Alle inzendingen over verwoed

Je legde het eerste puzzelstukje en ging verwoed op weg om uit jouw gruzelementen verleden te komen en schoon schip te maken, een nieuwe tekening voor jouw toekomst.…

De kerk zat vol, er werd verwoed gebeden voor ‘t zielenheil van hen die overleden. Elk voorjaar werd de kachel weer gepoetst. De mensheid leeft nu stukken efficiënter, neem nu alleen het fokken van het vee, ‘t gaat met een spuit, van één-twee-huppekee, ja razend rap en ‘t lijkt een stuk decenter.…

Het land waarin de enige God over wereld en heelal beleden en vereerd werd vecht thans verwoed en meedogenloos veel bezongen Israël en landstreek Gaza u strijdt vernielzuchtig tegen elkaar houdt onschuldigen gevangen met eindeloze vragen bidt men tot de Heer van al het leven misschien schuilt vrede in het verre verschiet…

Heb je het gevoel dat je iets kwijt bent voel je je niet compleet Laat ik je dan vertellen dat ik de reden weet Je hart is maar voor de helft bij jou de andere helft is bij mij Je ziet het nu zelf ook wel terwijl ik het je al eerder zei Verwoed deed je een poging jezelf te overtuigen Dat je het met hem moest proberen je droomt viel snel…

Zou de Joodse voorzanger zich draaien In zijn verre massagraf misschien Als hij nu zijn bedehuis kon zien: Handen die verwoed in schaaltjes graaien Rode sterren die de boel verfraaien Kaarsen, zielencake van Halloween Wijn waarvan ook ik mij graag bedien (Net als indertijd Paul van Ostaijen) ‘k Huiver in de opgeknapte Sjoel Op een zondagmiddag…

Agatha was gewoonweg op hem toegesprongen Al leek zij vrij onwetend en behoorlijk groen Toch lagen zij in korte tijd verwoed te tongen Zou het zijn charme zijn geweest of toch zijn poen?…

in het babybad De kraamhulp kan hem zo geen haartje krenken Maar na een tijdje groeit er toch wel wat Op ’t schedeldak en brauwen om te wenken De oksels gaan rond dertien schaduw schenken Tot slot de baard dan heb je ’t wel gehad Na jaren komt tersluiks de ommekeer Het hoofd vertoont als eerste dunne plekken En kaalslag gaat in ’t kruis verwoed…

Ik leef verwoed en ied’re dag verwoeder. Toch kijk ik altijd schichtig om me heen. Hoe ik me echt voel, weet geen een, Ik voel me ieders zuster, broeder, Ik ben geboren zoals iedereen. Waarom doen ze tegen mij dan zo gemeen?…

in de golven wind doorheen het gras in de cel die zich verwoed in cellen splitst in de wolken vol van stapels en paleisplezier. in het schuren van planeten aan het donker van hun baan in het lonken van de sterren naar de nevels van andromeda.…

Die seinen meteen wat hier gebeurt, verkeren verwoed in mierzoete dromen...…

Het graaft verwoed in haar, zoekt een reden van bestaan. Vingers vlechten met haar vingers vlinders in krampen, armen drukken dalen neer opdat zij stijgen zou. Haar streling is een plots en wonderlijk gebaar. Ontsnapt aan de behoefte, bevrijd van mededogen komt de wereld in haar klaar. Het zwijgen is er van de duisternis.…

Strijdend voor 't leven, listig en verwoed, als onze vaadren met de draken streden, zullen wij gaan. Maar langzaam. Voet voor voet.…

nachten waarin we mijmerden rennend door de duinen alwaar het helmgras wuifde maakten konijnen dat ze wegkwamen door 't zand bonkten onze harten als één, ogen die in elkaar opgingen jouw gedachten werden de mijne, zo vergroeiden we totdat wolken samenpakten, de spanning tastbaar jouw blikken feller, mijn woorden grimmiger maakten we ons verwoed…

Bij onstuimig weer schuift Joz aan zee spreidt zijn bolle ogen uit zijn gerimpelde leden Achter het wolkengebergte loert de vlammende zon trekt de mensen in het zand berooft Joz van zijn vredige jacht Doch langs het zilverstrand sjokt hij verwoed met berekende pas en kronkelige stok omarmt wat hij vindt linnen lakens besmeurd met…

Niets wordt geveld door verwoed geweld. Als een kleine golf op een rustige zee telt en neemt juist deze maand je mee heel gedwee op weg naar de zomer, klinkt de dageraad als stem uit de natuur puur als glimlach die het gemoed goed doet. Schijnt nu april dat gewoon kan en kon de zon.…

.' Dit maakte Griet en Trijn verwoed: De toorn ontstak haar beider bloed: Griet greep hem aan, en zeide: 'ô Guit! men zal jou leren De vrouwen naar haar waarde te eren. Zijn wij geen mensen? schurk! waar ziet ge ons dan voor aan? Kom, Trijn! laat ons hem straks de kop te plettren slaan'.…

open en helder onder een zoutzilte zeelucht omdat deze septemberdag adellijk straalde ik liet vertrouwde voetstappen achter in het zand en ik weet, dat elke voetstap leid je wel ergens heen in het leven op de klok van eb en vloed een geheimzinnige vlucht (die ook blinkt) kristalliseert alles weer, de zee sleept alles mee transparant in verwoede…

Je kijkt verwoed naar voren. Het is blind in je ogen, het is de zon die verkeerd staat. Naar binnen toe ben je bang. Voorgevoel. Vrouw naast man. Stoel naast stoel. Je lacht te laat. Ik droom ervan. Een hand waarin je hart slaat houdt me tegen. Blijf, blijf. Pulseren wordt mijn enige bewegen.…

waar ik met verwoede handen naar de lucht sloeg. Hoe het vroeger was: In het volle licht stort ik me in een valkuil. Hij bedaart en ik beef na in eigen armen. Het huis wordt een barmhartige ruimte die haar kale wanden rond mij vouwt.…

Twee zwarte schapen stappen verwoed door struiken, zijn ruig als bizons. Koude morgenrijp versterkt de geur van kerstgebak. Een kerstboomlamp brandt verstopt in engelenhaar: vèr _ verstrooid schijnsel. In het stille bos klinkt de verre snelweg zacht als bomengeruis.…

Sprong uit de stoel verwoed en dacht dit gaat niet goed. Ik krijg geen adem meer, wat heb ik nu toch weer. Er gaat van alles door me heen, maar de adem blijft steken in mijn keel. Naargelang de minuten weg tikken, sta ik hier werkelijk te stikken. Radeloos probeer ik adem te halen, loop van de kamer naar de keuken te dwalen.…

afstand van de eiken zelfs de allerhoogste eiken hebben nooit kunnen bereiken dat ze rijmen op het zwerk dus beperk u tot de berk wilt u dolen tussen linden na het afscheid van beminden speelt u met een stil verlangen aan een boomtak te gaan hangen ga niet met gedachten spelen aan de takken van abelen en zelfs dwalende sirenen die verwoed…

een deuropening gekluisterd kon ik in klank impressies horen leefde ik in jouw vrees en pijn ervoer hoe het is alleen te zijn en had als jij elk thuis verloren mijn wezen doorstond in denken met jou het onheil van de weerloze nachten waarin jij vecht tegen slaap en geweld hevig gekweld door onmacht en ik huilde jouw tranen en zocht verwoed…

En toch, wil ik ze niet kwijt ik probeer te relativeren Ondanks deze verwoede strijd Zullen ze er toch van leren...…

geknipt het voorhoofd ampel dekt de ogen met zwart omlijnd oren klein en fijn, doorzichtig haast "Lipstick" zegt ze, draait open zet haar lippen aan met rood en ziet me vragend aan "Mooi bordeaux" denk ik glimlach de wangen rond Het puntje van haar tong schiet er even uit wij schatten wat onbenoembaar blijft kruimels van een verwoed…

Hij ontdekte de aardbol als een bezetene op zoek naar de verlossing uit zijn lichaam,edel en gestreng, verwoed en magisch. Hij raakte verslingerd aan het bevrijdende hiernamaals,waar hij zelf geen kruid voor had,dan zelf voor kruid te dienen,voor volop bloeiende,stervende plant.…

Zo blij was ik met je weer terug te zien, dat het voor ons weer open lag en toch nog steeds verwoed van slag. Na zó lang naar je gezocht te hebben met zinnen bij de vleet versleten, denkend zonder schat te zijn gebleven, moest ik uitgerekend toen mijn vingers leggen op wat je mij hebt willen zeggen.…

Verwoede pogingen, afschrapen maar van de schoenzool aan de rand van trottoir eigenlijk een zinloze klus sportschoen met profielzool dus Uit die schoen!…

O ijver blind die u niet liet bestieren Maar roekeloos deed treden mijne voet In dit gewest, waar mijnes Here bloed Wordt na getracht van dees verwoede dieren! O tonge die mijn tong tot leugen dreeft! O hanen-kraai waardoor mij ‘t herte beeft! Wat troost kon gij mij troosteloos verlenen?…

Wat me de bedenking ingaf, terwijl ik weer verwoed mijn brillenglazen poetsen ging: wat heb ik ondernemende, ja zelfs avontuurlijke kindertjes.…