613 resultaten.
Overleven
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 171 ik had niet verwacht
dat ik me zou
herinneren na zulks
een lange tijd,
hoe ik mezelf moest
openen, in de late
lente, in de ruwe wind
in de nieuwe wereld!…
Hulde aan vader
netgedicht
4.0 met 41 stemmen 13.998 Al is hij soms streng en wat ruw van toon,
zijn liefde voor je blijft steeds op een troon.
Daarom lieve kind, al wordt hij ook oud,
zorg dat je steeds héél veel van je vadertje houdt.…
vrijheid van meningsuiting
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 1.432 Wat is vrijheid,
Als het door de werkelijkheid
Zo ruw wordt verstoord
Wat in je mening uiten
Als je daarvoor wordt vermoord?…
Verlaten en alleen
hartenkreet
4.0 met 11 stemmen 2.253 Verlaten en alleen
Mijn hart is verbitterd
Blote voeten op de ruwe aarde
Een droge mond
Geen gevoel van eigenwaarde
Grijpend om me heen
Helemaal verlaten
De wereld draait maar door
Mensen blijven praten
Waar naar toe
Geen idee
Ik neem je hand
Ik ga maar mee…
Kleine charme
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 218 De tederheid van het meest
kwetsbare wordt niet meer
herkend en ruw uitgebannen.
De nerveuze flitsbeelden op
de supersonische beeldschermen
worden verafgood en daarnaast
is niets meer heilig of
gelijkwaardig aan het Goddelijke.…
uit het zicht zwaaien
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 66 op een bed van ruwe stenen
hoor ik de dreunende zee
op de zandkust slaan
ik heb geen weet van de nacht
als wolken vol verlangen
tijdloos naar de verte scheren
het is om dit verlangen
om dit moment van geluk
dat ik mij geworteld voel
moge de zee zich stilhouden
als is het maar voor even
ik zwaai mijn handen uit het zicht…
Verwarring
hartenkreet
3.0 met 17 stemmen 705 In een sluier van verwarring
Omgeven door diepe pijn
Verlies ik al mijn vertrouwen
Het is een groot afscheidsfestijn
In ogenschouw genomen
Dat deze vriendschap was
Ruw verstoord uit de illusie
Zie ik je werkelijkheid pas
Hoe moet ik ooit weer in iemand geloven
Mijn naïviteit is ernstig vervuild
En mijn openheid zal steeds meer doven
Ik…
de wolf
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 1.078 ik loer naar beneden
naar de dorpelingen in de sneeuw
de sneeuw, die als een winterse streling
hun gezichten streelt
ik heb maanlicht in mijn ogen
ruw en donker is mijn vacht
als schors van de bomen
waaronder ik wacht
op de mooie herdersjongen
zo maagdelijk blank en zoet van geur
die het wit van de sneeuw zal veranderen
in een bloedrode…
"VAN BINNEN"
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 169 raakt hij buiten zinnen
Ruwe rauwe strepen
het zwerk...donkerblauw en zwart
Hij valt niet
te stuiten
Herkent de smart
van zotte zomerdagen
Van binnen
is hij schilder
Soms...
komt het naar buiten.…
Meisje
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 323 jij, een meisje nog
wist het weten
van dat wat naar
het koude wees
zeker niet
de ruwe hand
glad gestreken
zijde, meestal wit
vlocht rode linten
in jouw huid
meisje, hoe licht
valt jouw stem in het water
versteent zij
gestaald in diepe vrees…
'n Ogenblik
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 160 Torenklok slaat
een keer, bijna gelaten
het groen zingt
in vele toonladders
als een elektrische
zaagmachine
de stilte ruw verstoort
totdat deze het zwijgen
er toe doet
een kraai van zich
laat horen, glimlacht
een meisje
in het voorbijgaan
waar zij voor even de
sterren kust op de schommel…
ketelsteen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 77 er stond vandaag geen maat op de ochtend
nauwelijks aangevangen
en bij daglicht onthuld
het moest ervan komen
de juiste steen, uit duizenden
op het aanwezige pad
we hoeven dit niet
ter instemming voor te leggen
dit aanroepen van onbeschreven ketelhuid
alvorens aan ruwe tegenwoordigheid
nog eenmaal te spiegelen…
braak
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 49 zover je kijken kunt geen zicht,
de stoppels op het land in onveranderd licht
vol kleurloos onvermogen
onkreukbaar boven ruwe aarde
richt onverrichter zake deze zon
haar warmte tot bij mij, want nu
het landschap niet meer verder kon
begint de wake dichterbij
het voorjaar leeft al
in haar ingeschatte waarde…
Vaarwater.
hartenkreet
2.0 met 10 stemmen 1.049 Het water waar ik in vaar
ruw en wild, de golven hoog,
mijn bestemming niet in zicht
en onder donkere luchten samengepakt
Nooit ging mijn scheepje zo tekeer als nu
en waar ik, en of ik wel landen zal
mijn toekomst is ongewis
Weet één ding zeker mijn lief
Meer dan jou
heb ik niemand lief gehad.…
uitzinnigheid
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 1.007 het varken roept het uit
ze zwaaien met vaandels
aan de rand van het woud
dikke bomen schroeien
zich aan schallend koper
het wroet, het niest, is
opgewonden en bezorgd
eikels zijn het
eikels zijn het
die vallen en aangevreten
om hem heen vallen, slechts
ruw vlees zal hun deel zijn
geeft zich over aan honden
terwijl de rest het hazenpad…
Zwak
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 139 Ik heb een zwak voor haar
die haar hart verloor
aan mijn debiele ziel
vergeetachtig lief
en knuffelbaar
ruw en hard
maar niet zo taai.
Zij wilde het niet weten
en verschool haar hart
in mij.…
Oogsten zonder oogst
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 219 Nog schraalt mijn oogst
het onrijpe koren
en staan schoven ongehuwd
tegen de wind te leunen
het kraken spreekt van
ergernis in een tijd die nooit
meer heelt, en zonden zonder
bouwwerk als los zand
zich ruwen in mijn stem
nog spreek ik volle dagen
en serveer mijn koele blik
in ogen die me vragen
waarom ik…
Kampvuur op de Evenaar
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 488 Op deze manier valt te begrijpen
vonken op een paardendeken
zachtheid in ruwe wol verpakt
Sterren allemaal geteld, daarna
constellaties bepaald
Natuurlijk ook de toekomst voorspeld
met mogelijke waarschijnlijkheden
Niet beter weten, maar een roetvlek
op je wang weg gekust en de route
naar een kloppend hart gevonden…
Roman uit Pavlodar
netgedicht
4.0 met 30 stemmen 346 Nu als aspiratie in de nacht
in diep zwijgend verlangen
naar jouw stoere schoonheid
zoek ik de vitale betekenis
van onze prille vriendschap
onbeschreven
zodat we samen
verder kunnen
schrijven over liefde
het leven en de oorlog
een ruwe diamant nog ongeslepen
is jouw spiegelbeeld in de rivier Irtysj.…
Schaduwen en rondingen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 90 Je zwaaide
toen ik nader kwam
langs de contouren
van beschaving
in de berusting
van voorgevoelens
als een kleine god
sprak je me toe
nabij de grenzen
van bezinning
door de gevoelens
diep in mijn hart
en ik aarzelde
tussen schaduwen
en rondingen
de ruwe kwast
met donkere verf
in mijn hand
jij was mijn land
mijn schilderij…
storm
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 520 Wind suist over land
gluurt door spleten
in grote groene bergen
met zilveren toppen
snel fluistert de zucht
door hoge ruwe bomen
geplant aan voeten
van begroeide heuvels
stenen grauw van kleur
verplaatsen door storm
naar lager gelegen delen
richting blauwe zeeën…
Alleen maar muren
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 1.550 Diepe krassen jammeren
met dalende vuisten
in de ruw snijdende planken.
Platvloerse woorden worden
gehamerd in mijn keel,
vlijmscherp beschadigen ze
mijn doodsbange beeld.
Neergeslagen door je oogopslag
houd ik mijn tranen binnen,
de muren zijn al genoeg gekromd
door jouw geslepen zinnen.…
Bedgeheimen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 565 Zo onzichtbaar, niet doorzichtig
als de dag me maakt
zo ruw en onontgonnen ben ik nu.
Heel opvallend,
maar onbekend
voor jou…
de grijze lijn
netgedicht
3.0 met 27 stemmen 375 soms staan woorden zomaar op
worden tonen omlaag gedreven
weerloos ondergaand door ruwe klanken
de onmacht is oud en niemand
kan horen hoe het zwijgen verstijft
zich ophangt in waterdunne schaduwen
uitgestoten en niet langer aanwezig
stroom ik over slaande rotsen wanneer
mijn hart de schaamte grijs houdt…
Vergezicht
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 687 Zie een vergezicht,
In de verte gezichten,
Gezichten te ver,
Ruw schetsen kleuren
aarde en lucht gespleten,
Horizon in zicht,
Netvlies prikkelt op
panorama van de geest,
Innerlijk inzicht,
Ondoorschijnend vlak
spiegelt onder bewustzijn,
Onzichtbare zelf,
Vergezicht ik zie,
Zichtbaarheid is je aanzicht,
Uit zicht je gezicht.…
Spiegel
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 582 We horen ‘t ruwe woord
de dreiging of de straf
of soms een klaterende lach.
Hij corrigeert voortdurend
onze ogen zo bijziende
wanneer hun blik
onszelf bestrijkt.…
te onschuldig
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 273 de wereld is mij wat te wit
verdoezeld zijn de harde tonen
gedempt in alles dat bedekt
kan het rauwe niet naar buiten komen
ik mis de ruwe bomenbast
de wilde takken en de stekels
het grauwe drenzen van de regen
zelfs het verbruinde eikenblad
het is met toch te argeloos
natuurlijk, euforie van zacht
maar het maagdelijke kan er nu
zo langzamerhand…
Daar
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 20 In de tuin van melk en honing
Standvastig en parmant
Geregisseerd door het orkest des levens
Ruw en nonchalant
Daar waar vlinders wiegen
Zeeën van muziek
Het lauwe water doet verwarmen
Zilt en energiek
Op bergen van vergetelheid
Hard en onbetwist
Daar waar handen zoeken
Verscholen in de mist…
Protogasme
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 123 Alle uitgeademde eeuwen zijn
Het vulkaanas van mijn bodemlagen
Ongedesemd, in aards vet gedoopt
Als zodanig verstopt in bronstig moeras
Opgetrokken uit ruwe verbazing
Slechts dagzomend met wenkbrauwen
Dorstig geurend naar klamme keldermuren
Kruipend, schuimend, bij vlagen met aderjeuk
Tussendoor zoek ik het zaad van morgen…
Boom in de ochtend
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 43 Mijn ruwe huid, die kwetsbaarheid verhult,
zegt mij dat het bos nog vrij is van geruchten,
het vredig ritselen van mijn buren,
rust en stilte, doen mij genietend zuchten.…