708 resultaten.
Bij Sátira
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 284 het helpt, niet geraakt te worden
door schimpscheuten
in het woud van verdichtsels
het helpt, niet geraakt te worden
door de wanklanken
van een knapuil
het helpt, niet geraakt te worden…
Dit mág toch niet
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 574 de boom is hoog en dik
al menig jaar oud
een prachtig stukje hout
kappen dus
de botte bijl gaat erin
scherp als een mes
het woud huilt in bes
een geldklus
na ons de zondvloed
zo wordt er gedacht
verloren gaat de pracht
onder een stille zucht
kale plekken in het woud
bomen met wonden
macht is niet gebonden
ze stelen onze lucht…
Het oude woud
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 61 Voelbaar
tussen de bomen
wacht het woud
totdat jij het ziet
en groet.
Stilte antwoordt,
geeft de beek stroming,
maakt de boom vol blad,
vult de wilde raat met honing.
Hier lopen wij,
vrij van stenen,
vrij om stil te staan
bij het oude woud
dat voortleeft
in deze groene long
tussen twee wijken.…
Mijn Amazone Regenwoud
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 120 dat woud zo diep in mij
wordt illegaal gekapt
heb nooit een vergunning afgegeven
een kwaad wezen vervuilt
haar gezuiverde lucht die mij laat leven
niemand die er iets van snapt
dat je niets hebt vermoed
omtrent het alles vernietigende kappen
dat onder mist verscholen vuur dat blijkbaar
al een poos in je woud heeft gewoed
zo onvoorstelbaar…
OCHTENDBEDE
poëzie
3.0 met 16 stemmen 2.104 De nacht week in het woud, en, bij haar vluchten,
Heeft ze op struweel en roos een dauw-kristal
Geweend, dat glinstert in de zon, en zuchten
Luwt ze uit het woud langs berg en beemd en dal.
En dáar, op 't smalle pad, in hoger luchten,
Ontwaar ik haar, die wuift, mijn ziel, mijn al...…
Het mystieke woud
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 62 ik zag
je armen de
hymnes orkestreren
hoorde het zachte
zuchten van de
takken in het
mystieke woud
in donker
spiegelende vennen
scheen de maan
zijn gele verzen
tegen het magisch
onrustige water
als gods prater
toch voelde ik mij
met jou erbij me
wonderwel thuis
tussen de oplichtende
melodieën van
onbekende ballads
in aarde ’…
WOUD VAN DE DOOD
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 263 Ik loop geheel ontbloot
Over zandige paden
Door een droge sloot
Langs kadavers vol maden
Het bruine, droge gras
Is reeds lang verdord
Een uitgedroogde plas
Bewaakt een verlaten fort
Een oneervolle naam
Siert dit dorre oord
Een twijfelachtige faam
Waar de natuur wreed ontspoort
Het woud van de dood
Een woestijn vol ellende
Die elke…
in het woud van morgen
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 463 raap de bladeren, mijn zoon
in het woud van morgen
ze vertellen van wat is geweest
maar vooral wat komt
en dragen de vergankelijkheid,
het sterven,
doch ook de nerven
van wijsheid die bevrijdt
buig, mijn zoon
voor de aarde in bloei
vertraag je pas
bij het voelen
van het zachte mos
denk daarbij
aan de mensen
die onevenredig woelen…
Koning van het woud
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 1.556 Koning van het woud
Een vacature op een website
Tussen banners te lezen.
Zonder wroeging,
Of slag en stoot,
Heeft hij zijn brief ingezonden:
Werkervaring – Tarzan of the jungle.…
Woud bij nacht
poëzie
3.0 met 3 stemmen 2.068 Luister.... tussen de stammen van het woud
Gaan zachte schreden... zacht en zachter: 't Leven
Dat wegtrekt en zich neervlijt. Alle dreven
Zijn leeg nu van geluid; de Stilte houdt
Haar intree en de Schemering, gedreven
Door hare broeder Nacht, blust snel het goud
En alle purperglansjes, die op 't hout
En op de verre wolken zijn verheven.…
WOUDEN EN WIJDTE
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 81 Verte, naburig woud voelt mijn krachten."…
Koningin van het woud
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 120 heb het bos ontsloten
bomen en struiken
zichtbaar gemaakt
het wild
heeft een bosrand
de vennen verwaterd
pas later
plag ik de hei
kan ik jou blij ontvangen
weet jouw verlangen
als koningin van het woud
een landhuis van hout
dit beschermd gezicht
wil ik jou gaarne geven
om er samen voor altijd te leven…
eenzaam woud
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 483 de zon scheen er bleek
boven onze jonge waanzin
het veroveren van de borsten
deze dagen die verdriet verslonden
kanonnen vuurden op ons ritme
ik herinner mij de eerste stenen
een omhelzing in lantaarnlicht
dat jij in de hoek van de tuin
een viool bespeelde, tranensnaren
of je de grijze toren reeds kende
die verrijst in een eenzaam woud…
het kind in het woud
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 155 In het woud wordt het licht door de kruinen getemperd.
De humus geurt koppig. Het kind wacht
geduldig/verlangend
op de terugkeer van haar broeders:
zij jagen: hun is bet woud
een speeltuin voor de driestheid
van bun harde speren:
die zij juichend planten in de zachte buik van de ree.
Reeds valt de avond, nog wacht het kind.…
Echo door het woud
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 217 hoor het bronstgeroep
de imponerende oerbrul
echoënd door het woud
aarzelingen, schuwheid
verdwijnen als de bladeren
op het naakte kreupelhout
geweien treffen elkaar
het leven is sterk
echter met zacht geweld
wordt na een laatste stoot
in het terugtreden
de overwinning verteld…
donker woud
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 133 De man en de angstige jongen verdwalen
gescheiden door tijden en dromen en dalen
van hoge, verdorde, bevroren gedachten
naar donkere wouden van telkens verwachten.
Wie zag in flitsen het verleden verschijnen
en dan de verwarde, gewonde verdwijnen?…
Het groene woud
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 151 Het kronkelende bospad
zoekt een weg
in een rustieke natuur.
Gezang komt van daarginder.
De zoete lucht is geel.
Voetstappen nauwelijks zichtbaar
het sporadische water grauw,
geknakte takken gedoemd te sterven.
Het bedekte groen
als een fluwelen mantel,
en hier en daar een paddenstoel.
Gebarsten wind blaast
door opgeprikte bomen.
Bijtende…
Kilte van een woud.
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 625 doordringende snijdende koude in
een gure oosten wind
mijn voetstappen klinken wat dof
op het met klei doorweven grind
bomen zijn groen uitgeslagen
mos stijgt op langs de stammen
hun kruinen bewegen en ruisen zacht
er wordt de komende dagen
wat lichte sneeuw verwacht
beklemmende intense stilte omringt me
in 't hart van 't bladerloze…
het zwarte woud
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 131 hoog in de bergen ontdek ik
wolken als zinnebeeld van
mysterieuze sfeer en bijgeloof
hoeder van oude waarheden
waar mijn nostalgische eigenheid
een romantische weerklank vindt
een eeuwige voort vertelling…
WOUD-EENZAAMHEID.
poëzie
3.0 met 3 stemmen 352 Hier, tussen hoge heuv'len ingezonken,
Ligt, eeuwig koel, de donkre waterplas,
Klaar-kaatsend, als het rimp'loos spiegelglas,
De hoogste loov'ren van de zon doorblonken.
Hoe zacht wij naderde', onze stille pas
Had storend in die eenzaamheid geklonken,
De raven vloden op met luid gekras,
Der spechten haam'ren stilde in de oude tronken.
Op…
in een koperkleurig woud
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 829 had me weggetrapt
ineens was ik oud vuil
te min om naar te kijken
in blinde haat ging
je agressie over lijken
je ogen openden het weten
niet vergeten hoe het was
we spiegelden de uren
en braken muren af
liepen constant uit de pas
we vlogen goud
het zilver schitterde
in bloemen, de nectar
zong van warme zoenen
in een koperkleurig woud…
Een woud van armen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 80 Door een woud van armen
zoek je mijn mond
en ik de jouwe,
verdwaald
in een oceaan van liefde,
op zoek naar woorden
in de ban van
ondoorwaadbare vloed en
overbruggende eb.…
Noordelijke wouden
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 128 Waar nieuwe wouden zijn.
Waar vrije vogels zingen,
als violen in een bos.
Waar leven opnieuw begint.
Ooit begon.…
Het oude woud
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 42 Het oude woud
Stil en verlaten
Slechts wild heeft je hier in de gaten
Ze voelen zich vertrouwd
Al eeuwen heeft er bos gestaan
Men hakte voor het bestaan
Oude wegen kronkelde door het bos
Hessenkarren gingen met paard of os
Het oude woud
De zon spiegelt als bladgoud
Oude stuifheuvels heb je beklommen
Dood hout oogt verwrongen
De tijd…
Compromis
poëzie
2.0 met 11 stemmen 2.299 De berg der stilte kan ik niet bestijgen
Door het verwarrend woud herinnering;
Dus wil ik onder zeil van mijmering
Voortdrijven op een zee van eeuwig zwijgen.…
Mind over matter
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 251 Neem deze hand
van dit papier
om terug te gaan
naar de oorsprong
op een stille plek
in het woud
in een taal
die geen woorden behoeft.…
dansende beuken
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 189 de grillige verstarring
van dansende beuken
reikt naar de hemel
een dreigende storm
het bladergoud verdoft
de geur van de herfst
warrelt door het woud
raast over de bodem
de wolken sluiten en
verdonkeren deze plek
een veluws mysterie
woelt in de razernij
vannacht zal de legende
in ‘t zilveren maanlicht
nahuiveren door dit woud
in…
O lach naar mij, gij klein kalf
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 125 Ik ken het gif der schaduw
Ik weet dat de noten der aarde geschikt zijn als voedsel
Dus, wees niet bang
We zullen uw vader vinden in 't woud
Lach en speel, nu!
Want in 't woud leven we voor eeuwig…
Betekenis
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 112 Ik heb de graten gegeten
Van de vissen uit ’t water
In een schelp heb ik gehoord
Wat de zee had te vertellen
Het woud met vele geluiden
Vertelde ‘t verhaal van de wind
De waterval sprak van de stilte
In storm liet donder zich horen
En overstemde het water
De zee en het woud
Toen sprak stilte in vele vogelkoren
Over het schoon van de…
Ziel
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 125 In het woud der scherpzieners
loopt de rivier der rivieren
ze weeft het lot van mens en dier
van plant en steen bijeen
en brengt het naar bewustheid
het zijn…