Alle inzendingen

Een motorfiets, verboden vrucht uit Eden, glanzend verleidingstaal, maar waardig slechts wie ook de wortels kent. Ik was een kind dat schroefjes losdraaide, dat vallen en opstaan vertaalde in vertrouwen – Willie Wortel in een schuur vol vonken en hoop. Maar de markt leerde de kunst van breekbaarheid: lampen die doofden op afspraak,…

O die vuurfonkelfijne gloeiendkoele lucht o die wrede stofwolkensomber onrustige grond zonder vrede daarin stonden wij op, naast elkaar zij in gezonken blikken, in gezonken haar met de fijnrode wang, met het neergaande lang lijnig gezicht — en toen zeien we maar om het nooit met elkaar noch ooit tegen elkaar tot het einde der…

In een poëtisch mekka passen geen therapieteksten van wat je zoal hebt meegemaakt: dagelijkse dingen in optima forma alsof de saaiheid van ons leven zieltogend wordt uitgeknepen... Jouw impulsieve verteltrant denkt zich even als dichter uit te kunnen geven: ongebreideld benoem je de hele santenkraam aan keukenbenodigdheden in een armoedige…

In de ogen van het kind lees ik wat het van mij vindt wat het ziet of raadt, hoe ik een leeuwin kan zijn in raad en daad altijd paraat ieders kameraad kan zijn springend over elk ravijn naar de plek waar ik wil zijn en in de ogen van dat kind vanzelf…

Europa, bevende, wankele man zul je de haven tijdig bereiken de eenheidsvlag nog kunnen hijsen? Ademnood maakt je bang angst verlamt jou, oude man je verwordt tot een vlieg op het behang. Je poreuze botten kraken oh stok- en stokoude vent zal je tijdig bij de haven geraken? Wat koop je voor het sentiment van oude adel, koning of vorst…

Ik wil de cirkel dichten, Maar kom niet aan ’t eind, Weet niet wat aan te richten, Wijl ’t eind in d’verte verdwijnt. De cyclus van mijn leven Heeft een duidelijk, voor mij ’n Begin van horen zeggen, En ’n onbekend einde. De weg er tussen is zeer ongewis, Kent pieken en dalen, Alleen in mijn geheugen te verhalen, Tot ik dat vermogen…

2 minuten we stonden weer stil twee minuten lang uit eerbied voor de oorlogsveteranen voor iedereen die gevochten heeft voor ons vaderland twee minuten gedachten die spelen door mijn hoofd de veiligheid die ze ons boden het bloed dat de straten kleurde jongens die hingen in de bomen levend of al doodgeschoten kansen van te voren al…

Wij wereldwijze universumpiloten meanderpoëten aardhommels en -kloten oxygeen- en water- afhankelijke zeloten mogen de Helleense goden in de hemel danken dat Cerpheus' dochter Andromeda bleef leven op wolk nummer negen in hemel zeven zo konden Da Vinci en Galileï hun Icarusachtige Daedalusvondsten als Wedergeboorten etaleren…

het oude straatje in het centrum ademt de geur van het verleden met bloembakken voor elke deur voelt het straatje zich best tevreden   de huisjes staan dicht op elkaar geen autoverkeer verstoort hun rust ze dromen over vervlogen tijden toen het hier bruiste van levenslust   de mensen die er woonden deelden samen lief en leed ze deelden alles…

In Breda ´s woongemeenschap genaamd Vuchterhage leven vele mensen met een welbewogen verleden dragen hun kennis en wijsheid aan elkaar uit en aan degenen die voor hen werken allerlei toonkunst door stroomdraad geleid of komst van zangers brengen des te meer genot in drink- en eetzalen levensvreugde waart rond om krachtig op te…

Doezelig lig ik stil te kijken Naar de contouren om me heen Naar het licht door de gordijnen Ik mag mijn bed uit zo meteen Knipperende oogleden Vingers bewegen nog Hee, in mijn slaap niet overleden Nee, ik ben er nog… Een nieuwe dag, een nieuwe kans Kans om er wat van te maken Geluk ligt toch zo heel dichtbij Ik kan het met mijn vingers…

In velden waar de sport zijn glorie vindt, verstrengelt zich de macht, zo stil en traag, als wolken boven het veld, maar o zo vaag, een spel dat niet de echte winnaar zint. De regels zijn gezet, de lijnen strak, toch schuift men met de pionnen heen, als sterren aan de hemel, echt gemeen, de macht maakt van sport een wrange plak.…

De lijsterbessen zijn rijp zanglijsters zie je amper oranjevruchten uit de rozenfamilie vogels die nu snoepen... Verende takken buigen... straks kleuren de bladeren geeloranje tot rood crémewitte bloemen ontwakend in de lente, veelvormige tuilen die opnieuw bessen dragen..…

Door een vergissing of eigen domme blunder belandt de goedhartige maar wat wereldvreemde heer Olivier Bommel in een naar kaal vertrek van de gevangenis de gebroken kettingboei en krassen op de muur zwijgen stug duiden tergend op gevaarlijke boeven die ooit hier verbleven geheel verslagen zit onze geliefde Ollie met gebogen hoofd…

Winterslaap De wereld slaapt in witte pracht de bomen fluisteren zacht bij nacht. Een deken van sneeuw, zo stil en fijn, de winter nodigt tot dromen in het schijn. De beer in zijn hol, diep onder de grond, ligt te soezen, zijn adem traag en rond. Geen haast, geen zorgen, geen geluid, de kou blijft buiten, de rust sluit hem uit. De…

Windvaan...windbuil... ach Europa nog steeds niet los te weken  van oude adellijke rechten en zijn rode priesterzetel onafscheidelijk van zijn droom  van recht in vrijheid en gelijkheid in zijn haveloos hotel Was jij niet ooit die ene schoonheid die Fenicische prinses,  jong en maagdelijk behaagd door Zeus die jou slim had belaagd…

er valt een helicopter naar beneden, zo te zien kan mijn vlieger er al bij. zijn staart beroert de klaver in de wei; het ongeluk is op maat gesneden. aan de flanken rust wat koper en puin, binnen rimpelt het leer tegen het stuur. een onderzoek is niet nodig en duur; hem rest enkel een uitvaart naar het duin. zijn gewrongen blik is pijnlijk…

Je komt weer bij hem terug in zangerige neurodiversiteit omdat er een nieuw gedicht in deze passie moet beginnen met het zingen van de herfstbomen langs het autisme van jouw jeugdig brein je gaat helemaal los op het mos in het bos met duizend lyrische takken je probeert je te verbinden met de hemelse sterren tot de conclusie gekomen dat…

Wat als Hamas de wapens neer zou leggen De nog in leven zijnde gijzelaars Zou laten gaan en voedsel niet meer schaars Zou zijn, wat zou de wereld daarvan zeggen? Wat als Hamas zich echt zou overgeven Boven met bloed doordrenkte Gazagronden Vredessymbolen koerend de gewonden Troost zouden bieden, rust en medeleven Hun diepste leedwezen zouden…

Hoor het geklater van dansend water, kinderen die kraaien van plezier. Ouders die hun nu zien verdwijnen in het later, door de vraatzuchtige tijdvampier. Tijd bestaat slechts uit een baken, die jouw herinneringen in stukken deelt. Daarom moet je ervoor waken, dat deze niet de dood er plots aan kleeft. Blijf dus vooral aandachtig luisteren…

Ik ken mijn muze ze is geen vrouw die alleen maar beschikbaar dient te zijn voor de fantasie die ik op haar projecteer Ze is actief, ze schept wat ik tot stand breng ze meet honderduit mijn bedoelingen uit O, kon ik maar iets bedenken om haar dichterbij te laten komen, aanraakbaar zonder dat ze versteent tot een dode sfinx dode…

Er schreeuwt een kind Van binnen Waarom ziet niemand haar Het is een stille schreeuw Oorverdovend Waarom hoort niemand haar Ze blijft maar schreeuwen Als je goed kijkt Dan kun je het zien Waarom kijkt niemand naar haar Er schreeuwt een vrouw Van binnen Waarom ziet niemand haar Het is een stille schreeuw Oorverdovend…

Zijn vingers dwalen over haar huid, Zonder dat 'n woord wordt geuit. De lichtheid van het bestaan, Komt eens een einde aan. Stilte die om hen is neergedaald, Is oorverdovend, Wordt door het einde ingehaald, Zonder toekomst belovend. De wachter staat gereed, Biedt nochtans geen vergezicht, In ’t duister van de nacht, Hun liefde overwint…

In duisternis ... waar sterren zachtjes stralen, en een sprankje licht dat onze harten raakt. De hoop die ons door donkere tijden haalt, als een zonnestraal die in de nacht ontwaakt. Een nieuwe morgen vol beloftes en dromen, waarin we samen onze toekomst bouwen. We voelen de kracht van wat nog moet komen, en durven weer te hopen en te vertrouwen…

Ik vind het tijd voor een bezorgd geluid: hun elektronica is brandgevaarlijk, onveilig plastic speelgoed zeer bezwaarlijk, productiepersoneel wordt uitgebuit. ‘Wat een betutteling, Wim, jeetje mina, gun ons goedkope spulletjes uit China!’…

nauwelijks gedroomd in onze slaap zijn onze dromen ons ontlopen ons ontvlucht dromen zonder dromers nu wolkenflarden zonder lucht en wij de dromenloze slapers de dromenloze wakers wij slapen donker naast elkaar jij ergens in een of andere grijze stad en ik verloren in een of ander ver gehucht…

Dat ronde kussen... Koekjesgeur komt in mijn mond, die prompt watertandt.…

Schemering houdt al de meubels omvangen, 't regenlied ruist en staag klettert de goot. Lieveling, kom, dan zeg ik je zangen van mijn verlangen, zo groot. Kom dan heel stil op je zwevende voetjes, leg maar je hoofd aan mijn schouder heel zacht, hoor naar de komende ritmische groetjes, vleiend zo zoetjes, en wacht. 'k Zal je in je dromen…

De zomer is voorbij en het is niet erg. Ik zag genoeg ganzen overvliegen, de tuin stond vol bloemen, er waren genoeg warme dagen en er is genoeg gebeurd. Ringen zijn aan vingers geschoven, iemand viel van de trap, iemand brak zijn ledematen, en er kwamen berichten uit de wereld. Deze zomer kan ik met een gerust hart…

Renure mag de kunstmest gaan vervangen Besloot het Europese comité Dit dient, zegt Femke van de BBB, Ontzaglijk veel agrarische belangen Ook voor de PVV is het een gunst Want die haat immers elke vorm van kunst…