Alle inzendingen

Winterse wind waait schaduw van kale bomen ademt stille rust Onder de lage, nuchtere hemel zie ik de aarde ademen in ge- dempte tonen, een veld van vermoeid groen waar schapen hun witte en donkere contouren langzaam verplaatsen. Het licht aan de horizon is een dunne, oranje belofte die snel wordt ingeslikt door de dag. De bomen staan…

"Ego sum pauper", zingt hij luid en klaar "Nil habeo, ergo nihil dabo Sum pauper ego!" ...maar is dat wel waar? Volkomen legaal en zelfs officieel te boek staand als burger die 't leeuwendeel zijner tijd beidt doch 't liefst met zijn krachten nog smijt fingerspitzengefühl und wortspielerei staat die pensionado nog altijd…

Nog kan de Friese leeuw bevlogen, fierfragiel de manen zilver als de sneeuw die zojuist met volle vlokken viel op zijn helder ziende ogen bogen die hem nimmer en te nooit belogen in pure brute kunst gezogen voor eeuwig jong van hart en ziel.…

Heel in de verte waert zij rond daer aen de rand der ochtendstond waer zij mij om heur vinger wond 'k was haer mascotte, lieve hond die zij mij aan heur zijde bond een vreemd en mysterieus verbond dat ooit in heur paleis ontstond himmelhoch jauchzend, mond op mond wat niet voltooid werd maer inbond door tand des tijds - die ons heen…

Mede namens Drost van Dassenburgh met welgemeende dank aan Coen van Meerenburgh voor zijn ontgoochelende rijmdicht...of versrijm... 't is maar net welke naam je deze 'amentia hallucinatoria praecox' wilt geven... * - HALLUCINEREND - Ik denk niet dat ik het ooit zal waarderen Die quasi nonsens die een chatbot spuit Gelukkig haalt…

Mijn grote broer wil de grootste zijn Hij voelt zich gauw tekort gedaan Ik zou bij hem in het krijt staan Wanneer ik het niet met hem eens ben krijg ik verwijten alsof ik hem verraad en samenspan met onze zussen Al naar gelang het hem uitkomt scheldt hij me uit voor meneertje (fascist) stiekemerd (geheim agent) moederskindje (communist…

Hij moest het met zijn leventje bekopen De Canis Lupus van de Lage Landen Hij zette immers hongerig zijn tanden In benen; had een trauma opgelopen Een geestelijk gezonde wolf zal mensen Vermijden en beschouwen niet als prooien Zich naar zijn aangeboren schuwheid plooien Totdat door bijvoeren het hem verwensen Ontstaat, hij zijn schroomvalligheid…

Op een dag als deze krijg ik van hem een foto van de plek waar destijds alles echt beginnen kon Mijn verlangen brandend als de zon wat ik had bedacht landend in zijn ogen op dat zomers strand Van buiten naar binnen zoals dat heet geblakerd als het vers ontdooid zuiver vlees op die smeulende hitte Van zo’n toen dat nooit meer…

D’eindeloos lange discussie Over ’t wel en wee in d’Oekraïne, Gaat niet over recht en vrede, Maar de machtswellust Van ’n despoot en ’n megalomaan, Ten koste van veel menslijk leed. D’Europese leiders roepen Luidkeels ach en wee, Maar doen wat ze altijd deden, Hoe houden we ’t eigen volk tevree, En hebben ze door jarenlang Plichtsverzuim…

Die staat er met zijn voeten in het water die trekt een vis zieltogend op het droge. Wat trekt er aan zijn voeten? Sluipend water, een wieling van nog ongekende kracht zuigt alle vaste grond weg bij zijn laarzen. Hij trekt zich terug - ik nader op de oever twee kleine kolken mompelen waar hij stond, een brasem hapt naar adem op de grond…

Waarom, waarom en wete ik niet, het kwelt mij, al te ontzelden, een zwarigheid, die ‘k nooit en kan, wat poge ik doe, vermelden. Daar hapert iets aan ziele, aan lijf, aan bei misschien te zamen, daarvan ik dit noch dat en weet beseffelijk te namen. Als ‘t avond is, ‘t zou middag of ‘t zou morgen zijn mij…

Ik nam me voor een snelsonnet te schrijven, Maar plots kwam er alleen maar onzin uit, Slechts leugens, ik bedonderde de kluit, En ik was aardig aan het overdrijven. Het is dus iets, zo concludeer ik prompt, Dat niet uitsluitend chatbots overkomt.…

[terwijl het kunstzinnig ontworpen slim verrijdbaar paneel van het toneeldecor vervangen wordt door fluweel] [Rindr] “Jij in mijn droom, o Morpheus; jij stond in vol ornaat, pontificaal voor mij! Je keek me aan, bewoog je linkerarm naar mij, zei iets wijs. Je droeg een okerkleurig pak, klein van stuk, duidelijk een mixgezicht…

de schaduw spiegelde haar gestalte dat misleidde mijn beeld van haar zijn het moest meer zijn dan het waarneembaar gehalte dat zij alleen droeg door de donkere steeg, het zwakke licht bewoog haar lijfelijk lijn het had haast iets liefelijks, ware het niet dat de diepe stilte tussen de huizen van een andere andere werkelijkheid getuigde;…

Wie wat waar, wellicht wanneer waarom... willen wij weten waar willem wever woont, willens en wetens wijzend naar witte wieven... was willie wortel waanzinnig of would be wetenschappelijk wellicht... willen wij weten waar wilhemina's wensdromen wezenlijk waarachtig worden, wellicht. ..…

Liefde komt altijd bij je terug In een of andere vorm Want het is je geboorterecht Je komt als een bundel liefde naar de aarde En de wereld is je spiegel Dus als je goed kijkt Dan zie je overal liefde Waar je ook gaat Want liefde is altijd bij je Liefde is altijd in je Liefde is Wie jij bent…

Als ik dromen mag, Blijven ze leven. Druk en angst, Laten mij herbeleven. Van schrik sta ik op, En begin ik mijn dag. Maar in wezen, Heb ik geen gezag. Ik val van een moment, Waarin ik alles kon. Naar een herinnering, Waar alles begon.…

Niet te kunnen erkennen dat je een banale banaan bent geweest. Eén bonk lomp gedrag antwoord moet zijn op een onschuldige vraag. Werkelijk niets begrepen heeft wat 'reviewen' inhoudt. Ja: Jouw tirannieke vlag! Wat men periodiek beweert - jouw houding een bot mes is - wordt vloekend in de pan gehakt. Laat je poëtisch nakijken, man.…

Bijvoorbeeld dat van Zuiderzeepad En je in Blokzijl, in ‘t Mauritshuis met koffie en met soep begint Dan door niemandsland in Nederland verzeilt w’ omlopen moesten vanwege Natura 2000 tussen riet en zon en schachten, grachten, waar bootjes, fiets hun vrachten brachten Dan Kalenberg waar tweede soep Verderop het pad tussen struikgewas…

Ik ben het ongeboren woord al wel geregen letterkoord dat aan de linguaeinder gloort. Wie geeft mij straks de kans in ieder geval in het Nederlands om die verdomde Van Dale te halen voordat men mij bij vergetelheid smoort en nooit iemand ooit van mij hoort?…

Wat men breuk noemt is soms slechts een opening die te lang is genegeerd. Niet alles wat barst wil terug naar vroeger. Sommige lijnen ontstaan om licht te geleiden. Aan tafel ligt ervaring opengevouwen: code naast compassie, structuur met adem. Een mens die systemen leest en daarin mensen blijft zien. Wat uiteen viel werd geen…

Weet je nog Hoe we vroeger alsof deden Op een leeftijd van zeven Op oude bezemstelen zweven Een interpretatie van grote mensen Die onze verbeelding beplakten als verdwijnende wensen Hoe onwaarschijnlijk ze het achtten Bleven we elk jaar op elkaar wachten En in kartonnen dozen Herbeleefden we dagen die jou deden blozen Ik weet nog Hoe we…

Elk afscheid doet weer pijn, ook als we echt geloven dat je zus nu vrede heeft gevonden bij de Heer van alle leven; nooit zal je haar nog zien zoals je vroeger haar kon groeten. Er is nu tijd voor nieuw ontmoeten. De dood is overgang naar ander leven: een oeverloos bestaan in vrede en in vreugd. Mocht dit besef je troosten, ook ondanks…

We zoeken elkaar binnen elkaars grenzen die ons insnoeren al willen we dat niet Maar in vrijheid zouden we elkaar verliezen, dus gaan we zwijgend verder, opgejaagd door het afbrokkelende land achter ons, hopend nog vooruit te kunnen waar geen pad meer is Men kijkt ons verwonderd na en ziet ons de takken wegslaan Inmiddels is er geen…

Ze praten, glanzend van zekerheid. Beloftes als plastic bloemen, altijd mooi, nooit echt. “Alles komt goed,” alsof woorden ooit konden repareren wat al gebroken is. Ik grijns, koud, vanbinnen stil. Vertrouwen is een dobbelsteen in handen van iemand die niet kan gooien. Ze beloven hemel en aarde, maar hun handen zijn leeg. Iedere glimlach…

de vele verbroken beloften ver voorbij de zeven sloten doorgestoken en achteloos verstrooid als bedoelingen als maaiende bewegingen boven gladgestreken gras als het weggeblazen blad in de hoop aan de randen belandt door omwenteling na de wisseling van tijden geleidelijk aan als compost glorieus en verlost vergaan onder anderen en de…

Ik heb een vrouw bemind, die best een tweede Troje zou verdienen, en die door drank en heroïne onder mijn ogen werd verpest. Tot ziekbed kromp het liefdesnest, en ik zou zachtjes willen grienen, omdat alleen dit clandestiene sonnetje van ons tweeën rest. Zo'n veertien regeltjes waarmee je een tipje van de sluier licht, wat zout om in…

Knapen met bebloemde helmen Reizen lachend naar de grenzen, Sterven zalig voor de leuzen Die zij van hun ouders leerden. Dat is oorlog! In hun harten Openden zich diepe sluizen En de donkre dammen braken. Vloeden van gemeenzaam voelen Overstromen de genoten. Met een kinderlijk vertrouwen Scharen zij zich om hun leiders. Vriend of vreemd…

Vanmorgen op straat, verborgen onder het vuil ligt een vrouw, geen spoor van gehuil Rode wangen, blonde haren, een sjaal tegen de kou zo zag ze eruit als alledaagse vrouw ‘O, het verscheen in de krant,’ zei pap bij het ontbijt een sappige titel erbij, gekozen door een journalist zonder spijt Uit de straat gegrepen, verdwenen in een steeg…

Het wintert in mijn tenen, Ook wintert het in mijn hart, Ik ben al te lang allene, Gaat gepaard met bittre smart. Steeds korter worden de dagen, ’t Duistert meer en meer, Niet dat ik daarover mag klagen, Maar ’t doet me zo zeer. Straks begint weer een nieuw jaar, Gaan de dagen weer lengen, Ik hoop dat mijn lijden is dan klaar, Ik…