Alle inzendingen over menigte

ze deinden hotsten en klotsten in een spastisch bewegen er klonk oerwoud gegrom uit kelen die geen vocalen ooit hebben gelezen in het luchtledige boven de menigte schreeuwden dwazen hun vileine frustraties in stilte stikten de slikkers in hun onuitgesproken agressie ik heb dit vaker gezien psychopaten die een gewoon mens niet…

zijn armgebaar geeft geestdrift aan de menigte hij zwiept de moloch op tot willoos volgen uit de gebalde vuist dreigt ongeremde agressie te ontladen de rode waas ziet eigen falen niet op rationeel gebied offert ziel en geest om een te worden met de leider geniet de overwinning in de roes van samenzijn pas als de voorman…

Geen gejakker van een krioelende menigte, bevangen door een verslavende koopzucht. Alleen onstuimige jeugd, die het straatbeeld domineert. Kilometers lange lichtjes toer. Stilleven van een stad.…

uit rots geschonken vloed aangeboord door moed -en later ook het goed en kwaad van welgemeende raad een menigte verzamelt zichtbaar licht in open handen daarna strelen ze langs rots door losgelaten leed, het zweet des aanschijns geeft een bete broods de taal van alle landen en de handen dalen neer ze plukken vruchten uit het…

Zwijgt de menigte zo rond de acht uur avondklok. Van hongertochten tot Zweedse broden. Een oorlog herdenkt zijn doden. Vier en vijf mei kent dubbele waarden; van de verdrietige blijdschap die zelfs de trots van de vlag niet spaarden.…

Onaflatend braakt een inlaatduiker Onder de opgehoogde dijk Haar overtollig plensbuiwater In het drasland uit En rond de plonzende monding Staat verbaast een menigte Zich te vergapen aan wat kikvorsmannen Die al twee dagen lang vruchteloos Forensisch aan het zoeken zijn Naar een man in de maalstroom En vertelt iemand schouderophalend…

ik hou mezelf stil als een muis rust doet mij goed in het grote huis dat toch de wereld voor mij steeds is mij hindert het leven in een grote menigte bij het winkelen ook als het geluid daarvan als nooit stoppend altijd overal stormt al zou ik het willen ik weet gewoon niet hoe haar te stoppen ook begrijp ik niet waar wat mij verschrikt…

onbegrijpelijke nonsens worden uitgestort over de uitzinnige menigte brallende onzin wordt ongeloofwaardig in gedachten gedruppeld omhooggestoken mee-eens vuisten doorklieven de lucht opengesperde monden stoten instemmende oerwoudachtge geluiden uit de dikdoenerige figuur op het podium verbergt met subliem acteertalent zijn minachting…

Eens zal ons veilige huis verdwijnen. Aan de grond gelijk gemaakt. Eens zullen wij er niet meer zijn. Door nieuwe tijden ingehaald. Eén voor één zullen we afscheid moeten nemen. Machteloos zullen we voor vallende muren staan. Met tranen in onze ogen. Maar vandaag. Vandaag wrijf ik de tranen uit mijn ogen. Vandaag is mijn tijd nog niet gekomen…

Een enkele beweging slaat nog uit de menigte naar voren, en vlamt in 't rosse licht, en gaat weer in de menigte verloren, En vreemder wordt, nu 't avonduur opnieuw de mensen komt vertroosten, in 't licht, dat zwicht na 't middagvuur, de vreemde wereld van het Oosten.…

in de wachtzaal van de ambassade van Eldorado heerst de chaos een elleboogploegende heupwringende menigte dringt naar het enige loket hoeveel mensen kan je hier bijeen persen?…

hoe ver gaat nog de reis als hier de zoute zeelucht net als overal de vissersboot doet dansen mijn nacht zich op vergeten dromen drijven laat hoe dichtbij is het licht dat lijkt van ver te komen over het plein daar waar de vrome menigte de dag ervoor en nu mijn schaduw nog de zegen krijgt hoe vrij lijkt hier het ademen het leven in…

Scheen 't heiligschennis, buitenshuis-ook te gewagen Van liefde's teerste, van haar innigste bestaan, Aan hoorders dacht zo min mijn roemen als mijn klagen, Maar dichter is hij niet, die hoorders tracht te ontgaan; Een toevlucht, ongezocht, heeft soms zijn hart te danken Aan 't door zijn woord gestemd, aan 't diep verwant gemoed; De menigte…

Langzaam volgt de menigte, Schuifelend haar achterna, Het begin van een nieuw bestaan. Die dag vol regen en hagel, Bij het afscheid brak de zon weer door, Rusten zal zij tussen rode rozen, En de liefde van iedere geliefde.…

In de tijd waarin we nu leven Is het gros van de gemeenschap Een kuddedier dat graast Van het kale dorre gras Slechts een enkeling verlaat de kudde En vindt in een kleine hoek in het weiland Een ongeschonden graspol die schittert in het zonlicht Degenen die verkiezen om in de menigte te blijven Krijgen niet de kans om een glimp op te…

wij lopen met een feestende menigte mee, dan, de buik gevuld, gestreeld, een speling der natuur gespeeld - En verder weer, naar wat al het begin van afscheid is, de kleine vervreemding. vijfentwintig uur terug in een doos voortgesleurd maakt mij bang en boos. ------------------------------------ uit: 'Gedichten', 1984.…

. --------------------------------------------------- - myriade: tienduizendtal of ontelbare menigte - oxygenium: zuurstof…

Kijkend naar Holland zie ik vreemde figuren dwars door het groene Laagland gaan rijen migranten uit and’re culturen maar ook ontheemden van hun trots ontdaan en tussen die menigte schuilt daar verzonken de terrorist met koran in de hand vrouwvolk dat loopt er verborgen onder boerka of sluier door het natte land de…

kijk naar mij uit als de lichten doven 'k zou moeten zweven op de toppen van de wereld voel me meer eenzaam in deze menigte mits ik op mezelf ben wetende dat dit mijn plaats is ben ik liever thuis sommigen zeggen dat ik een ster zou zijn niet begrijpende wat dat betekent klinkt alsof ik iets mis ben ik niet wie zij denken dat ik…

ik kennen, hanteerbaar gemaakt zodat heel de wereld de mijne wordt en ik een echte wereldburger, nee ik wil meer, een kosmoburger zijn tussen geesten, engelen en goden voor altijd bestaan, ik wil ruimte- avonturen beleven, maar wel dichtbij huis, want ik ben al zo nietig een bijzaak, een vlekje op berg of zee, inwisselbaar in de menigte…

Afgelegen in een dor land Alles strak op elkaar geplant Geen zicht van wat voor je ligt Opgeslokt in de menigte Lijkt de toekomst ver van je vandaan Weet je niet welke weg je moet gaan Losbreken van deze gevangenschap Zet je voor jezelf deze grote stap Mensen bloeien waar ruimte is Mensen groeien waar ze de ruimte krijgen Staan als…

winterjassen kinderwagens voort duwend die tegen hielen aanbotsen meegaand met de stroom is verzet zinloos penetreert geur van etenswaar de neus wat herinneringen oproept aan toen heel even de ogen sluitend opgaand in de mensenmassa komen vluchtig een paar blauwe ogen voorbij welke het hart sneller doet kloppen angstvallig zoekend in de menigte…

Ik wou dat ik even weg kon, Kon opgaan in de menigte als een kameleon, Dat niemand me zou zien, Onzichtbaar zou kunnen zijn misschien, Ik heb genoeg leuke avonden verpest, En dat weet ik best, Ook ik wou dat het anders zou zijn, Het doet gewoon teveel pijn, Daarom zou ik willen vluchten, M’n hart laten ontluchten, Even niemand om me heen,…

Wind vliert voorlangs de efter vlouwt een menigte brindels mee een slijver zwaakt tegendraads maar laat zich uitlaatst meegleren met de vreemde woordenstroom Ik staar door het raam herfst lijkt nu weer begonnen ook dieper in de spiegel kijkend mis ik mijn trouwe ogenzon zon, waar zijt gij nu ik u wil zien en dan is winter nog slechts…

Toch heb je nooit die stem gevonden die sprak namens de onderdrukten er was een menigte die riep om een zo koud mogelijke oorlog er werden voedselbanken opgericht. Schrijvers schreven over liefdadigheid en vorm en inhoud van de kunsten maar niemand raapte jouw ziel uit de goot, waar die zo lang had gelegen.…

Vol ongelovig starend Trachtte de menigte te vatten Hoe dit ongeloof kon zijn. Want hoe kan iemand niet geloven In datgeen wat wij aanbidden? Geloof je ook niet in de liefde? Werd haar dikwijls wel gevraagd. Nee, ik heb lief.…

Hij laat het dienblad vol rijkelijk bier rondgaan over de toegestroomde menigte. Mijn linkerhand ondersteunt mijn voorhoofd en beschermt mijn plotseling scherpe blik tegen de al te felle zon. Mijn rechterhand krabbelt vlug dat wat rest uit een kort bevochten nacht. Merels zingen dat de lente definitief is aangebroken.…

De wekker loopt af Mijn droom loopt uit Ik loop van de trap Ik loop naar ‘t station Ik loop door de menigte Het uurwerk loopt achter Ik loop rood aan Ik loop over van ‘t werk Ik loop om eten Ik ontloop de drukte Alles gaat zijn beloop Ik loop in de gangen Ik loop heen en weer Ik loop weg naar huis Ik loop de laan af Ik ben op de loop…

Weer een paar in de menigte die zijn weg verstaat. Soms heeft men het leven niet voor elkaar. Wandelt het op schoenen van het verkeerde paar. Nieuwe schoenen dof en in slechte staat. Weer een paar in zijn passen uit de maat. Of de heerser een heerser zal zijn. Of als een bedelaar zijn dagen slijt op het plein.…

kijk naar het zachtblauwe van de regenbogen en denk aan jou Ik kijk naar het tederrode van rozen en voel jou Ik kijk naar het zoetgele van een zon en verwarm jou Ik kijk naar het fluweelwitte van madeliefjes en hou van jou Ik kijk naar de zon, de maan en de sterren en ik omarm jouw wereld Ik kijk naar mensen om me heen en zoek jou in een menigte…