Alle inzendingen over gieren

Op het luchtbed van mijn dromen rust een ingeslapen ziel die om tien uur was vertrokken na het lichten van zijn hiel en ten prooi aan wat moest komen en de lamme luchten viel Want de lucht hing vol met gieren als aan draadgesponnen lust waar zij klapten met hun veren voor de allerlaatste rust om het onheil te gaan vieren toen hij wegdreef…

Ik heb au fond een zonnige natuur 'n Vrouw, 'n huis, 'n hond en mooie spullen Het is met mij vaak lachen, gieren, brullen Maar dat beperkt helaas mijn levensduur Dus pak ik nu maar razendsnel mijn biezen En ga ik in mijn eentje zitten kniezen.…

van erkenning zij floreren Steeds hebben zij mij weten te benauwen Ik pas in geen ervan, ga erdoor snauwen Ik stik, ben tegen dat classificeren Poëten, ga ertegen protesteren Hoed je voor labels,hoed je voor de klauwen Van Teveel Onderscheid, dat gaat berouwen En splijt in wij en zij en ja dan scheren Die voor je 't weet als hongerige gieren…

Met bivakmuts, daarachter holle ogen, loopt het individu naar het loket en vraagt heel onbewogen al het geld wat zij zonet op stapeltjes had gewogen Gevleugeld als een arend gespierd als een wild dier geheupt, als was zij barend en kijkend als een Gier...…

Nergens rust meer herrie, zoveel herrie autos gieren over straat vliegtuigen vol kerozijn bonkende basboxen gillende sirenes nergens rust meer zelfs de natuur vertoont zijn speedboten als lokvogels voor de recreant die zijn vlees verbrandt nergens rust meer TV - decibellen die mijn hersens kwellen het trapportaal klinkt luid van…

Achter de grijze bomenrij een verre vrouwenstem die kinderen roept en helle strepen trekkend in de stilte gieren de vogels van de nacht.…

Je slaat verlegen je ogen af als ik je ogen vang in mijn blik Je bloost in rood schaamte Ik glimlach en voel mij gevleid Het gevoel dat ik nog meetel als een veertig plus vrouw Je hormonen gieren door je lijf Alles om je heen vergeet je Je wilt mij zoenen, beminnen En in je fantasie neem je mij mee in een zalig uur van passie Het voert…

moeizaam in de fik en wat er dan nog los komt mondjesmaat en niet gezond dit is niet zo maar een gedicht ik vergelijk sperwers qua gewicht vrouwtjes zijn twee keer zo zwaar mannetjes gezond slank en benig doen het altijd kwiek en lenig spuiten puike sperma voor de baar ja ik weet het zeker we stammen van de sperwer en ook nog van de vale gier…

en garuda onsterflijk verrijzend uit eigen as bereden door hemelse goden waren we vredesboodschappers of deden onze silhouetten huiveren we zijn voorbijgestreefd afgedankt verschoppelingen in ons eigen rijk wie ziet nog de vlucht van de leeuwerik het buitelen van de buizerd in het blauw het wentelen van zwaluwen in de zomer alleen die gier…

De raven gieren krassend rond, loom zwoegend door de locht, en stuwen traag ten horizont haar hongerige tocht. Waar ligt nu ’t doel? Waarheen de gang al door die woeste heiden?…

Tornado’s gieren door het lichaam razen stormend af en aan, bliksemschichten, donderslagen, het brein verhit als een vulkaan. Volledig zoek alle controle, bloed tiert door het dolle heen bonkt en beukt, ontwricht de maagstreek gelijk een drilboor doet met steen.…

Zijn wieken gieren rond. Als scheermessen klieven zij de lucht. Om te voldoen aan Europees beleid. Vogels dodend in de vlucht, als een wiek hen door midden snijdt. Oh, steltloper, kievit, en tureluur, wat doen wij jullie aan. Wij warmen ons met goene stroom en laten jullie in de koude staan.…

Rode en gele bladeren gieren wild doorheen kleffe plassen Naakte hoge takken grillig spookachtig schril ook schor Zwarte droeve onheilspellende wolken kruipen tergend traag Universum ondergedompeld in kille duistere winterslaap.…

Een blikvanger - ijsblauw met lentegroen Met meeuwen wit als sneeuw die voorjaar vieren  In shock nog zie ik eerder ze als gieren Naar doden zoekend zoals vroeger toen Het oorlog was en zeventig miljoen Voor vrede dienst deden als offerdieren Een blikvanger- ijsblauw met lentegroen Met meeuwen wit als sneeuw die voorjaar vieren…

meer dan honderd meeuwen baden opgewonden krijsend in het water van het Van Starkenborghkanaal sommige heffen even hun vleugels laten ze dan weer zakken genieten van de sfeer in het openluchtbad een nabijgelegen weiland is bevolkt met een vergelijkbare groep meeuwen zij ondergaan de geneugten van gier die royaal is gestrooid mijn neus test…

Zondagmiddag in Ales In het zonnige zuid-Franse zuiden Waar je alleen de klok hoort luiden Voor een begrafenis De straten stil verlaten Een auto, hooguit twee Jongens die met veel kabaal Hun brommer laten gieren Vandaag een zondag de elfde van de eerste maand Geen plaats meer voor mijn auto En stoeten mensen overal Die zwijgend zonder…

Maar mens toch,jij hengelt naar eeuwige rust, Je bent werkelijk aas voor de gieren. toen je later door magere Hein werd gekust wist ik zeker, hier valt iets te vieren.…

Vol passie liet hij zijn gitaar gieren en janken, te ver weg om hem toe te juichen en te bedanken. Bedanken om alles wat hij me heeft gegeven, ik die nog aan 't begin stond van m'n leven. Ik denk aan je, al ben ik nu volwassen, groot, dank je George, ook al zingt de zanger ... "George is dood".…

Vroeger toen 'k woonde diep in 't land, Vrat mij onstilbaar wee; Zoals een gier de lever, want Ik wist: geen streek geeft mij bestand, En 'k zocht het ver op zee.…

Het zingen, ’t Springen, ’t Fluiten, ‘t Tuiten En ‘t zwieren, Gieren, Dat In de Linde Leefde Zweefde, Was nu stil en zat Te luist'ren; ’t Fluist'ren Van de blaên ging zacht;- O Goên, Zo schoon Een zang! Haar dwang Heeft mij verkracht.…

ik vergeet maar die galm van de gebroken snaar het was de geknapte halm die zolang de hoop vertolkte ach, ik laat het gaan als een walm uit de laatste kreet die nog kolkte in wat leek als een oeverloos geluk een blindstaren op klavertjes vier de storm van gedwongen naaktheid naderde plots als een hongerige gier mijn afgehakte handen eens…

beelden gewoon op de tv gewoon, zoem maar lekker in liefst in kleur, alles rood kinderen stuiptrekkend de waanzin van de oorlog een halve aarde verder hete zon schroeit lichamen de branding is wit, zó wit muziek, er wordt gedanst het feest is in volle gang in Afghanistan, in Afghanistan de zon schroeit dode lichamen een blauwe lucht vol gieren…

mijn kamer kent twee ramen zover ik nu kan overzien ik kijk thans van voren naar buiten en zie de staart van een gier nog hangend in de lucht een aanvalsplan beramend op het stervend lijf van een te vroege mier gister zag ik door de ruit aan achterkant het uitzicht op schitterende gele narcissen zij hadden al vroeg mijn achtertuin…

De euro's gieren door mijn keel al zijn het er niet meer zo veel. Zenuwen knopen vast in maag en bier schuimt kraag na kraag. Zo schijnrijk als adellijke telgen zoek ik troost in het zwelgen, klop middelen op die ik niet heb en breng ze op tafel met schep. Een allesbezielende inzet velt de nederlaag van het eurogeweld.…

Als kind al zocht ik u, mijn aarde, en wou ik U kennen heel, uw hemel met zijn vieren, Uw oceanen waar uw winden gieren, Uw blank-zeilende wolk, zwerk zwart en rouwig; Uw landen waardoor zilvren stroomen zwieren, Uw bergen waarop hoge pijnen razen, Uw weiden waarop wilde kudden grazen, Die Mexicaan aan lasso medeslieren; - En 'k zag u heel,…

losse knoopjes wat liet vieren want een sprookje is nooit weg - dacht ik al was het wel genant dat jij met sprongen vanuit stand mij naderhand nog wou plezieren als een kunstje voor ons al om blauwe luchten te bestieren maar het was zo overbodig en het gaf slechts trammelant want jij zag niet die ene reiger hier die plots voorbij kwam gieren…

(voor Georg Trakl) Hij had ook geen verweer tegen de onbarmhartige luchtslangen, de wraakzuchtige gieren door menselijke ratten uitgezonden, om van zijn verlaten vlees te eten. Hij was het bange prooidier, troosteloos vereenzaamd, in zijn fragiele nek gebeten en doodbloedend achtergelaten op een verweerd harnas in de sneeuw.…

Noordenwinden gieren zoals ze meestal waaien en zaaien twijfel in het hoofd, spoken sluipen door de kieren, magere lijven gekluisterd aan ketting van de tijd, glippen langs de gekozen paden om de daadkracht in te lijven, slierten wierrook waart langs vagevuur en blinde hellegaard, dooft de gulle lach om al té vastberaden lippen,…

Je hoort me niet, maar 'k lach en brul en gier Als pelikaan, het breedbek-kikkerdier Ik geef jouw snelsonnet maar géén chapeautje Jij neemt de lezers immers in het ootje!…

Een hoopje schroot in een oude rolstoel duw ik voort Zijn beenderen omspannen door een witte doorschijnende huid De wind laat zijn slappe huid wapperen als een losgeslagen dekzeil Een heuvellandschap van rode tumoren op zijn magere hoofd Gieren wachten in kale bomen op het onvermijdelijke Hoog boven de heuvels spreidt een adelaar zijn vleugels…