Alle inzendingen over nat

Nadat ze ’s avonds de gordijnen sloot zag zij zichzelf in de spiegel even aan Haar ogen, door ‘t lange schreien rood volgden de natte sporen van haar traan Een diepe zucht verliet toen haar keel eindelijk mocht ze even..zichzelf zijn Eindelijk stopte eventjes ‘t spel toneel en kon ze even alleen zijn met de pijn Een blik in de spiegel toonde…

De wereld krijgt kippenvel op een donkere huid en waar eerst het mais nog wuifde en riep om zon, staan nu de stekels te huiveren in de koude, natte grond. De vorst valt in. Het weer is blond en de zon wordt alsmaar blijer. Mensen binden schaatsen onder, aanschouwen het wonder van de zijkant van de wereld.…

Een donkere weg, een duister pad, Wind door de bomen, een donker bos, Regen, storm, bliksem, ja alles nat, Dat kille gevoel, zo alleen, Voortslepend, met een pak, mezelf. Zag ik licht, dat gaf me hoop, Niet wetend waar ik was, tijd die voortkroop. Je kwam op tijd, nee niet te laat. Je stak die hand uit, zei: kom maar hier.…

Ik ontwaakte pas uit m’n natte dromen toen de zee kwam binnenstromen; verdronk in de ogen van Rusalka, die daarbij leek klaar te komen. Nu lig ik hier te rusten, ver van vertrouwde kusten in de armen van Rusalka met haar dodelijke lusten. Wreed sleurde zij mij mee naar de bodem van de zee, de woonstee van Rusalka en mijn laatste ree.…

Inkeer en inzicht in een mooi bed van stilte cadeau van winter Vanuit een droge lucht beginnen natte sneeuwvlokken langzaam gestaag neer te dwarrelen tot wanneer haar witte vacht vol glans, volume en zachtheid zich uitspreidt op de begane grond over het glooiend landschap waar ongeklede kronen en kruinen voortaan een witte hoed dragen.…

Een natte mist doortrekt het bos In 't kille nachtlijk weer; Het vocht druipt gutsend langs de stam En al zijn takken neer. De nachtvorst stolt in 't morgenuur Al 't druipend nat tot ijs, En wat als zuiltjes nederhangt Aan toppen, stam en rijs.…

Nu komen van over de zwarte stad, nu stijgen op uit het wiegelend nat van de kille, duistere grachten, de kille, zwarte gedachten. Ze zweven zwijgend door 't venster heen, op iedere schouder zet zich één, op mijn hoofd, mijn borst en mijn brauwen, ze drukken met klemmend benauwen.…

Onze tongen likken, soms laag, soms hoog, maken plekjes nat die ooit waren droog. Onze tongen strelen soms snel, soms traag, maar altijd vol van liefde en heel erg graag. Tongen ratelen draaien, strelen en vechten, terwijl onze harten steeds meer hechten. Onze tongen dansen in de mond, en draaien om elkander rond.…

Zo heb ik omgezwierd met mijn drie jonggezellen: Ter Goud' heb ik vernacht en in ons Monnikland, En op mijn Zuilichem, en aan de overkant Ten Bosch en t' Eindhoven, te Bree, te Maastricht binnen, Te Luik, de grote stad van ongeruste zinnen, Te Maastricht andermaal, te Aken eens in 't bad, Te Spa vier weken lang eens daags door en door nat…

of met een lege aktetas wachtend op de intercity naar Lutjebroek of als ik alleen in stationsrestauratie zit en mijn lege agenda opensla maar mijn borst zwelt altijd op als mijn gekozen woorden prachtig, goed, uniek kortom superlatief aangeprijsd worden ja, dan denk ik "doe ik het dan toch niet voor niets, dat dichten in een nat…

Een dubbel-dicht daar staat ze in de regen te groot voor haar plu half doorweekt een okergele jas met een vriend er in in het zicht doet wonderen brengt een verheugde glimlach op haar natte gezicht opgepept door een bakkie koffie richting Delft samengepropt in een overvolle tram weg met de regendruppels al heeft elke traan een eigen…

jongens hebben pokerspel ingezet op gestifte lippen losse slippers geladen hoorngeschal claxons lokt feest flessen worden afgespoeld aan het strand een kus op de hete achterbank de hemel staat blauw groot onbedaarlijk in de nooit eindigende zee luidruchtige kapers vinden bijna naakte meisjes bruin getinte dijen beplakt met zand natte…

kleddernat op het ritme van ‘t verval men ziet benardheid overal onmetelijk groot is haar getal Tot in de nauwste tunnel toe, doodlopend in de stegen behalve op ’t boerenland op schiereiland, of heuvelrug of op verzande wegen wat hier ooit eens moerassig lag men schuilend tussen bossen zag te midden van immens gebied het oneindige zilte natte…

rustig in je eentje of met vrienden bijeen de volle aroma's in balans laten dansen als een torero met zijn rode lap een stier dus hef met liefde genietend het glas omhoog hap in het schuim op de rand van het glas geniet van de sprankelend dansende belletjes die als engeltjes vleugjes van geluk bruisen tot het fruitig- amber- of goudgekleurde nat…

zich varen laat spreidt zich de duisternis donderkoppen naderen hij loopt en kijkt bezorgd met de capuchon strak kondigt zich zware regen die hem diep vallen laat in zakkende ondergrond zoekend naar wat houvast zwaaien krampend armen in de ijdele poging falend het evenwicht te houden op de lippen besterft de gil waar de geur van nat…

Origineel Review van een elektrische kookplaat (met 1 ster) Altijd bang dat ik iets laat verbranden Dat ik het fout doe en dat mensen ziek worden van mij eten Of dat de tempratuur uit de hand loop En de keuken afbrand Mijn laast koopplaat voegde een nare ervaring toe aan die angsten Toen de knop opeens los schoot en er een flinke…

Met zere voeten nat en koud moest het nog verder. De kanalen helemaal dicht met achter de oevers modder, suikerfabrieken, klaver bevroren en winterknollen voor het friese paard. Steden met mensen met gezichten van geblazen glas lijkt wel. En nederig worden. Als een deurmat worden dat is mooi van ze. Van de schaatsers.…

Maar als de hemel van zijn zware last is leeggelopen en droge aarde volgezogen wordt als natte weke spons, klinkt in het dampig morgenlicht een tintelend gegons van krachtig bruisend nieuw bestaan, van leven en wéér hopen.…

Laat de mens natte klei zijn of vaardige vingers die de klomp kneden. Maan en zon worden een saaie vertoning. Ik ontsnap aan de vrede van mijn schuilkelder waar een vaal vocht van de wanden druipt. Hoor je de stampende pomp, werveling in de woestijn? Water spoelt mijn nieren, blust de sintels van verlangen. Een milde toekomst lokt me.…

Nat zijn de straten rond mijn reis. Wat wil ik? Tranen als olie, straf, verlangen naar straf. Het gebeente, het geknekelte van bomen, reumatisch en geborneerd vadert, de laatste, om die actie. ‘Ik geloof alles wat je zegt.’…

Dan proeft haar voet het nat en met nieuwsgierige ogen Volgt ze, hoe rimpels ros, waar 't water langzaam vlaakt, Zich voegen tot een beeld en plotsling, fel bewogen, Ziet ze, (maar durft niet zien) haar eigen jonkheid naakt!…

gaat goed alles is oké, we zweven mee met de wind, we zien wel waar het ons brengt in het leven Soms hebben we wind tegen, alles zit tegen, we komen moeilijk vooruit in het leven, het is een strijd om er doorheen te bewegen Soms hebben we regen, door pijn en verlies hebben we verdriet, tranen verlaten onze ogen Soms hebben we motregen gewoon natte…

En waar de bomen schaduw wuiven En als kwikzilver 't razend nat De wiegelende bloem bespat, Buigt zich de wandlaar warm en mat Van 't stijgen, knielt en drinkt zich zat Aan 't leven dat de stroom bevat, Dat vóór de stroom de wind bezat, Dat uit de ether hem gegeven Een vlaag is van het eeuwig leven, Verschonken voor de moede mond…

In 't nat seizoen en bijna nachtlijk uur, Als 't fietspad blank stond van de zware regen, Kwaamt gij met de petrolie-lamp ons tegen En preest dit landverblijf; uw waterkuur; Een verre hond begon verstoord te bassen, Maar vluchtte voor de regen op zijn huid; De grendel op de deur was 't laatst geluid, Slaapkamerlicht viel glanzend in…

Hoe zere vallen ze af, onhoorbaar in de lochten, en schier onzichtbaar, in de natte nevelvochten der droeve maand, die, 't ijzervaste speur, ontembaar ingetreden, die al de onvruchtbaarheid, die al de onvriendlijkheden des Winters baant!…

Sierende natte druppels glinsteren zijn slanke rank. Tepeltjes als druifjes. Realiteit. Zijn doortrokken bloedpupillen zien het niet. Bliksemschichten langs de wolkenloze azuurblauwe hemel van Djerba. Zijn innerlijk verdonkerd al dit heerlijk genieten. Welk genieten? Welke heerlijkheid? Dik en vet. Spiegels liegen niet. Sneeuwwitje.…

wind tussen bladeren bracht het hoefgetrappel en het knarsen van houten wielen dichterbij en ik wist, in mijn kinderlijke onschuld, de winter was gevlucht rook verdween, langgerekte schoorstenen werden werkeloos kinderen dwaalden af zoals bruine sloten langs spoorwegrails die het eerste walsende lentelicht ontvingen aan hun nog natte…

Regen spet, regen spat 't zijn geen tranen, 't is geen wenen, water, water dat vloeit henen opgepast of je wordt nat - regen sputtert, spettert, spat; "ik heb nimmer lief gehad." Vege zwermen, regenschermen spreiden doods hun zwarte vlerken over vreemde vormen uit, niet van mensen, maar van zerken; alle zerken togen uit…

Was het niet te harden zo koud, nat en guur dan ging hij de hut in en stookte een vuur soms had hij zoveel vuur omhanden dat de hele hut afbrandde.…

En terwijl hij zat op een brok pinda’s dat door nat weer pindakaas geworden was kwam daar door een plas een lieve zachte vrouwenworm ze was nog jong en mooi van vorm die vond hij wel goed passen! Ze spiegelde zich door plassen. Zij had het ook geroken, kwam op een draf op het goedje af ojee, er kwam een wormenstoetje.…