Alle inzendingen

(minutenwals) slechts één minuut om een gedichtje te schrijven dat is kort dag welhaast een schier onmogelijke opdracht maar toch zie hier het resultaat...…

het mooiste van inspiratie is de interpretatie sprak de dichter de inspiratie is de bron van alles dat riekt naar een vorm van poëzie met de interpretatie als vrijheid voor de dichter die naar zijn gevoel de woorden in mag kleuren tot één gedicht...…

Herfst bladdert bijna, Zomer bijna op z’n eind, Winter voor de deur.…

De dag die moest komen de dag die komt vrijdag 19 september 2025 oh wat ben ik reuze blij we gaan de stad schoonmaken we gaan de Jordaan nog schoner maken en ik doe mee! doet u ook mee? handen uit de mouwen en de rode pet op met de tekst:: MAKE AMSTERDAM CLEAN AGAIN te koop voor 15 euro (contant) en de opbrengst gaat naar een goed…

Kleurige vleugels vlinder glijdt door zomerlucht stilte in de lucht Onder een zachte hemel glijdt een vlinder over het blad, zijn vleugels glanzen als dun glas in het zonlicht. Een trilling raakt kwetsbaar het hart, en de wereld lijkt even stil te staan. De wind wiegt voorzichtig de randen van de bloemen, een fluistering langs stengels…

De wilde rozen Vergeten in het donker Wie of wat ze zijn De bergen zwijgen Ze zien ons zwetend lopen Later bezwijken De maan verschuilt zich Zwarte wolken wegen zwaar De wolven zwijgen Het kind is van slag De ouders zijn van ijzer Tranen zijn van glas De doffe kerkklok Het kruipen van de wijzers Uren bloeden dood Muis voelt…

wees een mens die luistert naar een ander zoals je wilt dat er naar jou geluisterd wordt die meeleeft met een ander zoals je wilt dat er met jou wordt meegeleefd wees een mens die het geloof en de mening van een ander respecteert zoals je wilt dat jouw geloof en mening gerespecteerd worden die een ander wil begrijpen zoals je…

Je kwam met stem en lach een meisje van veertien, op een podium groter dan jijzelf, vol ook al van warmte en moed. Rotterdam klonk door in jou – eerlijk, ongepolijst, een toon die niemand kon veinzen, een stem waarin thuis bestond. Je gaf je hart aan lied en rol, aan cabaret, aan musical, aan avonden vol herkenning waarin…

om weten waart grote omwetendheid om geven door een ware waarheidsstrijd al weten we van geen alwetendheid on-weten is onze onwetendheid geweten dekt niet meer de waardigheid geweten is niet langer slechts een feit gedreven was de eigen aardigheid verweten wordt de eigenaardigheid bezeten de te bezitten vaardigheid gespleten wordt tot kern…

Ik weet dat alles slechts energie is en schijn en dat alles eerder vandaag dan morgen verdwijnt. Maar dat verandert niets aan het feit dat ik bij je wil zijn Ik wilde vanochtend bij je zijn en vanmiddag weer. Ik weet dat je weet dat ik dat wil en ik weet dat alles lastig is Maar luister nu eens een keer naar mij ook al gaat alles voorbij…

De zon schijnt volop. Op wandel als van oudsher. Scherp besef van tijd.…

Ze zeggen dat hij bij de wolven hoort zijn stoere kop blond in de ruige wind op zondagavond op het groene grasland de ruigpoot eet zijn rapen gaar in de schaduw van het windgebaar bespeelt hij vaak zijn luchtgitaar hij drinkt soms whisky alsof het limonade is want bier smaakt hem naar lauwe kattenpis de ruigpoot is een dierenvriend…

Huismus in de heg, tussen zon en schaduwspel, pikt veel zaadjes weg, Uit een potje klaar gezet, draagt de dag ... in zijn snavel.…

Het orgel speelt een heel oud liedje beneden in de stille straat… Ik luister, leg de penne neder, berg in mijn handen mijn gelaat. Een heel onnozel volkskoepletje, slecht drie, vier noten traag en teer; maar elke klank, die in mijn oor dringt, wekt echo’s in mijn binnenste weer. Ik hoor het oude deuntje klagen, klagen en zuchten beurt om…

Stel: de liefde is een klok. Dan wordt duidelijk waarom ze niet meer rinkelt: wij winden ons niet meer op. De tijd, onmeetbaar geworden, slaat intussen geruisloos toe. Kijk: er is een hiaat tussen jou en mij. Een invoeging Hoort er niet meer bij. Gemis is nog een vluchtpunt om af te tasten, blindelings. ----------------------------…

we schipperen zonder ontwaken tussen tederheid en liefde in we dobberen op een zee zonder genade het zuchten van de witte zeilen de windvaan wijst een schipperen zonder ontwaken tussen tederheid en liefde in…

Herfstzon glijdt door levensmoe loof van takken, treft een late gele appel, geeft haar schil twee blinkende ogen vol levenswil om eigen voortbestaan te verstrakken. Een spin komt aangeslopen, laat zich zakken, weeft om de vrucht een web met lichte ril: in de boom woont een grijsaard, beeft blij en stil, zal aanstonds vernieuwd leven oppakken…

De adelaar die boven onze levens zweeft, Met zijn sterke en krachtige vleugels, die ons hoop geeft. Hij kijkt neer op de wegen die we gaan, En fluistert ons toe: Blijf nooit staan. Zijn ogen zijn scherp, zijn blik doortastend en vrij, Hij leert ons te stijgen, voorbij de schaduw, voorbij de spij. In de lucht van dromen, zo wijd en diep, Vinden…

Ik denk heel veel aan jou, Omdat ik zoveel van jou hou, Mij inspireert tot ’t schrijven Van gedichtjes over jou. Dan heb ik jou voor ogen, Zie ’k de fraaie vormen, Waarop jij kan bogen, Daaraan valt niet te tornen. Jij bent mijn muze, mijn geluk, Brengt mij dromen, Waarin jij mij brengt van stuk, Mij naar de hemel doet stijgen…

Ik mag wel zeggen dat hij zich niet moet laten kennen onder druk van de pillen en grillen in de dalen van zijn ziekteverloop. Ik mag ook vertellen wat zijn persoonlijkheid doet met en bovenop mijn dankzij bepaalde indicatoren relatief rustige bestaan. Ik mag hem zeker beperken in zijn continue stroom aan opborrelende verhalen waardoor…

Geen storm, geen stilte een diepe deining van mijzelf in mijzelf verloren zijn Mijn organen vervloeien Vlugge visjes golven onder de huidspiegel Een vergeten verlangen stroomt over mijn wangen…

Avond in het gras een dun ritme tilt de lucht boven de stilte De avond sluit zich langzaam rond mij heen. Ik voel elke beweging van de lucht mijn huid raken, grenzen vervagen in het stille weefsel. In dat web hoor ik plots een sprinkhaan. Zijn klank is zo fijn dat het bijna pijn doet, een draad van zilver die de schemer doorsnijdt. Mijn…

Mocht er toch vrede komen in deze wereld van geweld! Zovelen bidden elke dag daarvoor maar God laat mensen vrij en ook nu nog telt soms enkel geld. Zijn wij niet allen arme zondaars, in’t groot of ook in’t klein. Mocht er dan toch gauw weer vrede zijn.…

Het is tijd dat we onze woorden wegen voor een nieuw begin Dat denken voorrang krijgt op spreken dat we weten Van de immense kracht van taal het is tijd dat we de Verwoesting voelen van wat we zeggen dat we weten Dat het tijd is om elkaar opnieuw te ontmoeten In tegemoetkomende overwogen woorden taal voor een Nieuw…

En toen uit eindelijk brak ik maar niet van de balkonscene nog van het volkslied meermalen geklonken niet van de Koning noch de Koningin noch de Prinsessen noch het oranjevolk dus niet van de dag van de democratie gebed in  die constitutionele monarchie doch van de muziek de muzikale omlijsting van die arrenmoedige balkonscene…

Duplantis sprong 6 meter 30 hoog De Zweed is met de polsstok onverslaanbaar Al waren de condities op de baan daar In Tokyo best zwaar, Duplantis vloog! Toen at hij tussen de champagneslokjes Als feestmaal sushi met vijfmeterstokjes…

Hij betreedt regels der heimwee in denkbeeldige waarheid door kinderlijke verbeelding hij struikelt over zijn naïviteit te weinig eelt op zijn zielenlijf iedere verjaardag in september de herfst kent nu alle zwijgtalen van diep gewortelde eenzaamheid wanneer ruige wind zijn zoektocht vindt in de vergankelijkheid van vallend blad tussen…

De één zoekt rust. Leert de taal. Vindt een plek. De ander zoekt niet. Veroorzaakt angst. Soms de dood. En wij? We hopen. We vrezen. We vragen...…

We nemen je vandaag terug in de tijd naar wat er was en hier is opgeschreven in de verheven achtste maand: Augustus van 18/8 tot eenendertig acht een rijke oogst - althans kwantitatief A Theory of Mind is pragmatiek van taalgebruikers in sociaal verband de dichter zelf erkent wel zijn beperking hij vraagt van ons meer dan de middelmaat…

Zo weinig als men wijn uit netelen kan drukken Zo weinig als de moor kan bleken zijne huid, Zo weinig als de los zijn vlekken wissen uit, Zo weinig als men mag van dorens vijgen plukken, Zo weinig als een steen zich rechten kan of bukken, Zo weinig als een trom vanzelf slaan geluid, Zo weinig zonder vocht opschieten kan het kruid, Zo weinig zonder…