Alle inzendingen

Hoor mij aan in het licht van ochtendgloren, waar ik uitkijk over onbevlekte velden. Uit gratie geraakt, voor altijd verloren, als in obscuriteit gevallen helden. Daag mij uit, als een ode aan het bestaan, vervliegend als damp in sluimerende mist. Waar gemoedsrust mij heelt, onbezonnen doch begaan, in vlagen van wanhoop, voor altijd betwist…

kon ik alleen bestaan in jouw gedachten moest ik ooit ergens onderdak vinden omdat ik geen plek vond bij hen die mij nooit echt beminden of ‘t nest waar om mij slechts werd gelachen kon ik alleen bestaan in jouw gedachten als vooral mijn woorden de eenzaamheid de leegte, angst en pijn deden verzachten van binnen, zo leven werd bewaarheid…

Soms is een schimmering harder dan de werkelijkheid, wanneer elke gedachte aan jou mij verblijdt. Het stille weten, wat niet is, wordt dan ook nooit een gemis. Wanneer je weet wat altijd zal zijn, is jouw leegte nooit meer mijn pijn. Het zal volstaan in jouw wereld van bedrog, de liefde waarin jij je uitweg zocht. Het einde van een nieuw…

dit is een gedachte als ruimtelijke sluimering (niet van tijd) waarin alles draait om het denkbare -hoewel meetbaar is niets tastbaar geen wiskundige functie maar bedekte termen van vrijheid in gebonden toestand tot op zeker punt…

Ochtend in de winter. Het dak van de school wit van de sneeuw. Maar op de speelplaats valt geen sneeuwbal meer te maken. Maandag de dooi zet langzaam in. Enkele ramen zijn verlicht aan de overkant. Ik zie de juf ze is er al. De kinderen nog thuis ontbijten in pyjama. Het schoolbord leeg stoeltjes in een kring. De rondvraag kan…

============== =================== onder een betonnen vloer ligt het kind dat ik had moeten zijn. ik tekende mezelf in twee helften: één die lacht, één, die de nacht uitgumt met lipbijten, bedplassen etc. ergens daartussen ademt sporadische herinnering ik leerde dat mijn lichaam een huis was zonder sloten, dat de vader, de toekomst…

Mijn geboorte heb ik onthouden maar zonder bijsluiter want woorden kende ik niet alleen ervaringen en associaties van ervaringen met ervaringen en als tiener droomde ik vaak omhoog te kruipen uit een hol in de grond: licht aan het eind van de tunnel die nauwer wordt mij omklemt en bang maakt flauw te vallen en te stikken Ik kan niet…

Ik doe het kort maar krachtig uit de doeken klimaattafels die geen vooruitgang boeken noch in de ozonlaag noch stikstofhoeken daar is de eensgezindheid ver te zoeken Het liefst zou ik ze collectief vervloeken Red moeder Aarde! Dát zou ik verzoeken!…

D’avondbries waait z’n hoofd leeg, ’t Ochtendbriesje weer vol, D’ganse dag waaien gedachten heen, ’s Nachts betaalt hij de tol. De faun en de nimf wachten stil, D’elfen vieren hun jaarlijks feest Van de zonnewende die’s op til, De zomermaand bijna geweest. In droomland verhaalt de fee, Wat is geschied en komt, Neemt hem in haar sprookje…

Herfstblad dwarrelt neer fluistert zacht over de tijd stilte omarmt land Avond daalt neer over de laatste glans van het bos, wind schuift langs verweerde takken, en elk dwarrelend blad fluistert over het zacht verglijden dat november met zich meebrengt. Licht vervaagt sluipend op natte paden, broos en onherroepelijk, en ik blijf staan…

Je had iets aan de heg staan te verschikken; ik haalde de herfstdraden uit je haar, en wist: dit is één van die ogenblikken die ik in mijn herinnering bewaar, tegen de tijd. Maar straks, als wij al weg zijn en geen weet meer van ons tweeën hebben, straks rukt wellicht in deze zelfde heg de wind nog aan dezelfde spinnenwebben. ----------…

Bij het denken aan de liefde Heb ik liefde lief, En ‘t is de liefde tot u, Geliefde, Die mij tot die liefde hief. ----------------------- uit: Pan (1912)…

Zo de klimaattop hebben we gehad Een snelweg door het tropisch regenwoud Is wat Belém er straks aan over houdt En Wopke kreeg niet wat was ingeschat Drie keer meer geld naar klimaatadaptatie En minder poen naar klimaatmitigatie…

“Al zoveel gaatjes gedicht, gezichten op- en afgetuigd, maar de ruimte overtuigt niet meer” Aldus dobberend als Perseus, onwetend in de zee der eindeloze mogelijkheden; “gezegend zij de ideeënstrijd!” Dan maar buitelen over Slift, of soortgelijke, een allesbehalve giftige cocktail eigenlijk, maar de op hol geslagen pronkstaart van…

Leef je leven Denk niet aan morgen Leef vandaag Een leven zonder zorgen Ooit komt er een dag Dat het leven naar je lacht Vechten voor geluk En niemand maakt dat stuk Leef vandaag…

In het hersencafé waar wachtenden hun gedachten neerzetten als jassen over een stoel, haalt Jim mij op. Hij weet de weg en ik ook - al is het een weg die kronkelt door twintig jaar van stemmen, vragen, schaduwen. Aan de houten tafel staan twee vreemde apparaten, stil als dieren die niets verklappen. Vandaag ben ik stabiel genoeg om niet…

Ik voel de vleugels van vergetelheid mij omarmen, als een warme deken op een koude nacht. Gevoel vervliegt als rook naar andere kusten, zodat dit moment is ontdaan van pijn en schuld. In perfecte samensmelting van harmonie en ontzag. Eenzaam penetrerend, doch aangenaam bekend. Maar ik ontwaak, als uit een boze droom. Naakt in mijn schande,…

Moeder Gaia draait haar blauwe planeet in trage banen door het doffe stof en nevelige dampen. Ruimhartig deelt de oermoeder van het ruimteschip haar reserves zwijgend uit. Zij toont de wereldlingen dat oneindigheid niet bestaat het vermoeide m’aidez m’aidez blijft ongehoord. Tot geen vogel nog door de lucht zal dansen…

In Hamburg was het dinsdagavond feest. Ik heb mij door mijn zoons graag laten paaien Gezamenlijk Rod Stewart uit te zwaaien, En ik ben blij daarbij te zijn geweest. Gezien zijn stem heb ik hem eerst maar even Een handjevol met Pottertjes gegeven.…

hij dwaalt liever door de diepste dalen dan steeds naar nieuwe toppen te reiken in falen is hij zo onderhand dan ook goed getraind zijn benen bezwijken bij de minste geringste tegenwind, zijn knieën zijn van kindsbeen zwak een wrak is een te mooi woord om hem te beschrijven dan zou hij eerst nog iets gaafs geweest zijn…

ik ontving een bericht waarvan elke letter elk woord elke punt elke komma elk uitroepteken het waren er drie omringd werd door zuiver bladgoud ‘n punt was een eilandje de letter “o” een atol de “c” een sikkelvormig eiland in een gouden zee het bericht sloot af met een dieprode emoji enne……sommige woorden toverden een…

Regen knaagt weer aan het raam. Het onbenoembaar late blauw kwam vroeg vandaag. En bedolf de straat met duister. Windloos weer, ik luister bij de zwakke lamp. En hoor de kluiten op jouw kist. Toch ritselt hoop in dit gemis. Ik zag een late aster op je graf. Straks wordt het geruimd. Maar liefde is nooit af.…

In de straal bezopen winternacht wanneer er niemand getuige is verzint hij zich een vriendelijke god die mag raden naar het geheim van dromen in gezamenlijk besef van stilte die strijdt naar erkenning op de paden die we zijn gegaan door diepere nuancering gegroeid nu het duister om bezinning vraagt voltooit hij zich de worteldans.…

Kijk, zei hij hoewel er niks te zien was je hoeft je natuurlijk niet in allerlei maten beperkende korsetten te dwingen die uiteindelijk per slot van rekening at the end of the day niets anders zijn dan wordstep-ins en andere vrije uitloop van kakelende kippen beperkende ophokplicht die ons, schrijvende woordkunstenaars verplicht…

met ruim sop ‘t heelal bedruipen op snoeiharde golven van Sagan de mega-asteroïde 1997 XF-11 en vastgekitte vulkanische as delven in de stad van de hoge priestersklasse de schaduwomtrek ‘n woestijnbriesje ‘t paradijs verrast de hallo-Hawaï-tolk met tieners vóór negen-negen-negen ’n gloedvolle sleur dóór ‘n stofwolk van niks kwam 2002 brommend…

Zet je voorste voet op de weg van het leven. Je ziet een kronkelig pad. Omdat je hart zich hecht, nu hier dan daar. Laat hoop je metgezel zijn. Plaveit je weg met liefde. die moet zuiver zijn en recht. Dwars door alle kronkels heen. Ze verdwijnen niet uit het leven, die kronkels. Maar ga er niet in mee. Leg de verantwoordelijkheid…

Kang chung junga Karakor Makalu Zarathustra's hals und beinbruch brekers Titanen klimmend klauterend ijs en weder dienende gletschertal veroverend rotswandenkloven rovend Gasherbrum Nanga Parbat Manaslu Shisha Pangma van god en lot verdolend gruwel onder zich dovend zonder z'n antipode dolend tegenmens in medemens gevaar in…

Het kan overal zijn er valt van alles over te zeggen maar Het blijft onduidelijk Toch kunnen we niet zwijgen verleid door het raadsel dat we ademen dat ons omspant dat onze hemel is dat ons bindt en geen naam heeft ook als we erover praten en Het vele namen geven En er is dat andere raadsel dat ons lichaam drijft naar nieuw leven…

Avondgloed daalt door de kale boom, waaronder een paardje zwart glanst.…

Zestig Gisteren zestien Sindsdien bevriend Vet als fijne marmering In een zacht stuk vlees Bracht jouw vriendschap Mijn leven mee op smaak…