Alle inzendingen over poëzie

Wanneer jij spreekt woorden als poëzie vloeiend uit je mond zo sensueel en alles verfijnd. Wanneer jij waar dan ook verschijnt dan vorm je één harmonieus geheel. Maar jij bent een verhaal met een open eind. En soms laat ik me gaan op de vleugels van de tijd. Wanneer jij, wanneer jij...…

Daar sta je dan eenzaam in de kosmos doortrokken van ziekte en allerlei andere gevaren om je heen Is er nog een weg terug uit dit aan waanzin grenzende tijdperk de vreemde wanorde die ook ons huis is binnen gedrongen soms hebben we geen andere keus dan ons te verzoenen met ons lot Zoals de dichter zijn zwarte letters grift in poëzie iets…

O Poëzie, lieve vriendin van dromen laat me meevoeren op stroom van verlangen en liefhebben opdat ik kan varen met meewind langs kabbelend water waarop ik kan genieten van vergezichten en gezichten; horizon nabij.…

Dat het velletje wordt gevuld met verschillende lagen rijm en ritme, regel van verlangen, zin in liefde en toch is het de kunst om er iedere keer weer een andere betekenis aan te geven, hoe lyrisch uit het hart of uit het hoofd een nieuw stukje poëzie is geboren van waar haar schoonheid doet verstillen.…

Mijn verwachting lag te hoog Is dit poëzie? Ga toch heen! Geen lekkernij voor het oog. Geen rijm over natuurlijk schoon, Over het doel van het leven. Maar met saaie toon, doodgewoon Zonder enig passie geschreven. Het boek is alles behalve amusant. Het krijgt met hetzelfde gemak.…

‘k Heb eens gedacht: de tijd zal komen, Dat Poëzie heeft afgedaan; - ’t Is uit met mijmren en met dromen, Geen zang of zucht kan meer bestaan; - Of zal de kunst het veld behouden, Zij spare ons grotten, klippen, wouden, En minneleed en dweperij, - Wil ze in de branding niet bezwijken, Zij moet met kennis zich verrijken, En volg’ het weten van…

poëzie poger van het eerste uur beoefenaar van de taal schrijf omdat je moet!…

. ------------------------------------------------------------------------------- uit: 'Nederlandse poëzie van de 19e t/m 21e eeuw...', 2004.…

Soms, als een distel door dik asfalt, barst er een regel poëzie de taal van mensen in. Zo werd de Dapperstraat een plek van hoge adel en duurt de Mei al meer dan honderd jaar. Zo wijs ik soms mijn kleine zoon des avonds op een fonkelend verschijnsel en roep: O Venus, felle star.…

Aan Jan-Peter Mijn poëzie heb ik uitgekleed tot deze woorden zodat ik jou te woord kan staan jij, die de harten van mensen sneller en sneller laat kloppen mannen kinderen vrouwen oude mannen nog meer vrouwen geef je een winter van asfalt Welk gif van redenaties gebruik je tegen het weten over alle levens waaruit je adem wegneemt…

Lang bleef aan haar de blik gekluisterd, die Ten elke tijde rust op hare trekken: Steeds toeft zij, waar ik ben: nooit is er, wie Een liefde, minder hoog, in 't hart kon wekken, Dat, in die gloed gelouterd van zijn vlekken, Vereend met schoonheid, werd tot poëzie. Mathilde, o, mijn Mathilde!…

gebouw (de schoorsteen immer rokend) waarin luguber standaardwerk naast elkaar in doosjes met naam en toenaam in rode waterinkt en datum van en tot De asbibliotheek met werk uit alle landen van een verdelgd Europa -------------------------------------------------------- uit: 'Woorden tegen vernietiging' een verzamelbundel Europese poëzie…

wêryn myn minlike lêzers tsjûge binne fan in skeppende poëzij vertaling: schrijvers gepijnigd met woorden in een wereld van verantwoordelijkheid zichtbaar rijpend van bloem tot vrucht ontluikend in en veld van groen woorden krakend in het blanke licht waanzinnig opgetogen waarin mijn minzame lezers getuige zijn van scheppende poëzie…

Of dat mijn lichaam verlaten ligt Op het kleine kerkhof onder een steen Of, verbrand, als as en rook Op de winden verdween, Dan ook, Ik weet het – word ik niet vergeten, Niet omdat tekens blijven of erinring duurt, Maar omdat deze en die Zal eten Van de adem van mijn poëzie, Mijn bloed en vlees, tot droom verpuurd.…

zij personage speelde, uitspeelde in de taal die hij voluit dan toch beheersen kon en wat dan nog hij wist het sommigen hij wist het niet sommigen stommige, hij en hij alleen en wat dan nog meer en meer hij heeft het begrepen ergens waar hij alleen met haar en hij voor haar wilde maar niet kon waar is er nog een wereld vol poëzie…

Nieuwe religieuze poëzie" - Davidsfonds, 1995…

In slechts één taal verricht de dichter zijn poëzie en kladt vervreemde woorden voor zich uit en spelt verdoemenis met tekens uit den vreemde ***************************** Hoe dicht is de nacht als tonen van weemoed zich buigen over verzoening waar eens het zwaard gespleten persoonlijkheden achterliet in het moeras waar de dood ogenschijnlijk…

Ze houdt van poezie en leest mijn gedichten in de bibliotheek. Nu leeft de hele familie met mij mee. O ze is zo trots op mij! Ze zet de bundel op haar lijst. Ze woont in een dorp, ver weg met haar ouders en haar zusjes en haar broertje. Drie keer per jaar komen ze in Amsterdam.…

Als de dood weer vraagt; "Is het niet overdreven om in het korte leven, zoveel energie aan poëzie te geven?" is mijn antwoord heel beslist: "Zonder deze tocht, waarin de dichter wel eens overdrijft, naar eer en ziel de pen blijft slijpen, om de tekst in z'n moraal te te laten rijpen, dan heb ik geen minuut gemist.…

Heilige nacht, stille kerst schittering dwarrelt langs de sterren ongrijpbaar, 't sluimert zacht rustgevend het besef van stille heiligheid, glanzend, schitterend gelakt als poëzie met lieve wensen. Dit jaar voor alle mensen, in wereldse kleuren.…

waaraan wij hechten speelt onbewust pianoduetten verbazingwekkend kort en krachtig versnelde het voorjaar levens terug zag ik de bloeiende akkers aan mijn omgeving, visioenen belichten gevoelig eeuwig leven beter, feller de ligging van dorpjes, echte herinneringen komen vaak terug ..al was het in lang vergeten velden van herinneringen aan poëzie…

verrukkelijk het zou zijn voor de boom om zijn trage tijd te tonen, zonder richting te verliezen in elke regenbui en zonder twijfel achter in je hoofd ik beloof je niet te schreien, te blijven zoals ik was, wij waren bijna één met de zwaluw met diep in ons het raam een open lucht wanneer we wilden praten over onwaarschijnlijke poëzie…

zoveelste woord zij gaf het me en hij en nog meer wangen met een thuisreis bij het raam op de stad en de binnendeur van beeldspraak al ben ik dan onvolgroeid en bouw burchten op het zand van zwijgzaamheid om de vlucht naar zee te beperken ik zag dromen, gekust en uit het krijt gehaald, pianogolven wild boven de branding poëzie…

Geef toe heb getracht te leven nog warm van angst koud en stil huis als mantel voor mijn vrees ogen vol dwang lees vragen uit je mond kom en hoor mijn poezie spuug woorden in volgorde en schrijf teksten op gebouwen vlecht gedachten samen gevuld met zuiver bloed zodat de schubben op mijn lijf weer tranen het woord geen pijn meer doet kom…

. -------------------------------------------------------------------- uit: 'water en vuur VII', poëzie bij bestaande beeldhouwwerken', 2010 waarover zaterdag jl een artikel in Trouw verscheen.…

De Poëzie de winst opeist, het laatste woord verbindt in stervensweeën van ontroering en dit als ongrijpbare adem in het geheugen lijst.…

Toen kwam jouw jeugd voorbij, sindsdien kom ik zintuigen tekort, na de droogte van de wintermaanden, worden pioenen roze borstels, steken schorpioen met zoet venijn, ontspringen bronnen die de lusten mogen lessen, ontkomen aan de slavernij van tijd dien ik mij naar hartelust te bedrinken uit de klare deugd die de Poëzie schenkt, onverzadigd…

onverbrekelijke tijd die de dichter niets bracht dan zijn gegeven woord in het oplichtende landschap van z’n eigen Poëzie beluistert, omhelst en veracht. hier ben ik daar was jij, maak jij als bouwer van bruggen het onvermijdelijke tijdelijk permanent ongedaan?…

Soms bij het voordragen van poëzie voel ik me 't kind dat in de kleuterklas doet of het lezen kan. Verlakkerij. ----------------------------------------------------------- uit: 'Poetry and snorkling', weblog Patty Scholten 2010.…

Zij ís en ademt poëzie, steeds weer gevoed door nieuwe inspiratie. Vreemde talen beheerst zij vlekkeloos; de taal van ’t hart is haar grootste kracht. Zij gaf mij dikwijls goede raad, hoe het verborgene te zien. Fysiek en mentaal uitgeput verkoos deze gave regenboog voortaan niet meer te stralen.…