15259 resultaten.
Wachten op wat komen moet
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 147 Bladeren waaien van oude bomen.
Wij verliezen onze wilde haren.
Wat blijft en kan groeien is liefde.
Zoals bruine knoppen in de winter,
in stilte dóór blijven groeien.
Knoppen van knoestige kastanjebomen.
Zo kunnen ook mensen wachten.
Op wat altijd is gekomen.
Op wat komen gaat.
Op wat komen moet.…
mijmering
hartenkreet
4.0 met 22 stemmen 1.509 verscholen tussen
oude bomen
staat nog
die verweerde bank
we waren jong
met prille dromen
vele jaren liepen mank
gekerfde strepen
vergroeide harten
leesbaar is nog net
jouw naam
starend naar
mijn eigen schaduw
verbergt mijn rug
een stille traan
in het besef dat
kostbare jaren
zomaar verloren
zijn gegaan…
Transeamus
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 820 Het bleke laken gaf
de dood een naam
kleine lijntjes
op jouw handen
kronkelden blauw
langs onbegrensde pijn
toen gisteren sprak
met twee monden
liet ik besef
achter mij
en bracht
morgen dichter
nu de storm is
gaan rusten
zijn falende adem
oude bomen laat staan
kun je zelfs die
niet meer verplanten…
AARDIG & NATUURLIJK !
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 818 Begraaf mij maar onder een oude boom
het allerliefst een eeuwenoude eik
Maak een precies passend diep gat
wentel mijn dode lichaam in doeken
gemaakt van vers geschoren schapenwol
en vertrouw me zo toe aan de aarde
Zo natuurlijk mogelijk wil ik
mijn lijk in de natuur laten begraven
Dan zal mijn geest natuurlijk aardig en
vol hemels vertrouwen…
nacht-zee
netgedicht
4.0 met 28 stemmen 377 De schemering draagt de zwaarte
van de nacht met zich mee
stemmen roepen, vergeten namen
uit het hart van oude bomen
en ik val als een ster
in de spiegel van de zee
naar de bodem van een diep
en donker dromen...…
Kwam je tegen
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 163 We liepen als vanouds naar
die oude boom in het park
waar we zovaak hebben gestaan.
Je neemt me in je armen, streelt
mijn haar, jaren glijden weg
het voelt weer zo vertrouwd.
Een laatste kus dan scheiden
onze wegen wij hebben beide
nu een heel ander leven.…
Kriebels in het hart
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 170 boom
en o, de vogels
die zonder aarzelingen
een begroeting zingen……
Paarden
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 75 bomen.…
Zomerse dromen
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 112 Zij wist
een plekje
onder oude bomen
waar zomer
z'n geheim
.....bewaard
Hij zocht zich
een zomers tafereel
kleuren van z'n palet
Met z'n schildersezel
stond hij
als aan de grond genageld
Hij voelde zich
even.....…
Opgelucht
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 101 Oude bomen verbergen
hun stille geheimen
tussen de wortels
zolang hun takken
nieuw leven brengen
Langzaam loop ik langs
waterrijk landschap
waar traag de zon
de horizon verwarmt
tot de beklemming
langzaam weer loslaat
ogen gewend raken
aan het heldere licht
ik voel een zucht
slaak een kreet
er is weer leven…
Wanneer ons denken stopt
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 51 Wanneer oude bomen ruisen.
Wanneer de bladeren vallen.
Wanneer ons denken stopt.…
Sneeuw
hartenkreet
3.0 met 19 stemmen 2.605 Als de sneeuw weer smelt
ben ik weer een mens tegen de wereld
en het is Hij, die mijn menselijk lichaam langzaam pelt
en mij uiteindelijk als een oude boom velt.…
Vaarwel
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 150 boom: wuif
vaarwel naar mijn
verloren liefde…
Stilte in Wogmeer
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 322 Ik zet mijn denken op
een kier, verblijf hier
waar jij nu bent, mij de
lieve dingen voorzegt
omtrent de ademloze
stilte:
Klinkers zonder naam,
ruisende fluistering van
oude bomen, verwaaiend
in de genadeloze wind.
Meer dan dat, is er niet.…
Boomleunen
hartenkreet
4.0 met 21 stemmen 659 liggend genesteld in de voetwortels van de boom.
rust.........…
Nog even voor het slapen gaan
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 260 Momenten voor het slapen gaan
ben ik, reeds met nachthemd aan,
voor het open raam gaan staan
met uitzicht op de volle maan
Leunend uit venster met volle gewicht
en ogen naar 't melkachtig wit gericht,
valt er een zilverachtig licht
met zachte glans op mijn gezicht
Terwijl door hoge oude bomen
stralen blijven binnenstromen
draal ik om…
Gesloopt
hartenkreet
4.0 met 17 stemmen 1.100 De rode schuur, het kippenhok, de tuin met de oude bomen.
De schaduwplek waar ik s’zomers zat te lezen.
Weg ook alle geuren, kornoelje, jasmijn en maggikruid.
Het grintpad, en het tegelstraatje naar het fietsenhok
met de stoffigvuile, scheef gebarsten ruit.
De moestuin, het grazige plekje voor de bok....…
De Luisterboom
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 318 Er staat een oude boom in het bos
die weet van iedereen wel wat
want horen kan hij ook heel goed
het is een luisterboom,wist je dat?…
Sneeuwrivier
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 292 Ademvlakte van stilte
langzaam drijvende droom
langs oude bomen, vreemde steden
ochtenden met vrouwen op de stoep
droomvlakte van eenzaamheid
klaaglied van een verloren ziel
ontheemde droom van haatverwanten
er danst nog een schim op schaduw
jij bent het meisje dat kan dansen
ieder woord dat je proeft is een maanbrief
een groot verlangen…
in de helderheid van wind
netgedicht
5.0 met 8 stemmen 381 waarom schrijf je dan nog,
vraag jij
het is mijn groet,
antwoord ik
aan gezichten in de ramen,
veranderlijk in het stilstaan tussen nieuwe en oude
bomen
zonder ochtend, avond of
eindbestemming
zo ben ik ook jou
en wat we weten, weerloos
achter het dunne vlies van woorden
en in vrije kamers van verte
waar dagen aan de grond…
Graspollen groeien
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 93 Uitgekotst stukje stad
Verscholen onder zware,
Oude bomen die vrucht dragen
Waar het leven dat zich eronder
Afspeelt vruchteloos is geworden,
Bankje voor zwervers gemaakt,
Want zij slapen er 's nachts
En soms ook midden op de dag,
Beschut alleen door het bladerdak,
Omgeven door wiet en spuiten
Die ooit schoon geweest zijn,
Slapen…
BEGRAFENIS VAN MIJN TANTE!
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 690 Ik zag de bladeren vallen
dwarrelen door de lucht
van oude bomen
die hun herfst voltooiden
Ik zag een hoop zand liggen
afgedekt met taxussen
van groenblijvende coniferen
die haar ´berghulp´ symboliseerde
Ik zag een open wachtend graf
een groot gapend gat
omlijst met taxussentoppen
die haar afscheid verzachtte
Ik zag de taxussen bewegen…
je glooit de heuvels tegen blauw
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 861 boom
de wijngaard oogt mijn droom…
ik laat je gaan
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 2.346 Je auto, de eeuwen oude boom
die niet eens wilde meegeven
de snelheid, waar jij voor ging
kostte je meer dan je leven
Genoeg tijd hoopte je nog te hebben
maar vechten tegen tijd is zinloos
jij leefde nog meer dan hard
en je lichaam was te broos
En ik weet het heel zeker
jij bent kwaad op die boom
vergeef me mijn gedachten
maar zo was…
Verbasteren
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 387 Twee namen gekrast in een oude boom
een groot hart in wanhoop gesneden
verweerde klanken tussen bladerenzoom
alle hunker naar morgen vermeden
hun wereld stond al jaren in brand
waar lichamen ondergronds leden
verloren zij hun stad hun land
vonden bunkers als huis van heden
het mes, verroest, werd onlangs gevonden
maar de boom was niet…
De twee nablijvers
gedicht
3.0 met 17 stemmen 8.705 - O oude boom in de achtertuin
hoe kaal en lelijk is je kruin,
ik vraag mij af of jij nog leeft,
zo weinig vruchten als je geeft.
- O eenzaam schrijvertje in het raam,
je vrouw en kind zijn heengegaan,
ik vraag mij af of dat jij schrijft
het enige is wat je overblijft.
— Stil! Hoor!…
onomkeerbaar
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 85 ik ren over de melkweg
verzamel zakken met sterren
draag toverballen in mijn haar
ik loop met lampionnen in de nacht
vind een verwilderde tuin
een oude boom
waar de wind in rust
een cherub aan de oostkant
houdt de wacht
ik zoek een meisje
wil roepen maar
ze heeft geen naam
ik keer de spiegel
ze hangt aan mij
groene ogen smalle lippen…
onverwacht bezoek
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 313 op onverwachte tijd en plaats onzichtbaar
voor het oog maar met een vaart nauwelijks
te benoemen, raast en snoeit hij schoonheid
plat, velt daarna oude bomen, vernielt
het huis, herinnering, bekleedt alles met
zijn lelijkheid om twijfel te voorkomen
knaagt rustig voort, rooft dan de kracht
knakt de wil: geen lieve moeder die hier
helpen…
Vredig
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 103 Hoe vredig kan het dwalen
tussen graven zijn
zoekend naar geliefden
de dood in namen uitgehouwen
verweerde muren omsluiten
liefdevol hun dierbaren
stille najaarswolken
hangen zwaar van regen
over aangeharkte paden
zelfs de stille wijsheid
van de oude bomen
traag bewegend in najaarswind
laat troostende woorden los
het zijn woorden…
Woud
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 95 In dit woud onder het zachte
ruisen van oude bomen
rust ik stil als een vlinder
zo sterfelijk dat we
nauwelijks leven
Hoewel ik ook rouw
verheugt mij dit bos
van mos, stammen, takken
van nu en eeuwen her
Ik dacht dat ik eeuwig
wilde leven
maar ik heb me verzoend
En ik voel alleen aan de
dingen die hier blijven:
het zachte groene mos…