Alle inzendingen

De schilderijen van Karel zijn sterk. Ruimtelijk. Decoratief. Mooi van kleur. En met fijn, met een echt beeldend vermogen geborsteld en gepenseeld. En wat is er met de compositie? De compositie is origineel. En de etsen van Gerrit en Japik zijn mooi in zwart wit verdeeld, gevoelig van lijn, hun droge naalden zijn als fluweel. En wat is er…

in het hart van het water vind ik een jongen dromend tussen bloemen en alle jongens van de wereld zingen in het bos ik ben verliefd en ga jij mij vinden in de hemel daar zal ik zijn want zelfs de wolken zijn eenzaam en masturberen met de zon, huilend in het natte kleed der aarde de dagen zingen langs de orgels van wind naar het strand waar…

De Koreaanse cryptozwendelaar Die met zijn cryptomunt de zaak fraudeerde En één miljoen personen zwaar dupeerde Kreeg van de rechter onlangs vijftien jaar Zo haalde iedereen die deze misdaad overkwam Alsnog zijn welverdiende cryptogram…

Voor het kind Dat niet mocht leven En de verloren liefde Die ik niet mocht geven Had je graag verwend Je zacht gekust Maar het mocht niet zijn Doet nog dagelijks pijn…

de blinde wildeman hief het hoofd toen hij van ruisende bomen droomde hij strekte zijn armen naar hoge populieren uit om in een droom van verbondenheid boom met de bomen te worden mensen zouden hem zien zouden weten wie hij was aanraakbaar wilde hij zijn een zuchtje wind streek over zijn hoofd de blinde wildeman zag de alziende…

Tussen gesprekken rondom bij bakker, muziek op achtergrond, broodsnijmachine, ontbijt ‘k, verteer de avond ervoor Tussen auto ‘s op snelweg zoektocht naar centrum, maar in mall weer, waar w’ op bankje eten. Dan in het land van .... wachten in auto, komen binnen, verkleden ons, stal jij lekkers uit zie ‘k negerzoen jouw mond verbergen…

Ik kwam met open handen, vol zon in mijn borst, en de wereld keek door mij heen alsof licht geen waarde had. Mijn ja was zacht, te zacht om tegen te leunen. Mijn liefde vloeide waar niemand dorst in had. Tot iets in mij brak — niet uit haat, maar uit trouw aan wat niet langer mocht buigen. Toen stond ik op met vuur, een stem scherp…

Vrij van kleine kinnesinne zelf in taal beginnen en me meten als een vent met die bescheten profpoëten die het bet- en beter weten in hun breed bemeten zinnen overeten. Het zondagspoeziehart gelucht vervlucht mijn zeurgedicht opnieuw in ijverzucht en zwicht op de voorhand al te licht voor hun dagelijkse tucht hun fabelachtig taaltalent…

Ik dacht dat volwassen worden iets was met sleutels, rekeningen, met een grijns die zegt dat je het allemaal wel begrijpt. Maar het lijkt meer op wonden die niet genezen, op stilte dragen zonder vragen, weten wanneer je moet zwijgen omdat niemand echt luistert. Volwassenheid is leren mensen te verliezen zonder geluid, leren lief te hebben…

het is eerst na tienen dat ik het warme tot mij neem de kleur is bruin, lelijk, om van te grienen maar gelijk u staat men op met meer dan een been vooralsnog met een zogenaamde Dee iets later komt de echte prikkelstof een stimulerend vocht druppelt uit de Censee ik hoor dat aan, niet geheel gedwee het is maar een kleine stap in de dag,…

Eens heb ik gehoord van bloeiende bloemen midden in onze wereld-woestijn de aarde verdroogt bloemen verdwijnen bloeien lijkt schijn daar sta je dan met lege handen en leegheid is duizendmaal erger dan pijn.…

Gaudete klinkt vandaag het lied, Gaudete, wees nu maar heel blij want God de Heer, Hij is nabij - gelukkig wie het gloren ziet van 't komen van het licht op aard, van 't Rijk dat alles eens doorgloeit, bevrijding voor wie is geboeid; gelukkig wie die hoop bewaart... Gaudete, 't kind speelt bij het hol van slang en adder onbevreesd...…

Onbekenden wierpen lage wallen op in de velden buiten de stad dus is er een wacht ingesteld maar er gebeurt niets Het is om gek van te worden Sommigen sluiten zich op in hun huis De wachten melden zich niet meer Af en toe staat er iemand in de poort te schreeuwen: Lafaards, lafaards! En af en toe sluipt er iemand weg, bijna wankelend…

Zij groeten u vanuit het transparante panopticum der zonbeschenen hemel met traag passerend wolkendekgewemel dat ochtendlicht doorlaat van alle kanten - de zon en, met een knipoog rechts, de maan Dat klinkt toch beter dan het obligate "hoi!" danwel het in iets mindere mate "good morning!" dat brengt mij in alle staten van euforie, dan…

Elke ochtend hetzelfde tafereel. De kater van de buren, de jager, loert naar tuinvogeltjes: het roodborstje -echt een ettertje-, de rusteloze meesjes, een vink. Dan loopt hij, statig-langzaam, over het tuinpaadje, voorbij de ontbijttafel. Uitdagend loenst hij naar binnen. Wie doet me wat? Mijn vrouw haat hem. Hartgrondig.…

Stilte opent zich zaad in de aarde ontkiemt boom reikt naar het licht Poëzie ontwaakt als een klein zaadje, in het stille moment dat ik stilval. Een tedere adem van de aarde streelt mijn huid, en iets ouds ontspruit, alsof mijn binnenwereld zich opent. In de stilte tussen gedachten vind ik wortels, die zich diep verankeren, nog niet zichtbaar…

Bij het pompstation bleken acht van de negen pompen super te leveren en maar één normaal Op m'n vraag of het geen tijd werd de bordjes te ver- hangen keek de pompbediende mij niet begrijpend aan Toen ik later in een etalage op een bord las dat men bij aanschaf van vijf batterijen één staaflantaarn cadeau gaf begreep ik dat ik in…

Er werd onlangs een brute moord gepleegd Tussen de bomen klonken doffe schoten Wordt straks de dader jaren opgesloten Omdat gerechtigheid het zwaarste weegt? De opluchting was groot toen men vernam Het slachtoffer was de probleemwolf, Bram…

Na een veel bewogen en turbulent leven Waarin je zoveel moest overleven en geven Zoveel mensen om je heen Dingen meegemaakt en gezien Als arrogant macho en patser beschreven Maar als er één zijn eigen weg ging Altijd zichzelf is gebleven En zijn carrière zelf heeft opgebouwd Dan was het wel Danny van Strien Het leven van een kluizenaar…

Ik mis haar ozo zoete smaak, Als ze mij kuste, Ik mis haar zachte handen, Als ze mij streelde. Ik mis haar zoetgevooisde stem, Als ze zei: jij bent voor mij Degeen ik zo intens bemin, Nooit ’n einde komt na ’t begin. Die herinnering zingt in mijn zijn, Die verlaat mij nooit, Deez symfonie overstemt de pijn, Een melodie van louter liefde…

Is vrijheid je leven waard Geketend is ook leven Ga je voor God en vaderland Wat hebben die jou gegeven Leven is een weegschaal Sta je op een kruising Weet niet welke weg te gaan Die van de strijd of van het leven Wat wil je op dat moment geven Antwoorden hebben gevolgen Nu niet te overzien Laat jij je leiden door een script geschreven Voor…

Ik, de JordaanDichter geef de hoop niet op ook al hopen de hopen zich op van 't vuil, van de poep van honden maar mensen lijken soms net dieren maar ik geef de hoop niet op Make Amsterdam Clean Again een kleine bijdrage van mij en mijn dochter Giulia De pet, ja, ja die van Trump Make Amsterdam Clean Again symboliseert met de 3 kruizen…

Onze gedachten, onze gevoelens van lief en leed, verlangen en bange kortstondige, even of langer je weet je soms geen raad voeg het woord bij de daad metterdaad en schiet maar raak op het droevige, het verlatene of op het fijne van blijfschap en blijdschap want ze, we houden  van elkaar daar hoort dan ook dankbaarheid bij dat wil…

Zo'n prinses uit het oosten cleopatra thisbe roxanne, gelijk aphrodite astarte al vóór echnaton toet-anch-amon als oog en verstand verblindende sfinks hart en ziel verbijsterend ten tonele gevoerd zelfs aeneas en caesar als een weke pyramus kort of lang bezweken voor haar diepste mysterie: haar schoonheid was volgens de bronnen…

Herfstloof kleurt en valt; daarbij tonen talloze bloesems zich te vroeg. SPIEGELING Takken, kaal en grauw, hangen over de vijver, glanzen daar onder.…

- Ach Europa! - Hans Magnus Enzensberger is de naam in 't Duits in 't Frans in 't Pools en uiteraard in 't Iers en Engels, in 't Far-Öers en Schots Mijn naam klinkt luid, staat stevig op een rots gebeiteld in Gibraltar en Odessa van Boekarest Milaan Venezia van Genua Valencia tot Brest H.M. staat voor Hans Magnus en de rest…

Is dit oud worden? Zijn? Vaker en vaker je familieleden oproepen, je klasgenoten. De levenden. Meer en meer de doden.…

Laat je niet ontmoedigen zeg je terwijl je met jouw handarbeid over mijn wulpse vormen streelt je neemt het afscheid van een ego tot je een laatste kus, een warme wang je schenkt voor jezelf een borrel in om de geesten te bezweren het is nu geen tijd voor twijfels we moeten onze tanden erin zetten trots als een pauw, sterk als een beer…

We vechten elke dag. Dat zeggen ze. Maar niemand ziet wat er in ons beweegt. De kleine breuken. De vragen die blijven hangen. De blik in de spiegel die je liever ontwijkt. Het zijn die kleine dingen die vastklampen aan de rand van je gedachten: twijfel, schuld, oud zeer dat nooit zijn naam is kwijtgeraakt. Maar de echte confrontatie…

Zonnestralen zullen je vinden Ook al zit je in het duister In je donkere wereld Waar niets goed voelt Ze zullen je vinden en omhelzen Nemen je mee naar helder licht Laten je zien wat vreugde is Maken van je kou een warme plek Wees niet bang voor zonnestralen Ze zijn er voor jou plezier Binnenkort zal je weer lachen En je wereld anders…