Alle inzendingen

Als ik kon Dan vroeg ik God Om je plaats te nemen Dan hang ik In de touwen, voor je Tegen het canvas ga En zou ik vragen Mijn ogen te sluiten Voor deze felle zon Zodat jij weer Knipperen kon…

zij draagt dezelfde wrok, al daagt de hemel haar uit om deze waarheidsvinding in te vullen met gehuisveste woorden zelf zocht ik naar gepolijste daden die ik als boreling in mijn eerste teugen lucht zou kunnen vinden, doch het licht was gebroken in de schaduw van haar moederschoot met het vernix nog op mijn huid voelde ik haat dat tegen…

HEMELGELUK Er is veel post voor de hemel Hemelpost woorden vol passie en met warmte geschreven in de Kas van Rouwen en Vieren door honderden alhier op aarde daar laten we nu het vuur op los zodat het opgaat in de hoogte en ver stijgt boven de wolken en wie goed kijkt en fijn voelt voelt geluk neerdalen uit de Hemel Hemelgeluk De…

Er kwam een moment dat de wereld te luid werd en tegelijk te klein. Woorden stroomden door me heen alsof iets ouds eindelijk zijn stem terugvond. Ik sprak vanuit mijn hart en merkte dat niet iedereen oren had voor die taal. Wat ik bracht, werd gezien als te veel, te diep, te vroeg. Handen sloten zich waar ik open was gebleven. En zo…

Te veel woorden die ik herhaal, of worden ze herhaald? Kan je ze eruit halen, ze uitlaten, ik wil ze achter me laten. Maar ze net niet verlaten. Laat het, het is al laat, dus we kunnen niet wachten. Verwachtte je iets, iemand of een emotie op voorhand, dat je een traan gaf? Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, wat wordt er vandaag van me verwacht…

in deze doolhof van letters zoek ik naar een gaatje om u een stukje buitenlucht te tonen of een kinderhandje dat hoepelt. ik kan wel schrijven akst mik strlos en bedoelen dat ik niet te spreken ben maar men zal toch binnenkomen ik moet verstaanbaar uw werkelijkheid ontvreemden als een zakkenroller. oh ik geniet als ik u wanhopig naar het…

De tuin is toegesneeuwd; 't gazon Ligt onder 't hoge witte duin bedolven. Maar veilig in hun warme strooien kolven Wachten de rozen (en mijn hart wacht ook) de Zon! 't Is late nacht, de lamp brandt laag, De ruiten glinstren van de blauwe koude, En koel is 't hart, dat gaarne branden zoude Van ongeduld naar Uwe komst. Vandaag? O, nacht…

2025 Wilt u dit jaar onthouden of vergeten? Was het verrassend? Was het déjà vu? Veel tegenwind? Of heeft het meegezeten? Een jaar van parasol of paraplu? Wat vindt u: werd u krap of ruim bemeten? Dronk u chateau migraine of grand cru? Kreeg u all you can eat of dwangdiëten? Ja, hoeveel sterren krijgt dit jaar van u? 2026 Het nieuwe…

In de stad gaan de lichten één voor één aan. Gelukkig achter het koude decemberraam staat mijn cipres er nog. Ik kan kijken, wegzinken, en blijven in mijn dromen. **…

Oostende- tanka De laagwaterlijn scheidt scherp water, lucht van zand op Oostende-Strand. De stapsporen tonen kracht, die al spoedig zal vervloeien.…

Een rustige dag plotse wind raakt het water reflectie rimpelt Zilveren draden weven hun eigen verhalen, van elk intens moment dat ik diep heb opgeslagen. Een archief van vele kleine indrukken, waarvan tijd de scherpe randjes heeft verzacht. Mijn huid vormt een landkaart van ontroering, getekend door alles wat mij werkelijk raakte. De…

Ik moest onlangs van schaamte bijna blozen Om de Top 10 van boeken van het jaar Ik voelde me een leescultuurbarbaar Die de verkeerde werken had gekozen In ’26 ga ik enkel lezen Wat t.z.t. met kerst wordt aangeprezen!…

We hebben slechts dit éne ogenblik want gisteren is al lang voorbij en morgen komt pas later. Misschien beseffen we dit pas als we even stil willen zijn en niet in drukte vervallen. Kostbaar is elk moment en minuten zijn meer dan getallen.…

De winteravond valt nu vroeg en duister kan intieme angsten niet verhullen een moeder is gestorven en het gefluister in gedachten van het ontheemde kind is er weer een jaar verdwenen uit de strenge hand van vadersloon in een land met platte horizon waar inflatie boven gedachten zweeft en de zondaars plichtmatig zwijgen tot aan…

Hij noemde zich groot en legde zijn angst in mijn kinderhanden. Wat hij niet wilde voelen, kreeg mijn naam. Zwak, zei hij. Bang. En ik werd het, zoals een kind wordt wat het moet zijn om te blijven bestaan. Ik droeg zijn schaduw als een jas die niet paste maar wel warm hield. Ik kromp, ik beefde, ik brak mijzelf tot hij zich heel…

Het zwerk glanst licht blauw boven de bosrand, waarlangs de mistbank zich drukt.…

De kerstengel van gips valt op de grond - vleugellam. Haar wollige muts vol krakende hersenen - geslepen schaats. Winter - gewaagd ijsballet op de gracht. Ze is onzichtbaar maar in alles om me heen ademt ze mee. Schaatsen - niets is mooier dan een vrije kuur.…

Dolend loop ik naar verre horizon naar waar het licht grenzen overschrijt. Daar zoek ik het mysterie van het duister na de dood. Daar moet het licht zijn het licht begrenzend het levensaureool wat geboren is in die kerstnacht. Klein en weinig is het licht. Groot is de liefde en de vrede. In de gedaante van een kind en de…

Wil liefde vrijgevochten worden of is het slechts een paradox een contradictio in terminis? Is liefde die gekooid in beddesteeën leven moet dan geen uitverkoren liefde meer? Wordt zij, de liefde zelve, dan niet eenzaam of verdoemd, draagt zij haar lot tot einde van haar dagen? Veroordeeld tot verwijl in vrees te leven zonder eenwording…

Het waarneembare verklaren met het onwaarneembare het aftasten met fantasie en micro en macro zintuigen om ook onszelf te begrijpen wij die het midden zijn van wat we ervaren de invloeden en wisselwerkingen die we willen ont-dekken door ze natuurkundig te ontdoen van magie, romantiek, heiligheid en ander bijgeloof dat ons tegenhoudt te…

Later snelt op mij toe, wordt vroeger. Telkens een vriend voorgoed verdwijnt, groeit de leegte van het woord. Later haalt het niet -een klankomhulsel-. Vroeger vreet het op. Ik kijk lijdzaam toe. Machteloos.…

Hij, Maverick Trevillian, bewoog maar wat maar hoe wist ie niet precies hij riep enthousiast grappig maar wat wat wist ie nog wel: zeven-en-zestig (67), oh ja met bewegende vingers een nieuwe 'meme' was ontstaan de digitale wereld werd verrijkt met een nieuwe  'MEME' als doden die opstaan wordt ie viraal opgepakt gekopieerd,…

Het licht is nog niet geworden, de hemel is bleek en vroeg, de maan en sterren verdorden, er is nog geen zon genoeg. Maar van af de wolken gaat een warmte, en doet blozen van uit het hart, wie eenzaam staat en voelt, zoals de roze, dat ook voor hem dit schijnsel schijnt – en de morgenzinnen zweren: zolang ’t leven schijnt, ’t hoogste…

Geen mythe of wildwestverhaal is het wat ik ditmaal opschrijf. Ik klauter uit een krater, kaal - de zon brandt op mijn dunne lijf. Ik roep een zin. Het klinkt te schraal in het omringende gewelf - ik heb geen schim of filiaal - ik ben vandaag alleen mezelf. Ik kan mij niet beroepen op een stand-in of een stijlfiguur, een schuilnaam…

Aan de oever van ’n beekje Weende zij zo eenzaam, Zo alleen, wijl zij zo lief had, Zonder afscheid verdween. Zij plengde vele zoute tranen, Die neervallen in 't beekje, Die noch zouter noch voller Met water leek, onverschillig Voort stroomde naar de verte, Voorbij haar omfloersde blik, Niemand die haar schreien Merkte, geen troost of…

Wat ze ook van me vinden Het komt wel weer goed Het was een hele nare tijd voor mij Alles wat ik had gaf ik allemaal weg Wat ze ook zeggen of verzwijgen Moet nog heel veel van mensen in het leven krijgen Ze kennen me Overal wordt er naar me gekeken geroepen en gezongen Ik ben gewoon een goedlachse eerlijke lieve jongen…

We zaten aan een rijkgevulde dis De boom versierd met kaarsjes en met ballen We hielden het gezellig met z’n allen Wat elk jaar weer niet vanzelfsprekend is Toch zongen we van vrede hier op aard Een onderwerp dat mij echt zorgen baart…

Witte strepen trekken door het blauw, bevroren damp in ijle ochtendstralen. De zon laat felle kou naar binnen dwalen, in sluiers van een ijskoud ochtendtrouw. De hoge rust wordt nergens echt verstoord, geen kerosinegeur, geen zware motoren. De drukte gaat in stilte weer verloren, waar men geen enkel ronkend teken hoort. Slechts witte schimmen…

De verboden appel van het Paradijs heeft mensen verleid tot vermeende alwetendheid verspreidt thans over heel de wereld haar zoet wenkende geuren spoort de mensen aan tot steeds meer kennis zichzelf te verrijken waarachter het kwaad loert als mensenvriend die oog en oor wellicht alle zintuigen streelt op zachtzinnige wijze soms…

Het pad der liefde wordt door twee bewandeld leeuwendelen van lichtjaren van elkaar verwijderd houden handen elkaar vast zonder contact. De zinnen die ze met elkaar delen bevatten de beminning van anderen en klinken naar een synchroon hartenpaar. Een andere liefde, doch zo passend, doch zo mooi, wordt met tranen bedreven. Het pad der…