In de winter Neen! niet omdat uw slanke stam En dak en gevel schraagt, En in de drasse ondergrond De last van 't muurwerk draagt; Niet, dat Ge als wiek of molenrad De mens uw bijstand biedt, Is 't, dat ik uwe lof bezing In mijn eenvoudig lied; Maar als en boom en heester dort, Van bloem en blaadren kaal, Geen gras de harde grond meer…

Ja! ik min u, Doornenhagen! In uw vrije, wilde groei, Die wij na de winterdagen In uw sneeuwwit reine bloei, 't Bruidskleed der natuur zien dragen, Schoon nog 't woud ontbladerd staat. Struikjes winnen 't van de bomen, Immers 't oog reeds langs uw zomen Groene plekjes gadeslaat. Daar, in de eerst versierde struiken, Door de zuiderlucht…

Een avondtoneeltje Niets verbrak de zwoele stilte dan het nedersijplend nat Van de vers gevallen regen; Alle vogelkoren zwegen In 't zacht druppelende lover langs ons eenzaam avondpad, En de lijster schudt haar vlerkjes, Droogt zich op de dorre rank, Maar weerhoudt alsnog de tonen Van haar schelle avonddank. Helder lichtblaauw kleedt de…

Daar buiten, waar de herder 't vee Reeds naar de stal geleidt, Is aan het effen luchtgewelf Een grauwend kleed verspreid, Dat alles, wat het land mocht tooien, Omwikkelt in zijn brede plooien. En boven trilt op 't bevend blad Nog 't stervend avondgoud, Maar 't rijzend maantje strooit zijn glans Met handenvol door 't hout, Dat ons de…

In de lentemorgenzwoelte Streelt me een labberende koelte, Luwend, stuwend, loddrend stoeiend, Zachtkens âmend, floddrend vloeiend, Kussend voorhoofd mij en konen, Schuddend tengere anemonen, Die in duizendtallen beven, Waar zij langs de grond komt zweven, Voertuig voor der bijen wieken, Die met haar de honing rieken. Op haar golving zweeft…

Meer dan fris, 't is huivrig koud. 't Mantelkleed maar dicht geslagen! Doch het vangt al aan te dagen; 'k Zie al enkle vonken goud. Hadden zorgen, droeve dromen, Mij het zoet der rust benomen, En gezweept naar 't open land, Aan de stille waterkant, Groeten mij luidruchte galmen Uit de nat bedauwde halmen, Helder klinkt in 't jonggroen…