Zal nimmermeer gebeuren Mij dan na deze stond De vriendschap van uw ogen, De wellust van uw mond? De vriendschap van uw ogen, Van uw ogen. De vriendschap van uw ogen, De wellust van uw mond, De gunste van uw hartje, Dat voor mijn open stond De gunste van uw hartje, Van uw hartje. Zo zal ik nochtans blijven U eeuwig onderdaan,…

overleden de 15 jan. 1605 Groot van geest en klein van leden, Groen van jaren, grijs van zeden, Lieflijk zonder lafferij, Goelijk zonder hovaardij, Rein van hart inzonderheid Was zij, die hieronder leit.…

Wanneer door 's werelds Licht* de blindgeboren jongen Gezicht verkreeg, hij stond verwonderd en bedeesd. Beweging, verwe*, stal van plant, van mens, van beest Verbluften zijn gedacht' en liefelijk besprongen. Voorts: sloten, torens, schier ten hemel hoog gesprongen, Het tijd-verdrijf van 's mensen onderwind-al-geest; Maar de zienlijke…

Lieve lichte* Leonoor, Ik en hield u daar niet voor, Als ik lieve lichte zei: 'k Meende uw oogjes allebei: Niet, dat, in hetgeen ik sprak, Al te dubble waarheid stak. Op de ene avondstond Zeide mij uw schone mond: Liefste, lievre heb ik geen. 's Andre avonds zegt gij: neen. Zinnetjes te wispelziek*, Ziet of uw gepluimde wiek Andre reên…

Wrange Amaril, zal min niet murwe meuken* Uw hartje rauw, eer ’t ouderdom* beklimt En van de borst maakt een gordijn vol kreuken, Die ’t elpenbeen* nu tart, hoezeer het glimt? Hoe lang zal nog de blinde schutter* borgen* Uw wilde ziel die schopt de minnezorgen? Uw wilde wil die nooit en proefde ’t kwijnen* En willig wee*, dat innerlijke snijdt…

Leonoor, mijn lieve licht, Voor uw oog de zonne zwicht Met haar blonde stralen, Die gans niet, in mijn gezicht*, Bij zijn glorie halen. Vonken, foelie* aan die git*, Gitjes met uw gouden pit, Bliksemt niet zoo fellijk Dat het hart, dat u aanbidt, Te eenemaal verwellek'. Lieve Leonoor, gij moordt, 't Harte dat u toebehoort, Met die…

Vluchtige nimf, waarheen zo snel? Galathea, wacht u wel, dat uw vlechten niet en hechten met haar opgesnoerde goud* onder de takken van dit hout. Wakkere nimfe, wendt en ziet eens terdeeg van wie gij vliedt, sneller dan de herten van de honden, die ’r* met open keel volgen tot hun achterdeel*. Immer* en volg ik u niet na met begeerte…

Zal nimmermeer gebeuren* mij dan na deze stond de vriendschap van uw ogen, de wellust van uw mond? De vriendschap van uw ogen, de wellust van uw mond, de gunste van uw hartje dat voor mij openstond. Zo zal ik nochtans blijven u eeuwig onderdaan*; maar mijn verstrooide zinnen*, wat zal hun anegaan*? Mijn zinnen mogen* zwerven de…

Aan de Joffren* Anne en Tesselschae Roemer Visschers gesonden naer* haar vertreck vanden huijse te Muiden, in 't jaer 1621, spreekt Orpheus* met sijn stem en vinger Maeckte eertijdts den* boomen voeten, Datse* bij gekroonde* stoeten Liepen nae* den soeten singer. Ist dan vreemdt, dat ick verslinger Op uw speelen, Op uw queelen, En loop achter…

Des middags steekt de Zon, die zoet is als het daagt*, Zo wast* der Minnen brand*, hoe men ze langer draagt. - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - dag wordt neemt toe Liefdesvuur…

Klare, wat heeft er uw hartje verlept Dat het verdriet uit vrolijkheid schept, En altijd even benepen verdort, Gelijk een bloempje, dat dauwetje schort? Krielt het van vrijers niet om uw deur? Moog je niet gaan te kust en te keur? En doe je niet branden, en blaken, en braên Al waar 't u op lust een lonkje te slaan? Anders en speelt het…

(opgedragen aan zijn afwezige verloofde Christina van Erp, met wie Hooft 3 maanden later in 1610 in het huwelijk zou treden.) Gezwinde grijsaard die op wakkre wieken staag* De dunne lucht doorsnijdt, en zonder zeil te strijken* Altijd vaart voor de wind, en ieder na laat kijken, Doodsvijand van de rust, die woelt…

Sonnet ‘Mijn lief, mijn lief, mijn lief,’ zo sprak mijn lief mij toe, Dewijl mijn lippen op haar lieve lipjes weidden. De woordjes alle drie, wel klaar en wel bescheiden Vloeiden mijn oren in, en roerden ('k weet niet hoe) Al mijn gedachten om, staag malend nemmer moe; Die 't oor mistrouwden en de woordjes wederleiden. Dies ik mijn vrouwe…

Zydy van minnaers smert een onverzaedlijck vraetjen, O Min? so gaet het my noch al voor wint voor stroom, Hoe naeu men waect mijn lief met grendelslot en boom, Ick stae noch niet met u in 't alderquaedste blaetjen. Ghy komt en steeltse my door 't aldernauste gaetjen, En buyten moeyten van mijn slapend' lichaem loom, Voer dyze lieflijck by…