74 resultaten.
Zaterdagavond
poëzie
5.0 met 2 stemmen 325 Avond; aan de bleke blauwe lucht, zie
Hoe 't bloeisel van de sterren stil ontspruit,
Ach: nu vieren vromen de Sabbath uit
Met wijn en wierook, licht en melodie.
Mijn Vader schenkt de wijn over de randen
Van zijn beker, teken van overvloed;
Hij ruikt de specerijen scherp en zoet,
En zegent het licht met geheven handen.
Dit is zijn…
De jonge vogel
poëzie
3.0 met 2 stemmen 342 Ik sliep niet meer: een jonge vogel floot,
Mijn hart doordringend, en ontwakend zag
Ik 't kalme kleuren van den klaren dag
En vagen van het verre morgenrood.
Wijl sterren bleekten zilverzacht en bleker,
Blies warme wind de morgennevels over,
Luid juichend zong en hoog en klaar en zeker
De jonge vogel in het wiegend lover.
Die floot en zweeg…
Doodsangst
poëzie
4.0 met 3 stemmen 466 Laat ik u kussen en u nogmaals kussen.
Geeft u liefde voor mijne liefde weder,
Wat baat het ons: eens zal de doodwind blussen
Uw vlam en mijne vlam, en wij zinken neder.…
De stille nacht
poëzie
4.0 met 2 stemmen 411 De nacht is stil. Zo wijd als mijn oog ziet
Hangt aan de lucht nu geen bloeiende schijn
Van een Stad. Oovral rust. De sterren zijn
Rondom de maan roerloos. Zij tinklen niet.
Dit is de vrede, die ik zocht. Nooit vond
Ik vrede in u. En nu haat ik u, Stad,
Teedre stad, wrede stad. Ik haat de schat
Van al uw lust, die harten drijft en wondt.…
Machtloos lied
poëzie
5.0 met 2 stemmen 385 Waar zal ik vluchten voor het Leven?
Waar zal ik vluchten voor de Dood?
O, Lied, wat kunt gij machtger geven
Dan een rozenhut voor stormende nood.…
Aan een, die mij ‘vriend’ noemde
poëzie
4.0 met 2 stemmen 462 Uw vriend? Werd ik uw vriend, die graag een smader,
Een hater van zijn eigen Volk eens was,
Die blij verleid, op zoetste zonden ras,
De zegen schond, van Moeder en van Vader?
Hoe zalig troost mij dat woord: ‘Onze Vriend’
Voor al mijn dwalingen, mijn smaad en smart
En drift, die tergend al tucht heeft getart,
Maar 'k vraag beschaamd: ‘Waarmede…
Troost
poëzie
3.0 met 3 stemmen 602 Troost u, want was ik in Holland gebleven,
't Verlangen naar dit Land liet mij geen rust.
In onrust geboren, word ik gedreven
Tot waar de Dood mij kust.…
Wanhoop
poëzie
4.0 met 4 stemmen 514 Zeg niet: "mijn leven is mislukt."
Neen: het Leven is ene mislukking van God.
De hand, die heden bloemen plukt,
Krampt morgen in zijn laatste lot.…
Gestild verlangen
poëzie
4.0 met 3 stemmen 884 Wat ik verlang? Niet meer de wilde weelde,
De woede, die naar donkre daden drijft,
Slechts dat mijn ziel, die zoveel goed verspeelde,
Na zoveel kwaad in vroomheid vreedzaam blijft.
Wat ik verlang? Ik heb zoveel gewonnen
In overmoed, dat ik verloor in smart:
Geve mij God, gezuiverd en bezonnen
Een smekende ziel en een zingend hart.…
Kwatrijnen
poëzie
4.0 met 2 stemmen 884 Die na mij komen, lezen mijn kwatrijnen.
Zij zullen sidderen, als zij verstaan,
Met welk een marteling van hartenpijnen
Ik zingend door het Leven ben gegaan.…
Doodsangst
poëzie
3.0 met 2 stemmen 1.234 Niet in de winter, wanneer dagen duister
Als nachten zijn, wier zwaarte mij verdrukt,
Maar in de zomer, als de bloei, de luister
Van dag en nacht, het bevend hart verrukt.
Niet in de winter als deuren en ruiten
Kreunen bij 't woedend waaien van de wind
Maar in de zomer, als vogels hoog fluiten
De dag laat eindigt en weer vroeg begint,
Vrees…
Het eigen lied
poëzie
2.0 met 5 stemmen 735 Ik was een knaap, die alle Joodse dagen
Van vasten en van vreugd eerbiedig hield.
Zijn dagen veilig voor angstige vragen,
Al zijn verlangen door vroomheid bezield.
Ik werd een man. Wie kent het zalig dwalen
Langs vrije wegen als ik heb gekend?
Van des ochtends vóór de open uren stralen,
Tot de zon zich naar 't weemlend Westen wendt.…
Zatheid
poëzie
3.0 met 4 stemmen 868 Toen elke zonde tot het eind vervuld was,
Toen er geen teer geheim te schennen bleef,
Toen elke schaamte schaamteloos onthuld was,
Dacht ik: 'Is dit alles, wat ik beleef.'…
Klacht
poëzie
2.0 met 5 stemmen 827 Gij klaagt: "Alles ontneemt mij de Eeuwigheid."
Ook meer dan de Eeuwigheid u heeft gegeven?
Gevangen klaagt ge in de ban van de Tijd.
Klaag niet. Zelfs uw klacht kan buiten de tijd niet leven.…
Aan de lateren
poëzie
3.0 met 5 stemmen 707 Wat ik geschreven heb, dat blijft geschreven.
Wat ik misdreven heb, dat is gedaan.
Ik sterf getroost. Maar zij, die later leven,
Zullen mijn lied, mijn leed en mijn hartstocht verstaan.…
Aan Oscar Wilde
poëzie
4.0 met 3 stemmen 852 Reading: schrei niet, hier is het wreed gebouw
Waar een dichter in den tredmolen liep,
Dorst leed, honger, op een plankenbed sliep,
Teedre handen stuk trok aan 't geteerd touw.
In een tredmolen: loop, dat niet de grond
Uw voeten breekt, die onder uw voet wijkt;
Kramp vast uw handen, als uw kracht bezwijkt
Slaan wentlende treden uw voeten wond…
Zelfmoord
poëzie
2.0 met 8 stemmen 1.377 Toen scheidde ons het Leven.
Thans scheidt ons de Dood.
Gij rust. Ik word gedreven.
Langs wroeging, vreugde en nood.…
Eetwagen
poëzie
3.0 met 11 stemmen 1.468 Hij dronk de wijn. Ik zag de zonnestralen
Eén eeuwig ogenblik verspelen in zijn glas.
Hij zal nooit weten (God weet waar wij dwalen!)
Dat ik de dichter van zijn wijnkelk was.…
Wijsheid
poëzie
2.0 met 9 stemmen 1.731 Ach: wat men niet leert uit de wijn,
Dat leert men ook niet uit het Boek.
Een leven met minst mooglijk pijn,
Een stille Dood is wat ik zoek.
II
Ach, wat is waarheid? Wat is zeker?
Dit is de waarheid, die ik vond:
Men schenkt de wijn uit een kruik in een beker
En uit de beker in de dronken mond.
III
Wie in de druiven meer proeft dan het…
In de wrede zomer
poëzie
3.0 met 13 stemmen 4.384 Nu doet het zoet van de zomer mij wenen
En haatlijk is mijn hart zijn milde lust,
Want braakte en brand zijn op de aarde verschenen,
En alle volken kampen verwilderd ontrust.
Avond: de kleuren van de late lucht
Verinnigen zich tot één teedre tint
Van blekend blauw, de sterrennacht begint
Zijn tovertochten zonder één brekend gerucht.
Maar…