Alle inzendingen over ondoordringbaar

m’n oog vertelt me wat het ziet maar wie je werkelijk bent en wat je voelt weet ze niet prachtig fluwelen haar azuurblauwe ogen die ogenschijnlijk nog nooit door iemand zijn of zelf hebben bedrogen toch in de peilloze ondoordringbare diepten van heldere zeeën en meren kunnen soms de meest onheilspellende creaturen verkeren en achter…

gezicht wroetend in de tijd, verborgen hoekjes en kantjes, ongrijpbaar voor mezelf ik verdwaal af en toe, verlies mezelf uit het oog, mijn tranen heb ik nog steeds in een zakdoek geknoopt geen enkel geluid beweegt, het zout kleeft aan mijn dromen, ik gom de windstilte weg, de tijd heeft mijn benen gebroken ik stapel de schaduwen op, ondoordringbaar…

Zoals het ogenschijnlijk verborgen onuitgesproken ondoordringbare ontastbare ongrijpbare. Je bent bij deze verlicht.…

lippen zoenen zoekend naast nachtgordijnen en lotgenoten vanuit een zolder over de slapende stad konden we slechts rijmen in onze bijzondere gedachten door openhartig iets te zeggen over een stil bodemloos smachten onze lichamen ritmisch bewogen hij vroeg zich af, waarom het nacht was en hij in duisternis de maan schilderde boven wolken, ondoordringbaar…

Donne schreef ooit: een mens is geen eiland, maar met keiharde grond onder mijn voeten voel ik mij alleen in de aarde wroeten, ondoordringbaarheid in mijn rechterhand. Snoeien en weghakken zal ik nog moeten. In achterstallig onderhoud gestrand weet ik mij met de pijnbomen verwant en zal ik met bloed, zweet en tranen boeten.…

in de kamer waar je ligt de stilte ademlozer dan jij zo wonderlijk helder het zwijgen in de diepte van de dood gesloten smalle lippen roerloze handen huizen niet meer in onrustigheid zonlicht zeeft door de ramen een briesje strijkt langs je slapen en ik zie het kind dat ik was onder een lange schaduw in de kiem gesmoord ondoordringbaar…

zeldzaam ondoordringbaar de gelaatstrekken diep verstopt onder het wangvet torst ze zich over de straat het dikste meisje van de klas zelfs van het vervallen woonblok in de kamer met geelbruin verkleurd, vettig behang verzwaart de moeder niet het schuim van de zee - ze kan het niet laten - de fragiele vleugels van het kind traag, onverzettelijk…

roestbruine aderen doorsneden pluizige pluimen deinen op de maat wuiven zinloze gedachten voorbij een lepelaar die op stelten staat wakend in vlagen van dagdromerij hier eindigt het land, is wat ik je zeg nu kan niemand nog ergens heen zonder te berusten in een eindige weg balancerend op de rand, met één been onverbiddelijk is de wet, ondoordringbaar…

neer met duizelende snelheid roetsjt tegenspraak naar dovenmanslanen geen boom durft er zich rechtop te dromen en waar ik ben, waai ik fel over liefde heen, laat vogels in wind vallen - de richtingen nog niet gekend - ik verslind deuren en bloemen verbreed verbeelding met het instinct van zwarte sloten verwerp mezelf naar het ondoordringbare…

Dodelijke steken - Aardappelveld overspoeld door rijke modderstromen, Oogst onmogelijk gemaakt voor tractoren, Geen machine die er nog kan komen - Alleen mensenhand die uitkomst biedt, Overvloedig licht dat welhaast alles onzichtbaar maakt Ogen die maar niet kunnen wennen, geen bril die helpt, Het zwartste donker in mijn hoofd, ondoordringbaar…

oude vrouwen strijken neer De wijsheden van lang geleden Hond, kat en uil herrijzen weer Het vuur van feniks blaast nieuw leven In wat tot as geworden was De jeugd, de onschuld, afgebroken In duizend scherven splinterglas Een nieuwe vorm van zwart wit marmer Zo hard als staal en diamant Geen muren nodig voor bescherming Een ondoordringbaar…

vaak in de watten gelegd soms vind je het niet kloppen Je wordt gerustgesteld en over je haar gestreeld Al je twijfels worden bevestigd je hart wordt in duizend stukken gebroken je ziel in tig stukken gescheurd de verblindheid is weg Daar sta je weer iedere keer wordt de muur om je hart alsmaar dikker en hoger opgetrokken totdat ie ondoordringbaar…

als lucht ondoordringbaar uch uch maar lucht is maar uch uch waar?…

Mijn orka springt amechtig uit z'n kieuwen In 't zilte nat, zijn oog gespind op vis Verscholen in een bolvormige nis Die telkens weer zich flitsend blijft vernieuwen Onneembaar transparant is 't bastion Uit wanhoop haalt hij dan z'n broer erbij Vangt bot - de vissenkom gaat niet opzij Zo ondoordringbaar is het glasplafond…

De nacht neemt, traag en stil, onherroepelijk bezit van de dingen, doet levendige kleuren verdwijnen, maakt alles ondoordringbaar en kil. Als ik, wakker liggend, minder zie, dringen geuren zich meer op, evenals geluiden, overdag verscholen in een omvattende chaotische melodie.…

Ik weet geen raad Met hoe je nu bent Voor mijn gevoel doe ik niets goeds Terwijl je mij nu door en door kent Ontbreekt het aan een goed signaal Ondoordringbaar, onvoorspelbaar Helemaal Een moeder kwijt, een ander leven Accepteren dat dat hoofstuk sluit Ze heeft je alles meegegeven Je moet op eigen kracht vooruit En juist in deze donkere…

Stemmen in zijn hoofd schrijen stil, verstomd chaos door wedloop geschapen heengang futiel, ondoordringbaar vermomd Reizend schrijvend stiltecentrum ijverig die ene klank verzoekend vangt hij essentie in een woord Ergens weerklinkt de finale versie romantisch en lyrisch vertaald stervensver weg op een hemelse wolk Vakkundigheid?…

Ze flirtte, maakte gek en daagde uit Tussen ons in zat ondoordringbaar glas Steeds groener werd aan de overkant het gras Ik moest en zou haar hebben als mijn bruid Buiten was het alleen de brede gracht Die ons nog van elkaar gescheiden hield Ik weet niet wat mij werkelijk heeft bezield Ik nam een sprong en had haar in mijn macht Ik gaf de…

nog voor ik het licht zie mijn ogen ontwaren enkel schemering maar ik tast niet in het duister de weg is mij bekend de eerste pijnlijke vraagtekens worden weggespoeld met enkele kopjes warm geurende koffie de morgen ontwaakt traag, vreemd en raadselachtig gaat bleek en peinzend naar de middag mijn gedachten krijgen geen vat op het ondoordringbaar…

Als de lippen zijn verdroogd en de oogleden voorgoed zijn gesloten strijkt een zachte hand nog een laatste maal over het hart van het vergankelijke van een kostbaar leven Een leven dat geliefd en geleden heeft Tranen stromen haast woordeloos uit de zielen van de getroffen nabestaanden Er volgt een massieve, ondoordringbare stilte…

De zwaarste tocht was het door hooggebergten, wilde rotspartijen over spiegelgladde ijsvlakten dwars door meerdere oerwouden haast ondoordringbaar, en doorsneden met de meest onvoorstelbaar wildstromende riveren door verschillende verschrikkelijk dorre hete kale woestijnen heen en terug over diverse oceanen met slechts een houten…

krachtig moment was, zodat mijn beide aardedonkere reebokbruine ogen zich konden verlustigen bij de aanblik van een laatste oprisping van een zieltogend dwarrelend acaciablad, zodat mijn gemoed onwillekeurig werd meegesleurd in neerwaartse spiralen, waardoor het gezichtsveld voor mijn aardsdonkere reebokbruine ogen opwelde in een welhaast ondoordringbare…

Woorden hagelen een witte waas over het doodgeboren kind, lang geleden Moeder borduurt - half blind – haar littekens, op een huid van Indisch goud Vader bouwt zijn onzichtbare Bersiap met een ondoordringbaar doodzwijgen Hij drinkt zijn verdriet van harde tranen verslikt zich en barst Hun oudste dochter is reeds het huis ontvlucht Bekleed…

zijn niet wat ze lijken gemaakt om te voorkomen dat water uit het hoogveen weg zou stromen drassig moest het hoogveen blijven vreemde legers te verdrijven ondoordringbaar bolde waterlinie Westerwolde achter leidijken op schansen soldaten bewaken en kijken dat die dijken niet bezwijken weggegraven het begeven in onze dagen is het veen weg…

Voelde winden waaien tussen bomen en over buigend riet terwijl zon scheen op zinderende aarde met onrustig golvende spiegeling waar water bruiste tussen oevers bekleed met ondoordringbaar struikgewas.…

Ik vaar er boek na boek nog eens doorbladerend Onderdoor en ervaar het schijnbaar ondoordringbare Woud, waar ik me -zonder te kappen- Uit lijfsbehoud in heb laten huisvesten, Als verwantschap, mijn cogitans perennis Op grond waarvan ook ik net nog zinvol kan bestaan.…

de schaduw van sterfelijkheid boetseert de waarheid als een nagel op de net gewitte muur, koperen geleidingen ademen de harde vormen die in albast gegoten wedijveren om het laatste uur de spanning pulseert ergens tussen hoop en nog meer hoop, het zijn de kansloze voorspellingen die van de nacht een granieten omhulsel maakt, ondoordringbaar…

De woorden vallen vergeefs zwarte moeder aarde toe er kiemt niets er welt niets er groeit niets er bloeit niets er kwelt slechts de klei die ondoordringbaar klit. De zin in iets verbleekt in het zicht van barre jaren die me verweren zonder spijt. De kou van de hemelnacht verbindt miljarden sterren een ijzig kale eeuwigheid.…

Mijlenver, ik betrap mij er soms op, mijlenver af van de werkelijke essentie simplistisch en gewetenloos onbereikbaar, ondoordringbaar ontzettend in zichzelf gekeerd, opgebrand als een donkergrijze brok graniet. Mijlenver, conform de natuur ongrijpbaar en onbestaand.…

een apelazarus neergezegen papzak plet zich een omgekeerde tent in het woud dan traag een zwart pluizige arm door ondoordringbaar bamboeriet van tak naar mond en mond naar tak op dood gemak een boeddha op een berg op dood gemak één boeddha in een bos zou de panda weten dat hij met tweeëndertighonderd is en stel dat er een constante hoeveelheid…