Mijn laatste landschapje

Het landschap liet zich niet beteugelen
door de sterke hand van een onzekere schilder
die fraaie zomerochtend in de stille natuur
van dansende muggen en zwijgende vogels

het beloofde een snikhete dag te worden
en ik dronk koel en helder water uit de rivier.

De eerste strepen op het doek waren uit dwaasheid
de oevers van een landelijkheid uit de losse pols
rode vlekken uit een bijna vergeten oorlogsgebied

een kleine heuvel kon het linnen niet bekoren
de bruine verf had weemoed moeten smoren
tussen het weelderige groen van de lenige wilgen.

In de verte hoorde ik de roep van een geit
mijn laatste landschapje was een feit.

hobby schilderen landschapje

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.2 met 4 stemmen 123