Alle inzendingen

In de Oud-Katholieke Kerk van Gouda zong de jazzzangeres Nina Yip haar eerste live-concert en het lukte haar om een Nina Simone te zijn, maar dan zonder bipolaire stoornis, drank en drugs. De pianist had een groot aandeel in het opzwepende karakter. Als fado-vrouw en eeuwige treurwilg met haar strakke, zwarte jurk verhulde Nina haar…

part one (à l'improviste) Buiten is het koud en donker in het park de wind steekt op, er komt een bui, je huivert en versnelt je pas je doet je sjaal over je jas En dan opeens hoor je wat flarden oude dixielandmuziek je luistert, blijf heel even staan en krijgt een warm gevoel dat zegt, kom laat ik daar…

Onacceptabel is de overlast Die passagiers en buschauffeurs al jaren Van Emmen naar ter Apel toe ervaren Maar nu zijn de tarieven ‘aangepast’. Wie emmert en gewoon maar door blijft zeiken Kan letterlijk voor niks zijn doel bereiken.…

Kom herders laat ons tezamen gaan daar naar die kleine stal in het veld van Bethlehem daar, naar waar die ster is stil blijven staan, gewezen door de wonderschone engelenstem. Daar vinden wij de moeder en haar kind ons vele eeuwen reeds belooft het heilig teken dat God ons bemint Zijn belofte aan ieder mens die steeds heeft gelooft. Laat…

Het is niet dat ik met mijn laatste haren en mijn wormstekig everinnen paren niet meer wil maar er bekruipt mij onverschil nu de jaren meer rag dan roem vergaren en ik erfelijk belast op de tast van mijn bombast geen drank te dol moet komen uit mijn alco hol. Te diep gezonken levenslang te zwaar gedronken ben ik bang nu mijn…

In het grote dorp Drachten verrijst plechtig een gebouw waarin een gemeenschap van geestelijke broeders wil leven en werken tot eer van hun God zegen rust op de arbeid in boomgaard en groentetuin zending straalt over omstreken en reist over de wereld het klooster krijgt ander bestaan geboorte huwelijk en overlijden van mensen…

Moet je horen, wereldwijd klinkt straks het jubilee niet woordeloos maar oorverdovend stil in 's mensen wee de smarten in de harten overstemmen orgelspel jingelbel van peter pan, gekling van tinkelbel Ook in dronebedreigde loopgraafgreppels tentdoekstallen en desondanks die rabiate fröbelraadwoordquiz van bisjkek tot rangoon van bangkok…

De dagen gaan zo vlug voorbij al tellen alle dagen evenveel uren, we zijn op tocht naar Kerstmis en daarna naar de nieuwjaarsvuren. Wat houdt ons bezig: wachten en hopen op weer wat meer vrede, verdraagzaamheid en ook ontferming, al zien we dat nog niet tot heden. Wat kunnen we dan zelf toch doen? Misschien de buurvrouw even groeten en…

Mama voor jou blijf ik leven Hoe moeilijk het ook is Ik kan het jou niet aandoen Om zelfmoord te plegen Want hoe moeten jullie thuis dan verder leven Elke dag strijd elke dag geven elke dag van de pijn overleven Mama voor jou blijf ik leven Al heb ik in het leven niet gekregen wat ik verdiende Ik heb me er doorheen geslagen Met veel…

de struik om de hoek piepkleine rode bloemen de hazelaar bloeit…

Welke trits had mij destijds in schier onheuglijke tijden danig te pakken - aan het denken gezet, dwalend als zoekende geest ondergedompeld in het hoge noorderlicht? De angst voor het zijn versus niet zijn en dan met name de twijfel en het grote niets der vertwijfeling O neen! Niet zij, de Noorderlingen Belcampo, het nihilisme…

In de mensa luisterde ik naar de gesprekken aan tafel Een van de studenten stelde me vragen en hij vroeg me mee Ik ging mee, ik wilde een beslissing, een relatie voor de rest van mijn leven Als voorschot wende ik aan zijn gezelschap Af en toe lichtte ik een slip van mijn gedachten op en nog steeds probeer ik hem duidelijk te maken…

Ik steek iets aan dat eenvoudiger is om uit te leggen, waarom mijn handen trillen zonder iets te vertellen. De rook weet meer van mij dan de mensen naast me. Ze blijft even hangen, doet alsof ze luistert, en verdwijnt dan zonder ruis. Elke trek is een klein akkoord tussen adem en stilte. Niet om te sterven, maar om het leven even…

De zee breit haar golven en getijden, kluwt in de voeten van het witte strand, ze boetseert het schuim en het akkerland, die langzaam aan in het donker glijden. In haar handen spannen zich de golven, die in de vezels van schepen snijden, soms de ankers van hun ziel vermijden, en onder vloeken worden bedolven. De horizon trekt zich langzaam…

Ik verlang nog immer naar, Een streling, een kus van haar, Degeen ik nog daaglijks mis, Nimmer uit mijn gedachten is. Als ik nu beî mijn ogen sluit, Verschijnt haar beeld, Komt d'r lach me tegemoet. Zij verhit nog steeds m’n bloed, En na zoveel tijd, Nog mijn hart en liefde steelt.…

(naar het Spaans van Yriarte) Ik weet een kleine fabel, Die ik u zeggen zal: Ik heb haar eens gelezen, Gelezen bij geval. Eens ging door een der beemden Van ’t zangerig Leeuwendal Een Ezel zich vermeien, Vermeien bij geval. De langoor vond een pijpzak, Die, bij een schapenstal, Een herder had vergeten, Vergeten bij geval. Daar…

Van de Straat naar de Top Vroeger kwam ik van de straat En nu ga ik naar de Top Vroeger vonden ze me allemaal een flop Nu kijken ze allemaal tegen me op Niemand krijgt me klein Ik ben Danny van Strien en zal zijn zoals ik wil zijn Vroeger wilde ze niet buigen Nu willen ze allemaal bij wijze van spreken aan m'n pik zuigen Van de Straat…

Ik sla een hoek om. Zo bijt een beitel. Ik tref een hand aan. Zo verschrompelt een roos. Ik leer jagen op liefde. Zo hijgt een zaag en ik zie de zee. Zo word ik oud. Houd ik mijn hart vast? Denk ik aan wierook? Zo huivert een hamer, kantelt een…

In hoeverre je echt bij me bent wanneer je leeft in mijn gedachten durf ik niet uit te leggen door middel van de geschriften oude mensen die me brieven schrijven over dauw van de zee en breekbare liefde die een ieder bij zich draagt, zo schrijven ze terwijl ik eenzaam verder lees over toekomstige natuurverschijnselen rampen die elkaar…

Winterse wind waait schaduw van kale bomen ademt stille rust Onder de lage, nuchtere hemel zie ik de aarde ademen in ge- dempte tonen, een veld van vermoeid groen waar schapen hun witte en donkere contouren langzaam verplaatsen. Het licht aan de horizon is een dunne, oranje belofte die snel wordt ingeslikt door de dag. De bomen staan…

Muze - je gaat geweldig tussen de letteren. Wat je ervaart en ondergaat, zal je inzicht bevestigen. Je woorden staan prima verpakt. De Poëzie zij gediend, de kitscherigen voor hun blikken mond gestraft. (Nóg raast hun echo voort, herhaalt wat zij niet weten.) Duizenden meningen in het klad maken waarheid nog niet waar: te vaak vergeet men…

Westervelde 3 augustus 2017 En dan..... rijd ik Westervelde in En dan vertraagd alles Een tafel staat daar In het gras zomaar met een bankje Ik zie niemand Alles gaat langzaam De wind waait hier wat harder Het wordt donker De bomen ook..... Er is niemand En het duurt lang dan fiets ik door.....…

De tijd is geen rechte lijn maar een spiraal waar einde en begin kruisen onderweg schijn en zijn bedriegen elkaar niet wat ons bezighoudt is van tel maar de lijn van er te zijn de vliedende curve dat is de tijd een afgemeten stukje oneindigheid…

Gedachten gaan te snel voor de taal — ze schieten door me heen als vonken in een lekke kabel. Mijn hoofd rent vooruit, sneller dan woorden kunnen vallen, sneller dan zinnen durven breken op de rand van mijn mond. Ik probeer te spreken, maar alles struikelt — letters botsen tegen elkaar als vogels tegen een gesloten raam. Gedachten…

"Ego sum pauper", zingt hij luid en klaar "Nil habeo, ergo nihil dabo Sum pauper ego!" ...maar is dat wel waar? Volkomen legaal en zelfs officieel te boek staand als burger die 't leeuwendeel zijner tijd beidt doch 't liefst met zijn krachten nog smijt fingerspitzengefühl und wortspielerei staat die pensionado nog altijd…

Nog kan de Friese leeuw bevlogen, fierfragiel de manen zilver als de sneeuw die zojuist met volle vlokken viel op zijn helder ziende ogen bogen die hem nimmer en te nooit belogen in pure brute kunst gezogen voor eeuwig jong van hart en ziel.…

Heel in de verte waert zij rond daer aen den rand der ochtendstond waer zij mij om heur vinger wond 'k was haer mascotte, lieve hond die zij mij aen heur zijde bond een vreemd en mysterieus verbond dat ooit in heur paleis ontstond himmelhoch jauchzend, mond op mond wat niet voltooid werd maer inbond door tand des tijds - die ons heen…

Mede namens Drost van Dassenburgh met welgemeende dank aan Coen van Meerenburgh voor zijn ontgoochelende rijmdicht...of versrijm... 't is maar net welke naam je deze 'amentia hallucinatoria praecox' wilt geven... en aangezien ook blaaskaken en gedeformeerde kankeraars als K deze kunst met een kleine K niet beheersen heb ik mijn brein moeten breken…

Mijn grote broer wil de grootste zijn Hij voelt zich gauw tekort gedaan Ik zou bij hem in het krijt staan Wanneer ik het niet met hem eens ben krijg ik verwijten alsof ik hem verraad en samenspan met onze zussen Al naar gelang het hem uitkomt scheldt hij me uit voor meneertje (fascist) stiekemerd (geheim agent) moederskindje (communist…

Hij moest het met zijn leventje bekopen De Canis Lupus van de Lage Landen Hij zette immers hongerig zijn tanden In benen; had een trauma opgelopen Een geestelijk gezonde wolf zal mensen Vermijden en beschouwen niet als prooien Zich naar zijn aangeboren schuwheid plooien Totdat door bijvoeren het hem verwensen Ontstaat, hij zijn schroomvalligheid…