Alle inzendingen

Loopt het in de OLVG-ziekenhuizen op rolletjes? er loopt heel veel op rolletjes! en dat merkte ik op mijn holletjes!! mijn holletjes als zanger van het OLVG Kerstkoor, ook op rolletjes! eerst wat plenair dan ad-hoc de hort op,  de afdelingen op vooruit met frisse zin, zang 'Ding Dong Merrily on High!' indringend, aangrijpend, intens…

En terwijl…. ik langs de vaart, altijd die roeiboot op het droge voorbijloop met de titel ‘ t Kan! dacht ik over een kerstgedachte en wist dat ‘t kon Terwijl ik dokumenten kreeg waarin de voorbereiding van dreiging wist ik dat ‘t kan Dat we steeds nieuwe dingen bedenken zoals er elk voorjaar nieuwe knoppen aan bomen zoals de geboorten…

'December de 21ste'? 'Hoe heb je dat zo bedacht'? Ze bloosde lieftallig en fluisterde: 'Dat is toch de langste nacht'? ------------------------------------------------------------------- uit het geestige werk van John O'Mill (1915 - 2005)…

Zoek heil en heul in uw gedichten; doe als ik en denk om roem en eer geen ogenblik, maar vind in verzen vrede en zielsgeluk. Veracht de wereld en zijn vals behagen in afbreuk doen, wat groot is te verlagen en al het kleine en slinkse hoog te dragen. ------------------------------ uit: Verzen (1926)…

Dit konden ze nou even niet gebruiken Het jonge stel had maandenlang gesmacht Heel netjes tot hun huw'lijksreis gewacht Om met elkaar de koffer in te duiken... Nu balen ze enorm dat dat niet gaat Omdat die koffer nog op Schiphol staat…

Wordt het weer eendenborst dit jaar, of gans Rollade, varkenshaas of parelhoen, Een hele zalm, een reerug of kalkoen In elk geval een bietensteak voor Hans Wat zullen we met Kerst op tafel zetten Ach, weet je wat? We gaan maar weer gourmetten…

Als het laatste woord in het oude jaar is gezegd, Men behoedzaam zijn arm om een geliefde heen heeft gelegd. De sterren zich spiegelen in het kleurrijke licht, Van vuurpijlen die op het nieuwe jaar zijn gericht. Het tijd is om zich te bezinnen, Dat er een wereld valt te winnen. Wanneer men zijn hand ook reikt, Naar de medemens die aan eenzaamheid…

onbewust van klassiekers met blijde voeten stappen op koud zeil uit het nest weg van de verenlastsmet ongevraagde mest in dons uit angst opgedroogd krijt na dolschoppen doorlopen op naar ontregelend keren de eigen schulden bezuren opveren van gouden oudjes letteren uit een kwetterend overdreven breed verleden langzaamaan achter…

Wie spreekt over het leven en de dood moet de taal van liefde spreken schrijven op het scherp van het potlood zwijgen met het hart als wiekend teken. Wie het overkomt: de dood of het leven moet in het zicht van het licht naar het pad van de wolken zweven vuren laten branden als in een heldendicht. Wie bloemen ziet groeien op gebroken grond…

Is dat zo? vraag ik u af. Jazeker - ik vraag het en vraag het u tegelijkertijd. Ik gooi dit hete hangijzer vast in de groep, om u zelf ook die vraag te laten stellen, snapt u wel? Als ware het een boemerang. Misschien wat pijnlijk en confronterend, zo in aanloop naar het feest van het licht en de vrede in 's mensen harten, maar wees gerust.…

Ik ben een metafoor die niemand begrijpt, een zin die struikelt, een stilte die blijft. Ik draag het masker van regen en wind, en verlies mij telkens, waar ik jou terugvind. Mijn hart is een raam dat beslaat in de kou, het toont wat vervaagd, maar verbergt wat ik wou. Elke traan is een woord dat nooit werd gezegd, elk gebaar een verhaal dat…

Ze zei het zo vaak dat het bijna een gebed werd: alles een plekje geven. Alsof verdriet zich laat neerzetten op een plank, in een lade, tussen de theeglazen en het servies van een leven dat ooit eenvoudig was. Maar elke ochtend stond ze op met de zwaarte die nergens wilde rusten. Over welk plekje ging het eigenlijk— waar laat je een moederhart…

een verre idylle slechts bereikbaar in de stilte die 's nachts oplicht het eiland een gedachte een nomade onder volle maan aan de rand een oud beseffen waar de kern in 't midden ligt de geur van zout eeuwenoud hout onbenoemd en uit het zicht…

Ik wilde je vergeten nu jij om mijn liefde niet meer kunt vragen maar ik ben weerloos tegen gedroomde kussen en oude scènes van de ene dag per jaar dat je mijn vader was en met mooie woorden zonder mij aan te kijken over mijn gemis heen praatte en dat ik je stoorde en moest gaan spelen en die keer onder aan de trap dat ik je…

Iemand zei me ooit Als je ooit eens dichten gaat Weet dat je alles mag proberen Als je maar twee dingen laat Begin een gedicht namelijk nóóit met ik Dat staat snel en onterecht En bovendien weet dan iedereen Dat je slechts voor je zelf vecht En schrijf ook nooit of te nimmer je leven Een gedicht achterstevoren Ook niet als je hiermee misschien…

AAN welke god gelooft ge dan toch?’ Zo vroeg zij op angstige toon. Aan onze lieve vrouw Venus, mijn kind, En aan hare zalige zoon. -------------------------- uit: Verzen (1926)…

Dichten Is geen sinecure, Door het strikt verband, Liefst in rijm, Met ritme En soms, Enjambement, En zo kan ik nog wel Een tijdje door, Liefst Over liefde, Engagement, Passie en erotiek, Huwelijk en huwelijksleed, Overlijden en rouw, Natuur en weer, En jaargetij, Politiek, Oorlog en geweld, En niet te vergeten dichters Fantasie…

Je moet toch wel een 'dieheart' zijn dit programma te kunnen verorberen in de Orgelparkkerk in het Vondelpark voelde ik mij  in eerste instantie een groentje kijkend naar het oudere publiek, zelf 73 zo serieus, zo invoelend, zo wijs, verstandig ik was uitgenodigd voor op de persplek dus een recensie werd van mij verwacht en daar stonden…

Ik heb overal schijt aan Want dat hebben ze ook aan mij Ik heb Geleefd voor vele jaren En Leef al jaren vrij Het verleden is van de baan Maar de schade blijft over en bestaan Door wat ze me allemaal hebben aangedaan Ik heb overal schijt aan Ik doe dingen waar ik zelf zin in heb De jaren die zijn afgenomen gaan ze goed maken Onrecht…

Je wordt niet gek geboren Veeleer enkel gek gewiegd..…

De illegaal ziet met de kerst ook licht Uit naastenliefde mag u ze wat geven Dat wordt u deze keer niet aangewreven Men doet uit empathie een oogje dicht Maar na de kerst wordt soep vast nietsontziend Heter gegeten als ooit opgediend…

Toen ik voor het eerst De ogen opende Was jij daar Met het prijskaartje er nog aan 143 dagen nadien Had je een groot deel van de wereld gezien Onder mijn armen Een plek om je op te warmen Samen zouden we ver raken We versloegen alle draken Lieten andere monsters niet aan zet En veroverden de wereld met ons ballet Theepartijtjes wanneer…

Er zijn ochtenden waarop de onrust als warme lava door mij heen zakt - niet boos, niet fel, maar zoekend naar een plek om even neer te dwarrelen. Dan teken ik cirkels, logo’s, lijnen die niets van mij willen, behalve dat ik er ben. Ik leer dat herstel niet loopt, maar wiegt, golft, me soms neervlijt in een mellow mist waar series mij vasthouden…

Ik ridderde mijzelf en ging uit huis om het onbekende tot het mijne te maken Beducht voor gevaren trok ik steeds verder hopend op een hand en op de geruststelling: Blijf, hier ben je veilig hier is een plek voor jou een eigen plek geen nis in een van de portalen waar je een vreemde blijft voor de gezanten en de raadgevers Je hoeft…

Zout op mijn huid blijft de zee weet wat ik vergat ik luister stil mee Het eiland ligt niet op de kaart, maar onder mijn oogleden. Elke golf die tegen de rotsen slaat is een echo van verlangen - naar stilte die je bewaart als een schelp tegen je hart, tikkend op herinnering. Ik wandel de grens af tussen zand en zee, waar zwijgende horizon…

Het is een vorm van Japan die gevuld wil Hij wordt eruit gezet en vecht zich dan terug naar binnen Hij is bijzonder kwetsbaar vooral aan de hoeken waar nagels zitten Wat doet hier toch dat leger buigzwammen? Maken ze geen misbruik van hun peen en van hun slag? O - het leeuwendeel van de overmacht plooit zich dubbel en dan terug Weer…

Als blonde kindren hupplen de Seconden De poort des Morgens uit, vol lichtgeluk. Als kreunende ouden, steunende op hun kruk, Strompelen traag de zware Middagstonden. Hoofdschuddend, zuchtend, droef-eentonig druk, Tonen zij bloot de nooitgenezen wonden, Tekenen rood op schouderen geschonden Door 't eens zo trots getorste levensjuk.…

Stop Islamitische staat Een echte Moslim wil geen geweld En keurt het af Het kwaad Vele mensen al gedood De mensen zitten echt in nood Stop Islamitische staat De hele Islam wordt over één kam geschoren Zodat mensen een vooroordeel hebben En horen wat ze willen horen Een echte Moslim wil geen geweld Ook daar is er vrede wat telt Stop…

Geheimen van ik wel weet, Maar niet weten wil, Verborgen zijn in mijn hart, Over oorlogsleed. Nochtans kan ik mijn ogen Noch mijn oren sluiten, Voor 't leed door oorlogen, Uit louter machtswellust, Van narcisten, Op eigen ego eer belust, Door geoogklepde strooplikkers, En verblinde aanbidders, Gesteund en ten uitvoer gebracht.…

Er lag een kaart in mijn bus zonder naam, sneeuw die niet valt, een handschrift dat mij nergens naartoe bracht. “Warme feestdagen,” alsof warmte iets is dat men kan verzenden zonder afzender, zonder bewijs van leven. De envelop rook naar niets: geen huis, geen keuken, geen verleden. Alleen papier dat doet alsof het iets betekent.…