Alle inzendingen

Terug in zijn huis, en mijn schoenen staan er nog -- De zijne niet meer.…

Een mooie morgen met wat zon en wolken, en vogels die al even zingen zonder schroom; ze vliegen in en uit de nu nog kale bomen maar zijn voor mij toch al de vreugdetolken van lente die eraan komt, durf te wachten en oefen je geduld nu dag na dag want straks komen weer bloesems aan de bomen en zullen die ook wel wat pijn verzachten.…

Voorbij hier en nu heeft waarheid tijd onderzoek en vertraging nodig Zij ontsteekt de lichten haar lichaam is hier haar stem blijft achter De verbeeldingskracht krijgt vleugels zij zingt met hart en ziel In vertraagde tijd danst zij de laatste wals het hier en nu voorbij…

(voor Franca T.) Wij kruipen samen door de tunnel in het hooi. De hooipakjes kriebelen op onze blote huid. Jij volgt mijn gekleurde indianentooi en vandaag, zo zeg ik, wordt jij mijn bruid. Als een minzame squaw kus je mijn mond en even later gaan we zwetend van bil. We vrijen tot aan de ochtendstond en ons liefdesnest is zo heet als een…

een kleine hand rust in een knoestige vuist de andere houdt een plastic zak, versleten gefrommeld, er is de wind de wind die alles beroert er is het betonnen geraamte van wat ooit een supermarkt was er zijn de laatste decemberbladeren ze drijven naar waar het water moet er is een vlucht vogels, wiegend en dansend als toen het nationale…

een steek in mijn zij - klein, vluchtig hij blijft hangen, wordt erger, dwingend wat is dit - wat betekent het mijn hart bonkt, mijn gedachten rennen Google weet het - vast - kent de angst een lijst verschijnt: onschuldig of fataal de letters schreeuwen ziektes nestelen zich diep in mijn hoofd misschien is het niets Misschien is het waar…

Ik hoorde de fluit van Pan en mijn bloed ging sneller stromen, mijn huid begon te tintelen, en ik kreeg vreemde, duistere dromen, een intens verlangen naar een Gehoornde God die mij de zijne maken zou, zijn wilde dans mijn levenslot; Ik opende mijn armen, mijn hart, ik opende mijn hele wezen, wie zich vol overgave aan Hem geeft hoeft liefde…

De laatste dag is aangebroken daarmee is het eind en zijn tijd om te vertrekken gekomen als vertrekkende ontvangt hij ‘t cadeau en een mooi woord dat laatste had hij graag veel vaker en eerder gehoord hij vraagt zich af in dromen als bespiegelde beschouw is ‘t afscheid tot andere tijden of een vaarwel voorgoed veel handen zijn geschud…

ik heb de zakken klaargezet met brokstukken uit mijn leven die ik nu met carnaval aan een aantal leuke passanten zal gaan geven zomaar een presentje met liefde afgedankt want zonder deze zakken is er met mij niets meer aan de hand dan zal ik weer extra blij zijn opgelucht zelfs de grijze zijn al gesloten het verdriet is…

La la la la la la la la la la La la la la la la la la la la La la la la la la la la la la La la la la la la la la la la Een boodschap die ons zeker bij zal blijven Het is een vak zo'n fraaie songtekst schrijven…

De wintervorst vierde zijn lusten de toom en vloerde met schotsen het meer en de stroom; de veldvreugde ruimde voor de ijsvreugde plaats en meertjes en stroompjes weerkaatsten de schaats. Schoon Elsje, een boerinnetje, poezel en mals, verloor in het zwenken de boot van haar hals en Koenraad, de flinkste gezel van het oord, ontdekt die en raapt…

Toch staat in je hand geschreven mijn spaanse vluchteling er is geen ontkomen aan je lot wacht in Ispahan maar kom eerst in mijn oksel slapen kleine labrador met de koude voetjes en snik me je vergeetmenietjes onder de linde zal ik dansen met jou mijn speelgoedbeest en ja dan voorgoed vergeten daarna zal ik je frans leren fais-moi…

'k Keek zomaar even in de kringloop bij de kinderboeken Vond daar mooi Duits boek: Hoe de koning zijn vijand verloor Bijna gekocht voor vriend met kleinkinderen Paste niet in rugzak Vertelde er toch over, hield me bezig Vriendin snapte meteen, dat is de vijand in jezelf Zocht het boek op internet en vond door algoritme een…

Mijn handen volgen de glaslijn van het huis. Jongst gedoopte van dit dorp ben ik. Terug vanonder de roetkragen der stad, daar aan een stuk door gesmoord, klim ik overeind in dit hersenspoelen van koren dit zuiver weerwoord van de tijd.…

schizofreen als geen een schommel je gestaag tussen talloze humeuren: dicht én dicht de kleuren die je ontsloot vandaag doch één karakter domineert dat kriebelt en begeert, is in het charmeren rijk getalenteerd het pronkt en lonkt en weet vanouds hóe te zegevieren:…

In de omheining van de zaal achter gesloten deuren wacht een terracotta soldaatje op de aanval van de leider. De windstilte in het kleine hart het blauwe licht van de dag het ruisen van de regen verdwijnen in het angstravijn. De boze reus overschreeuwt de blaren het bloed de pijn van het breekbare soldaatje met de tere kinderhuid.…

hij wist dat hij anders was zag verbazing in vreemde ogen voelde antwoorden waar hij niets mee kon en toch was er warmte en begrip hij wilde weten wie hij was waarom hij anders was en wat dat andere eigenlijk in hield waarom het hem buitensloot waar velen probleemloos aansluiting vonden hij spiegelde veel zocht in vergelijken maar…

De wereld zag de ruzie op de buis Zelensky kwam er om een deal te sluiten Maar kwam met lege handen weer naar buiten ‘Great television’ uit het Witte Huis Trump bood geen opening voor overleg De tijd van Marshall-hulp lijkt héél ver weg…

Een buitenkansje voor de nieuwe Secretaris-Generaal van de Noord Atlantisch Verdrags Organisatie onze man, onze vent; de heer Mark Rutte Nederlander Rutte gaat het sussen het brandje tussen Vance, Trump en Zelensky Hij is in z'n nopjes straks het NATO-topje In Den Haag, zijn 's Gravenhage in the Hague, the city of peace met de bokjes…

Liefs is er in alle maten Vergezocht of juist dichtbij Uit je vingers, in je vaten, Liefs van hem, van haar, van mij Onvoorwaardelijk, spontaan Biologisch, aangeleerd Uit een sprankeltje ontstaan Nieuw of enigszins verweerd Om te krijgen, om te geven Liefs in koffers, liefs in tassen Zoveel, dat in ieder leven wel iets liefs zou moeten…

uit haar as haal ik mijn innige wens zoals ze is verstrooid het gazon begroet de herinneringen drapeert doet mij goed en is wonderschoon maar tevens ook intens dat ze is ontsnapt uit het vluchtige bestaan die haar niet met fijne strelingen voeden maar haar voorzag van barre tegoeden was mij overduidelijk niet ontgaan vroeger kleedde ze zoals…

Dit is een duivelskind, deze maand Maart. Men kan dit in een stormnacht goed bemerken: Hij buitelt door de schoorsteen op de haard En blaast de torenhanen van de kerken! Nochtans, al wat hij roert is slechts zijn staart, Waarmee hij wind maakt als met vogelvlerken, En van zijn hoef is enkel 't boerenpaard De drager, dat de akker gaat bewerken…

Nu zijn de bomen nog kaal, weldra zal de zon weer meer gaan schijnen. De eerste knoppen aan de takken als belofte van wat komen gaat. Lente…

Des daags scheen ’t helle licht uit ’t volop-blauw En flikkerde op het water, en de stenen Van huizen en straten waren wit beschenen En grijs bestrepeld met der takken schauw, En in de ganse stad waren door-énen De warmte en schaduw, ’t zonne-licht en kou, En waar de warmte lag in de luwte lauw Woei felle wind om huizen-hoeken henen. Wit…

afscheid nemen weer maar niet meer van elkaar ik van mij een beetje meer jij van jou een beetje meer samen weer een beetje meer…

de rivier geeft haar lange adem aan nomaden van binnenvaart voor duwbak en stroomdraad over krib en deinend water aan aak en kempenaar voer mee, voor opwaarts de schepen die voorbij gaan…

Het mondspiegeltje maakt nauwlettend zijn tocht, huppelt langs alle tanden en kiezen, houdt heel de holte goed in de smiezen, wordt plichtmatig gezoend door slijm en vocht. In rechte rij, dan weer een ruime bocht; over hard ivoor en zachte vliezen, die vol bange spanning stijf bevriezen. Het glazen oog vindt, waarnaar werd gezocht. Gaatjes…

De allerlaatste februaridag de laatste vóór de eens-per-vier-jaar laatste brengt volgens 'Weer' waarin ik mij verplaatste wat buienwolken met verijsde top Koel en hoogpolig stromend door de lucht van smeltend arctisch ijs en schotse bergen aanvankelijk nog ietwat wisselvallig met stofhagel en vorstkans aan de grond Nadien goddank…

al weet ik het ik zou het niet toegeven toch niet zeggen ook al zou het waar zijn ik weet het het is mijn twijfelende tred mijn adem hort en stoot dat is waar als het waar is kan ik het beter zeggen toch maar toegeven dat ik het niet weet…

Ze werd 85 jaar geleden geboren met twee en een halve maand het bombardement op Rotterdam Duitse bommen brachten veel schade aan de baby, het kind, de volwassene ze was mijn oudste zus, roepnaam Fien Ze had rood haar, een vurig type ze hield van Duitsland en de Duitse taal ze had Minister van Onderwijs kunnen worden Net als de roodharige…