(bij een rondedans, op de wijze van 'Hansje sneed dat koren was' etc.) Ik zie je wel, al ga je snel U in het bos vertrekken*. O maagdeken, uw klaar’ aanschijn En kun di* niet bedekken. Voor die u mint, mijn lief! Ik bin ’t*, Ai, wendt uw snelle voetjes! En is ’t uw wil, zo sta wat stil Of ga tenminste zoetjes*! Laat mij toch iets verwerven…

(Wijze: Phoebe Qui Mesme Jour Etc.) Als ik in mijn gedacht’ Der scheps’len aard doorschouw, ‘k En vind geen meerder macht Als ’t vermogen van de vrouw, Die met haar gezicht ’s Mans moed* verlicht Van haar* last, van haar leid* Van haar smart, van haar smaad, Van haar kwaal, van haar kwaad, Van haar hoon, van haar haat, Die zich ter vlucht…

Indien ik waar Jupijn*, ik zou mijn vrouw verklaren Voor* Juno mijn godin; indien ik had geweld* Als koning van de zee, mijn vrouw zou zijn gesteld Als Thetis koningin, bedwingster van de baren. Viel ’t aardrijk mij ten deel, ik zou mij met u paren, U maken keizerin van ’s wereld weeldig veld, Gij, door uw vlechten blond, zoudt voor godin geteld…

Op de Wijs: Laetstmael met also blyden sinnen. Dick* heb ick mijn Lief ghebeden, Menighmael om trou ghevraeght, Maer zij stelt my niet te vreden, Dus het God moet zijn gheclaeght. Ick heb haer veel deught* ghedaen, Maer zy en wilt niet verstaen; Met haer loop ick achter straten Singhen, springhen, lacchen, praten; ’s Avonts by die Mane-schijn…

Margriete Lief! mijn hart en wense van mijn leven*! Zo gij alleen niet* zijt mijn hoop en mijn vriendin, Of zo mijn harte brandt van iemand anders min*, Of zo ik heb mijn trouw* aan andere gegeven, Zo moet* ik nummermeer so lukkig zijn verheven*, Of* mijn vreugd’ zij vol pijn* en mijn begeert vol smart; Maar ben ik u geheel met lijf*, met…

Stemme: Ik heb de groene straten Die zonder hoop moet minnen, Die is er ellendig aan*, Die dwarlen al zijn zinnen In ijdelheid* en waan. Ick spreek, laas! uit verzoeken*, Want ik heb ‘t zelfs verzocht*: Dus mag* ik wel vervloeken Mijn dwaasheid onbedocht. Zou men wel zotheid vinden Zo groot (helaas!) als mijn, Die min en lang beminde…

[Stemme: Nu spreid uw kapje nedere, Het is zo mooie wedere etc.] Mocht ik verwerven hetgeen ik wou, Of zo ’t naar wense gevil, Ik kreeg een schone wijze Vrouw, Maar hoewel dat ik niet en trouw, ’t Schort mij niet aan de wil. De angst die in ’t verkiezen leit, Bezwaart mijn hart zo zeer, Dat mijn arme genegenheid zeer zelden ziet gelegenheid…

Snachts rusten meest de dieren, Ook mensen goed, en kwaad, En mijn Lief goedertieren Is in een stille staat: Maar ik moet eenzaam zwieren, En kruisen hier de straat. Ik zie het zwerrick* drijven Ik zie de klare* Maan, Ik zie, dat ik moet blijven Alleen…

De Vorst mag* geen gezel* in zijn gebied gedogen, Hij wil zijn rijk en troon beheersen ongemeen*: De Minnaar is jaloers schier* van zijn eigen ogen, Ja van zijn schaduw, die hij voor hem* uit ziet treen*. - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - kan concurrent ongedeeld bijna zich lopen…

Wat wijkt gij, blinde min, van wijsheid en van rede! Gij mist de weg des deugds doordien gij ’t dwaalpad kiest, Door ’t volgen van uw lust en broedse zinlijkheden, Waardoor gij ’t slechtste zoekt en ’t alderbest verliest.…

O rijpe boezem wit die voor mijn ogen stadig Zo liefelijke zweeft, gelijk de wederschijn Van d'allerwitste sneeuw aan d'oorsprong van de Rijn - Maar uwe schimmering, o zwakke ogen schadig! Met maagdelijke melk verschijnen daar beladig Twee zilver dopkens rond, op elk staat een robijn, 't Zijn appelkens gelijk…