aan des adels gestorven bevelen,
slechts droevig verzinkt, maar steeds schimmig woedt...…
Alde Feanen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 125 Navigeren zonder zicht op de overzijde
terwijl ver weg een hoorn wenkt
varen we blind op de boeien van het verleden
schepelingen zijn we, schamel
ons schip en het gerafelde zeil
schipbreuk is een dreigend letsel
eilanden drijven langszij
als reddingssloepen met zielloze masten
onbegaanbaar wordt de waterweg
peddelend gaan we voort
tot…
Betoog
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 385 soort blauw azuur,
een paradijs zonder levenspijn
een ding ontgaat hen echter
daar wonen geen mannen
met haren op hun borst
er rust een edele prins in rozengeur
die zijn gebrul uit wil bannen
en sokken draagt met gelijke kleur
geef mij maar de kroeg op de hoek
bij Tanja aan haar brede toog
zij is voor mij een open boek
oké, wat gerafeld…
Richting horizon
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 311 Hoog zijn de bergen, diep zijn de dalen
langzaam gaan mijn passen, ik kijk niet op of om
geopende handen reiken maar raken niet
ik wil vluchten in verloren klanken
Jouw sprankelende stem, ooit zo onbereikbaar
opent een nieuwe dag en neemt me mee
vanuit een gerafeld verlangen gevangen
laat jij mij leven door jouw warme lach
Donker is jouw…
Wacht maar...
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 313 Troostend
sla ik mijn armen
om hem heen
en terwijl ik
zijn gerafelde mantel
zachtjes
om zijn voeten vlij,
als warme pantoffeltjes,
fluister ik:
wacht maar,
als de lente
met haar groene toverstaf
terugkeert
van haar lange winterreis,
zal jij weer de koning zijn
van mijn achtertuin,
in blommige,
nieuwe zomerjas!…
bemind worden door een dichter
gedicht
4.0 met 2 stemmen 2.563 ze vertrekt haar mondhoek
even maar alsof het er niet toe doet
haalt haar schouders op en knikt we groeten
en lopen ieder een andere kant op
ik kijk nog eens om maar ze is al verdwenen
gewoon tussen de anderen als de anderen
en niemand weet dat zij ooit is besnuffeld
door goddelijke hersenen dat zij gerafeld
van passie uit haar lakens…
Afscheid van een land
gedicht
3.0 met 25 stemmen 8.034 Nooit zag ik de bergen zo
vastbesloten tegen de hemel
of nooit, nooit, dat denk je dan
als iets heel hevig en onherhaalbaar
voorbij is, nooit kortom
hing de hemel zo duidelijk zo
stralend zo treurig gerafeld
tussen de bergen
en hier beneden gebeuren ogenschijnlijk
geringe dingen, de rivier
die altijd roerloos aan je voeten lag
glijdt stil…
windpaden
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 112 hardgroen tapijt
breed omgeslagen
op zware klei
nat en breed een hark
met wilde steel beweegt
naar de vesting van de dijk
doof in rust voor de halmenkust
waar bovenaan hekken als
verwaaide stutten staan
een wijde rok die traag
schokt om het lijf
ruw als een windvlaag
in het veld stort
kruipend opgeschort
onder koude schemer
van gerafelde…