Alle inzendingen

Het opwarmen van die dekselse briketten duurde vijf kwartier, na drie ferme "cocktails maison" was Opa zo zat als een pier, de witte worsten waren te weinig gebakken, de zalmspiesjes bleven aan 't rooster plakken ... en tante Flo werd betrapt in het tuinhok met buurman Rogier !…

Ze kwam hem tegen bij de super, Voor de ijsjes in de vriezer. Ze stootte hem aan en zei: Heb jij er zin in saam met mij? Hij zei haar enigszins verbaasd: Ja, dat wel, maar niet hier! Dat begreep ze niet meteen, Tot haar ’n lichtje opging. Toen klaarde haar gezicht op: Natuurlijk niet hier, maar bij mij! Nou, dat maakte hem erg blij…

Een oude boom met een knoestig lijf een krom gebogen stam en eerbiedige takken ben ik voor jou in dit voorheen verlaten bed alsof mijn nieuwste wortels vochtig worden door alles wat in tranen bij jou bleef en ik buig voor jouw jeugdige schoonheid jouw frêle handen aan de volumeknoppen zuurstofvriend jij bent de vitale bron voor mijn…

Vanmorgen zag ik Van der Z in zijn Mercedes Op het plein staan wachten voor het stoplicht. Stak mijn hand op, maar geen teken van leven. Vreemd, ik keek toch recht in zijn gezicht. Daarna bedacht ik dat hij al weet ik hoe lang dood is, van de weg geraakt bij regen en dat ik geen gevolg had gegeven aan de uitnodiging het cremeren bij te wonen…

Hou je moeder in ere Zo ben je gekomen En zo zal je weer gaan Al komt er een moment Dat je op eigen benen moet staan Hou je moeder in ere En leef het leven met je familie Zoals het altijd is gegaan…

5 avonden Eus voor het slapen gaan steeds een stuk een stuk van een man niet uit één stuk maar uit stukken keuzes genoeg heus Eus, goede keus VPRO mijn leus, volg Eus Eus, goede neus voor kneus en geus een zomergast (w)aardig!…

Zwijgend lover hangt te dromen, van geleden jeugd vermoeid. Kleurentrossen, moegebloeid, schuilen onder lommerige bomen, zwichten om de volle vracht zwaargedragen levenspracht. Brede schaduws komen glijden, groeien, wolken volgend, aan, - heel de wijde groene baan zeilend af der weelderige weiden: zachte vaart, door niets gestoord…

Je hebt me bedrogen Nu al die pijn Waarom heeft het zo moeten zijn Zijn al die tijden nu voorbij Misschien voel je je nu vrij Je hebt me bedrogen Waarom heb je zoveel gelogen?…

Als de nacht regelmatig een dag wordt hoe houdt ik mij dan staande? ik kan blijven liggen! maar mijn hoofd wordt niet stil!! vol van ditjes en datjes, watjes en moetjes!!! ik slaap apart, dus mijn partner kan ik niet storen ik weet, ik heb alles rondom mijn bed naar behoren koffie en thee en alcohol vrij bier en cola koekjes en kaakjes en…

Zijn eenzaam hart huilt, Wordt niet door haar gehoord, Wijl zijn onuitgesproken woord, In zijn hart verschuilt. Het onvervuld verlangen, Dat hem nu al zo lange kwelt, Is ’t enige voor hem telt, Kan niet haar aandacht vangen. Voor zijn verlangen bleef ze blind, Nimmer zag ze hem staan, Liet nooit merken ze van hem vindt. Hij plengde…

Golven vol geuren strelen licht het duin en gras wind brengt zomerrust Langs de duinruggen waar het licht langzaam glijdt, neem ik de rust in me op die als een deken omhelst, een bries die zingt tussen wuivend gras, en uren lijken te vertragen in deze zomerse wereld. De horizon strekt zich uit, grenzeloos en wijd, vogels trekken voorbij…

0, zwarte, lange en droeve jammernacht! Die, bij gesteen en eindeloze klacht, De morgen wenst, en sidderend verwacht, Gij zijt mij heilig! Waar ik mijn oog, vermoeid van traan op traan, Bij 't flauwe licht der doodse lamp moog' slaan, Ik zie Gods zegel op des lijders voorhoofd staan Zijn lot is veilig! Een wrede slang knaagt aan…

Niks mooier dan het winnen van een cup, Maar loopt het in het veld niet naar behoren Blijkt het onmogelijk om te gaan scoren, Dan komt - vanaf de bank - de supersub. Die ‘gouden wissel’ schiet er snel een in, Stel die nou ook eens op bij het begin.…

Laat op de avond laat het zijn of vroeg in nanacht, licht liefst ver – al leent ook paarlemoeren dageraad aan dit publieke werk subliem cachet. Het zij een zwijgen van koralen vergaan van dorst in lafenis – van wakend ontslapen bevinding wellicht doe dus vooral de ogen dicht. Men neme niet de tijd die schenkt zich wijd en wijd…

In een broze werkelijkheid waar niemand anders kan komen achter de doorzichtige horizon van een ongekend bestaan verzin ik hoe jouw ogen kijken: Ik heb jouw prille schoonheid getekend in alle bekentenissen van pure passie jouw fraaie naam in liefde gevonden wanneer het droomlied klinkt van liefde door volle hartstocht van een illusionair…

Een kleine mijlpaal, groot van betekenis – je hebt de tocht volbracht, ging gebukt onder zorgen en schroom, maar bent opgestaan met nieuwe kracht. Je lijf en geest vroegen tijd, al vond het ego dat lastig te verstaan; je leerde luisteren naar zachtere stemmen, leerde dat kwetsbaarheid mag bestaan. Niet alleen liep jij dit pad…

Toen ging het venster open, wanneer röntgenstralen ons hier en nu doorlichten door te reflecteren op wat ons wezen was. Ging toen het venster open door het licht in de ogen die ons verleden in spiegelschrift bedrogen, ging toen het venster open? Er werd gezegd, en er staat geschreven, word wie je bent in je diepste wezen, ken jezelve…

Hier moet mijn geest zich eerst over gaan buigen terwijl mijn ziel een diepe buiging maakt mijn onbewuste heeft het zelfs geraakt zij vielen alledrie haast van hun stoel als je begrijpt wat ik daarmee bedoel Et ego in Arcadia vitae ook ik zie grenzen aan de groei des levens erken als nooit te voren juist de noodzaak het dichten als…

Wat ik voor je voel, gaat verder dan wat ik kan zeggen. Geen zinnen, geen woorden, geen stilte dekt de lading van mijn liefde voor jou. Ik heb gekozen voor afstand. Voor het volledig breken van contact. Niet omdat ik minder voel maar juist omdat mijn gevoel voor jou zó diep, zó echt en zó intens is, dat ik mezelf moet beschermen. Of misschien…

Alles in het leven Duurt maar even Het heeft zo moeten zijn Het afscheid doet veel pijn Te jong ben je gegaan Wat is de inhoud van het bestaan Onverwacht is het je overkomen De tranen Zullen eeuwig blijven stromen Alles in het leven…

bij het schijnsel van de maan ketsen gedachten tegen dichte ramen verlangend naar vrijheid het huis is in duisternis gehuld langs de volle muren druipen emoties omlaag elkaar verdringend in hun weg naar beneden sluipend komen ze dichter bij de mens die roerloos afwacht zich overgevend aan het onafwendbare…

Elkaar vanzelf gaan kussen en strelen wanneer die geur er is of dat ene liedje Jouw liefde is zoet, ons leven is goed We hangen slingers op waar we elkaar kennen en blijven verkennen Jouw liefde duurt voort, ons leven is zoet We hoeven niet te tongen we strelen gewoon elkaars rug als het kan onder het hemd Jouw kussen zijn zoet,…

Zij staarde in de verre leegte, Ontging nabij haar wachtte, Zeer naar aandacht smachtte. Tijd verstreek zonder zij ’t merkte, Wijl ’t smachtend verlangen sterkte, Zonder dat het haar aandacht kreeg. Zo gingen al vele jaren voorbij, Smachten langzaamaan vliedt, Maar haar aandacht gaf zij niet. Het smachten naar haar aandacht, Is nu…

Vaak hebben wij ons vroeger afgevraagd Hoe wrede heersers vrije doorgang kregen, Want waarom hielden mensen hen niet tegen? Nu is het antwoord daar, voor wie nog klaagt: Wij zijn het zelf die aan de zijlijn staan, En dit toekomstig oordeel ondergaan.…

De eerste ogen die ik nog gesloten zie; de eerste adem voelen, als jij opent voor de dag. Als een refrein dat volgt op de hoogste tonen; aan de nacht herinneren slechts de kreukelzones, in onze lijven gegutst. Het gepruts daargelaten, vergaten wij elkaar niet tot leven te kussen. Nu jij mij weer verlaten moet voor een paar dagen,…

Ik zing de heerlijkheid der Westerluchten, Wanneer de zon verbloedend langzaam sneeft, En slechts een wijl haar dagglans overleeft, Die oov'ral schuwe duisternis deed vluchten. Thans rijzen sterren op in scheem'rend duchten, Stil na elkaar; - de ganse hemel beeft In hunne flikk'ring, die een glorie weeft Van vonk'lend zilver in de…

Mijn dag is goed, mijn zonnebril van plastic doopt de bomen, het gras, de stoepen en de deuren in transparante zachte groene olie, er kan mij niets gebeuren. Het ochtendblad is tevergeefs gekomen, de bus wordt niet geleegd: ik zet mijn zonnebril van plastic op en leg een film van waterdunne zomerolie over de wereld en ik leid U zacht naar…

deze woorden met een laatste krachtsinspanning neergelegd volgens de strenge leer van één stratenmaker zodat dit pad vloeiend voor jouw ogen zich verdiept tot de onuitputtelijkheid van de bron van beleving tot gevoelens zich begeven in de omgeving van de hand die mij wel degelijk vastpakt meteen herpak ik mij zelf met één voet…

Tom Lehrer dood? Ik kon er eerst niet bij Allicht was hij inmiddels bijna honderd Toch las ik het berichtje stomverwonderd De man was al onsterfelijk voor mij Gestruikeld? Zijn briljante brein versleten? Een hartaanval? Of had hij duif gegeten?…

Toen je terug keerde, nadat je jaren in de buik van een reus had geslapen zag je hoe de wereld gewoon was doorgegaan Voelde jij je als los zand een samengeraapt zootje opgeslokt door die allesverzwelgende oorlog die jou in stukjes glas brak Je had gezicht noch naam het kostte pijnlijke jaren en tranen voordat het verbrijzelde glas…