Alle inzendingen

Langs groenomzoomde straten, pleinen wemelt het in 'vorstelijk Baarn' van oude villa's langs soms steile heuvelachtige terreinen Ik wandel door de Javalaan van Cantonpark naar Pekingtuin zie er gordels van smaragd en adem onder oude bomen de geur van tempo doeloe in Het oord kent naast maria petrus paas en 't witte…

als ik journalist was bleef ik dan foto’s maken? als ik arts was zou ik dan blijven opereren? als ik hulpverlener was zou ik dan blijven helpen? als ik honger had zou ik dan blijven gaan? als ik nergens heen kon zou ik dan blijven vluchten? als ik het zou kunnen zou ik deze ellende dan stoppen? als ik maar alleen ben kan ik…

Vier wit gekalkte muren begrenzen stille ratio in serieuze eenzaamheid voor allebei een onsje de klok tikt tijd voorbij de radio geen woord, geluid we zijn niet blij we zijn een onsje meer dan gisteren gewicht verliest zwaartekracht we zweven eenzaam naar het bed van stille in onbeslapen uren is verlaten erotiek zonder dimensie…

Ik reed mee met een tuinman hoe rustig hij reed En dacht aan mijn tuinman, zijn zoons en kleinzoon ook hoveniers hoeveel minder stress ze hadden omdat elke dag ze groei en bloei observeren In de rotonde werd dit in mijn geest geboren: Alle jeugd zou na school twee jaren dienstplicht natuurbeheer moeten doen in bossen en tuinen…

In de zomer met parasols op het plein en duiven glorieert zij, dan wordt zij van oude dame jonge vrouw, hooggehakt en uitdagend in het volle leven. Zij laat de stilte, neemt geluiden met de kracht van jazz en blues die haar eigenheid kenmerkt. Wij de bezoekers, woorddansers binnen en buiten, verkorten en verlengen beeldspraak, gaan over…

De liefde is de grootste straf Die God ons heeft gegeven Maar die niet weet wat liefde is Heeft nooit iets aan zijn leven De liefde maakt ons allen dol We vechten om elkander En als we moe van `t vechten zijn Dan nemen we een ander De liefde geeft ons moed en kracht En lust in onze ogen Juist als we vol vertrouwen zijn Dan worden we bedrogen…

Als de massa er niet toe doet, gaat niets dieper dan jij zelf. De goden die je zo goed kende, op jouw hiel vertrouwelijk berispt door Rechtvaardigheid: omdat je ongevoelig bent voor het valse gebuzz der Sirenen en de raad van Bacchus. Voor deze voldongen daad, en nog wat loze kreten als verspreide zaden, zul je zeker tijd…

Die ene ochtend Dat jij naast mij lag In het eerste zomerlicht Je ongeschonden schoonheid Ongeremd vol overgave Aan je dromen lavend Uitgerust ontwakend Open je de ogen Vol van vuur…

Vlinder spreidt vleugels zonlicht weeft door zachte lucht tijd stroomt in stilte Woorden glijden als een stille stroom over de rivieren van mijn denken, waar gedachten zich nestelen als zaden in rijke aarde en wachten tot ze rijp zijn om in hun eigen tijd te bloeien. Zoals de oude boom haar takken spreidt naar het pure licht dat langzaam…

Aanschouw de wrede 'double tap'-methode: Een aanslag en in vrij kort tijdsbestek Een tweede aanslag op dezelfde plek Om toegesnelde hulp en pers te doden Een derde aanslag? Ja: de moord verbloemen Door het 'een tragisch ongeluk' te noemen…

hun eigen krachten zij hebben met elkaar gesproken hun eigen krachten gevoeld en angsten gebroken de bron van energie ontdekt waar uit ieder kan putten geen stelletje bange trutten maar meiden die weten wat samen betekend hoe je krachten kunt benutten met je ogen handen en stem zo dat de aanvallers gaan twijfelen omdat zij de…

Ruim de helft van mijn leven Heeft zij mij zoveel liefde gegeven, Ik parallel aan mijn hartzeer, Er ruim ’n decennium nog op teer. Ik weet niet hoe lang nog te gaan, Op d’voorliggende levensbaan, Tot ik afscheid nemen moet, En d’ogen sluit voorgoed. Maar haar liefde in mijn hart, Blijf ik koesteren, Tot haar beeld gaat op zwart. Ik…

Als ik ga bidden kom ik in het midden van mijn binnen intense droefenis overmant me  mondjesmaat kom het naar buiten het verdriet, de pijn, te zijn maar ook... mijn dank voor heel veel goeds dat zal U God en mij goed doen en goed is goed genoeg, toch? 't kan altijd nog beter! maar best behoeft niet van mij en van God!! want goed is…

Wij geven ons over aan onze hartstocht en likken aan de nectar die aan de opwinding kleeft Met gefluister, slaken kreunen en roepen wat mensen roepen als ze zich niet gedragen maar hun kleren hebben afgelegd en de liefde vieren die hun leven verbijzondert liefde, likkend aan de nectar aan elkaar…

Ik ben een ziel, geen grens, geen hiërarchie, een ademtocht van oorsprong, een stroom in harmonie. Geen ziekte, geen waan, maar een weten zo stil, een fluistering die zegt: “Je bent wie je wil.” Ik heb vleugels gevoeld, ooit wijd, ooit vrij, tot ze mij werden ontnomen, ik bleef achter met pijn. Ik zag de aarde van boven, niet meer dan een bal…

Mijn benen liepen wel Mijn maag verlangde naar huis om te eten Mijn ogen zagen het stille schijnende water waarop kroos de kastanjeblaren waren droog en zo broos Mijn oren hoorden de kinderen op de speelplaats Een dikke hond kwam ik tegen daarachter een vrouw Ik hoorde ons groeten Mijn ogen zagen iemand die zich over het water…

Kom in de mening van de ander. Hoor haar of hem aandachtig aan. Verneemt u daar iets positiefs? Registreer, onthou dat. Misschien is het de brug naar Agreement, een goed gefundeerd, terecht betoog, onmisbaar voor gericht beleid. Amendeer, of beaam dat. Zeker nu urgentie daartoe dwingt, het land in ongenade gaat vallen... Méér dan welkom…

De zwaarste zwaarden laten zij over doek en leegte vallen: het scherpst is dat van Salomo, van het Recht snijden, zo werd gezegd; doch allerbotst is dat der dood, Damocles’ Fatumlemmet- stoot. In de tussen-time belagen drenzende dreumesen de magen der brodelozen in hun uur van Nood voortdurend smachtend, in een niet te stillen…

Zegen deze' avond, God: ons handen rusten; en, kenden onze leden 't kleed der vreemdste lusten en ons verlangen 't pad van de' ongewoonste waan: tháns zijn onze ogen moede als van wie sterven gaan... - Stil-wegend staat Uw leve' op de onbewogen blaên; om iedre boom-gaard gaat de vrede van Uwe ogen; en wij, die elke vrucht in onze…

Zo loop ik maar door, aldoor maar door, zoveel mogelijk rechtdoor want een doel heb ik niet te verwachten. Er is gezegd dat dit bedacht is door onze vader maar dat weiger ik te geloven. In het begin was er slechts een grijze zaterdagmiddag. De straten waren leeg, de man kwam thuis, de vrouw liet haar benen zien. Het kwam en ging…

zij hebben ons in de steek gelaten willen niet eens meer met elkaar praten en geld teruggeven omdat ze niks presteerden ach dat moeten zij nog als kinderen leren ik hekel niemand maar als je deze job als bestuurder accepteer ga dan op bus of tram anders komen er beslist nog echte ongelukken van dus geen gezeur aan de arbeidssleur…

Ik vind het tijd voor een bezorgd geluid: die elektronica is brandgevaarlijk, gifhoudend plastic speelgoed zeer bezwaarlijk, productiepersoneel wordt uitgebuit. ‘Wat een betutteling, Wim, jeetje mina, gun ons goedkope spulletjes uit China!’…

De cirkel is rond Toen bracht God De mens tot leven Nu schept de mens Een nieuwe god…

Duik in deze zee ruis maar met me mee! Schimmig schuimig schater kletter klots geklater wat een tof theater spelen wij met water! Flipper floeper flater snipper snoeper snater rommel rijmel rater wiegel waggel water duik in deze zee ruis maar met me mee!…

RUMPHIUS 1627 - 1702 (1) Een droeve lange nagt weerhield mij niet Te blijven onderzoeken en te schrijven Ik zou mijn leven lang in Ambon blijven Mijn lief het overleed tot mijn verdriet Een schrickelijcke bevinghe benam Haar 't leven en ik wou haar memoreren Een witte orchidee die 'k tegenkwam Noemde ik Flos Susannae, mijn studeren Ging…

Er is iets in het glimmen van de Truiense appel. Fluisterend in de winter, hoe bast ‘n tak zich klaarmaakt, de knop zorgend te kiemen. Herademend tot helende bloei, ten volle in de Truiense zon als roze-witte pareltjes - een Haspengouwse engelendans - in het opkomend lentegroen. Rijpend in zomergeel licht, de groene appel stroomt vol…

Wat ik zoek, is zoek, Het ligt in gene hoek, Ik mis het node, Al m’n zoeken zet geen zoden Aan de dijk. Ik blijf het missen, Daarin kan ik mij niet vergissen, Want ik heb ’t niet. Ik vraag me af, Heeft mijn zoektocht zin, Het is hopeloos, Al vanaf ’t pril begin. Ik doe ’t al tijden zonder, Heb geen hoop op ’n wonder, Kan net zo goed…

Dat ik steeds wil wil begrijpen hoe en waarom iemand denkt, voelt en doet zoals hij doet, me meet, wik en weeg zou ik dit ook… Bijvoorbeeld een eiceldonatie en dat die kinderen in mijn stad wonen ze tegen kan komen, de gelijkenis zou zien. En of ik een nier zou afgeven ja, voor mijn kinderen. Maar kind van een vriendin, zou…

Open oren open ogen open hart niet te vergeten dan openbaart zich ongelogen het zo goddelijk geweten dat eenieder kan doorgronden die immers immer zelf nadenkt zonder ooit te zijn gebonden en ook de waarheid nimmer krenkt Scherpe woorden kunnen schuren zo gaan banden eroderen wat ooit nog voluit mocht bloeien zal verbaal geschroeid…

Dat het enge gigabeest haar met zijn schaduw al omvat: Zij ziet het niet zij leest in haar hoge stoel van riet. Dan slaat ze toe haar boek de bruine ogen op en vreest het Calderesk sculptuur dat haar nu oogloos guur beloert: een hong´rige strandwandelvloek. Nu is het maar te hopen dat ze harder dan het gigabeest - als het zich verroert…