15251 resultaten.
Missen
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 1.407 's Morgens de grote oude bomen waar wij tussen stonden.
's Middags een Eau de Toilette die ik herken.
's Avonds draait de Radio 'zijn' nummer.
's Nachts voel ik zijn handen op mijn lichaam…………
De weg
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 410 Dankbaar om wat is en was
keert de weg zich lenig om,
tussen unieke oude bomen
langs de boorden van het gras.
In zijn oneindig aangelegde tuin
maakt hij je te gast
waar een groene vinger de hand heeft in gehad.
houdt hij steeds de aarde vast.…
geel
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 498 Geen woord spreekt een vluchteling
over vijand en bezetter
niet eens één letter
alleen staan
voor een onzichtbare poort
oude bomen om de hoek
hebben destijds alles gehoord
niets over dood en verderf
wij schrijven woorden
geboren uit gedachten
en planten ze met verf…
Haiku: boom
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 156 Hoog in de boom
zingt een vroege vogel
de dageraad bijeen.
Boom -
onbeschreven blad
fris en groen.
In de herfst
telt de oude boom zijn
jaarringen.
Schud de boom
wacht niet op plukkers
- appel op je hoofd.
De oogst is binnen
appels en peren leken
weer niet op elkaar.…
Rond de oude boom
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 209 mijn lief
voel je het kriebelgras
rond onze oude boom
hoor je de magische geluiden
zwevend langs de stam
zijn ze nog leesbaar
de eens gekerfde namen
van het verlangende samen
de hartjes in elkaar
glanst het mos
of is het in een herfst
met de regendruppels
tot niets vervaagt
is er de tederheid
de schitter op de blaadjes
zweeft…
Oud en wijs genoeg
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 80 Wat bomen van nature kunnen,
staat alle mensen te wachten,
wanneer ze geluk hebben.
Mensen zoeken troost,
in bomen en bij elkaar.
Zo zoekt oud groei.
Zo wordt jong wijs.…
De laatste strohalmen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 1.216 een dag waar uren loom
van mijn schouders glijden,
wolken zorgeloos voorbijgaan,
oude bomen langzaam groeien
langs velden waar halmen van goud
hun ruige stoppels laten staan.…
afscheid
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 1.065 En ergens in mijn gefluister
ben jij de merel die mij zingt
zelfs nu, nu ik de kerstvreugde
niet kan bezingen
eens een belofte, twee gouden ringen
liefde voor het leven
maar nu ik als oude boom
mij wil gaan enten in een nieuw
leven zal ik eerst mij ontdoen
van oude bladeren
toch een paar raderen zullen
in mijn hart
blijven draaien…
Haar tasje.
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 204 Ze kuieren
de zondag
tot leven
Lente ruist
in oude bomen
waarachter de kerk schuilt
Even
houden ze
stil en blikken
achterom
waar hun leven
in de morgenzon ligt
te baden
laat me raden
wat er in......
haar tasje zit
dat slingert
in z'n knuist.…
Onzichtbaar klavier
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 97 morgenlucht
in vuur gekomen
vogels zingen
in de oude
bomen haar klank
waait als een
onzichtbaar
klavier de wereld
rond langs rivieren
en oevers in het
huis met hun adem
waait de klank en
blaast door
de mensen als een
onzichtbaar klavier
van mond tot mond
de wereld rond…
Naast jouw mond
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 1.315 jij pakt mijn hand
loopt langs de vrouw
en op het dorpsplein
luister ik naar iedere stap
van mij naar jou
je draait je om
laat ogen kleden
en onder oude bomen
staar je naar het meisje
met een kortgerokt verleden
niets beweegt
geen droom, geen beelden
en als ik omkijk
van mij tot jou
verzamel ik de vrouw
in het heden…
Levensdoel
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 29 wij
en de tijd
we hebben allebei
met hem gevrijd
de kinderen
vaders moeders ondertussen
de kleinkinderen
ook al niet meer zo klein
het nest is leeg
in de oude boom
maar groeien
doen de jonge scheuten
gekoesterd door het licht
dat door de kale takken schijnt
stilaan gestreden is de strijd
maar de tijd ons toegewijd
was…
schaduwspel
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 33 zijn kleine hoofd
stil en onafgebroken
gericht naar de geel-
oranje parasol
wind en zon
spelen doorzichtig
met het blad
van de oude boom
in de nabijheid wachten
de grootouders kalm
op het kind dat niet
los komt van het
schaduwspel dat zon
wind en dansend blad
door de parasol
met hem spelen…
klein schilderstuk
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 80 krakend kuieren ze
langs oude bomen
daar waar het leven
tot in de wortels raakt
kalm ademen ze beetje
bij beetje vooruit tot
halverwege terug naar
hun houvast-huis
ze reizen terug in een
zacht zoemende tijd
de lichte weemoed vaart
peinzend met hen mee…
lente
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 181 als een oude boom
getekend
met knoestige
doorleefde ledematen
lijkt het verval nabij
maar....…
sprekend verhalen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 115 harde woorden als
kiezels in stromend water
een bleek gezicht
in aarzelend ochtendlicht
straatrumoer dat
naar binnen waait
gefilterd licht onder
oude bomen
metalige lucht
uit de bergen
wit licht van
de hemel daarboven
moddergeuren
in regentijd
slapen in de schaduw
van de bomen
voorzichtige stappen
op het steile pad
verhalen…
Van is geen woord dat bindt
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 257 Er zal een nieuwe boom ontstaan,
weer anders dan wellicht verwacht.
Afvallig is die voortgebracht
en van de oude boom ontdaan.…
Op zondagochtend
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 157 Ik ken een allee met oude bomen
eiken bijna honderd jaar
te schoon om niet op zondagochtend
er door te rijden
met koets of ook te paard
de tand des tjd heeft ook
hier zijn sporen nagelaten
de eksters zwijgen de eekhoorntjes
leveren geen commentaar
Vivaldi had er best
zijn jaargetijden kunnen schrijven
het zou de eiken
veel deugd hebben…
Hemelbed
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 898 en gezeefde regenbogen
en van hoge oude bomen
nog hun allerlaatste vrucht…
De schoonheid van verval
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 209 laat de oude bomen mij
opnieuw verleden geven
als ruïnes die nog huiveren
in verlaten land
oude schuren armoe spreken
in de stille dorpen,
harken aan de kant
oude handen met hun vouwen
dunne haren grauwig grijs
boven de versleten ruggen
verdroogde huid in vochtig huis
laat dit alles overstemmen
wat perfectie heet,
het niet meer…
sterk hoewel breekbaar
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 100 we bewegen hemel en aarde
en treden de tijd met gehavend
hoofd tegemoet
sterk hoewel breekbaar
smeken we Kronos niet noch treuren we
bij de eeuwig rouwende cypres
we leunen tegen een oude boom
heffen het glas op de dingen
die blijven en op vrede
met onze vergankelijkheid…
Bescheiden gezichten
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 252 Je schrijft zonder de passie
te herhalen van de heldere stem
uit de spelonken van het duister
je spiegelt jouw verlangen
aan bescheiden vriendschappen
de eenzaamheid compleet
je fotografeert mysterieus
oude bomen in nevellichten
vaak vertwijfeld serieus
je projecteert jouw behoeften
in probeersels en gedichten
tekent met een loodgrijs…
Wanneer de avond valt
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 66 Wanneer de late avond valt,
hoor ik torenkraaien in de verte,
op weg naar oude bomen gaan.
Het zijn dezelfde hoge bomen
die onze zorgen willen vangen,
die sterven moeten in de wind.
Weer is het hoog tijd geworden
om stilletjes naar bed te gaan,
wanneer onze kraaien zwijgen.
Bladeren rustig fluisteren.
Mensen vredig dromen.…
betreden
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 88 de wind had mijn bloemen afgepakt
geknakt
lagen ze verspreid, in tijdloos
verder dromen
onder versgevallen blad droogde slechts
wat oude aarde
over oude bomen viel het licht fel in een gat
opnieuw geopend door de harde kern
van wat ik ooit verloren had
in de tussentijd van nu vergeef ik al mijn pijn
tot aan de witte draden van het hoge…
Mijn kerken
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 204 Mijn kerken zijn
geen schijngebouwen
ze zijn daar
waar ik
ze vind
Een hunebed
op Drentsche heide
in het lachen
van een kind
Mijn kerken zijn
waar ik ze zie
een ster die schittert
in de nacht
Een oude boom
in het weidse land
de maan die knipogend
naar mij lacht
Mijn kerken zijn
niet duur betaald
maar wel
van grote waarde…
takken
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 92 de kraaiennesten waren slechts gevuld
met wind en water
hun navelstreng werd onverhoopt
naar later weggewuifd
er bleef niets anders achter dan
het sloophout
van een oude boom
zijn droom verhing zich aan zijn kruin
het puin bewaard in ruwe schors
en hoop
lag op de grond
gewond maar nimmer koud
een crucifix in duizendtallen
liet zich…
één moment
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 631 langzame voetstappen
op bladeren
die knisperen
zonnestralen die 't bos
nog één keer goudgeel
willen schilderen
zacht fluisterende
stemmen
die zwijgen spontaan
om bij gekerfde namen
in oude bomen nog
één moment stil te staan
schoorvoetend gaan
aarzelende passen verder
tussen de kalende bomen
wervelende gedachten
over vroegere…
Hij zucht de laatste adem
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 240 De oude boom buigt zich nog eenmaal
diep voor de aanzwellende wind
wolkenmassa’s hollen gezwind
grauw aan hem voorbij
Gefluit hoorbaar ver gedragen
een verschrikkelijk scheuren is zijn lot
geknikt en gespleten tot het bod
de ziel gebroken
Jaren van rotting
weelderig bedekt met zwammen
de kale boomstammen
het nieuw leven proces…
Kruinen uit hoofde van het helen
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 312 Ze zuigt met haar jaren
aan de oude boom
en ribbelt hem eeuwig
in een hard palmen van haar handen
ze offert hem beetjes
leven van haar vingers
her en der riviertjes
bloed ontgonnen in het kozen
'kruintje kruintje' wil ze liggen
want hij begrijpt dat wel
knoestig zinnebeeld
van gerijpte verwondingen
het excuus voor intimiteiten
en…
Soms
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 143 Soms zie ik van die oude bomen
die daar al eeuwen staan
in onberoerde onverstoorbaarheid
en koester dan de menselijke gevoeligheid.
Soms zie ik van die bergen,
zo trots, onbuigbaar, groots
in sterke onverzettelijkheid
en prijs de menselijke kwetsbaarheid.…