Alle inzendingen over polsen

Zwembadgesprekken, half bloot en aanraakgraag indruk maken ja elkaar onder de randen door glanzend insmeren en raden ja vertrouwde vreemde onschuld van samen liggen soezen nee niet uit wanhoop hem aankijken niet hem laten polsen of ik nee niet mijn armen om hem heen slaan geen lieve woorden .....alsjeblieft niet hem veroveren met…

Het plezier dat ik eraan beleefde De waagkansen Het polsen, wat kon en niet Alles weg in één zucht! Wat nu? Het antwoord moet nog komen Nu alleen maar in mijn dromen De werkelijkheid is anders Alles werd mij ontnomen.…

dans met mij op het slappe koord het evenwicht is aan te leren gewoon een kwestie van proberen zwier met mij aan de trapeze je hoogtevrees is te genezen handen gaan je polsen pakken voor salto's zullen mensen klappen in hogeschooldressuur stuur je de paarden ja, knal maar met de zweep jouw respect laat dieren in hun waarde speel de…

recht en je zwijgt je moet weg spreekt de man - namens de wet jij hoeft niets uit te leggen je weet dat hij weet en hij schreeuwt met de wet in zijn ene en machtsvertoon in zijn andere hand vernielt hij je shelter en hij brult maar jij blijft stil trots en waardig zelfs als de man van de wet je een schop geeft de boeien om je polsen…

liefhebber van het vrouwelijk schoon hij had haar begeleid naar de kamer de minibar, de kaart, het uitzicht op wat neuken nu gaf hij mij de pass-key bleek en bibberig dook hij in de paperassen, held in de gang wees een zweterig kamermeisje mij de weg. het elektronische slot verwelkomde mij met een blieb in bad lag zij naakt, haar polsen…

Toen je ouder dan -10 was, Sneed je bij herhaling je polsen door. Toen je ouder dan -20 was, Hield je erg van oorlogsdocumentaires. Toen je ouder dan -30 was, Spiegelde je graag aan discuswerpers.…

de strak geknoopte das twee woorden per uitdrukking noch de dure polsen geur verbergen ook maar iets van de man elke ingekorte nagel afgebeten zin noch ooggeknipper er staat een verhaal dat niemand kan ontwijken net zo min een pas gedoopte het water kan vergeten nog blinkend op het hoofd hij zet een ontzette pas achteruit, geen afwerend…

zeker, het glazen lichaam is aan het oog onttrokken, verbrijzeld op enig moment maar waar de geijkte eeuwenlang door bewegende polsen in de schoonheid lijkt verheven is hem nu tussen willekeurige overlevenden een voorlaatste rustplaats toegekend…

Je dacht dat je carrière faalde, maar een mens is meer dan dat, toen je je polsen open haalde, was Bollywood je dodelijke rat. Na een traumatische abortus hing je aan een plafondventilator, 25 jaar en zonder afscheidskus in flitsend Bombay, bladerdor.…

Ik ontdek de kerven, beten, knepen Als sporen van lust op haar rug Ons lied duurt, een bitter, laf graaien Naar haar troebel grasland Stiller dan een steen Zat zij in haar rieten kooi De weerstand geknakt Verweesd het kruis dragend Met verkrampte lippen Haar tong in de klem Tot er een huivering door haar ging Haar geketende polsen rusten…

Als jij komt spreid ik gesteven lakens wit klop dons in zachte kussens sprenkel olie in lavendel ik laat rust ontspannen worden bind zijde aan polsen stram de verwondering negerend van blikken angst gelijk een gekooide torenvalk vleugellam gebonden zwelt opstand in een stijf gelid zich heugend in openbaring waar zweet het vocht vermengd…

Onder uw handen de droom herwinnen glimlachen en goed zijn herboren naar binnen nat schreien uw polsen van gesmolten trots en wonen en gaan slapen in die schone ogieven Gods. --------------------------- * ogieven (= ogief) - kruisboog van een gewelf, boog * varen - bewegen, gaan…

Het klamme zweet op ’t voorhoofd, ’t bloed in jacht Bonzende door mijn polsen, traag en dik.…

in een flits wist ik dat ik onontkoombaar voorover zou gaan had al gauw een blauwdruk van handen polsen en elle bogen paraat kende de breuken dwars en overlangs wist van het bloeden heel veel en vooral eindeloos lang toch had ik alles geoefend en soepel gemaakt de realiteit geforceerd een dikke mat geprobeerd en zo wist ik precies…

laat alles nu blauwblauw zie enkel getraliede lucht azuur bleu en denk … blauwzuur vernietigt ongedierte ontsmet bloem van ochtendbrood zie laatste spiegelbeeld kwast vlijmscherp mes - kan ook elektrisch - kleurt aangezicht rood of polsen snee warm…

Verdien de stilte, die als de nacht - als een zwart zijden mantel - schrijdend en schreiend over het eigen graf neerstrijkt De doden hebben ogen in lichtjaren met de halo van een hangende hemel in een zwevende hel Verjaag er ongenode gasten die de einder zoeken en daar hun polsen leegschudden verveeld de kelk des doods half leeg…

Dronken van verdriet en vodka en stoned als een aap kwam ik ten val en brak mijn beide polsen en een rib.…

kom vlug je moeder sterft stram sta ik naast het bed de witte verpleegsters die mijn moeders polsen voelen haar gezicht beweegt nog even ik hoor de zwakke ademstootjes alles is voorbij mijn hand op jouw voorhoofd moeder jij leeft toch nog jij slaapt de gebeden van de priester hoor ik het snikken der zuster het verdorde palmtakje moeder…

glas waarin haar storm moet woeden die veeg van pili pili om haar mondhoek verraadt hoe ze al haar tucht opoffert aan één gekartelde flard die opgloeit in de pupil zij morst een straal melk met een speels gehinnik het kronkelt over het sleutelbeen naar de tepel een sluier van zwarte kant spant om haar armen de flamenco bloeit in haar polsen…

luister naar bevelen ik ben voortdurend opgewonden heb in de stoutste dingen zin word maar wat graag vastgebonden jij mijn meester, ik slavin draag het liefst stilettohakken op aanvraag kleed ik me in leer kickte eerst op rubberpakken maar dat doe ik nu niet meer ik ben echt stapelgek op stoeien maar wacht braafjes in de hoek met polsen…

Staccato doornenkransen Rozen slingeren om ranke polsen En de echo dreunt Blauwgebalde pauwenveer Het trots crescendo van de zon Omglanst het zwarte watervallend haar De echo dreunt De sluike handen om het schrille hoofd Geknielde pantserheld vertrekt zijn Krom verwrongen mond en monotone schreeuwen Stijgen hemelwaarts De echo dreunt…

Het bloed druipt uit mijn polsen op de grond. Ik zie het licht: het komt dichtbij. Niemand heeft meer last van mij!…

wijst en tikt op een vuistdik strafblad ik geeuw in de beklaagdenbank wil het gehakkel van mijn raadsheer niet horen een pleidooi als één lange wanklank de hamerslag galmt door de zaal ik sta al geblinddoekt, geboeid op een valluik met een vod tussen de tanden een kruimeldief in een gestreept pak bloed stolt in de striemen van mijn polsen…

Want heel Dit spreken volgt het plooien van uw mond, Het kloppen van uw polsen, het gebeef Van ‘t bloed in de aren. Dat ge dit verstaat Is zeker, want het is uw eigen taal Uw eigen hartklop en uw eigen oog. En elk die dit verstaat verstaat elk vers.…

In zijn donkere, door ratten bevolkte kerker hangen mijn bebloede polsen in de ijzeren boeien. Mijn mond door staaldraad dichtgenaaid. Mijn artistieke vingers gebroken om zijn satanische despotisme te versieren. Eenmaal per dag mag ik in ruil voor veertig zweepslagen het zonlicht zien.…

- maar m'n handen knoop ik veilig op m'n rug de uiteinden van een pijn totdat ik heel lijk schouders en heupen verzetten zich schokkend en draaiend, er zijn dagen dat ik m'n lippen geloof de woorden die ik er vanaf rol articuleren illusies op hoogte, aan de grond de hinderlaag verloren jacht vervloekte liefde geboeide polsen…

Op warme dagen ging ik als een speedboot borstkrollend heen en weer in het luxe privé-zwembad in de kloostertuin, terwijl groene kikkers verbaasd naar mijn rumoer keken In de kaarsenfabriek sneed ik met een vlijmscherp slagersmes de witte lonten op gepaste wijze af, terwijl ik met moeite mijn polsen kon onderscheiden In de tobbe vol echte…

men vroeg maar steeds of het wel een ongeluk was geweest hoe een glas haar polsen zo hadden kunnen beschadigen ?…

ganse dag was afgezeikt In ‘t duister hoekje op de keldertrap kerfde ‘t spitse mes zijn diepe voren En even later drupte al haar rode sap ze kon het spatten op de tegels horen Ze voelde koude op haar blote voet kreeg angst voor naderend afscheid Ze voelde zich echter..eventjes goed doch daarna kwam als altijd de spijt Die nacht haar polsen…

Even dacht ze om haar polsen door te snijden. 't Allerbeste leek een kartelmes om zich daarmee van 't leven te bevrijden. Maar ze mist een arm en zo werd ook dit plan verpest.…