Alle inzendingen over wier

Ach ik weet wat water is het wier van schaamte en tijdloosheid van terloops plezier. Het haakwerk van liefde is een schichtig motief ternauwernood kunnen jij of ik haar bloem versieren. -------------------------- Uit: 'Het eiland van elkaar', 2006.…

- Als vrome, die geen balling weerde, Hoe ook zijn geest zijn God vereerde; Neen, allen schuilplaats heeft geboôn, Tot zelfs die stugge Pelgrimsvaad'ren, Wier lof uw dichtrenschaar vermeldt, Wier deugd ge in uw historieblaad'ren Voor 't nakroost onbereikbaar stelt, - Wier bloed moest tuigen in uwe aad'ren!…

De kleine bezigheden die elke dag weer komen gaan schuil in het wolkengrauw van de alledaagse hemel maar schijnen als verborgen sterren wier onzichtbare stralen de grootste zegeningen voor het leven zijn.…

Gevangen uit de wieren en de blauwe algen, bollen tranen op het zand van beide wangen, ze verbleken als de zon verrijst uit een lege schoot. Verlangens versmelten in de nachten tot echolood en waar enig houvast nog te vinden is wordt minder toegankelijk voor mij, wat achter bleef wat ik op de vloedlijn vond.…

in het zwoegen van de slak in het krijsen van de meeuw in het spinnen van de poes in de kruin van kromme bomen in zwermen spreeuw in scholen vis wier bewegen haar geschrift in zee en hemel is.…

Verbaasd zie ik de krant die voor mij ligt: Het meisje dat gevonden is bij Nulde Wier aanblik mij met huivering vervulde Heeft eindelijk een menselijk gezicht. Dat kale kopje van een plastic pop Daar lijkt geen enkel levend meisje op.…

Je draait jezelf in rare wieren, schuilt dan geschrokken in basalt. Jouw scharen zijn niet scherp genoeg om pijn te doen. Je wilt rechtuit - je slaat rechtsaf. In wanhoopsmoed, wat eb lijkt is vloed.…

de winterkoude bijt door de huid van de dakloze die op straat leeft en enkel een dun dekentje beschermt hem tegen de kou terwijl wij warm binnen zitten huil ik tranen om de kinderen wier leven de straat is…

Wier heldendaden gelijk Homerische Gezangen, wier naam gegrift in verweerde zeegezichten. Neeltje Jacoba. Plots besmuikt. Omhooggevallen proleten, bloeddorstige persmuskieten, machtverslaafde wichten. Neeltje Jacoba. Ik smeek U. Verloochen Uzelf Laat deze onwetenden verzuipen in de zee der etterende leugens en banaliteiten.…

O kón ik stillen al die wilde kreten Van hen wier leven dood is in hun jeugd, Wier harten koud zijn in de lange nachten! 1888…

De verworpenen, die denkend worden, Zullen ingaan tot een nieuwe dag, In wier oude hoofd de ogen dorden, Deze worden blinkend van gezag. In wier leven armoe heeft gesproken, Gore stem van tellend kopergeld, Deze zullen horen, de ontloken Gouden klokken van het voorjaarsveld.…

tussen zilte pilaren golft het schuimend water af en aan zoeken meeuwen krijsend naar vis glinsteren schelpen en wier in geurende tinten stemt de zee me tot zuiver zwijgen stroomt onderhuids mijn verwondering…

Wier en hout en touw. Gewone dingen, maar ze ruiken zilt en zijn nu anders.…

Zij is het kind dat niemand mist, van wier bestaan men zelfs niet wist. Zij is het kind dat niemand kent, te onbestemd voor ’t woord ‘absent’, te licht voor letters op een lijst, te ijl voor wat naar iets verwijst. Vervlogen is zij in de mist van deze regels, uitgewist.…

Zoals 't zachte wier en een gewemel van pokken hecht op 't zoute hout…

schaduwhuizen vallen op straat tussen scheve bomen wier kruinen met bloemen stoeien in overtuinen waar de laatste vogels nog vliegen en treurwilgen de avond wiegen in bootjes die op het water deinen zal een drevelgat in de schemer verschijnen…

Na Polen, Marokkanen en Chinezen zijn nu ineens de Grieken aan de beurt wier goede naam beklad wordt en besmeurd. Met reden? Laten we wel eerlijk wezen; ’t Wordt buitengewoon moeilijk vrienden maken voor Nederland in buitenlandse zaken.…

“Nee dat is echt net wier” Op het verkeerde been? Het zijn er vier!…

De taal geeft vele redenen tot twisten De Vlaming zegt Verviers, de Waal Verviers Agenten zijn er, maar ook policiers Hun pakken liggen thuis bij jihadisten Wier taalproblemen helemaal ontbreken Die laten hun kalasjnikovs wel spreken!…

Een geur van zomer-bloesems begeleidt De zang der zonnen - duiven - die heur trans Doorglóren in eerbied'ge rondedans Om Haar, wier glimlach sferen groept en scheidt; 'Schoonheid, o, Gij, Wier naam geheiligd zij, Uw wil geschiede; kóme Uw heerschappij; Naast U aanbidde de aard' geen andre god !…

“Mijn leertje raakte los, ik piekte fout, Er zat een klodder wier aan onze boot, Ik was wat ziek, mijn paard had hoge nood En het was veel te warm en veel te koud.” De Nederlanders konden weinig winnen, Maar wel konden ze goed een smoes verzinnen.…

Een ding jong nog uit De Kraats Is maagd af door een beurt buitengaats Op een vlonder Met ijzers onder Werd ze gekluund voor de scheve schaats Door een maratheunner uit Kneup Met heul het peuloton in zijn greup Toch heug in neud Zijn speut wier nie greut Tot zij ging streulen en hij opkreup…

Als lachte 't u op uw verjaardag toe, Begaafde maagd, zo zacht van aard, zo uitgelezen, Wier liefelijk gezicht ik nimmer moe Lang wens te zien verrukt en opgetogen. En mij nog lang te spieglen in uw ogen. 1675…

Slechts zelden ben je aan de buis gekluisterd ’t Gebeurde wel in d’afgelopen week We zagen dappere Griet Op den Beeck wier leven in haar jeugd zo werd verduisterd Haar incest-trauma had ze lang verdrongen Nu eind’lijk uit haar schaamte weggesprongen!…

Wier mooglijkheid de geest te nauwernood rekent; Wier dadelijk bestaan een nacht is voor de reden! o Afgrond! die ’t besef geen weg windt in te treden! Wat zijt ge? Een blote schijn, het zintuig ingeprent? Een indruk van ’t verstand, waarom ’t zich vruchtloos wendt? Een denkbeeld, dat we ons zelf uit ijdle mening smeden?…

gelaat de kleur van zoete chocola zich telkens weer naar het licht doet keren Mijn hart slaat voor deze bloem, wier glans elke betekenis uit mijn spraak verslaat zodat ik machteloos en niet wetende wat te doen alleen kan schrijven en hopen ooit het licht te mogen zijn…

Nu kunt gij veilig slapen gaan, Nu al de heemlen openstaan: Ziel, wier verlangen elke donkre wand In ster aan ster doorzichtig brandt, En in de schoonheid van dit tijdlijk land Al minnen moet uw eeuwig lot, Daar uw verrukking uitziet tot De troon van God.…

Waarin zovele witte vogels vlokken Hun snavels gedoopt in teer De hoop in ’t vooronder Is niet meer Kluwen nylon Aangehaakte wier Een albatros Hoog en fier De kust dichtbij Machinerie op volle toeren Ahoi schipper Vanavond naar de hoeren…

Zelden begroette ik zo enthousiast de stemmen van de achtergrond wier resonante klanken mij inspireerden in hart en ziel tot hemelsfeer naar beheerste pennenstreken in ganzenvlucht. Met open armen verwelkom ik deze zoetgevooisde engelen in een overgave van openheid en laat me onderdompelen in een wereld vol poëtische schoonheid.…

Tussen de wieren van het verleden flitsen pijlsnelle vissen als messen voorbij. Alleen in de diepte mag ik je voortaan ontmoeten: mijn warme tegenstroom, mijn lief. Het staat vast dat je dood bent. Maar wat is dood? --------------------------------------------- Uit: 'Verzamelde gedichten', 1996.…