Zo ook gaat de geliefde Mitri Karamasoff dood Ons op de schouders valt nu laat en schuin de schaduw des Iwan Om het lijden dankbaar worden en schijnbaar blijde het scherpe vechten van spin en bij verbeiden Soms reeds is schoon mijn hand gesloten alsof er geen verlangen over mijn…

Ik heb al wat Ik bezat Mijn enige schat, Mijn groot hart gegeven. En wat heb jij de liefdedronken Jongen Die ik was, geschonken?…

Je hebt me gezegd: ‘Mijn zoon is gevallen, - jij hebt hem niet gekend, zijn voorhoofd niet, of zijn lippen niet of zijn handen; geen van allen die nu naast mij zijn, hebben hem gekend, maar enkel wààr mijn zoon is gevallen, - op het veld van eer. Als ik stappen hoorde op de straat zei ik: zo zal zijn heimkeer zijn. Dat luisteren en verwachten…

Regen, reiniging buiten mij, reiniging van de straten, alle dezelfde, minnaars die lang gewacht hebben naar dit overvloedig zoenen, maar nu hun lichaam golven, bevrijd van dit zomerzwaar verlangen, in de lange omhelzing van de knallende zoenen. Wit gewassen wegen, straten na de omhelzing, in vreugde en berusting neergelegen,…

Nu je, onverwacht, gekomen bent, Voel ik me weer ’n zwak man, En hoe ik m’ook overtuigen wil dat je liegt, Ik kan Het niet, en weer is het mijn hart dat mij bedriegt. Je hebt ’n zakdoek, die naar Eau de Cologne ruikt. Nu ben ik niet meer overtuigd, Ik wankel weer en kan geen woorden vinden; Ik ben zo’n arme boeteling En laat me graag de…

Van 't lauwe kroes doorgeurd ligt om de vijver loom de lucht Op de vondel staat een late zwaan Zo eenzaam is niet één van ons en roerloos Niet één van ons laait zo hartstochtelik een vlam zich toewaarts als dees' rode beuk Van 't gipsen beeld dat tans in de schaduw staat - alleen een gipsen garve…

Dat trage zich toevouwen je oogleden, te dragen het loom fluweel van onze nacht. Onze dag is geweest als bange blanke vazen, die waren blij de bloemen van ons liefdespel te scharen rei aan rei. Nu zal je slapen, mijn teergeliefde kind, want morgen moet je de ogen openen: 'n zeer fris blad dat beeft in morgenwind. Nu zal…

Ik sta nu eenmaal voorbij de grens, Aan dewelke ieder normaal mens Moet stilstand houden. Een vriend heeft me onlangs verweten, Dat ik buiten het normale, - volgens hem het goede - ben getreden. Maar het lot, - of wie? - heeft het zo gewild, Want het heeft mij het ongewone voorbehouden. Niet ik ben ongewoon, maar wel mijn levenslot. Bij mijn…

Voor Charlotte V. Juffer Lola, dit is waar, Danst met stappen, Rappe, Ranke, Op het klanken Van een lustige gitaar. Kleine, Fijne Sirkeldansen Vormen kransen Rond, rond, Over het tapijt Zó bont. Juffer Lola rookt sigaretten, Kleppert met de kastanjetten, Lonkt en lacht Zoetjes zacht, Weet haar passen Wel te passen, Meet Zó…

Ach, m'n ziel is louter klanken In dit uur van louter kleuren; Klanken, die omhoge ranken In een dolle tuin van geuren.…

aan P.B. Bayens Heel licht is het geluk: niet saam te dringen. Een woord is nooit zo licht als 't wel behoort; vleugels die wijd opengespreid zijn, trillen in de lucht, maar afstandsloos van de huizen, waaieren open, in breder vlucht en verdwijnen zonder spoor. Maar het geluk blijft daar aanwezig, al is geen spoor ook merkbaar. Geluk…

Kristalwegen schept de volle maan in vorstnacht In donkerte drijven straten wiggen van harde klaarten hoeken scheiden steenkantscherp kluisduisternis van duizellicht Maanbomen vergaren en dragen schaduwmythos Begerend alle klaarte verlangend alle maanstraalstraten is…

Gelijk een zwakke vrouw d'armoe van heur lijf verbergt Onder een ruisend froufrou van rokken en van kanten kleren Zo dommelt de Music-Hall z'n lusteloos begeren Weg in 't schijnen en 't kwijnen van veel rode en groene lichten.…

Wanneer zal dan die heimelike pijn, die niemand weet of weten zal, ten einde zijn? Wanneer zal ik me moeten verbergen, zeer timied, en schuchter doen, omdat een man mijn naaktheid ziet? En wanneer zullen beter sterkre handen m'n schouders omvatten en mijn lijf strelen, als ik, 's avonds, van verlangen moe, alvorens slapen gaan, wel doe. (Dan…

Nu is van Kalifornisch goud de tijd; De sterrevende zon vergaart Haar krachten voor een verre vaart, De laatste van die dag ter aardewaart. Daar heeft de zon een laatste maal Haar stervensweeë gouden praal Verzameld in een glazen tremportaal.…

De zeeman hij hoort de stem der Loreley* hij ziet op zijn horloge en springt het water in - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - * De Loreley is een enigszins vooruitstekende rots in de Rijn, in het mooiste (Mittelrhein)gedeelte tussen Koblenz en Bingen, nabij de stad Sankt Goarshausen. De…

Ik kan geen postzegels verzamelen ik kan geen vrouwenfoto's verzamelen ik kan geen amourettes kollektioneren en geen wijsheid ik kan niets meer ik kan niets meer Waarom doof ik de lamp niet en ga ik niet te bed Ik wil beproeven naakt te zijn bloot wie weet wel gevroren purper…

Een vrouw die, een heideheuvel afdalend, kleine, paarse heidebloemen strooit over het hoofd van de welbeminde en lacht, zó zijt gij tot mij gekomen zomerlik reëel, sterke ziel van buiten, geworden tot mijn ziel; kracht, die weer buitenwaarts gaat.…

Dag ventje met de fiets op de vaas met de bloem ploem ploem dag stoel naast de tafel dag brood op de tafel dag visserke-vis met de pijp en dag visserke-vis met de pet pet en pijp van het visserke-vis goeiendag DAA-AAG VIS dag lieve vis dag klein visselijn mijn…

Daar gaat mijn nieuwe liefde waar noordwaarts der stad de straten saamlopen op dokken, stroom, kanalen en stapelhuizen en zich weer in eindeloze dokken splitsen en verbreden, 't land in. Alles is nieuw nu, door deze zomer; de onbekende straten dragen namen van rivieren en van landen, ook van steden; alles is zó tastbaar wezenlik, spijts het…