Alle inzendingen over kinderjaren

jij haar kloppen laat – steeds – in alles zo verloopt de wereld tot een eindeloze geste, mooier in een waterplas gevat in dat wat liefde heet jouw weergaloze boodschap fluistert wit in lichte vlinders en de zon vertaalt mijn hart warm, geborgen in de tijd dat blikken samenvielen ach, ik ben je nimmer kwijt -want je danst nog in je kinderjaren…

het is uitdagend fris op deze plek die als luchtspiegel weerkaatst in een overzees veld, nergens een kleinhuizig, aangeharkt dorp, het is een pleisterplaats die in de smaak valt en de kinderjaren zijn al verlaten de avond loopt voor de troepen uit, lijkt zich elders te bevinden, in een opgeschoond, onwrikbaar tijdperk er drijft geen huis…

het leven trok als film aan je voorbij in zwart en wit vervlogen kinderjaren de puberteit (een duister navelstaren) het witte doek gescheurd door averij de rolprent kleurde, maar de wilde haren wekten weldra lach en spotternij de eb werd nu het heersende getij het scherm zou nooit de diepgang openbaren je bent een vage figurant gebleven…

Tussen bloemen en tussen kaarsen een beeldje van Maria op de schouw herinneringen uit mijn kinderjaren mijn moeder biddend voor O.L.Vrouw. Tussen werk en tussen zorgen vond ze 's avonds rustig de tijd ook bij het dauwen in de morgen was bidden voor haar prioriteit.…

Zijn kinderjaren zijn voorbij. Toen hij bij het zoeken naar grenzen altijd weer schuchter in zijn schulp terugkroop. Die onschuldige kindertijd is voorbij. Heftige puberteit verstoort nu zijn innerlijke rust.…

was een heel groot feest tijdens die heerlijke weken genoot ik het allermeest spelen met kinderen uit de buurt bij mooi en lelijk weer verstoppertje, tikkertje, een balspel en nog zoveel meer kon ik nog maar even dat blije kind weer zijn dat vol verwachting rende naar de wachtende trein er kwamen meer vakanties maar die uit mijn kinderjaren…

niet klaar om je los te laten Ik wou je nog zoveel vertellen Over dingen in het leven praten Die levenslang mee zullen tellen Hij zei: mams je kunt me laten gaan Ken het verschil tussen goed en verkeerd Ik kan m'n mannetje wel staan Omdat jullie me zo veel hebben geleerd Mijn zoon, hij klinkt zo groot en wijs Waar zijn die kinderjaren…

Vergeten raakt de tijd, waar zijn de ontluikende kinderjaren voltooide frequenties .. welken ons zo vreselijk dierbaar waren waar zijn de klanken overspoeld met de dingen, de verloren actieve herinneringen aan die wij onze kruispunten met speelsheid dankend hingen..…

iets of iemand heeft zich vergist in onze prille kinderjaren. Als kinderen tweedehands uit moeders hand ontvoerd; In het beschaafd Nederlands door de rechter uitgevoerd. We verbleven in een groot bejaardenhuis waar oude mensen weer kinderen waren en de zusters met witte kap en rokgeruis zich langzaam naar de kapel vergaarden.…

het leven is een feestje als onbezorgd nog de kinderjaren zijn het leven is een feestje als groter groeiend de wereld wijdser wordt het leven is een feestje als in puberjaren zich de kalverliefde meldt het leven is een feestje als na jaren van leren het werken beginnen mag het leven is een feestje als hartstochtelijke liefde zich…

Van mijn kinderjaren ben ik heel veel kwijt, ik heb geen weet meer van de weken toen, slechts momenten zijn mij bijgebleven, nauwelijks de voorwerpen en dingen. Waarmee ik speelde deed er ook niet toe, de blokken, poppen, middel slechts, nooit het doel, ik herinner mij gevoel bij mensen, volwassenen, hoe zij waren voor elkaar.…

In haar kinderjaren is een droom gestorven op de dag dat haar moeder in de mist verdween Het kind toen nog zo jong zat vol met vragen en de scheuren in haar ziel voelde zich verraden om de liefde die verdween Zij moest de last gaan dragen op schouders die onzeker waren zo vocht zij door de jaren heen een weg die haar verharde dat liefde…

Regelmatig denk ik terug aan mijn kinderjaren. Net uit school, nog even spelen bij een vriendin. Fietsend naar huis de geur van zuurkool tegemoet. Mijn moeder druk bezig in de keuken, beslagen ramen; de avond viel al in. "Dag schat, was het leuk?…

O land van mijn geboorte en teed're kinderjaren!…

September drie-en-zestig Zon die te lonken Aan de hemel staat Koeien die dartelen Alsof net het Voorjaar is begonnen En vliegen die Zoemend langs mijn Kinderjaren gaan - Onder goedkeurend oog Van honderden goudsbloemen Die het perk van mijn Jeugd omzomen - September tweeduizend Dertien - loom als toen Die dag - als ik…

Geeft een winters plaatje als uit mijn eigen kinderjaren. Sta stil wat te kijken met voeten koud als steen. Toch doet dit winters schaatsvertier. Mijzelf hartstochtelijk naar zomerse warmte verlangen. Al geeft het kijken naar de schaatsjeugd mij veel plezier.…

Af en toe voel je je vreselijk alleen en heb je allerhande onzinnigs aan je kop Dan zou je zomaar stil kunnen wenen; denkend mijn dood lost later alles op Dan ga je over heel ‘t leven nadenken hier zag je al in je kinderjaren tegenop Toen haast iedereen jou wilde krenken zag je de dood lost naderhand alles op Soms treft een afgrijselijke…

Kinderjaren. I Ik vond een vogel, stervende in de tuin. Geen koestren hielp, hij drinken wou noch eten. Gelijk een bloem, wier stengel werd gereten, Aan 't slappe halsje hing het kopje schuin. Eén siddering - en dan, in niets meer weten, Verstrakte 't lijfje, als de aarde grijzigbruin.…

ik kijk nog een keer om en zie uw assen vallen alsof ze nog even het gewijde gras willen borstelen zoals de wind doet met de fiere boom voorbij uw nu gesloten vensterruit U praatte graag en met de handen even opgeheven kwam niet alleen Goethe weer tot leven maar ook uw pijn, nooit aflatend, met vragende vingers naar oorlog en kinderjaren meer…

nee hoor kind, ga jij maar lekker en je wordt beloond met een zoen Als ze later dan zelf kinderen hebben vragen ze : mam hoe heb jij dat gedaan je vertelt ze over hun kinderjaren en voelt het prikken, die ene kleine traan.…

In onwezenlijke stilte raken zacht ruisende golven het vlakgespoelde strand Diffuus verdwijnt een vage horizon in donkergrijze luchten Een oesterschelpje zakt trillend weg in het natte zand Vol verbazing blijf ik staan en zie Niets beweegt, de tijd staat stil Voorzichtig graaf ik in het zand en schrik Ineens is daar de vrees van bange kinderjaren…

Zo verstreken de kinderjaren. Een fijne jongen, mooi, bijna een man. Vrienden, vriendinnen hij nam het er van. Tot op een dag die ik nooit vergeten zal. Een tumor in zijn lijf zo groot als een bal. Artsen, ziekenhuizen, chemokuren. Hoe lang ging deze hel nog duren? Een operatie in het verschiet. Mijn hart liep over van verdriet.…

Ja, nog éénmaal mijn vroege kinderjaren voor mijn geestesoog te doen beleven om tenslotte voor de allerlaatste maal mijn ogen naar de verre, blauwe lucht te laten gaan.…

Moederdag, ik denk vooral terug aan mijn kinderjaren, dat ik iets tekende of maakte voor haar. Inmiddels is mijn moeder 35 jaar geleden overleden, het is voor mij een heel andere Moederdag geworden, maar voor altijd draag ik haar mee in mijn hart. Moederdag vier het als je je moeder nog hebt, want je hebt maar één moeder.…

Soms verlang ik naar mijn kinderjaren, maar die tijd is al lang voorbij. Naar de tijd dat we nog samen waren, naar onze jeugd zo vrij en blij. Het huis, het hof die zijn er nog, na al die lange jaren Maar onze kindertijd is weggevaren Waar is die mooie tijd nu toch Vader was een kalme man, die het voor zijn gezin opnam.…

Ijssculptuur als ongeduldige herinnering...aan kinderjaren.…

de uren van kauwen op een sprietje het stiekem berijden van een paard de groep vrienden die je had vergaard de wijs van je onbekommerd liedje Wanneer ging dit alles verloren werden de bomen voor jou te hoog je gevoel bekneld met angst voor straf waren de vissen je veel te vlug af het gras giftig dat je destijds zoog Je bent je blijde kinderjaren…

Wat in de kinderjaren Het harte boeit en tooit, Blijft eeuwig in 't geheugen, En men vergeet het nooit. Als men 't eenvoudig liedje Van mijne kindsheid zingt, Dan denk ik aan de liefde, Waarmede ik was omringd.…

Weet je nog de bevalling, zo moeizaam was ook eerste schooldag, van kinderjaren tot een jongvolwassene Verleden tijd van samen zijn, het eerste kleinkind blijft bijzonder De stem van je stilte blijft me steeds weer bekoren, voel jouw aanwezigheid.…

De kinderjaren die verlangend op de toekomst staren. Het spelend leven dat geen zicht heeft op de gevaren. De jaren kwamen en gingen aan het leven voorbij. De adolescentie in zijn jaren jaagt vastberaden op een samen ervaren. Het spelend leven dat geen zicht heeft op de bezwaren. De jaren kwamen en gingen aan het leven voorbij.…