Alle inzendingen

Ik pikte een koekje uit grootmoeders trommel Opeens de bliksem en dreigend gerommel Een machtige stem uit de hemel zei: Gij zondaar, offer dat baksel aan mij Mijn zoon komt zo op de koffie Die zeurt steeds om een koekje erbij!…

lang kan ik zitten kijken naar deze boom in ernstige verkleuring van de herfst vol twijfel nog hangende en al afvallende bladeren vergeeld of als fout oranje tuimelend naar vuil bruin waarbij zij doorrotten in de meest ranzige plassen jonge zwakkere twijgjes trillen maar mee in elke opgeblazen wind om niet direct…

De kustlijn verandert niet voor de visser die dagelijks zijn netten uitgooit en onder het slijk het aardewerk niet vermoedt Het land was steeds land voor de boer die over haaienkerkhoven heen zijn wiede afstapt Graniet is hard en eeuwig en zo ook het marmer voor het kind dat metershoge tot kiezels afgesleten rotsen over het wateroppervlak…

Mag mij dan na zo veel treuren Zo veel zwoegen, zo veel wee, Niet een uur van rust gebeuren Op een stille legerstee? Drijft mij, met gebroken lenden, Kreupel, ademloos, en krom, In een kring, die nooit zal enden, ’s Werelds tuimelmolen om? God! Gij zag mij heel mijn leven Aan natuur en leedgenoot Onvermoeid ten beste geven, Waar uw wijsheid…

niet per ongeluk de woorden die als wolken over de vlakte stromen de Japanse notenboom zilveren abrikoos met waaiervormig blad niet zomaar het vleugelloze boekenvisje dat zich in de kelder laaft bekende wegen eet door verweesd papier de trage slagen van een verdwijnende vogel in helder licht niet eenvoudigweg het gedicht van…

Wat je met een verhuislift wel niet kan. Na eventjes wat dubbel glas vergruizen Kan je er zelfs juwelen mee verhuizen, Daar weet men in het Louvre alles van. Ik was daar niet maar wel maak ik me sterk Dat wat men stal de kroon was op hun werk.…

Op gangen en wegen langs heuvels en dalen dient sluipenderwijs bij tijd en wijle de noodzaak tot inzicht in eigen beweging van introspectie tot zelfreflectie zich vroeg of laat hoe dan ook aan ter voorkoming ener nakende niet uitgesproken doch wel voorvoelde winterdepressie cerebrale regressie door minder doorspoeling van bloedvaten…

De reis is onrustig maar het schip is een prachtig schip al zijn er geen scheepskabouters om de vege boel te redden, nee alleen dwazen aan boord die vrijheidsliederen zingen en toosten op verre stranden Ach, we verliezen koers Het magnetische veld wordt zwakker en de noordpool schuift weg Havens blijven ongelezen Zeepokken grijpen…

Part one Nog een weekje dan mogen wij ja, de poëten - van wie op het narrenschip sommige dwazen niets kunnen dan kankeren afbreken kraken zelf niks bouwen niks weten maar intussen wel de lyrici onder ons met hulp en permissie der Gedichten-redactie deo volente de les willen lezen - tegen wil en dank tijdens 't schervengericht…

Een zacht briesje fluisterde, Er hangt iets in de lucht, Gaat rond als ’n gerucht, Waarnaar alleen ik luisterde, Er hangt iets dreigends boven, Hoog boven m’n hoofd, Iets eens was beloofd, Ik niet wilde noch kon geloven. Maar, belofte maakt schuld, Dus ik keek omhoog, Met heel veel ongeduld, Maar vrees de belofte loog, Beloofde bleef…

Ik mocht mee, ik wilde mee, gisteravond met de predikanten van de Westerkerk en nog een mevrouw, een stevige In liggende vliegende vaart door de polders naar Kampen, bakermaat van fundamenteel christelijk geloof en naastenliefde: HET KERKASIEL In de kerkzaal werd de estafettekaars doorgegeven een 4 uur durende kerkdienst begon maar van vroegere…

Zie hoe dichters dichten en waarom, als je 't wil weten, men überhaupt dicht zie wat voor vrouwen en mannen zich uiten eloquent in gevoel en rijk aan eruditie Niet per se zeggen zij driemaal daags heel gedwee 'geef ons heden ons dagelijks brood' dank, hoezee ach welnee... Ik ken één, die beeldentaal bindt aan kwatrijnen…

Nog een eind te gaan al weet ik niet waarheen de wind houdt mijn adem en weet van snijden laten en lossen in meerstemmige tijden Een hond zoekt zijn snuit in dicht bebladerd zand de man aan de lijn gaat vreemd in zichzelf zijn taal is van ziel en van land wellicht niet de mijne De jacht is nu open voor wie niet navelstaart oker, oranje…

Het landschap schildert zich zelfstandig in de geest van een dronken matroos onderweg naar een ontlading een vrouw die verdrinkt in haar eigenwaan mannen die alle kritische noten weerstaan een vis die eet van een oude banaan bruine ruimte stroomt vol met domme dwazen in verdachte omstandigheden op hobbelpaarden laakbaar amusement viert hoogtij…

Zachte zo droeve pijnen versmolten tot zeemzoet hitsig parfum universum overtreffend Poesjes en hondjes en konijntje vrij blij dansend rondom klaterende beekjes, zalig ook zo intens vredig Navelstrengbloed Timmeke lacht hemelsbreed wanneer de Spike emotioneel fluistert : mama Tim, eindelijk verenigd en dromen bestaan. Universum juicht en hemelen…

de stuwwalstenen glimmen in de herfstregen als diamanten…

Loop voor den Duivel, zwart van list, waar maanlicht koud zijn schaduw kust. Hij fluistert zacht in nacht en mist — wie hem bemint, vergeet de lust. Zijn oog is zoet, zijn hand is wreed, hij geeft wat sterft, en neemt wat leeft. Hij weeft van as een zilvren droom, waar ziel en zonde samenstroomt. Hij kent uw wens, het fel verwaand, en…

luister: toen ik nog met hem leefde en wij de wereld samen maakten, wevend en rafelend toen ik zijn oog bij mij had en zijn witte handen toen heb ik de sneeuw gezegend en in de regen gelachen. toen ik de middagen in zijn kamer doorbracht en in zijn lichaam rondliep of neerzat, een boek las of sliep, toen ik de weg van zijn oor kende…

vertrouwen heb ik nodig vertrouwen moet ik krijgen omdat zonder dat vertrouwen zal ik blijven zwijgen vertrouwen zal ik vragen vertrouwen zal ik geven omdat zonder dat vertrouwen ik niet echt kan leven vertrouwen zal ik zoeken vertrouwen zal ik vinden omdat zonder dat vertrouwen de angst mij zal verslinden vertrouwen zal…

Een jokkebrok, een clown, een boskabouter, Klimaatfantast en palingpopulist, Een eurofiel en zuurkoolzionist, De één is fout, de andere nog fouter. Al die debatten zijn vooral blabla, Vandaar dat ik ze dit keer oversla.…

Er zijn kinderen die geboren worden met open huid, met poriën die luisteren, met harten die de adem van hun ouders voelen nog vóór ze woorden kennen. Zij drinken spanning uit de lucht, vrede uit gebaren, ze vangen de echo’s van wat niet gezegd wordt en bouwen er werelden van. Hun drukte is geen stoornis, hun storm geen tekort — het is…

Geen dag en geen nacht alleen adem van natuur het eeuwige nu Wanneer stilte zich uitstrekt over mijn gedachten, lijkt elke seconde zich eindeloos te herhalen. De klok beweegt, maar binnenin vertraagt alles, alsof het nu weigert verder te stromen. Een uur kan oplossen als sneeuw in zonlicht, of blijven hangen, zwaar van onverwerkt gevoel…

Haar kussen smaakten o zo zoet, Haar strelingen als fluweel zo zacht, Zorgden voor ’t verhitten van m’n bloed, Wat ik zo mis, zo naar smacht. Alleen in mijn dromen beleef ik Elke keer weer en weer, Wat ik daaglijks zo mis. Nooit meer, geen enkele keer. Al zijn mijn dromen o zo zoet, Belevend ik zo deerlijk mis, Het is bij lange na niet…

Een klein meisje zoekt bloemen in weiden bij Rotterdam, speelt wild en driest op straat: een koene heldin, die haar mannetje staat tijdens geschil, voor het recht wil strijden. Aangenaam kan Juffrouw de schooljeugd leiden, geeft de kinders naast het werk wijze raad voor het wachtende leven, soms verlaat de groep het gebouw, gaat zich in bos…

Omkijkend lazen ze Onschuld en Vrede boven de poorten die zich voor hen sloten maar niemand wist of ook de uitgang een opschrift had Ik vraag me af of het Smart geweest kan zijn en Eenzaamheid, nee dat waren voor hen toen nog lege woorden Het verlangen om meer te weten, te ontdekken wat er allemaal bestond buiten de muren, was de onrust…

Partijprogrammakieswijzerproblemen? Nieuw links of recht door zee gebakken vis? Oud zeer - straks tast de oppositie mis De bontebal zal rechts het stuur ontnemen En blancostemmen-animositeit? Dan zijn er 21 zetels kwijt...…

Wat is er mooier dan te kijken naar witte wolken. Wat is er mooier dan de groene weiden te zien. Wat geeft meer rust dan het vriendelijk kabbelend water. Wat geeft meer rust dan de adem in het woud. Wat kun je meer genieten dan de Pruisisch blauwe hemelkoepel. Wat kun je meer genieten dan leven in de schepping. Wie kun je meer…

Wij moeten uit onze woordangels en zinsklemmen opdoemende allegorieën tot voor eenieder behalve KB te vatten klaarheldere beetwortels terug zien te brengen Dat is in een appje van messenger Hermes ons door de zonnegod met zilveren boog en zijn harem der muzen van de Helicon ingeblazen Er wacht ons derhalve een opdracht een…

Dwaal je met mij mee in het herfstbos jouw adem in een diep verlangen naar de pure natuur van najaarsgoud hier in de armoede van een egocentrisch land waar domme eikels niet aan bomen hangen waar minderheden zondebokken worden gemaakt tussen honderden bomen die zuurstof geven en toch in een noodkreet gevangen! wil ik in verzonnen vriendschap…

Jonge meisjes, hoe rampzalig Is, voor u, die prille schoonheid, Die, op uw gevulde wangen, Op uw welgevormde lippen, En op al uw leden, schittert; Hoe rampzalig is die schoonheid, Zo gij, wars van blanke kuisheid, Hun gehoor geeft, die u vleien! Vlied, ô Schonen! vlied die vleiers! Luistert gij naar hunne woorden, Dan zal ras de blozende…