2710 resultaten.
De herfst giert
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 265 De ochtend ontwaakt
donkergrijs, spreekt
van krassende kraaien
in verkaalde boomtoppen,
van een forens die
in de file wacht. Van
klagende ruitenwissers
die spreken van tranend glas
onderweg, ik wou dat het
weer zomers was.…
voor eeuwig herfst
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 156 de zon vervaagt het jaar wordt oud
een schilderij zo uit mijn hart
de winter zal nog kouder zijn
ik voel me verward
ganzen vliegen naar de warmte toe
verdwijnen langzaam uit het zicht
had ik maar vleugels
dan vloog ik naar het nieuwe licht
als een zonnestraal kwam je in mijn leven
maar als een herfstblad vloog je weg
met gouden stiksels…
herfst compositie
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 199 om een gedicht te schrijven
over weemoed en duisternis
ben ik naar de Harz gegaan
doch wat opviel waren de kleuren
naar weemoed heb ik vergeefs gezocht
en bij duister stak ik in de avond
gewoon even een kaarsje op...…
Romantische herfst
gedicht
2.0 met 22 stemmen 8.325 schimmig vanavond jaagt die mist de velden
de maan sluipt terug in dodelijke bomen
nu is de grote rafelaar gekomen
een herfst een doodgaan een gekwelde smeekstem
hoor... ademend beweegt de aarde van heimwee
om mensen te bezetten met een adem van verdriet
om koeien zwaar en zwijgend in zich vast te zetten
als schepen, vastgegroeid aan het…
Herfst in de zomer
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 215 medicatie niet verlicht
Geen troost is groot genoeg
geen tolerantie toch voor luister
Flitsen verstoren zicht
weer een aanval voor de boeg
Communicatie wordt vermoord
contacten niet verdraagbaar
Het is zomer het is mei
deprimerend kan het zijn
Een jaarlijks nieuw begin
opbloeien van leven
Beter worden van de ziekte
einde van de herfst…
Herfst in zomer
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 164 Het Ankeveense pad
is herfstig, stil en nat.
Ik ga langs zwarte plassen.
De wolken zijn gewassen
en stevig uitgewrongen.
Een lied vult nu mijn longen.
De vogels gaan mij voor.
Neuriënd loop ik door.
(Fiets-variant van dit gedichtje:
regel 3: Ik fiets ...
regel 8: ... rijd ik door.)…
Bekleurenswaardige herfst..
netgedicht
4.0 met 68 stemmen 1.433 Nu de dagen breken met lommerrijk groen,
de zon haar immense kracht verliest,
verkleuren bomen pronkend hun fatsoen,
de wind die stil aan hun bladeren briest.
Oneindige kleuren komen in beeld,
pracht glinstering door ochtenddauw,
roodbruine warmte dat wijds aanbeveelt,
tegen de horizon in hemels lichtblauw.
Fraaie beelden in zoete vlammen…
stijlloze herfst
netgedicht
0.0 met 1 stemmen 153 dit is de tijd dat
duister het licht ontluistert
steeds vroeger valt de avond,
verdonkeremaant de nacht de dag
want de nacht wacht niet
als zij lengt en steeds kouder
invalt, gelijk de winter
alleen herfsttijloos
geeft nog een sprankje roze…
DE LAATSTE HERFST
poëzie
2.0 met 6 stemmen 3.057 Ver stond de strakke lucht
Als een grijszijden scherm
Gespannen voor de dood.
Aan deze zijde een vlucht
Vogelen met gekerm,
Onze hoofden over, vlood.
De grond bekroop wat groen.
Schril staken stengels riet.
De wereld stond ontbladerd
Uitstervend in seizoen,
Dat zon voorgoed verliet,
Weer tot de maan genaderd.
Wij vonden nog een zoen.…
Vegelijk de herfst
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 116 Zacht hoor ik een bries door wonderschone kleuren
in eenparige samenzang van den en eik
haast word ik bedwelmd door de frisse herfstgeuren
en overal een bont tapijt waar ik ook kijk
alsof de natuur nog eenmaal feest wil vieren
trekt zij nu haar kleurrijke feestkleding aan
wil zich met het vele pracht en praal sieren
toont de rede van seizoenen…
De soberheid van herfst
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 737 jouw roedel maakt de oorsprong
in delen van mijn gelaat zichtbaar, de intrede
van herfst verlaat zich op mijn angst en breekt
de nerven alvorens de dood zich heeft bekwaamd
in het strijken van een gerimpeld blad
hoe moedig is de wens telkens als het geluid
verstomt en breekbare vermommingen
het beeld verhullen dat zonder glans het tij
laat…
Herfst Festival
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 1.156 maskerade in gedoodverfde kleuren
verschenen door schaarste in het verschiet
bladeren gehuld in geleefde geuren,
nog onbekommerd warm uitgedragen
in ondraaglijke lichtheid van het bestaan,
beroeren stralen deinende kruinen
de top van de kleurenpracht bereikt
het uitzicht verbluffend.. een festival
van binnenuit gezwegen, leeggebloed
de herfst…
Nederige herfst,
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 677 (De herfst, periode van bezinning
tijd om dingen los te laten,
ware nostalgie van de herfstsfeer.)
illustratie : Bert Waber…
herfst en lente
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 98 bij jou voel ik lente
het zuiden de warmte
het ontwaken van licht
Opkomende zon
jouw stralen de sterkte
aantrekkingskracht
van een zonnig gewicht
Ik ga overwinteren
in dat speciale gevoel
straks op reis naar jou
door ijskoude streken
Mijn enige doel
is ons samenzijn
Ik vraag je natuurlijk mee
op pad langs alle zomerweken
Herfst…
herfst is niet de reden
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 199 zij vertelde over de zwaarte van het huishouden
over het 's nachts wakker schrikken
van zonderlinge vragen
sommige gevuld met dood;
zelfgedachten
bovenop het andere
dat bedekt werd met het zwijgen
zij vertelde over nachten vol regen
en dat ze het niet erg zou vinden
om uit te vloeien over tafel
in een inktvlek ofzo, gelijkend
op de nacht…
Herfst draden
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 363 Je had iets aan de heg staan schikken
ik haalde wat spinrag uit je haar,
dat zijn van zulke ogenblikken
die ik mijn herinnering bewaar,
veel later, als wij beiden gewoonweg
daar geen weet meer van zullen hebben,
speelt wellicht de wind nog in die zelfde heg
met daarin die zelfde spinnenwebben.…
POORT VAN DE HERFST
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 99 Roze herfstasters
ontluiken tussen vleugels
van dagpauwogen.
's Avonds strijkt de bij
in een fabriek neer, rust uit
van haar bloemendag.
De zeilboot vaart 's nachts,
straalt een rossige gloed uit;
thee met beschuit geurt.…
Het regent in de herfst
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 195 In de schoonheid van je hart
zie ik het lam
als je echte kracht.
En je beweegt in elke stap
aan mijn hand.
Je doorgronden,
je ziel en je geest,
je hoofd en je hart,
is mijn feest.
Je hart is rein
je handen zijn schoon.
Jouw overgave was het waard.
Jij hebt mijn kroon aanvaard.
Jouw geluk kan niet op
en levend water stroomt
uit…
Herfst waarden
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 247 uiterwaarden die
hier dravende in kuddes fascineren
Natuur, haar eb en vloed
bij hoog en lage waterstanden
ontplooit het land
langs dijken kleiend tot het zand
knedend met haar handen
Nu dit seizoen het groen laat krimpen
daardoor de zomer laat vervagen
zijn ganzen voor hun vertrek neergestreken
ze vormen een grauw kleed
mag ik de herfst…
DE SCHONE HERFST
poëzie
4.0 met 4 stemmen 881 Naar deze herfst had ik ontroerd gewacht
Als naar een nacht van zwoel doorgeurde dromen:
Naar 't koele licht en naar de gouden bomen
In grauwe nevel langs de smalle gracht.…
HEENGAAN VAN DE HERFST
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 84 Bleke najaarszon:
muggen dansen fier, ijskoud,
glimmen als elfen.
In de grijze lucht
kringelt een buizerd traag rond,
duikt weg _ voor kraaien.
Verre sneeuwwolken
hangen stil en grauw, rondom
glanzend avondrood…
Herfst III
poëzie
4.0 met 4 stemmen 1.033 De wind waait langs de heide,
Waar 't korte daglicht vliedt,
En donkre wolken glijden
Langs 't zilvergrauw verschiet.
Op verre molen draaien
De wieken loom ál-door;
Er zwermen bonte kraaien
Om 't kronklend wagenspoor.
Nu zal het najaar rijzen
Met droevig doodsbegin
En spinnen, met zijn grijze
Lijkwade 't landschap in.…
HERFST-IMPRESSIE
poëzie
4.0 met 1 stemmen 314 Soms in de vroege ochtend, kleurt
De hemel zo geheimvol licht;
Dan is ’t of gij een schoon bericht
In ’t goud-gesponnen zonlicht speurt;
En wie een donker lijden beurt,
Hem wordt de last haast blij en licht;
Wie fluist’rend vleit liefs aangezicht
Is ‘t, of elk woord een sproke neurt.
Gij kent dit wel als schone schijn,
Een lichtend uur,…
Herfst wat heb je te koop?
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 251 Kan ik dit jaargetij niet overslaan.
Van gifmengsters over en weer.
Van ruziemakende echtelieden.
Van een slager die met een hamer een lieve varkenskop verbrijzelt.
Van druilerige gezichten en druiloren.
Van jengelende tot wanhoop gedreven kinderen.
Van pietje maakt het speelgoed van Henkje kapot.
Van vlagen regen, hoest en kiespijn.
Van…
Bekoring van herfst
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 366 Met je pracht aan warme kleuren
weet je stad en buiten op te fleuren,
de diepste tinten oogstrelend mooi
die de wind speels door de lucht verstrooit
en als zwevend blad in groten getale
dwarrelend naar de grond laat dalen
Genietend struin ik door het bladertapijt
van jou, mijn geliefde herfsttijd…
Dans de herfst in
gedicht
4.0 met 5 stemmen 6.895 Dans de herfst in, de bruinkleurige, spit
de aarde om, je velgen bespat met slierten
in een Ford zonder olievlek de avond in.
En antwoord zonder spot, Jack, ontneem
de nacht zijn wijzers, voor jou de wissers,
vuige kledder over de beslagen ruit,
nu bewijzen zich de pedalen en
daarmee uit.…
schitterende herfst
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 217 In de filtering
van zomerlicht
heeft de herfst
haar bestaan gegeven.
De hemel is ver
de lucht nog zacht.
Maar de horizon
weeft met stilte-akkoorden
een web,
om te vangen
een ieder
die bidt,
danst of vecht.
Donder vanuit de hemel
weerkaatst op luchtkastelen.…
weer de herfst
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 398 de herfst gaat op
aan vallend blad
't seizoen vergrijst
in koude nevel
het geeft de dichter
iets van wrevel
te weten hoe
de tijd verstrijkt
maar ach de kleuren
inspireren en geven
zin aan het bestaan
dus rest het leven
met de waan...
het zal ooit weer
ten goede keren…
Herfst en Corona
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 189 somber en intriest liggen de oktoberstraten
de herfststormen , de pittige regenvlagen
het coronavirus dat aan iedereen wil knagen
en wij die over contact en afstand moeten waken
kleuren van de herfst vervagen in het corona rood
die ondanks strenge maatregelen blijven stijgen
ons leven en onze gezondheid wil bedreigen
in schrijnende toestanden…
Herfst op het kerkhof
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 219 De grafsteen
met de gebeitelde letters
die jouw intieme vriendschap
in de nacht een liefdesnaam gaven
staat eenzaam op het stille kerkhof
bij de uitgebloeide hortensia die moe is
door doden die zwijgen in alle talen
bladeren van droeve bomen
dwarrelen wanhopig voorbij
de diepte van jouw dromen
maar jij zal nooit tot leven komen…