Alle inzendingen over lemen

tijd komt mij nader toe laat me in mijn nadenkendheid, gelijke taal ruist door alles heen kruist z’n degens in het kanaal van tegenstrijdigheid, we zijn doorzichtig, het geheim ligt tussen aarde en de zon, hoop lijkt hol, geeft de honing soms de smaak van azijn, de hemel rijkt maar tot mijn kruin anderen vlochten wortels om uit de leem…

nader toe in mijn onnadenkendheid, ongelijke taal ruist door alles heen kruist degens in het aanbod van ideologieën maken ons doorzichtig, het onbenoemd geheim huist tussen aarde en de zon, hoop lijkt soms hol, geeft de honing soms de smaak van azijn, vooroordeel en mythen rijken tot mijn kruin anderen vlochten wortels om uit de leem…

‘t Dak beneden, deur de wanden, glazenloos, van latte en leem, zie ‘k getelde turven branden, doods, in ‘t deerlijk huisgeheem. Open ligt het, aller ogen; ‘t waait erdeure en ‘t sneeuwt erin; ‘s zomers zal me' er hitte in dogen, ‘s winters koude. - Arm huisgezin!…

een vage afdruk op een leeg matras, die dag hoeven ze mij niet meer te zoeken, op beslagen ruiten verschijnen de wasem van beeltenissen, één goede beurt, de ruimte maakt zich vrij van stof en van enig spoor waarin mijn schaduw verscheen, een tocht door kale vensters van de wereld, ging teloor in een kwade nacht, ontsnapt op lemen…

Regen kennen we, het wast de ogen en het brein, hecht zich aan de huid en hals van eigenwaarde waarop rimpels zijn verschenen het maakt groter dan het origineel het steek de vingers uit de handen het vervult de dorst tot lust en heelt holten van gebed voordat die voorgoed zijn verdwenen het laaft de ziel der zotheid, draagt de lemen…

Of als de cobra die door het rijstveld sluipt een drassig paradijs voor ratten en ons lemen huis vindt om te rusten in de kelder waar wij tamme belagers worden. Water sijpelt langs de roestbuizen. De cobra houdt zich kaarsrecht Roerloze snoet Flitsende tong Haar lichaam is één maag Die haar prooi dwingt in de slanke, soepele darm.…

Tussen acupunctuur-pop en zen-beat met spreuk spiritisme en dooddoener drugs wordt slijk tot golem en tot god gekneed: in zijn dode mond is mode het baalsjem, hij wankelt door het brein op lemen voeten.…

Op hun lemen huisjes brachten ze dakleer aan, ze speelden met hun kinderen aten mee, leerden hun taal, wasten kleren in de rivier waaruit zij altijd dronken, hun lichamen verfristen, water haalden voor de thee.…

Een windvlaag stoot hun thuis kapot en breekt het leem in stukken Dit prachtpaar vliedt steeds verder weg van herfststorm met zijn nukken De traan die zilte treurnis kleurt oud zeer wat in ’t geweten zeurt Nu bladerdek de slapen van de lentebloem beschermt en wintervorst zich over ’t land ontfermt met sneeuw en ijs als wapen De…

Ze reikt de kunst met uitgestoken hand, oneindig verder dan men ziet, ze baart de vrijheid uit sober materiaal en vormt haar ziel, iets anders kent ze niet, Want haar wereld is gemaakt van leem, waarin mijn wortels zijn geplant.…

De tocht door vale vensters van de wereld, ging teloor in een verloren nacht, waar ik aan ontsnapte op mijn lemen voeten. Ik kijk vooruit naar het vangnet van de tijd, waarvan ik de mazen nog moet boeten, in welk dwangmatig gesponnen geluk ik ben beland, misschien word ik voor die laatste stap gered.…

Het doffe strand was rood als leme, antieke vazen, Beklompt met stenen, grijs, als schaalgedierte donker, De lange leking straalde en droop met grot-geflonker, Tot ze onderdompten in het witte waterrazen.…

Boetseert uw aardige hand, en maakt een mens van leem; 't Haalt bij Prometheus werk. Maar wen g' u in de veem Der zanggodinnen vlijt; en woorden schoongeschreven, Een redelijke ziel, met wakre zin instort: Zo blijkt dat gij al 't geen, dat lijf of leven schort, Van beids kunt geven; dan de dichte 't eeuwig leven.…

De schapenwei die boven zee hangt Als op een dienblad aangereikt Lijkt met een taartmes afgesneden (Maar dan door een dronken hand) Een geblutste flank van gebroken wit Met aan de voet een keistrand Omspoeld door armen van schuim Die zich rond en vol vertakken Daar aan de rand van het azuur Bouwen we een lemen hut Een open wand van glas…

‘Zwijmlend van honger, en van moederschap bliksmen-verblind en 't ingewand doorflitst, heeft, bij de trill'ge guurt van winter-nacht, in 't gladde leem van een doorweekte sloot, deze wolvin, al hare tanden bloot, geworpen zeven jongen, schicht aan schicht.…

de wilg vlecht z’n loten met lemen wortels in het gras, de uilen vliegen uit de kaalste jaren van ons weg, angst wordt stilte, wordt houterig zonder enig overleg , waar de stam, zich vertakt tot jonge biezen overgaat tot pijn in elke nerf, de wellust overgaat tot overdaad.…

We zijn de vrienden in een lot, we zijn van een gelijk ras, de een gebogen in z’n denken waarin hij het meest gedijt de ander vlecht de loten met lemen voeten in het gras, we drinken uit dezelfde wijsheid en ademen zelfstandigheid.…

de ander vlecht de loten met lemen wortels in het gras, nectar vloeit uit kristalen wijsheid te ademen uit zelfstandigheid zijn we vrienden in een lot? zijn we van een gelijk ras? krom gebogen in z’n denken waarin hij het meest gedijt?…

een reus op lemen voeten Jaagt mij in mijn dromen na. Toch zoek ik opnieuw een reden, waarom ik hem morgen weer insla. Don Quichote is mijn meester. Hij leert mij de regels van het spel. Hij leert mij te jagen op de reuzen, Maar het zijn slechts de molens die ik tel. Van goden en van reuzen, Van duivels droom ik echt.…

Onbeweegbaar stond de werkbank op de lemen voer. Soepel en lankmoedig liep de steel van de bankschroef in zijn vereelte hand, die de gang afkapte en nieuw vloeiend aan het lopen bracht. Het doffe raam vertelde wat je weten wilde van de schemering, de geur van honing doezelig slaperig in het halfduister van opstaande raten.…

Stofwormpje onder 't dak van stro, In 't leeme huis, hoe zijt gij zo? Het is een Heer der Heren, Die voor uw arme hutje staat En uwe kleinheid niet versmaadt, Om zich tot u te keren.…

Een tocht door de verveloze vensters van mijn wereld, ik ging op stap door een duistere nacht, jouw schaduw ontsnapte op z’n lemen voeten, was ik benieuwd voor welke dwangmatig macht ik moest boeten, in welk nieuw gesponnen web ik strand.…

aanslag - prinses van gouden woorden - Zij schrijft de huiver in geblakerde handen over het verspilde bloed: “ De dood heeft kleine lijkjes gegeten van de muren van Jericho En ogen die getuigen konden, overgoten met duisternis “ Zij wrijft met haar schrijvershand de waarheid bloot Onverstoorbaar prijkt haar monument herrezen uit het leem…

elke dag.. is het einde dagelijkse routine, ondermijnen, waarheid te confronteren, voelde de rand van het geweten Slik en moeras, hart van lemen hutten zo dik en sompig, gaf feest aan armen die leven wilden en begeren de onuitsprekelijke schuld.…

poel en het kraken en zoemen van een paar draken in de avond niet veraf op een graf staande een uil staart naar een glazen galg daar grof gebouwde rotsen omringen de melodische afgrond ach altijd en altijd hangen natte tongen aan de trieste bergen gespleten tongen getande tongen en opgeblazen ronkende tongen en in de dalen in de stenen en lemen…

Maar die leiding werd snel een dictatuur, doodde haar strijders van het eerste uur, faalde in haar economisch systeem en bleek een reus op voeten van leem.…

Terwijl ik op mijn 87-ste als een Simon Vinkenoog weer aan de hasj ben gegaan, lig ik flink hallucinerend mijn einde af te wachten in een bedstede van stro en leem, terwijl mollen tegen mijn rug stoten.…

meta Op zoek naar een doorbraak alternatief voor retro-trend schreef hij het epos van de zeven dode dichters opgehangen op ogenschijnlijk een tijdstip van toeval maar digitaal weergegeven symmetrisch deden zij het om die ene voelden zij zich zielsalleen stille hunkering naar diegene verdwaald in een lemen grot.…

ook goeiemiddag meneer sudderwruck we dachten we wagen d'r een belletje aan ja met de heer en mevrouw trj vos-lem ha ha drie hoog u weet wel pal naast u van nog steeds samen onder één paraplu heb-u nou de dierendocumantair opstaan we dachten de oliphant te aanhoren ook zowaar de neushoorn jij schat de krokodil met frisse vogeltjes er gewoon…

Geen korrel zand of leem die u betrad geen daad blijft verhalend onvergeten. U sprak; “ik droeg dit leven niet als kruis mijn hart was domweg hun tweede (t)huis,” wat was uw ziel vlammend bevlogen, uw woord een zachte zomerbries medicijn zonder schedelpijn “uw traktement” ingetogen.…