Alle inzendingen over toog

De sterren bloeien langs haar zilvren baan en blinken met het licht van duizend glanzende ogen, de heemlen om hen, als heerlijk hoge togen van blauw-zwart marmer welvend staan.…

Gouden glanzen willen even dralen aan de zuilenpoort, wenkend, ofschoon dicht, bezinnen zich dan, brengen een gedicht, geruisloos sprekend in alle talen: "Wandelaars, zoek het vertier van deze stad, vind het knusse eethuis, de gulle toog, haal gematigde vreugde uit het biervat.…

volle baat, waar is dat te vinden, juist, in een soort blauw azuur, een paradijs zonder levenspijn een ding ontgaat hen echter daar wonen geen mannen met haren op hun borst er rust een edele prins in rozengeur die zijn gebrul uit wil bannen en sokken draagt met gelijke kleur geef mij maar de kroeg op de hoek bij Tanja aan haar brede toog…

Het hoefgestamp der muilen mindet gij, Zweepknal en ’t raatlen van de hoge wagen, Wanneer met uwe maagden bij het dagen Gij toog naar ’t strand om nieuwe wondren blij. Bij ’t balspel toondet gij vorstin te zijn, En groot te wezen als u dreigt gevaar, Gij werd de zwerver van de zee gewaar En zag zijn wezen, ondanks armoe-schijn.…

koningen uit een ver land hadden van het Kind gehoord zagen een vreemde ster die het heelal had verstoord ze togen op hun kamelen droegen kostbare kleren en juwelen brachten goud,wierook en mirre naar het Kind op aarde heerste nu een Hemels bewind...…

Witte room, gladgeschaafd, glanst op het huis in Meersel-Dreef, waar blije geruchten rondom de toog klinken, en drankkluchten baas en klant één doen zijn in stemmengedruis. Hier blijft herrie gemoedelijk en kuis.…

Wanneer julle deur jul spogbuurte ry dink tog ook aan hulle, julle, stink- rykes. Die probleem is vir ewig en altyd hier. Wanneer julle segefeeste vier, julle jul kisdrink aan mooiwyn en bitterbier, nooi ook die meerkatte, vir ‘n bietjie plesier.…

café zie je ze de hopelozen tegen beter weten in lallend alleen samen in trieste gezelligheid verlangend zoekend naar warmte en liefde die thuis niet meer of misschien zelfs nooit aanwezig geweest is de zoektocht der hopelozen desperaat volvoerd maar heimelijk door de meesten allang opgegeven vindt steevast zijn besluit hangend aan de toog…

verkeersgeluid Mijn oog zag naar ’t beslagen raam en als vanzelf stapte ik het bed uit Uit mijn mond fluisterden woorden iets als een droevig desperaat gebed Over een droom van andere oorden; een wereld, niet door smart besmet Toen mijn klok zeven had geslagen ontsnapte aan ’t lijf de laatste zucht Verder leven, kon ik niet verdragen bijgevolg toog…

waarom gaf ik me niet geheel aan dat andere werelddeel die heel andere dimensie hoog boven het Westerwolder land stond ik op een rafelrand toog ik in een wolkenprop omhoog glee ik langs een zachte helling naar benee met spijt mompel ik binnensmonds: wat ben ik toch laagbijdegronds.…

Benieuwd hoe snel de sociale druk zal toenemen op wie er straks geen draagt in de supermarkt, op een tribune, in het contact met ouderen of zieken, aan de koffiemachine of aan de toog. We aarzelen om elkaar te wijzen op onze verantwoordelijkheid.…

Men buigt er schuldbewust voor de waard, en offert hem geld op het altaar, genaamd toog. Minzaam knikken de medegelovigen. Men geeft een rondje, het eerste couplet van een schier eindeloze canon. Dan komen de zomerverhalen, eerst schoorvoetend, dan instemmend, finaal orkestraal.…

de verleidelijke mond die ze opeens iets opende om vervolgens wat sigarettenrook uit te blazen ze was niet om mij tegenover mij op die barkruk gezeten sterker nog; na aankomst van die patserige jongeman dat durf ik nu wel eerlijk op te biechten was ik dit aandoenlijke schepsel al weer snel vergeten slechts een sigarettenpeukje in een asbak op de toog…

De toog noodt met glanzende lach tot drinken, warm dampend, opwekkend: één in genot. Letterkunde mag in de kast blinken. Gesprekken, ernstig of vermakelijk zot hoor je moedig, ontspannen weerklinken; verdraagzame vrijheid is hun gebod.…

uitgelegd dat ik ieder het zijne gun Maar ik was amper uitgepraat of ze ontstaken plots in woede En schopten mij het hok uit toen werd het mij droef te moede Daar rende mij een kalf voorbij zo te zien was het beschonken Het sprong uit zichzelf in de put en het is inderdaad verdronken Waarop ik werd herinnerd aan mijn burgerplicht Dus toog…

Ze togen naar de Zandkastelen Stad onder de rook van Amsterdam, zeiden de achterblijvers, zonder de rook van Amsterdam, zeiden ze want naar zeewind frisse lucht ging hun vlucht van meeuwen die vaders kapitein maakt. Niet de mijne.…

Maar toen wij langs het kerkhof togen, Zijn hand de mijne neep, Zag ik hem aan met vochtige ogen, Ten blijk dat ik ’t begreep, ‘ Had ik die blik maar niet geslagen ! ‘ Herhaal ik duizend keer: ’t Gelaat dat toen mijn ogen zagen, Vergeet ik nimmermeer.…

ik, dwalende, met bijna gesloten ogen half ziende over haar kwetsbaar lijf heeft zij, ontegenzeglijk mij opgezogen in haar overgebleven zijn, omkleed met blanke, gelaagde togen Sanfte Hingabe ich, herumirrend mit beinah geschlossenen augen halb sehend, über ihren verletzbaren leib hat sie unweigerlich mich aufgesogen mit ihrem…

Zij rust in 't malse mos en houdt gebogen Die arm, die mos en lokken beiden strelen, - Een sprei van groene schaduw, zacht bewogen, Daalt uit de zilverlovers der abelen; Zij ademt zuchten en zij lacht, als togen Er dromen door heur ziel, die vrolijk spelen: O, zoete hoop!…

Hij toog naar vreemde landen Met groene wandelstaf; Na jaren kwam hij weder; Toen viel het herfstloof af. Aan 't huisje van zijn moeder Daar bleef de zwerver staan staan; De kinderen weken bange, De heemhond gromde 'm aan.…

Och, 't is waar, wie kent uw name, Nonne, en of gij eens arme werkmans kind waart of der ridders die ter kruisvaart togen?…

Droef toog ik heen van 't zegenrijke strand. Sloop daar een slang? Was daar de lucht venijn? Verried me een vriend? - O wist ik welke hand Die druppel gif goot in mijn levenswijn!…

Aan de toog, een flink beneveld echtpaar. Een gepensioneerde verver. Aan een tafeltje, een man met een oude teckel. Hij lacht zijn tanden bloot. Beweert dat hij geen burgemeester is. En dat zijn hond ziek is. Hij is de enige die koffie drinkt. Niet bitter is. Er is afstandelijke en vervreemdende genegenheid.…

T'en zijn de Joden niet, Heer Jesu, die u cruysten, Noch die verraderlijck u togen voort gericht, Noch die versmadelijck u spogen int gesicht, Noch die u knevelden, en stieten u vol puysten, T'en zijn de crijchs-luy niet die met haer felle vuysten Den rietstock hebben of de hamer opgelicht, Of het vervloecte hout op Golgotha gesticht, Of over…

Het Noorden krijst in het grijs met draaiende polen, Het Zuiden galmt het paradijs en zet me op hete kolen, De zon-zee-strand-gigant bedwelmt ons met mooie oorden, Laat ons los op menig vreemd land met paleizen en glooiende togen, Maar wie rust nastreeft kan gemakkelijk zonder het spenderen van een godsvermogen, Desondanks is het wonder…

zag riep Pater Medicijnman ik zie nood het wonder wordt dubbel bedreigd breng ze milieutechnisch tot elkaar link man komt niet meer echt klaar aan vrouw met onnatuurlijk gedrag Pater pakte zijn rekenmasjien voor het volgordelijk verband op het eerste gezicht al signifikant een leek kon het meteen zien Ze rekenden evenwel buiten de toog…

Hun laatste tweet aan de toog met 'twit- twit-twiet-geluiden'.…

Drapeerde zat boezem op de toog om het hele zooitje te zogen op de pof. Vaarwel, Harten Nel! Rust in vrede, keer weer tot stof. Wij keren weer naar Onze Hemel, niet gevestigd boven, maar mét 'n schenkvergunning hiér - Godlof!…

's Avonds zie 'k de sterren geren, die daar zitten, hoge en fijn, als ik, moe van ‘t lastig weren onder 's arbeids leed en pijn, ene oogslag naar omhoge buiten 's werelds enden sla, en mij eens de hemel toge nog, aleer ik slapen ga.…

wordt ontweken, Het boze woord te noemen, dat bij 't spreken Lacht ruw of wat onzuiver klinkt van toon, - Sinds ik het weet, werd mij de overvloed, De schoonheid en de zoetheid aller dingen, Die mij alom omgeuren en omringen, Nog wèl zo liefelijk en wèl zo zoet, Sinds ik het weet, schijnt mij de atmosfeer Doorwasemd en doorgeurd van zoele togen…