Alle inzendingen

Ritmisch vormen zinnen strofen in nergens zal je iemand zijn die het ontkennen gaat vergeten en emoties zullen het duister dragen zonder antwoorden of nieuwe vragen afhankelijk van de wrede pijn van trots jouw heldere glimlach zal de zon doen schijnen in kalme stilte van ons innig samenzijn plezier in het leven, ruimte om elkaar te beminnen…

Geen zin meer om me voor te laten liegen, Te horen dat nu ‘alles anders’ gaat, Dat men de stem des volks ineens verstaat, Het afgelopen is met dat bedriegen. Geen zin in nieuwe ridders van fatsoen, Ga met z’n allen eerst maar eens wat doen!…

Doe het toch maar zet je hart open zegt de soldaat als hij de kittens in zijn loopgraaf in de watten legt. Doe het toch maar schrijf onder de littekens zegt de poëet woorden van liefde eet de bitterheid wordt tot op de draad één met je lied. Doe het toch maar lach veel en heel hard zegt het kind open alle ramen en deuren zet…

Hij neemt de tocht terug, door de kieren waarlangs hij naar binnen gekomen is; de rusteloze wateren waaruit de woorden klateren kwamen; over de verzakte ijzeren lijnen waar loco-motieven op griezel rijden. Zonder meer zonder weer het Gelres blazoen schoon te vegen, het spinnend web mag die vliegen zelf wegen in de tijd die daarvoor gegeven…

‘the truth of the story lies in the details’ de meelevende brieven die mij hebben bereikt betekenen zoveel dat ik alsnog bezwijk soms gewoon lief vaak positief kritisch af en toe lyrisch een deel negatief de bewuste brieven die ik opnieuw bekijk vertekenen geheel mijn kijk op het lijk soms gewoon vies vaak recherchetechnisch…

Het vieze drankje werkt wolken patchoeli tillen mij op en mijn mantel blijft achter Gehypnotiseerd, gestreeld door donsharen schapenwol droom ik zwaar te zweven naar dansende handen en het doet me niets welke lustgedachten jullie stiekem uitsmeren over mijn huid Kijken jullie maar, raak me zelfs aan waar dat niet mag ik ben veilig…

In Breda s zuidwestbuurt glanst een kleine burcht vol opbeurend wit omgordt een keurig onderhouden tuin de lieflijke veste heeft vele woningen in zich waar de vredesstem klinkt het leven der geborgenheid houdt zijn staf omhoog maakt luchtige zwaaiing vereent het wezen van eenling met duurzame broederschap.…

Waar heb ik dit, dacht hij, eerder gehoord... Geen jota en geen tittel komt erin! Mijn eindverslag is 't einde van 't begin Zelfs de transcriptie gooi ik overboord! Ik geef het door aan Santa Claus en Sint Hermetisch dicht, versierd met strik en lint!…

Daar in rottende bladeren ontwaakt de slang die zich, staart in de bek, vermaakt, die zo traag ademhaalt, dat hij geen kind schrik aanjaagt; de dood in zijn slaap aanraakt en toch niets aan leven verliest. Hij vindt zichzelf in stof dat hem aan aarde bindt. Daar in rottende bladeren ontwaakt de ringslang - die lange zinnen verbindt, dat rappe…

Hebt gij nooit de starende ogen, Uit de schaduw der vensterbogen Onder ’t schitterend kronenlicht, Op een maagd, wier lieflijk bloeien Heel ons harte deed ontgloeien, Dol van minnenijd gericht? Voeldet gij uw bloed niet jagen, Als een ander haar dorst vragen Tot de ongestuime wals, En het: ‘ja’ vloog van haar lippen, Zij de tengere vingertippen…

Ik werd rijk, zo leek het leven, elk pad dat ik koos werd zacht. Ik voelde geluk in de liefde, als een zon die voor mij lacht. Geen ziekte kon mij raken, geen zorg kwam nog dichtbij. Ik liep door gouden dagen, En alles voelde licht en vrij. Het stond in de sterren geschreven, een toekomst zonder pijn of strijd. Een wereld vol wonderlijke…

Langzaam verschijnt haar beeld, Dan meteen alle aandacht steelt, Mijn blik op haar als ’t ware fixeert, Zij mij dan binnenstebuiten keert. Dan verteert mij de prangende vraag, Ben ik op haar op slag verliefd geraakt, Een eenzijdig of wederzijds fenomeen, Is d’euforie voor ons beî of mij alleen. Het antwoord op die vraag blijft uit, Zij…

Mijn haven Wil jij de haven zijn Waar ik mijn schip aanleg Mijn vaste bodem Of stuur je me terug naar zee Dan neem ik jou in gedachten mee © 8-9-2018 BvdM…

Heb je al Jordaan-inspiratie? vraagt de eindredacteur van de Jordaan Kroniek! het is al weer de laatste week van de maand! nou dames en heren,  die heb ik die heb ik altijd en eeuwig want vanaf 1973 regelmatig in Amsterdam en al heel veel in de Jordaan en officieel sinds 2019 ben ik die Ramsterdammer want je roots die vergeet je niet…

Stel je een stem voor die fluistert in je nacht, woorden als koude vingers langs de kamers van je hart. Een stem die niet loslaat, ook niet als je dat wilt. Langzaam kantelt je leven, relaties vallen, werk verbleekt, je zoekt uiteindelijk hulp - soms pas veel te laat. Dan begint het andere geluid, een film van menselijkheid en macht die…

het gesprek met de grote baas of een verbreding van functie de oplossing voor toegenomen complexiteit ondervangen kan het symposium in het centrum van to-do-lijsten en de agenda vol overlopende najaarshopen knopen die doorgehakt worden het jaarlijks opkomende ge-app in familie- en vriendengroepen mensen die roepen om matigen verzadigen…

wederom was ik ironisch genoeg met dat paradoxale sarcasmesausje en een vleugje cynisch seniorisme ondeugdelijk aan het verengen tot de heksenketel ronkend rookte de tovenaar dronken van weemoed a-mythisch achterbleef als lyrisch spook echter wist de ‘wizard of blizzard’ niet goed noch eenieder met mij in het bloed waartoe hij/zij/hen diende…

ik spoor mezelf aan tot doen als een slak die bergen ziet in zijn gevoel nee, een strijder ben ik niet, verre van koen menig mens kent die opstap, het uit bed komen is het doel . niet dat ik perse lui ben aangelegd of dat niemand op mij wacht, ,,,,,,alhoewel maar goed het is het enige moment op de dag dat ik het mentaal zonder toekomst…

De twinkeling in jouw ogen is als vuurvliegjes in een droom. Ongenaakbaar door jouw schoonheid, en zachtbewogen zonder schroom. Een ongebreideld verlangen maakt zich meester van mijn hart. Jouw essentie doet mij smachten naar een leven zonder smart. De echo’s van een ver verleden ontrafelen als draden van een web. Een eruptie van verloren…

Ik ben gehaat en Asociaal Maar jaloers waren ze bijna allemaal De burgers instanties voetbal clubs commerciële Media Politie en justitie hebben alles van me afgepakt Maar als je ouder wordt Weet je hoe het leven werkt Want de meeste mensen hebben toch een zwart hart Wie in het leven niet steelt of erft Zal werken tot hij sterft Het is…

Alle mensen in mijn dorp glijden langs mijn huis, als hyena’s over vlaktes, alsof ik enkel botten ben waar tanden in zoeken wat er nog overblijft. Jij zei me ooit: al wat je voelt, al wat je denkt, het bestaat niet — het is lucht, geen waarheid. Maar het bleef in mij als dat ene lied dat zacht begint maar nooit stopt met spelen…

de wolf weet dat het dader wordt als de redeloze prooi vecht, vlucht, bevriest zolang dat het lot van het slachtofferschap niet kwalitatief als waar aanvaard heeft het subject kan zich verstoppen achter de techniek van leven en dood van het zijn of het niet-zijn van dialectiek tot retoriek een object zal nooit weten wat de nasmaak van…

de maan licht koel is in zijn lichte veld begrijpbaar maar als je iets wilt vragen zegt hij laat maar de maan drijft een zwaan hoogmoedig onaangedaan in het meer waar bleke vrouwen met monomane zang zich wassen de maan haalt de wolken uit een mistig verwarde hoop over de grote zee geeft hij de loop van een koers zoals begroot de maan…

voorheen wemelde het buiten van anderen naar binnen in mij waar alles en iedereen zich vrij nestelde op vertakkingen van míjn corpus callosum intussen dus hang ik hier afgedankt zonder lumpsumvergoeding voor iets noch iemand aan de rand van het ravijn een diepere bedoeling zoekend voor dit zijn de doorwoekerende tijd in onbepaaldheid…

Twijfel maakt zich meester van de mens Toen hij Medea schreef als een der grootste Tragedieschrijvers, naast Aeschylos en Toneelscribenten als Aristophanes Tot slot, niet te vergeten, Sophokles Trojaanse vrouwen werden zo beroemd Toch duurde het nog lange donkere eeuwen Tot zij, nog voor de boekdrukkunst, verschenen Terdege nauwgezet gekopieerd…

Heel soms zijn woorden die je leest buitenissig onverklaarbaar al dan niet bestaand je neemt een ouwe krant van internet op de koop toe je leest in Delpher halfverdwenen bijvoorbeeld zwijgrel grijpstuiver of habbekrats voor bijna niks Vooral die deels latijnse composieten of relikwieën uit de franse tijd napoleon, dat was een boon aparte…

Ik denk na wat ik zeggen wil Meer nog, wat wil ik doen Opstaan, mijn routine Droomde dat ik in het buitenland Mijn jas in een grote winkel vrijwillig afgaf Nu zonder geld, identiteit Hoe verder nu, denk ik nu Een dag is het voor de uitvaart Ik denk aan foto bij de vuurtoren in Urk Wij met ons vriendinnen clubje stonden we daar De…

vandaag was de dag ik zou me enkel en alleen in pure poëzie verdiepen ongekende zin in toen belde je me out of the blue een slagaderlijke bloeding onthutsend gutsend bloed handdoek op handdoek jouw verbaasde mompelen 112 ambulance niet jouw dag vandaag wel onze dag om elkaar onbeholpen te helpen een witte frèle vogel beduusd verdwaald…

Haar stem kroop verlegen in mijn linkeroor "mijn lijf," zei ze angstig schroomvallig tot mij "heeft een hele merkwaardige metamorfose transitie aan mijn aangezicht ondergaan lokaal tot medische raadsels geleid onbewoonbaar verklaarde bouwvalligheid - van de oorzaak ontbreekt echter nog ieder spoor Wat je ziet zijn restanten, mutaties…

Als zand verstrooid door vele levens Heeft U mij vanuit stof laten wederkeren Ik ben door Uw vingers geglipt om het licht vanuit Uw duizenden lichtbronnen te weerkaatsen terug naar Uw alziende ogen Laat mijn ego leeg worden als een woestijn Verken de dorre plaats Bewoon het en laat de zandduinen zingen Maar laat Uw voetdrukken daar nooit…